All Chapters of ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ: Chapter 561 - Chapter 570

เหล่าทหารผ่านศึกเร่งเปลี่ยนชุด สวมเสื้อเกราะกันกระสุนและชุดเกราะอย่างรวดเร็วพวกเขาถือดาบม่อเตาไว้แน่น บนหลังสะพายหน้าไม้ราชวงศ์ฉิน ทุกคนอยู่ในสภาพเตรียมพร้อมเต็มที่จ้านเฉิงอิ้นจัดทัพวางแผนรบ...เขาจัดกองกำลังต้านทานกองทัพแคว้นเยี่ยนสองหมื่นนายทหารแคว้นต้าฉี่ภายใต้บัญชาของแม่ทัพลู่ หนึ่งหมื่นนายเข้าปะทะส่วนทหารผ่านศึกที่เหลือจะอ้อมโจมตีจากด้านข้าง ตัดกำลังของแคว้นเยี่ยนให้ได้ก่อนก่อนที่เผ่าหมานและกองทัพธงเหลืองจะเข้าสู่สนามรบ กองกำลังแคว้นเยี่ยนต้องอ่อนแรงลงให้มากที่สุด มิเช่นนั้นพวกเขาจะเป็นภัยที่ยากรับมือ!แม่ทัพที่นำทหารสองหมื่นนายเข้าลอบโจมตีทัพแคว้นเยี่ยนครั้งนี้คือ มั่วฝาน!นี่เป็นครั้งแรกที่เขานำทัพลอบโจมตี!เขาบอกว่า ในโลกของท่านเทพ การลอบโจมตีเป็นกลยุทธ์ที่พบเห็นได้บ่อยในเกมตีป้อมคริสตัล หากต่อสู้ตรง ๆ ไม่ได้ ก็โจมตีจากด้านข้างเผื่อว่ามันจะสำเร็จล่ะ?มั่วฝานนำเหล่าทหารผ่านศึกสองหมื่นนายเคลื่อนที่ไปอย่างเงียบเชียบ พวกเขาก้มตัวต่ำ พร้อมกันนั้นก็ใช้อากาศยานไร้คนขับตรวจสอบตำแหน่งของทหารแคว้นเยี่ยนให้แน่ชัดเยี่ยนซวี่นำทัพสองแสนนายกำลังเคลื่อนพลอย่างต่อเนื่อง ตาม

จวงเหลียงหันไปมองทหารที่อยู่ข้าง ๆทหารคนนั้นกำลังจับตาดูค่ายของแม่ทัพลู่ อากาศยานไร้คนขับของเขากำลังบินวนอยู่รอบ ๆ ค่าย...จนกระทั่งแบตเตอรี่หมด ก็เปลี่ยนเป็นอากาศยานไร้คนขับลำใหม่เขารายงานว่า “ท่านแม่ทัพ แม่ทัพลู่และเหล่าแม่ทัพกำลังประชุมกันอยู่ในกระโจมใหญ่ เป็นเวลานานกว่าสองชั่วยามแล้ว แม้แต่ข้าวปลาอาหารก็ยังให้คนนำไปส่งให้ในนั้น ไม่ทราบว่ากำลังปรึกษาหารือเรื่องอะไรกันอยู่!”“พวกเขาออกมาจากกระโจมบ้างหรือไม่?”“ไม่เลยขอรับ แถมยังถอยค่ายให้ห่างจากค่ายของกองทัพตระกูลจ้านมากขึ้นด้วย”จวงเหลียงตอบ “เขารู้ว่าเยี่ยนซวี่นำทัพมาถึงแล้ว และยังรู้ว่าเยี่ยนซวี่จะไม่รอให้เผ่าหมานและกองทัพธงเหลืองมาสมทบ แต่จะเปิดศึกกับกองทัพตระกูลจ้านก่อน...”“แต่เขากลับไม่คิดจะหยุดยั้งอะไรเลย ราวกับทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น!”จ้านเฉิงอิ้นแสยะยิ้มเย็นชา “แม่ทัพลู่ก็ยังคงยึดถือหลักเอาตัวรอดเป็นยอดดีเช่นเคย!”“ใช่แล้วขอรับ”ตึง! ตึง! ตึง! เสียงกลองศึกจากทางทิศตะวันออกดังสะท้อนก้องไปทั่วทั้งค่ายกองทัพเยี่ยนเดินทางมาถึงเชิงกำแพงเมืองของกองทัพตระกูลจ้านแล้ว...พวกเขารวมตัวกันแน่นขนัดใต้กำแพง รอคอยคำสั่งโจมตี..

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด...ไม่มีฝ่ายใดยอมถอยทัพแม้ว่าทหารแคว้นเยี่ยนจะฮึกเหิม ชุดเกราะป้องกันแน่นหนา และทหารใต้บังคับบัญชาล้วนเป็นทหารผ่านศึกผู้ช่ำชองแต่ทหารแคว้นเยี่ยนก็ไม่อาจรับมือได้ในไม่ช้า ทหารแคว้นเยี่ยนหลายพันนายก็ล้มลงสิบนาทีต่อมา ทหารแคว้นเยี่ยนหนึ่งหมื่นนายเสียชีวิตยี่สิบนาทีต่อมา หนึ่งหมื่นสี่พันนายเสียชีวิตครึ่งชั่วโมงต่อมา ทหารแคว้นเยี่ยนสองหมื่นนายเสียชีวิตสี่สิบนาทีต่อมา สองหมื่นสามพันนายบาดเจ็บล้มตาย...ในทางกลับกัน กองทัพตระกูลจ้านเสียชีวิตน้อยมาก แม้แต่ผู้ที่บาดเจ็บสาหัสก็ยังถอนตัวจากการรบ...แทบไม่มีศพทหารตระกูลจ้านนอนอยู่บนพื้นสี่สิบนาที สองหมื่นสามพันนาย!นั่นคือหนึ่งในห้าของทหารแสนนาย เยี่ยนซวี่โกรธจนตาแดงก่ำ~ทหารของเขาตายไปหนึ่งในห้าแล้ว! จะสู้ต่อไปหรือไม่?เขาอาจจะสูญเสียทหารสองแสนนายทั้งหมดที่นี่ไม่สู้ แล้วคำพูดที่พูดออกไปจะทำอย่างไร? จะหนีทัพหรือ?เขากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแม่ทัพอาวุโสที่อยู่ข้างกายเขากำลังต่อสู้ด้วยดาบใหญ่อย่างเต็มที่ เมื่อเห็นท่านอ๋องยืนเหม่อลอยอยู่ก็ตะโกนเสียงดังด้วยความโกรธ“ถอยทัพ

ท่อเหล็กไหลหยางมาถึงแล้วหรือ?มาได้ทันเวลาจริง ๆ!แต่ว่า จ้านเฉิงอิ้นจะสามารถสร้างปืนใหญ่ขึ้นมาได้จริงหรือ?แล้วลูกปืนใหญ่จะทำอย่างไร?เย่มู่มู่พาสองพี่น้องตระกูลลู่ขับรถตรงไปยังตีนเขาคนงานขนถ่ายสินค้าที่ตีนขนย้ายท่อเหล็กจำนวนมากเสร็จแล้ว ท่อเหล็กกว่าหมื่นท่อนได้ถมเต็มโกดังที่สร้างขึ้นใหม่เย่มู่มู่ปรับพื้นที่ตีนเขาให้เรียบ แล้วขยายโกดังเดิมให้ใหญ่ขึ้นหลายเท่าและทำสัญญาเช่าที่ดินกับหมู่บ้านอีกสิบหมู่ เพื่อใช้สร้างโกดังทั้งหมดท่อเหล็กกว่าหมื่นท่อนกินพื้นที่โกดังขนาดใหญ่สองโกดังพี่ซุนเห็นเย่มู่มู่ขับรถมา จึงเข้ามาทักทายและรายงาน“ท่อเหล็กหนึ่งหมื่นท่อนไม่ได้นับจำนวน แต่ชั่งน้ำหนักแล้วได้จำนวนใกล้เคียงครับ!”เย่มู่มู่เซ็นรับ ตรวจสอบแล้วจึงโอนเงินส่วนที่เหลือให้โรงงานคนของโรงงานต่างดีใจ ขับรถออกไปเย่มู่มู่ให้พี่ซุนพาพวกเขาไปกินข้าวที่บ้านพักตากอากาศ คนขับรถเดินทางมาไกล ให้พักผ่อนหนึ่งคืน พรุ่งนี้ค่อยเดินทางกลับเธอออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมดพี่ซุนยิ้มรับ พาคนขับรถและพนักงานโรงงานไปยังบ้านพักตากอากาศเมื่อทุกคนไปแล้ว ลู่หมิงก็ตัดไฟลู่ซีปิดประตูม้วนเย่มู่มู่ส่งข้อความไ

ความคิดที่หยางชิงเหอเสนอนั้น ฟังดูไร้สาระและน่าขันสิ้นดีขนท่อเหล็กขึ้นไปบนหลังคาแล้ววางไว้บนนั้น"บนยอดเขาก็ให้ยกท่อเหล็กขึ้นไปแล้วจัดวางให้เรียบร้อย!บนกำแพงเมืองก็เช่นกัน ถึงขนาดวางท่อเหล็กทุกสิบเมตรแล้วก็เกณฑ์คนมาจำนวนมาก เพื่อสร้างโครงสำหรับท่อเหล็กโครงนั้นก็แปลกประหลาด มีล้อไม้สองล้อ วางท่อเหล็กไว้ตรงกลางให้ปากท่อชี้ขึ้นฟ้า...นางบอกว่า หากมู่ฉีซิวเห็นเข้า เขาจะต้องถอยทัพ!เหล่าทหารที่ได้ยิน ต่างก็คิดว่าเหลวไหล!ล้อสองล้อ โครงหนึ่งอัน วางท่อเหล็ก... แล้วจะถอยทัพพวกเขารวบรวมกองกำลังจากสี่ทิศ จำนวนมากถึงเจ็ดแสนห้าหมื่นนาย เพียงเพราะได้เห็นอาวุธรูปร่างประหลาดนี้!ก็จะถอยทัพ...ช่างไร้สาระสิ้นดี!แต่มั่วฝานกลับพูดว่า “ทำตามที่แม่นางหยางบอกไป ส่วนจะได้ผลหรือไม่นั้น ยังไม่แน่...”“บางทีอาจเกิดผลลัพธ์ที่คาดไม่ถึงก็ได้?”จากนั้น หยางชิงเหอก็ไม่รู้ไปได้ยินมาจากไหนว่า เย่มู่มู่จะหาประทัดมาให้จำนวนมาก“ดินปืนที่ส่งมา ให้ข้าใช้ก่อน จากนั้นถ้าเป็นไปได้ หายางเก่ามาเพิ่มด้วย...”“คืนนี้ ทหารและชาวบ้านทุกคนต้องฟังคำสั่งข้า เคลื่อนไหวตามคำสั่งข้าเท่านั้น!”จ้านเฉิงอิ้นหันไปถ