All Chapters of The CEO’s Regret: Chasing My Gorgeous Ex-Wife: Chapter 161 - Chapter 170

Nanginginig ang mga binti ng ama ni Daisy sa kaba. Putik! Pwede ka bang tumahimik?!Ngunit hindi niya magawang isigaw ito. Sa halip, napatingin siya kay Suzanne na parang gusto nang lumubog sa lupa. Kung hindi siya titigil sa pagsasalita, siguradong lalong magagalit ang pamilya Almendras, at wala nang balikan pa.Mabilis na umiling si Suzanne, litong-lito at desperado. “Hindi! Hindi ko sinasadya! Akala ko hindi lang jade bracelet ang ibibigay ni Casey, kundi may iba pa! Kaya naghanda rin ako! Hindi ko gustong kunin ang atensyon niya!”Isang malamig at mapanuyang tawa ang lumabas kay Daisy. “Ah, ganun ba? Ganyan mo ba ipapaliwanag ang ginawa mo? Ang hina naman ng depensa mo.”Nanginig ang labi ng matandang babae, ngunit pinilit niyang pigilan ang galit. Sa mahina ngunit matigas na boses, sinabi niya, “Dahil iniligtas mo ang buhay ni Dylan, hindi na kita sisingilin sa ginawa mo ngayon. Pero kung talagang iniisip mo ang kalusugan ko, isang pabor lang ang hihilingin ko—huwag ka nang dumal

Sa isang iglap, iniangat ni Casey ang kanyang ulo at tiningnan si Lola Isabel. Napalunok siya bago dahan-dahang nagsalita.“Lola… si Dylan… bumalik na siya.”Nanlaki ang mga mata ng matanda, at agad siyang napahawak sa armrest ng kanyang upuan. Nanginig ang kanyang mga labi, hindi makapaniwala sa narinig.“Casey… anong ibig mong sabihin?”* mahina nitong bulong.Alam ni Casey na mahirap paniwalaan ang sasabihin niya, pero hindi siya maaaring umatras ngayon. Lumunok siya at hinawakan ang kamay ng kanyang lola.“Lola, alam kong mahirap itong tanggapin. Baka iniisip mong sinasabi ko lang ito para palakasin ang loob mo. Pero naaalala mo pa ba ang abbot ng Baoguang Temple? Alam mo kung sino siya—isang mongheng hindi basta-basta nagsisinungaling. Hindi siya nagsasalita nang walang katotohanan. Kung hindi mo ako kayang paniwalaan, paano siya?”Napailing si Lola Isabel, halatang hindi sigurado kung maniniwala siya o hindi.“Apo, alam kong gusto mo akong pasayahin… Pero minsan, mas madali lang

Napalunok si Casey habang nakatingin kay Lolo Joaquin. Sa isang iglap, parang bumalik ang lahat ng nakaraan. Ang mga alaala nilang dalawa, ang dati nilang koneksyon na inakala niyang matagal nang nawala.Huminga nang malalim si Lolo Joaquin at ngumiti. “Halika, tikman mo muna ang luto ko.”Napangiti si Casey at pinanood ang matanda habang hinihila si Lola Isabel papunta sa mesa. Umupo silang dalawa habang si Casey ay tahimik na pinagmamasdan ang mga taong nasa paligid.Hindi pa umaalis si Sam, ngunit hindi na ito kasing tensyonado gaya kanina.Napatingin naman siya kay Daisy, na kasalukuyang umiinom ng alak at masayang nagkukuwentuhan kasama ang mga kaibigan nito.Masaya na ang party.Pero biglang bumaling sa kanya si Dylan, ang lalaking matagal na niyang tinatangkang iwasan.“Sumama ka sa akin,” aniya, walang babala.Pagkasabi niyon, agad na siyang tumalikod at naglakad palabas.Napakunot-noo si Casey. Alam niyang hindi siya dapat sumunod, pero may kailangan siyang ipaliwanag sa kany

Si Diego ay natawa nang natawa, halos hindi makahinga sa kakatawa. Ilang saglit pa bago siya tuluyang nakapagsalita, “Hindi mo alam kung anong nakita ko!”Tinaasan siya ng kilay ni Angelo Herodias, hindi nagsalita pero halatang naghihintay sa sagot niya.Lumapit si Diego at bumulong, parang may napakalaking sikreto siyang ibabahagi. “Nakita ko ‘yung sapatos ni Dylan—at may nakaapak nang sobrang lakas! May gasgas pa! Alam mong may pwersa ‘yung pagkakatapak.” Pinigilan niya ang tawa, saka idinagdag, “At si Dylan? Ang sama ng mukha. Para siyang puputok sa galit.”Napasingkit ang mata ni Angelo. Alam na alam niya kung sino lang ang may lakas ng loob na gawin ‘yon—si Casey.Ang sakuna ng lahat ng sakuna.Isang malaking gulo na naghihintay lang sumabog.“Ngayon lang ako nakakita ng ganyan sa kanya,” natatawang dagdag pa ni Diego. “Pero paglabas ko, wala naman siyang kasama.”At ang tinutukoy niyang ‘wala,’ walang iba kundi si Casey.Napatingin si Angelo sa pinto, eksaktong papasok naman si

Biglang natahimik si Casey.Alam niyang mahilig gumamit ng emotional tactics si Lola Isabel para makuha ang gusto niya. Normal lang ito.Pero alam din niyang hindi nagsisinungaling si Dylan. Kung hindi lang dahil sa pamimilit ng kanyang lola, hinding-hindi siya pupunta rito.Habang nakatulala siya, bigla siyang binuhat ni Dylan.“Dylan!” gulat niyang sigaw.Kanina, kahit muntik na siyang matumba, hindi siya nagsalita. Pero ngayon, hindi niya napigilang mapasinghap. Mabilis niyang isinabit ang mga braso sa leeg ng lalaki, pero agad din niya itong binitiwan nang mahimasmasan.“Bitawan mo ako! Kaya ko namang maglakad, tulungan mo na lang ako!”Tumaas ang kilay ni Dylan. “Akala mo ba gusto kitang buhatin?”Pero kahit sinabi niya ito, mas hinigpitan pa niya ang pagkakahawak sa kanya. Kahit hindi na siya nakahawak sa leeg nito, imposible siyang mahulog.Punong-puno ng inis si Casey.Noong kasal pa sila, ni hindi sila naging ganito ka-close. Pero ngayong hiwalay na sila, saka pa sila nagkaka