All Chapters of The CEO’s Regret: Chasing My Gorgeous Ex-Wife: Chapter 151 - Chapter 160

Nangungusap ang mata ni Suzanne sa hindi pagsang-ayon. Hawak niya ang kamay ni Sam, tila gustong pigilan ito, pero bago pa siya makapagsalita, muling nagsalita si Sam,“At saka, huwag nating kalimutan—ikaw ang nagligtas ng buhay ni Dylan! Hindi kailanman makakalimot ang pamilya Almendras sa ganitong utang ng loob, lalo na sa harap ng maraming tao!”Isang manipis na ngiti ang sumilay sa labi ni Suzanne.Eksakto.Ito mismo ang gusto niyang mangyari.Si Sam ay isa lamang piyesa sa kanyang laro, isang napakagandang instrumento upang maisakatuparan ang kanyang plano nang hindi niya kailangang kumilos nang direkta.Kaya naman, kahit kunwaring pigilan niya si Sam sa ginagawa nito, hindi siya nagbuhos ng tunay na lakas.Samantala, nakatuon na ang tingin ni Sam kay Lola Isabel, ang matriarka ng pamilya Almendras.“Lola.”Bahagyang kumunot ang noo ni Lola Isabel nang makita si Sam na lumapit na may nakangiting mukha. Sa kabila ng kanyang pagiging matanda at maimpluwensya, may isang di-nakasulat

Tumango ang housekeeper bago tuluyang nagtungo sa silid ng mga regalo.Tahimik na naghihintay ang lahat, puno ng pag-aabang sa kung ano ang susunod na mangyayari.Higit pa sa pagiging magpinsan, may malalim na koneksyon sina Casey at Suzanne sa pamilya Almendras—pareho sa dating pinuno nito at sa kasalukuyang namumuno. Ngunit hati ang kanilang mga panig sa pamilya. Ang dating pinuno at ang kasalukuyang namamahala ay may kanya-kanyang tagasuporta, lalo pang nagpapagulo sa sitwasyon.Sa isang banda, nasa likod ni Casey sina Lola Isabel at Francis. Sa kabila naman, si Lolo Joaquin at Claudine ang naglalagay ng kanilang tiwala kay Suzanne.At naroon si Dylan.Kahit gaano pa kagulo ang nangyayari sa pamilya, isang bagay ang malinaw—minsan nang iniligtas ni Suzanne si Dylan. Dahil doon, hindi maitatangging palaging may lamang siya sa sitwasyon.Ngunit kahit hawak niya ang kalamangan, matagal nang sinabi ni Suzanne ang matibay niyang paninindigan—hindi siya kailanman magpapakasal kay Dylan.

Punong-puno ng pag-aalala ang mga mata ni Lola Isabel. Kung hindi lang maraming tao ang nakapaligid, malamang ay itinataas na niya ang laylayan ng damit ni Casey upang tingnan ang kanyang mga tuhod. Malamang ay namamaga na ang mga iyon at puno ng pasa matapos ang matinding paghihirap na kanyang pinagdaanan.Biglang namutla si Suzanne.Casey…Ang hirap talagang tapatan ng ginawa niya.Kahit si Sam, na kasalukuyang may hawak na regalo, ay napaatras nang bahagya. Ang tali ng kahon ay nakalas na, handa na siyang iabot ito, ngunit tila biglang nawalan ng halaga ang kanyang regalo kumpara sa sakripisyong ginawa ni Casey.Maamong ngumiti si Daisy at tumingin kay Lola Isabel. “Madam, sinabi ng abbot ng Baoguang Temple na ang jade toad na ito ay dapat ilagay sa inyong silid. Sinasabing makakatulong ito upang humaba ang inyong buhay at magdala ng kasaganaan.”Muling lumiwanag ang mukha ni Lola Isabel. “Napakaganda! Ang jade ay nagpapalakas ng kalusugan, at dahil ito’y nabendisyunan na rin, mas

Sa sandaling iyon, tahimik ang buong party, kahit na napakaraming tao sa paligid. Wala ni isang tunog ng kutsara o chopsticks na tumama sa plato. Ang katahimikan ay bumalot sa buong lugar, tila ba lahat ay nag-aabang kung ano ang susunod na mangyayari.Nag-panic si Suzanne!Hindi man siya ganoon katalino pagdating sa mga ganitong sitwasyon, alam niya—niloko siya!At walang ibang may kagagawan nito kundi si Casey!Noong araw na iyon, inakala niyang wala siyang dapat ipag-alala. Pakiramdam niya’y hindi naman siya napapansin ni Casey. Pero bigla nitong binanggit na gusto niyang bumili ng regalo para kay Lola Isabel.Ngayon, malinaw na kay Suzanne kung ano talaga ang nangyari—alam na pala ni Casey ang lahat mula pa lang sa simula! Sinadya nitong sabihin iyon para matukso siyang gayahin at tuluyang mahulog sa patibong!Gaga! Hayop ka Casey!Tatlong taon na siyang kasal sa pamilya Almendras. Alam niya ang ugali ng matandang si Lolo Joaquin, pati na rin ang mga bagay na hindi nito gusto. Per

Maraming mga mata ang nakatuon sa dalawa, tila hinihintay ang anumang sagutan na maaaring sumabog anumang sandali.Casey ay bahagyang nakakunot ang noo habang nakatitig kay Suzanne, hindi pa rin makapaniwala. “Ano ba talagang pinagsasabi mo dyan, Suzanne?”Sa tabi niya, ramdam ni Lola Isabel ang kirot sa puso niya. Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ni Casey, parang ito lang ang nagbibigay sa kanya ng lakas sa kabila ng sakit na nararamdaman niya.Napansin iyon ni Casey, kaya hinigpitan din niya ang hawak sa kamay ng matanda at mahinang bumulong, “Lola, nandito lang ako para sa’yo. Habambuhay.”Ang simpleng pangakong iyon ay nagbigay ng bahagyang pag-uga sa bigat ng silid.Huminga nang malalim si Lola Isabel, ngunit nang ipinikit niya ang kanyang mga mata, dalawang patak ng luha ang dahan-dahang bumagsak sa ibabaw ng mesa.Si Lolo Joaquin, na tahimik na nagmamasid sa tabi, ay napailing. Hindi niya kayang makita si Isabel sa ganitong estado. “Isabel, kailangan mong magpakatatag,” sabi