Si Sam ay puno pa rin ng kumpiyansa. Alam niyang ang regalong ito ay siguradong magugustuhan ng matanda, at hindi maitatanggi na ito’y isang mamahaling bagay. Kahit sino ay makikita ang halaga nito.Sa ilalim ng matamang titig ng lahat, dahan-dahang binuksan ang kahon ng regalo.Paglabas ng anim na pares ng jade bracelets, nag-iba ang mga mukha ng pamilya Almendras!Lalo na si Lola Isabel! Napakapit ito nang mahigpit kay Casey, at kitang-kita ang panginginig ng kanyang mga kamay.Daisy, na matagal nang nagmamasid, ay nakaramdam ng gaan ng loob. Sa wakas!Samantala, hindi na maitago ni Lola Isabel ang pagkapangit ng kanyang ekspresyon, ngunit dahil sa maraming bisita, wala siyang magawang reaksyon.Nanlaki rin ang mga mata ni Suzanne. Bakit… bakit parang may mali?Agad namang kinabahan si Claudine. Mabilis siyang sumulyap kay Sam at sinenyasan itong bawiin agad ang regalo.Ngunit maling akala ang naging basa ni Sam sa sitwasyon. Sa halip, ngumiti ito nang buong yabang at ipinagmalaki p
Sa sandaling iyon, tahimik ang buong party, kahit na napakaraming tao sa paligid. Wala ni isang tunog ng kutsara o chopsticks na tumama sa plato. Ang katahimikan ay bumalot sa buong lugar, tila ba lahat ay nag-aabang kung ano ang susunod na mangyayari.Nag-panic si Suzanne!Hindi man siya ganoon katalino pagdating sa mga ganitong sitwasyon, alam niya—niloko siya!At walang ibang may kagagawan nito kundi si Casey!Noong araw na iyon, inakala niyang wala siyang dapat ipag-alala. Pakiramdam niya’y hindi naman siya napapansin ni Casey. Pero bigla nitong binanggit na gusto niyang bumili ng regalo para kay Lola Isabel.Ngayon, malinaw na kay Suzanne kung ano talaga ang nangyari—alam na pala ni Casey ang lahat mula pa lang sa simula! Sinadya nitong sabihin iyon para matukso siyang gayahin at tuluyang mahulog sa patibong!Gaga! Hayop ka Casey!Tatlong taon na siyang kasal sa pamilya Almendras. Alam niya ang ugali ng matandang si Lolo Joaquin, pati na rin ang mga bagay na hindi nito gusto. Per
Sa pagkakataong ito, hindi na talaga makapagsalita si Casey. Hindi siya makapalag, hindi siya makapagpaliwanag, at ang mas masaklap, wala siyang ideya kung paano nauwi sa ganito ang lahat. Parang napakabilis ng pangyayari, na parang may isang taong nagplano ng lahat para pabagsakin siya.At ang jade na ito…Ito ang naging pinakamalaking kasalanan niya.“Palayasin niyo siya! Ayoko na siyang makita! Lumayas ka!”Sa wakas, matapos ang mahabang katahimikan, sumabog sa galit si Lola Isabel. Napuno ng puot ang kanyang boses, nag-aalab ang kanyang tingin, at walang sino mang makapipigil sa kanya.Parang bumagsak ang buong mundo kay Casey. Mabilis niyang hinawakan ang kamay ni Lola Isabel, nanginginig at puno ng pagsisisi.“Lola, patawad po! Kasalanan ko ito!”Nagmukha siyang sobrang guilty, parang nais niyang sabihin na kung alam lang niya na hindi siya paniniwalaan ng pinsan niya, hindi na sana siya nagsalita. Baka hindi na sana nangyari ang kaguluhang ito.Suzanne napasinghap.Walanghiya!
Maraming mga mata ang nakatuon sa dalawa, tila hinihintay ang anumang sagutan na maaaring sumabog anumang sandali.Casey ay bahagyang nakakunot ang noo habang nakatitig kay Suzanne, hindi pa rin makapaniwala. “Ano ba talagang pinagsasabi mo dyan, Suzanne?”Sa tabi niya, ramdam ni Lola Isabel ang kirot sa puso niya. Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ni Casey, parang ito lang ang nagbibigay sa kanya ng lakas sa kabila ng sakit na nararamdaman niya.Napansin iyon ni Casey, kaya hinigpitan din niya ang hawak sa kamay ng matanda at mahinang bumulong, “Lola, nandito lang ako para sa’yo. Habambuhay.”Ang simpleng pangakong iyon ay nagbigay ng bahagyang pag-uga sa bigat ng silid.Huminga nang malalim si Lola Isabel, ngunit nang ipinikit niya ang kanyang mga mata, dalawang patak ng luha ang dahan-dahang bumagsak sa ibabaw ng mesa.Si Lolo Joaquin, na tahimik na nagmamasid sa tabi, ay napailing. Hindi niya kayang makita si Isabel sa ganitong estado. “Isabel, kailangan mong magpakatatag,” sabi
Pumikit si Casey, tila ba pinili niyang manahimik kaysa ipagpatuloy ang pagtatalo.Biglang lumuwag ang pakiramdam ni Suzanne. Sa wakas! Napatahimik niya si Casey!Agad siyang lumapit kay Lola Isabel at nagkunwaring nag-aalala.“Lola, kasalanan ko rin po ito. Kung naging mas maingat lang sana ako at nagtanong nang mabuti, hindi sana ito nangyari. Opo… nagkamali ako. Pero lola, sana po huwag n’yo nang dibdibin ang ginawa ni Casey. Bata pa po siya.”“Bata pa?” Mariing natawa si Claudine, puno ng pangungutya ang tinig. “Dalawampung taong gulang na siya, bata pa rin ba ’yon?”Lahat naman ng naroon ay alam na noon pa man, hindi talaga gusto ni Claudine si Casey. Madalas niya itong pinupuna sa loob ng bahay, pero sa pagkakataong ito, nagkaroon siya ng magandang tiyempo upang ipakita ang pagiging ‘mabuting nakatatanda’—habang itinutulak si Casey sa apoy.Matalim ang kanyang titig nang muli siyang magsalita. “Casey, tatlong taon ka nang kasama ng Almendras. Hindi ko na sasabihin kung paano ka
Si Suzanne ay mabilis na umiling, bahagyang bumuka ang kanyang labi, tila may nais ipaliwanag. “Hindi ko…”Ngunit bago pa siya matapos, si Sam, na sa wakas ay naintindihan na ang nangyayari, ay nagngitngit sa galit.“Halata namang ito’y plano ni Casey!” galit na sabi ni Sam. “Sinadya niyang sabihin sa harap natin na ito ay regalo niya para kay Lola, kaya’t napaniwala tayo na ibibigay nga niya ito kay Lola Joaquin! Dahil akala namin ito ang paborito niyang istilo, ginawa ni Suzanne ang lahat para mahanap ang pinakamahusay na klase nito. Pero… pero…”Nanginginig ang kanyang tinig, punong-puno ng inis at panghihinayang. Wala na silang ibang pagpipilian kundi sabihin ang totoo at linawin ang sitwasyon.Ngunit bago pa sila makapagsalita, isang mapanuyang tawa ang pumuno sa hangin.Si Daisy ay nakangiti ng matalim. “Ang paboritong alahas ng lola ko ay palaging may disenyo ng bulaklak. Ako at si Casey ay parang magkapatid, at kahapon lang mismo ang kaarawan ni Lola Eliza. Regalo ito ni Casey
Nanginginig ang mga binti ng ama ni Daisy sa kaba. Putik! Pwede ka bang tumahimik?!Ngunit hindi niya magawang isigaw ito. Sa halip, napatingin siya kay Suzanne na parang gusto nang lumubog sa lupa. Kung hindi siya titigil sa pagsasalita, siguradong lalong magagalit ang pamilya Almendras, at wala nang balikan pa.Mabilis na umiling si Suzanne, litong-lito at desperado. “Hindi! Hindi ko sinasadya! Akala ko hindi lang jade bracelet ang ibibigay ni Casey, kundi may iba pa! Kaya naghanda rin ako! Hindi ko gustong kunin ang atensyon niya!”Isang malamig at mapanuyang tawa ang lumabas kay Daisy. “Ah, ganun ba? Ganyan mo ba ipapaliwanag ang ginawa mo? Ang hina naman ng depensa mo.”Nanginig ang labi ng matandang babae, ngunit pinilit niyang pigilan ang galit. Sa mahina ngunit matigas na boses, sinabi niya, “Dahil iniligtas mo ang buhay ni Dylan, hindi na kita sisingilin sa ginawa mo ngayon. Pero kung talagang iniisip mo ang kalusugan ko, isang pabor lang ang hihilingin ko—huwag ka nang dumal
Tahimik na nakikinig si Angelo Herodias, ngunit sa wakas ay nagsalita siya nang marahan. May bigat ang kanyang boses, kahit na tila magaan ang pagkakabanggit niya.“Hindi mo puwedeng sabihin na ganito lang iyon. Minsan, ang sariling desisyon natin ang nagdadala sa atin sa kapahamakan—ang ibang bagay, kapag sinimulan na, hindi na madaling itigil.”Sa mga sandaling iyon, inalalayan ni Casey si Lola Isabel papunta sa lounge. Umupo ang matanda sa isang upuan, maputla ang mukha, at bahagyang nanginginig ang mga kamay habang mahigpit na nakakapit sa kanyang dibdib. Dahan-dahang naupo si Casey sa tabi niya, binaba ang boses, at halos bulong na nagsalita.“Lola, alam kong araw-araw kang nasasaktan… pero pagkatapos ng napakaraming taon, hindi mo pa rin ba kayang bitawan ang sakit na ito?”Napapitlag si Lola Isabel sa tanong na iyon. Para bang may pumiga sa kanyang puso, at parang may malamig na hangin na dumaan sa kanyang katawan. Napatingin siya kay Casey, ang pagod niyang mga mata ay puno ng
Napatigil si Cristopher.Hindi niya talaga balak saktan ang babaeng ito, kaya dahan-dahan niyang inalis ang kamay at malamig na sinabi, “Wala akong interes.”Hindi man malinaw ang narinig ng mga tao sa paligid, halata naman sa kanilang mga mukha ang pagkabigla.“Ano ‘yon? Interesado ba siya sa babaeng ‘yon?”“Anong kalokohan ‘yan? Ang daming taghiyawat ng babae! Sino namang magkakagusto sa kanya?”“Pero hindi pa niya ‘yon nakikita, di ba? Hindi niya alam na may taghiyawat siya.”Sa isang iglap, tila naging sentro ng atensyon si Cristopher. Ang lalaking kilala sa pagiging mailap, at sa pagkabigo ng maraming babae, ngayon ay pinapanood ng lahat kung ano ang gagawin niya.Hindi naman iniinda ni Casey ang mga bulong-bulungan. Tahimik lang siyang tumingin kay Cristopher at marahang nagsalita, “Naalala mo pa ba ang isang mahalagang tao sa buhay mo? Sinabi mo noon na siya ang nagligtas sa’yo, at handa kang suklian ang kabutihan niya kahit buhay pa ang kapalit.”Napako ang tingin ni Cristophe
Casey agad na binaba ang tawag at nagpadala ng mensahe sa blue app.— Casey: [Nasa labas ako, sobrang ingay, hindi ko masagot ang tawag. May kailangan ka ba?]— Daisy: [Wala naman masyado. Nasaan ka? Narinig ko, suspendido raw ang pinsan mo?]— Casey: [Oo, salamat sa’yo~ Gagawa ako ng paborito mong braised pork kapag may oras ako.]— Daisy: [Hahahaha! Ganyan dapat! Pero nasaan ka ngayon? Bakit hindi mo masagot ang tawag ko?]— Casey: [Nasa bar.]— Daisy: [Ano?! Grabe ka! Ni hindi mo man lang ako sinama! Sino kasama mo?!]— Casey: [Mag-isa lang ako. May kailangan akong gawin. Next time, sasama ka na.]— Daisy: [Mag-isa ka? Nasaan ka? Pupuntahan kita! Kung may kailangan kang gawin, dapat may kasama ka! Paano kung may mangyari sa’yo?]— Casey: [Ayos lang ako, walang problema.]Paulit-ulit siyang pinayuhan ni Daisy, pero hindi na siya sumagot. Wala nang nagawa si Daisy kundi paalalahanan siyang mag-ingat.Ibinalik ni Casey ang cellphone sa mesa at inayos ang maskarang suot. Wala siyang ba
Muling napakunot ang noo ni Dylan, at parang lalo pang lumamig ang hangin sa loob ng opisina.Ramdam iyon kahit sa kabilang linya ng telepono, dahilan para manginig si Suzanne.Bahagyang nagbago ang kanyang ekspresyon. Huminga siya nang malalim bago marahang nagsalita, “Na-suspend ako sa kumpanya.”Saglit na natigilan si Dylan.Pero sa sumunod na sandali, tila wala siyang alam sa nangyari at pinanatiling kalmado ang boses. “Ano’ng nangyari?”Napangiwi si Suzanne. Simula pa lang, ayaw na niyang tawagan si Dylan, pero pinilit siya ng kanyang ina. Matagal siyang kinausap nito, pinayuhang idetalye ang lahat upang mas lalo pang lumayo ang loob ni Dylan kay Casey. Kapag nagtagumpay sila, mas madali nilang maisasagawa ang susunod nilang plano.Pero posible ba talaga ito?!Mariing kinagat ni Suzanne ang kanyang labi. Wala na siyang ibang magagawa kundi magpatuloy.“Konektado ito sa ilang sensitibong bagay sa kumpanya, kaya hindi ko maaaring sabihin ang lahat. Pero… hindi ko inaasahan na hindi
Alam ni Casey na hindi niya dapat isiwalat ang lahat ng detalye bago pa maayos ang opisyal na kasunduan. Sa ngayon, ang mahalaga lang ay siguraduhin na mananatiling kumpidensyal ang proyekto at hindi ito mananakaw ng iba.Marami pa siyang kailangang ayusin, at may oras pa para paghandaan ang lahat.Kapag dumating na ang tamang pagkakataon, siya mismo ang haharap sa taong iyon.Bago siya umalis, kinuha niya ang kanyang cellphone at tinawagan si Ingrid.Dalawang ring pa lang, sinagot na ito ng kaibigan niya.“Uy, Casey! Sa wakas naalala mo rin ako! Akala ko nakalimutan mo na ako.”Napangiti si Casey, pero may bahid ng guilt sa mukha niya. “Sorry. Sobrang dami lang talagang nangyari nitong mga nakaraang araw.”Tumawa si Ingrid. “Relax ka lang, joke lang ‘yon! Pero sige, anong kailangan mo?”Hindi na nagpaligoy-ligoy si Casey. “May nahanap ka na bang impormasyon tungkol sa nangyari?”May narinig siyang buntong-hininga mula sa kabilang linya. “Hay naku, ang hirap hulihin ng mga galamay ng
Huminto si Jessica Rue nang marinig ang pamilyar na boses. Dahan-dahan siyang lumingon at tiningnan ang babaeng nakaupo sa tabi niya, ang mga mata ay nagtatago ng pagsusuri.Ang babae—Casey—ay marahang tinanggal ang suot na maskara, inilantad ang isang mukhang hindi estranghero sa kanya.Saglit na natigilan si Jessica Rue, ngunit mabilis niyang tinakpan iyon ng isang banayad na ngiti. “Casey? Hindi ko akalain na dito tayo magkikita.”Muling isinuot ni Casey ang maskara, ang mga mata niya ay kumikislap sa aliw. “Hindi ito aksidente. Talagang ikaw ang pinunta ko rito, Miss Jessica.”Hindi sumagot si Jessica Rue. Sa halip, pinagmasdan niya ang babae nang walang emosyon.Nagpatuloy si Casey, ang boses ay puno ng kumpiyansa. “Pwede ba tayong mag-usap sa mas pribadong lugar?”Dahan-dahang tinanggal ni Jessica Rue ang suot niyang sunglasses, isiniwalat ang malamig ngunit matatalas niyang mga mata. “At tungkol saan naman?”May pilyong ngiti si Casey nang sabihin, “Malalaman mo lang kung pakik
Si Casey bahagyang ngumiti, ngunit ang pagkutya sa kanyang mga mata ay nagsasabi ng lahat—tila ba walang saysay ang pagpupumilit ni Paulo Andrada.Sa pagkakataong ito, walang tumutol sa sinabi ni Paulo, at tuluyan nang natapos ang pulong.Nanatiling nakaupo si Casey, hindi nagmamadali. Nang tuluyang lumabas ang lahat, saka lamang siya tumayo.Kasunod niya agad si Suzanne at walang pasabing hinawakan ang kanyang kamay. “May gusto akong itanong sa’yo,” aniya, may diin sa boses.Tumingin si Casey sa paligid. Napakaraming CCTV sa conference room, at alam niyang hindi ito ang tamang lugar para sa isang pribadong usapan. Ngumiti siya nang bahagya. “Dito?”Napakagat-labi si Suzanne, mas humigpit ang hawak sa braso ni Casey, ayaw siyang pakawalan. “Sumunod ka sa akin,” madiin niyang utos.Dahan-dahang binawi ni Casey ang kanyang kamay at tahimik lang siyang tumingin kay Suzanne. Sa napakahinang tinig na tanging silang dalawa lang ang nakarinig, sinabi niya nang sarkastiko, “Suzanne, marami pa
Huminga nang malalim si Casey habang nakaupo sa harap ni Paulo Andrada, at ng iba pang matataas na opisyal ng Andrada Group. Alam niyang kahit pa ipakita nilang pinaparusahan nila si Suzanne, hindi ibig sabihin ay ipagkakatiwala nila sa kanya ang proyekto.Ineexpect niya na ito.Sa seryosong tono, nagsalita si Paulo Andrada, “Tama ang sinabi ni Suzanne. Baguhan pa si Casey at kulang sa karanasan. Kung magkakamali siya, hindi lang ang Ybañez Group ang maaapektuhan, kundi ang Andrada Group. Malaki ang magiging epekto nito sa ating reputasyon. Kaya ang dapat nating gawin ay humanap ng isang may sapat na kakayahan at karanasan para makipag-ugnayan sa kanila.”Nakasalamin si Vern Quinto at mapanuring tumingin kay Paulo. “Ngunit sinabi rin mismo ni President Ybañez na ang kondisyon para sa pakikipagkasundo ay si Casey ang mangunguna sa proyekto. Kung papalitan natin siya, paano tayo makakasigurong tatanggapin iyon ng kabilang panig?”Kaagad namang sumabat si Owen Saldivar. “Kaya nga kailang
“Dahil…”Pagkasambit ng salitang iyon, biglang hindi na alam ni Suzanne kung paano niya ipagpapatuloy.Napakagat siya sa labi, pilit iniisip kung paano lalabas sa sitwasyong ito.Ang babaeng kaharap niya, si Sheena Alonzo, ay kilalang matalim magsalita at mahilig magtanong ng mga nakakailang na bagay. Lahat ng kasamahan nito sa kompanya ay takot makipagsagutan sa kanya dahil palaging may laman ang kanyang mga salita.Kung ikukumpara, si Ralph Diaz ay mas banayad ang kilos. Magaling itong magtago sa likod ng pormal na ngiti, ngunit si Sheena—diretso, walang paligoy-ligoy, at walang pakialam kung sinuman ang masagasaan.Tahimik ang buong silid.Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Paulo Andrada, ngunit sa sandaling ito, wala siyang magagawa para ipagtanggol ang anak. Kung puprotektahan niya ito, lalabas na tila may pinapanigan siya. Kung papayagan naman niyang magpatuloy ang usapan, parang sinasang-ayunan niyang may pagkakamali nga si Suzanne.Alam niyang may malaking epekto ito sa imahe
Nang makita ni Ralph Diaz na nabasa na ng lahat ang parehong plano at may kanya-kanyang reaksyon sa mukha, isang makahulugang ngiti ang lumitaw sa kanyang labi bago niya muling iniangat ang kopya ng proposal ni Casey.Sa malumanay na tinig, ngumiti siya kay Casey. “Casey, bumalik ka muna sa upuan mo at magpahinga.”Tumango si Casey at agad na bumalik sa kanyang pwesto. Hindi siya nagpakita ng anumang emosyon, ngunit ramdam niya ang titig ni Suzanne na tila ba matutunaw siya sa galit. Kung wala lang sigurong ibang tao sa paligid, malamang ay nasabunutan na siya nito at tinanong kung sinadya ba niyang gawin ito!“Ito ang pinaka-perpektong proposal na nakita ko,” sabi ng isang shareholder na may kasamang paghanga. “Talagang posible itong pagkatiwalaan para sa isang matagumpay na partnership. Naisip na ba ito ni Lincoln?”Tumango si Ralph Diaz at ngumiti. “Oo. At pumayag siya.”Halatang nagulat ang karamihan, ngunit kasabay nito ay naunawaan nila kung gaano kalaki ang oportunidad na ito.