Lahat ng Kabanata ng ISANG GABI SA PILING MO : Kabanata 11 - Kabanata 20

Aaron (POV) Mabilis ko siyang sinundan hinayaan kong magkumahog si Connor na habulin ako. Mas importante sa aking maabutan ang matagal ko ng hinahanap na dalaga. Kapag nawala ito sa paningin ko tiyak habangbuhay kong pagsisihan ‘to, kasi hindi ko hinabol kahit abot kamay ko na siya. Kung noon matagal niya akong pinaisip. Ilang months ba akong hindi naka move-on? Three months? Pero ngayon palagay ko mas doble ngayon. Kung hahayaan ko siyang pakawalan. Naabutan ko silang nakasakay sa escalator, halos takbuhin ko na upang umabot lang ako. Damn! Daig ko pa nito ang stalker sa dalaga dahil sa ginagawa ko pagsunod-sunod dito. Tiyak na kantiyaw ang aabutin ko kapag nalaman ‘to ni Connor. Ano nga naman ang pagkakaiba ko? Sa ginagawa n'yang pagsunod-sunod sa janitress sa ginagawa ko rin ngayon. Dammit! Ihahanda ko na rin ang sarili ko sa malakas na tawa ni Connor. Ang kaibigan ko pa namang yung malakas mang-asar. Maingat ang kilos ko habang lihim nakikinig sa maganda boses ng dalaga at ka

Belyn Pagkatapos namin mag-usap ni Benesha. Binilisan ko rin kumain. Naubos kasi ang oras ko sa pakikipagusap sa anak ko sa dami ng kwento nito, nahinto ang pagkain ko. Hindi ko lang maiwasang matakot sa sinabi ng anak ko na new friend niya babalik daw kapag hindi na busy. Hiniling ko na sana ‘wag na itong magpapakita. Naku naman matandain pa naman si Benesha, kapag pinangakuan. Wala akong kasama sa office kasi sa pantry kumain ang ka department kong si Melissa at Danica. Ganun din ang head namin. Pinapayagan naman kaming kumain sa working table basta sigurado lang walang maiiwan na kalat. Kasi mahigpit ang management dahil nga garment factory ang Ben & Kho Apparel. Dalawang building ang nakatayo. Itong kinatatayuan ko ngayon ito ang office building. Dalawang palapag lang ito at sa second floor office lang ni Daddy at nandoon din ang conference room. Dito kaming lahat sa baba iba't ibang department. Kabilang ang pantry. May canteen naman hiwalay rin na building ngunit bungalow lan

Belyn Walang katao-tao sa loob ng bahay pagdating ko. Kahit sa living room walang tao. Hmm…nasaan kaya si Mommy? Akala ko ba, may kailangan siya sa akin. Nag-diretso ako sa dining area. Six thirty na ng gabi himala walang tao. Wala rin si Nanang Luisita pagdating ko roon. Dalawang kasambahay lang ang nakita ko. Naghahanda ng pagkain sa lamesa. I think dinner na ang inihanda nila base kasi sa oras ngayon. "Hindi po nagluto ang Nanang?" hinanap ko sa kanila kung nasaan ang Nanang Luisita. “Nasa silid niya kakapasok lang pero babalik daw agad,” “Ganun po ba? Sige po salamat, Ate. Um…dinner na po iyan diba?” tanong ko kahit may idea na ako na hapunan ang kanilang inihahanda sa dining table. “Opo,” sabay pa sila sumagot. “Sige po. Kapag po bumalik si Nanang Luisita, pakisabi dumating na ako mga Ate, ha?” bilin ko pa. Nagpasya akong magtungo na muna sa k'warto ko upang magbihis. I really like it that they don't know that I'm here na. Lalo na si Mommy. Palibhasa’y alam kong hindi ko

BeLyn “Hindi na ako magapaligoy-ligoy pa Mr Ching, Mrs. Ching. Paano ako makasisiguro na maayos kayong kausap? Ayaw kong maging kawawa ang anak ko na kapag ayaw na ng anak n'yo? Basta lang aatras sa kasunduan natin. Kahit naman kailangan namin ang pangalan n'yo. Kung napipilitan ang anak n'yo, mabuti pang wala na lang maganap na kasalan.” Napaangat ako ng tingin kay Daddy. Ewan ko kung nakita nito abot tainga ang aking ngiti. Maging sa aking kinauupuan umayos ako sa aking pagkakaupo. Handang makinig kung ano pa ang iba niyang sasabihin. Natuwa ako roon sa sagot ni Daddy, kay Mr. Ching. Nabigyan ako roon ng mahigit libong pag-asa. Ngayon pa lang gusto ko ng yakapin si Daddy ng isang milyon na pasasalamat. “Protacio!” mariin na saad ni Mommy. Binigyan ng babala si Dad upang manahimik. Lihim akong nabahala baka makinig nga si Daddy kay Mommy at agad-agad itong sumangayon. “Vilma, gusto ko lang ipaalala sa kanila na hindi tayo maghahabol sa kasalang ito. Kahit na nga kailangan natin s

BeLyn“Hindi ka papasok ngayon at hindi ka na rin p'wedeng umalis ng bahay.”“Ano po?” sagot ko kay Mommy. Sinundan pa ako nito dito sa kitchen para lang sabihan ako ng walang kabuluhang bagay.“Oo, baka kung ano pa ang maisip mo hindi mo siputin ang anak ni, Mrs.Ching, mapahiya pa kami ni Protacio, Belyn,” nakahalukipkip niyang saad sa akin.Ano raw? Ang nice talaga ng kinilala kong Ina. Biglang naging masungit si Mommy, samantalang kanina para itong isang madreng hindi makabasag pinggan ng kaharap namin ang magulang ni Aaron.Napaka plastic talaga nito kay daling magpalit ng anyo kapag wala ng kaharap na mahalagang tao.“Anong tinitingin-tingin mo r’yan. Ano nag-iisip ka ng plano para tumakas? Ngayon pa lang itigil mo na, Belyn. Wala rin patunguhan iyang binabalak mo."“Bakit naman po pinagbabawalan niyo akong lumabas? Paano po ako niyan papasok sa trabaho?”“Napakatigas ng ulo mo. Bawal ka na ngang umalis ng bahay! Ibig sabihin niyan kasama na ang trabaho mo. Baka maisip mo pang ma