All Chapters of ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว: Chapter 181 - Chapter 190

นี่เป็นผู้ป่วยที่ใจกว้างที่สุดในบรรดาผู้ป่วยที่นางเคยรักษาที่นี่อย่างแน่นอน คิดไม่ถึงว่าหมอนี่จะรู้ใจเช่นนี้ เฟิ่งเชียนอวี่มองตงฟางจิ่งไม่ถูกชะตาในพริบตาแน่นอนว่าตื่นเต้นก็ส่วนตื่นเต้น นางยังไม่ลืมบทบาทของตัวเอง ในตอนนี้ นักพรตต้องมีความหนักแน่นเฟิ่งเชียนอวี่มองกล่องผ้าแพรด้วยสีหน้าที่สุขุมแวบหนึ่ง กล่าวอย่างเรียบเฉย “ท่านอ๋องสามเกรงใจแล้ว ตามค่ารักษาของข้า ท่านอ๋องสามให้เยอะเกินไปแล้ว” ตงฟางเย่ารีบกล่าว “ไม่เยอะๆ เงินทองเป็นของนอกกาย นักพรตเฟิงเป็นผู้บำเพ็ญอันสูงส่ง ไม่รังเกียจเงินทองที่เป็นของทางโลกเหล่านี้ก็พอ”“โปรดรีบๆ รับเอา ไม่เช่นนั้นข้าไม่สบายใจ”เฟิ่งเชียนอวี่บ่ายเบี่ยงเป็นพิธีหนึ่งครั้ง ก็ไม่เกรงใจแล้ว นางรับกล่องมา “เช่นนั้นข้าก็ขอน้อมรับไว้ตามความปรารถนาของท่านแล้ว”นางกลัวตัวเองบ่ายเบี่ยงหลายครั้งจนพลาด หากบ่ายเบี่ยงจนตั๋วทองคำเหล่านี้หายไปในพริบตา นางจะไปร้องไห้ฟ้องใคร บ่ายเบี่ยงเป็นพิธีหนึ่งครั้งก็พอแล้วจุๆ ห้าพันตำลึงทองเลยนะ สัมผัสกล่องใบนี้แล้วรู้สึกถึงความแตกต่างได้เลย ไม่เลวๆตงฟางจิ่งจิบเหล้าคำหนึ่งอย่างช้าๆ หางตาเหลือบมองเฟิ่งเชียนอวี่แวบหนึ่ง ราวกับส

อีกฝ่ายสวมกระโปรงผูกอกสีเขียวอ่อนโบราณ ผมสีดำม้วนเป็นมวยอย่างเรียบง่าย และปักปิ่นปักผมไข่มุกสีอ่อนๆ สองสามดอก ระหว่างคิ้วมืดมนเล็กน้อย“เจ้า เจ้าเป็นใคร? เป็นคนหรือผี”นางรู้สึกว่าตัวเองน่าจะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แต่อยู่ดีๆ ก็นึกไม่ออกอีกฝ่ายเอาแต่จ้องนางทั้งเช่นนี้ ผ่านไปครู่หนึ่งจึงจะค่อยๆ เอ่ยปาก“เหลือเวลาไม่มากแล้ว ข้าจะไปแล้ว เจ้าดูแลตัวเองดีๆ…”เสียงแผ่วเบา ทั้งๆ ที่อีกฝ่ายอยู่ห่างจากนางพอสมควร แต่เสียงนี้ก็เหมือนกับดังอยู่ที่ข้างหูนางเฟิงเชียนอวี่อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น ขณะเดียวกันก็งงงวย ไม่เข้าใจความหมายของอีกฝ่ายตอนที่นางเตรียมตัวถาม อีกฝ่ายค่อยๆ ถอยหลัง หมุนกายอย่างช้าๆ เดินเข้าไปในความมืดทีละก้าว ไม่นานก็หายไปแล้วขณะที่นางรู้สึกประหลาดใจ ก็ขนลุกซู่เล็กน้อยเวลานี้ ความง่วงได้ถาโถมเข้ามาอีกครั้ง นางหาวทีหนึ่ง ก็หลับตาลงโดยไม่รู้ตัว“พระชายา ควรลุกแล้วเจ้าค่ะ” หลิวซูเร่งเร้าตามปกติเฟิ่งเชียนอวี่ลืมตาอย่างสะลึมสะลือ บิดร่างกายไปมาบนเตียง “ยามไหนแล้ว”“ยามเฉิน[1]แล้วเจ้าค่ะพระชายา”ดังนั้นเพิ่งเจ็ดแปดโมง?เฟิ่งเชียนอวี่เบะปาก หลับตากล่าว “หลิวซู ต่อไปพวกเราเปลี่

เฟิ่งเชียนอวี่จะรังเกียจได้อย่างไร คนที่หิวโซมักอยากกินของอร่อยนางกินอาหารทั้งหมดหนึ่งรอบ จึงรู้สึกสบายขึ้นไม่น้อยตงฟางจิ่งเห็นนางกินเสร็จแล้ว จึงให้หลวงจีนน้อยที่รับใช้อยู่ด้านนอกเข้ามาเก็บกวาด จากนั้นให้เขาไปเรียนเชิญไต้ซือ ต่อมาจึงเริ่มสอบถาม“รอยแผลบนมือเจ้าเกิดขึ้นได้อย่างไร?”เฟิ่งเชียนอวี่หันมองแขนตัวเอง แล้วเบะปาก “ไม่แน่ใจ พอหลับไปหนึ่งตื่นก็โผล่ขึ้นมาเอง”ตงฟางจิ่งขมวดคิ้ว “เจ้าไม่รู้หรือ?”นางชะงักไปเล็กน้อย “ไม่รู้นะสิ”เจ้าหมอนี่ทำหน้าอะไรกัน ทำเหมือนนางหลอกเขา แล้วนางต้องรู้อย่างนั้นละเขาเงียบไปสักครู่จึงเอ่ยขึ้น “ที่เจ้าหมดสติไปสามวัน เป็นเพราะมันหรือ”เฟิ่งเชียนอวี่พยักหน้า เรื่องนี้นางพอเดาได้ขณะนี้ ประตูถูกเปิดอีกครั้ง มีหลวงจีนที่สวมจีวร มือถือลูกประคำ สีหน้าสงบนิ่ง ดวงตายิ้มแย้มเดินเข้ามา“ท่านอ๋องหก พระชายาหก เจริญพร”ตงฟางจิ่งลุกขึ้น “ไต้ซือเกรงใจเกินไปแล้ว”เฟิ่งเชียนอวี่มองสำรวจอีกฝ่าย “ท่านอ๋อง ท่านนี้คือ?”“ท่านนี้คืออู๋เหวยไต้ซือ”เฟิ่งเชียนอวี่ถลึงตา แล้วพูดโพล่งออกไป “ตาแก่ต้มตุ๋นนั่นหรือ?”ตงฟางจิ่ง “...”อู๋เหวย “...”“พระชายาของข้าค

เจ้าของร่างเดิมดูจากสมุดเล่มนั้น แล้วใช้เลือดที่เหลืออยู่บนตัวนางหลี่ วาดภาพบนพื้นด้วยเลือดจากนั้น นางได้เคลื่อนย้ายศพของนางหลี่เข้าไปวางไว้ตรงกลางภาพวาด เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น เป็นเวลาใกล้รุ่งแล้วเจ้าของร่างเดินไม่รอช้า นางนั่งอยู่บนพื้น กรีดนิ้วมือตัวเอง แล้วหยดเลือดลงบนภาพวาดหลังจากเสร็จสิ้น นางถึงโล่งอก แล้วมองนางหลี่ด้วยดวงตาพร่ามัว ต่อมาคุกเข่าคำนับมารดาสามครั้ง ก่อนจะจากไปด้วยน้ำตาวันรุ่งขึ้น ศพของนางหลี่ถูกจัดการเรียบร้อยหลายวันต่อมา คนของจวนเสนาบดียังอยู่ดี ไม่ได้ยินข่าวคราวว่ามีใครตาย เจ้าของร่างเดิมผิดหวังมาก แต่ไม่ค่อยใส่ใจมากนักนางในตอนนั้น เพียงทดลองทำตามวิธีในสมุดเท่านั้น ความจริงก็ไม่ได้คาดหวังมากนัก เมื่อไม่ได้ผลก็ไม่ได้ใส่ใจ พอเวลานานไป กลับทำให้ลืมเรื่องนี้เสียสนิทเจ้าของร่างเดิมไม่รู้เลย ว่าบ่าวที่ไปจัดการศพนางหลี่ ไม่ได้มองเห็นรอยเลือดบนพื้นเลยแม้แต่น้อย ราวกับภาพวาดเลือดที่นางวาด ไม่เคยปรากฏมาก่อนเฟิ่งเชียนอวี่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น แล้วนวดหัวที่ปวดตุบ ๆ“เป็นอะไร หรือจำอะไรได้บ้างแล้ว?” ตงฟางจิ่งเอ่ยถามมุมปากนางกระตุก แล้วกระแอมเสียงค่อย “คือว่า นึกข

มนต์ดำคือเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย เฮ้อเฟิ่งเชียนอวี่ท้อแท้สิ้นหวังอยู่ในเรือนตัวเองสองวันถึงจะกลับมาเป็นปกติช่างเถอะ ไม่ว่าอย่างไร ยังดีที่นางรู้ว่าต้องแก้ไขเจ้าสิ่งนี้อย่างไร ก็ยังดีกว่าไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยหากเป็นนางหลิ่วกับเฟิ่งหลิงหลงยิ่งดี เพราะนางมีความแค้นกับทั้งสองอยู่แล้ว ไม่ช้าหรือเร็วก็ต้องแตกหักกันอย่างสิ้นเชิงตอนนี้ แค่มีเหตุผลที่ต้องต่อกรกับพวกนางสองแม่ลูกมากขึ้นหนึ่งข้อเท่านั้นเอง นางรับได้อย่างน้อยดูจากตอนนี้ ชะตาของนางเหมือนจะไม่เลว เมื่อเทียบกันแล้ว นางหลิ่วสองแม่ลูกดูโชคร้ายกว่านาง จึงไม่จำเป็นต้องกังวลชั่วคราวหลังจากเฟิ่งเชียนอวี่คิดจนเข้าใจ จึงไม่ลังเลอีกต่อไปกิจการของฮ่วนเหยียนยังคึกคักเหมือนเดิม ทุกวันจะมีลูกค้าเยอะมาก ตอนนี้เป็นเดือนที่แปดของปีแล้วยังเหลืออีกสองเดือนก่อนเดือนสิบ จะมีขบวนพ่อค้าและพ่อค้าจากเมืองอื่นนำสินค้ามาแลกเปลี่ยนในเมืองหลวง เพื่อขายสินค้านำเงินกลับไปฉลองปีใหม่ และซื้อสินค้าใหม่เตรียมขายปีหน้าหลังปีใหม่เมืองหลวงในตอนนั้นจะยิ่งคึกคักมากขึ้น เชื่อว่ากำไรของฮ่วนเหยียนจะทวีคูณขึ้นไปพ่อบ้านนำเทียบเชิญอีกใบมาที่เรือนชิงหลาน