All Chapters of BILLIONAIRE DADDY'S TWINS: Winning Back the Ex-WIFE: Chapter 21 - Chapter 30

THIRD PERSON POV Hindi inaasahan ni Zen ang gagawin sa kanya ni Timothy. Hindi rin niya inaasahan na ganito pala ito kasama dahil tinulak siya nang lalaki kaya naman nahulog siya sa pool. Hindi marunong lumangoy si Zen kaya naman nahihirapan na siyang huminga. Si Timothy naman ay nakatingin lang sa babae na nalulunod na ngayon. Iniisip niya na baka nagpapanggap lang itong hindi marunong lumangoy. “H–H—elp,” nahihirapan na sambit ni Zen. “T–T-u-long,” sambit nito ngunit hindi ito pinapansin ni Timothy hanggang sa tuluyan ng lumubog si Zennara sa ilalim ng pool. Aalis na sana ang lalaki ngunit napalingon siya ulit sa kanyang ex-wife at napansin niya na ilang minuto na ay hindi pa rin ito umaahon. Wala siyang choice kundi tumalon sa pool. Lumangoy siya papunta sa babae at nakita niya ito na nakalubog na lang. Mabilis niya itong inahon sa tubig. “Hey, wake up.” sabi niya sa babae. Hindi na ito humihinga kaya naman pinump na niya ang bandang dibdib nito. Pero hindi pa rin kaya wala

ZENARRA“Hi, Ma’am. I’m Jetro, Zenarra’s boyfriend.” pakilala ni Jetro sa kanila.“Really? Ang gwapo mo naman, iho.” natutuwa na sabi ng adopted mom ko.“Salamat po,” cool lang na sambit ni Jetro at ngumiti rin ito.“Masaya ako, anak. Masaya ako dahil may nag-aalaga at nagpapasaya na sa ‘yo.” sabi pa ng adopted mom ko at hinawakan ang kamay ko.“Mabait po at mabuting tao ang boyfriend ko, mom.” sagot ko sa kanya.“Mabuti naman kung ganun. Jetro, iho sana ay mahalin mo ang anak namin. Nangulila kami sa pagkawala niya at ngayon na nakabalik na siya ay babawi kami sa kanya. Salamat sa inyo ni Mrs. Miller.” “Aalagaan ko po si Zen, aalagaan ko po ang mga anak namin.” sabi ni Jetro.Nahihiya ako sa kanya dahil kailangan pa niyang ma-involve dito kahit na wala naman siyang kinalaman. Nabigla kami ng bigla na lang summara ang pinto. Lumabas na pala si Timothy at naiwan ang asawa niya.“May kailangan lang siyang gawin kaya nagmamadali siya,” nakangiti na sabi ni Olivia.“Hindi pa ba ako lalaba

ZENARRATahimik ang anak ko habang nasa biyahe kami. Hindi ako pinapansin ni Zevi. Alam ko na napansin ito ni Jetro pero mas pinili niya na manahimik kaysa magsalita. Hanggang sa nakarating na kami sa bahay ay tahimik lang silang dalawa ni Zian.“Salamat sa paghatid mo sa amin,” nakangiti na sabi ko kay Jetro.“Masaya ako na kasama ko kayo. Mas mabuti na kausapin mo na lang siya. Mukhang may tampo siya,” sabi sa akin ni Jetro.“Alam ko na galit siya at hindi siya nagtatampo. Kilala ko ang anak ko, thank you.” nakangiti na sabi ko.“Alis na ako,” sabi niya sa akin at hinalikan niya ako sa noo.Nang makaalis na siya ay pumasok na rin ako sa loob ng bahay pero nagulat ako sa bumungad sa akin.“Anak,” nakangiti na salubong sa akin ng adopted mom ko.“Wala na ba kayong kahihiyan?” pabulong na tanong ko sa kanya pero galit na ako.“Alam ko na nagmamadali ka kanina kaya kami na lang ang dumalaw sa mga apo ko. May mga dala kaming laruan para sa kanila at talagang nagustuhan nila.” nakangiti n

ZENARRAHindi ako makapagtrabaho ng maayos dahil kanina pa ako nakatingin sa bulaklak. Hindi ko alam kung sino ba ang nagbigay sa akin nito. At bakit naman may magbibigay sa akin? Tumayo ako at nilabas ko sa office ko ang bulaklak. Pinili kong bumaba para doon na ito itapon. Mabilis ko itong tinapon sa basurahan sa mismong labas ng building. Wala akong balak na itabi ang bulaklak na ito kahit pa sobrang ganda niya.Pabalik na sana ako sa office ko ng makakasabay ko si Timothy. Sasakay na sana ako sa elevator pero nagulat ako dahil hinila niya ako papunta sa private elevator niya.“What are you doing?” nagtataka na tanong ko sa kanya.“Let’s talk,” sagot niya sa akin habang seryoso ang mukha. Siya lang ngayon at hindi niya kasama ang secretary niya.“Bitiwan mo nga ako. Baka may makakita sa atin.” sabi niya.“May makakakita talaga kapag hindi ka sumama sa akin agad.” sabi niya.Kaya naman nanahimik na ako. Nang sumara ang pinto ng elevator ay humarap na siya sa akin. Tulad pa rin ng dat

ZENNARA“Ano ba?!” “Bitiwan mo nga ako! Saan mo ba ako dadalhin?!” sigaw ko kay Timonthy dahil bigla na lang niya akong binuhat na parang sako ng bigas. Nakarating na kami sa lugar na hindi ko naman alam.“Mag-uusap tayo,” sabi niya sa akin habang buhat niya pa rin ako na para bang ang gaan ko lang.Kahit nga sinusuntok ko na ang likod niya ay wala pa rin siyang pakialam hanggang sa pumasok kami sa isang madilim na silid. Dahil doon ay bigla na lang bumilis ang t*bok ng puso ko. Nanginginig na ang kamay ko sa takot.“T–Tim, please turn on the light.” saad ko sa kanya.“No, maghintay ka!” pagmamatigas niya.“P–Please, ayaw ko dito. Please,” umiiyak na ako ngayon dahil natatakot na talaga ako.“Tim, turn on the light.” pakiusap ko ulit sa kanya.Ibinaba niya ako pero natumba lang ako dahil walang lakas ang mga tuhod ko. Hindi ko na kayang tumayo sa kinauupuan ko.Wala na akong ibang ginawa kundi ang umiyak na lang. Naninikip ang dibdib mo na para bang hindi ko kayang huminga. Na para ba