All Chapters of ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ: Chapter 431 - Chapter 440

ติงซื่อได้ยินคำพูดของอวี๋ผิงเหลียงแล้ว จิตใจก็เริ่มกระสับกระส่ายขึ้นมาแต่ถ้าอวี๋เสี่ยวเยว่ยังไม่ตายจริงๆ มิเท่ากับว่าพวกตนได้กระทำความผิดพลาดใหญ่หลวงลงไปหรอกหรือติงซื่อนิ่งเงียบไปชั่วขณะ ในที่สุดก็ยังตัดสินใจว่าเปิดโลงศพออกมาก่อนค่อยว่ากันอีกทีหลังติงซื่อตัดสินใจเด็ดขาดแล้วก็มองไปทางอวี๋ผิงเหลียง“ผิงเหลียง เจ้าไม่ต้องพูดแล้ว เรื่องนี้ข้าตัดสินใจดีแล้ว”“ต่อให้หลังจากนี้เกิดเรื่องอันใดขึ้น หญิงแก่อย่างข้าจะรับผิดชอบเองคนเดียว”อวี๋ผิงเหลียงเห็นว่าคำพูดของตนเองไม่สามารถโน้มน้าวได้ เขาได้แต่ถอนหายใจอย่างหนักหน่วง มือที่กุมธงนำวิญญาณก็สั่นเทิ้มขึ้นมาเหยียนซวงเห็นว่าในที่สุดคำพูดของตนเองก็ถูกติงซื่อรับฟังแล้ว นางผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกติงซื่อบอกให้ชายร่างใหญ่หลายคนนั้นเปิดโลงศพออกไม่ว่าคนข้างในจะเป็นหรือตายก็จะไม่สร้างความลำบากให้พวกเขาชายร่างใหญ่หลายคนนั้นไม่พูดมาก เริ่มมองหาอุปกรณ์มาเปิดโลงศพไปทั่วเจี่ยนอันอันเห็นอย่างนั้นก็รีบซื้อชะแลงอันหนึ่งมาจากร้านค้าในมิตินางส่งชะแลงให้หนึ่งในชายร่างใหญ่เหล่านั้นชายร่างใหญ่ผู้นั้นพยักหน้าให้เจี่ยนอันอันน้อยๆ แล้วออกแรงถอน

ประจวบกับที่เวลานั้น เสียงเจี่ยนอันอันดังขึ้นพอดี“เจ้าอย่าเพิ่งพูดอะไร ประเดี๋ยวข้าจะให้เจ้ากินยาแก้พิษ เจ้าก็จะหายดีแล้ว”เจี่ยนอันอันกล่าวพลางเบี่ยงเบนความสนใจไปยังเข็มเงินไม่กี่เล่มนั้นอวี๋เสี่ยวเยว่กวาดสายตามองไปรอบๆ ถึงตอนนี้ค่อยสังเกตเห็นโลงศพสีดำโลงนั้นพอคิดถึงว่าเมื่อครู่ตนเองอยู่ในโลงศพ ทั้งข่วนทั้งเตะไปยกหนึ่ง แต่กลับไม่มีใครคิดจะช่วยนางออกมานางนึกหวาดกลัวทีหลังจนน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัวตอนที่ตื่นขึ้นมาในโลงศพ อวี๋เสี่ยวเยว่ก็สำนึกเสียใจแล้วความมืดมิดที่ไร้จุดสิ้นสุดแบบนั้น บวกกับความอึดอัดเหมือนขาดอากาศหายใจฉับพลันนั้น อวี๋เสี่ยวเยว่ก็ออกแรงทั้งข่วนทั้งเตะสี่ด้านของโลงศพด้วยความหวาดกลัวนางอยากร้องขอความช่วยเหลือ แต่กลับพบว่าในปากตนเองถูกอะไรบางอย่างอุดไว้ความหวาดกลัวอยู่เหนือความอยากตาย อวี๋เสี่ยวเยว่ตกใจจนน้ำตาไหลพรากแต่กลับไม่มีใครรู้สถานการณ์ของนางในยามนั้นตอนนี้นางไม่อยากตาย ทั้งยังนึกเสียใจที่ไปกินยาพิษฆ่าตัวตายเพื่อคนสารเลวนั่นจนกระทั่งได้ยินว่าข้างนอกมีคนมาขวางทางทุกคนไว้นางยังได้ยินเสียงพูดจาของสตรีทั้งสองคน รวมถึงเสียงพูดของพี่ใหญ่ พี่สะใภ้และ

นางทำได้เพียงมองผู้มีพระคุณท่านนี้ด้วยสายตาซาบซึ้งใจเจี่ยนอันอันไม่ได้สนใจ นางนำโอสถเม็ดหนึ่งจากในห้วงมิติออกมามอบให้ติงซื่อ“ฮูหยินนำโอสถเม็ดนี้กลับไปป้อนให้บุตรีของท่าน อีกสองวันนางก็จะพูดได้แล้ว”ติงซื่อรับโอสถแล้วกล่าวขอบคุณอย่างเร่งรีบหลังจากบอกลาติงซื่อ ทั้งสามคนก็นั่งรถม้าขับไปทางด้านหลังภูเขาอวี๋ผิงเหลียงก้มหน้าไม่พูดไม่จาตลอดทางเขาตำหนิตัวเองอยู่ตลอด ทั้งยังไม่รู้ว่าควรพูดกับเจี่ยนอันอันและเหยียนซวงอย่างไรดี เจี่ยนอันอันไม่ได้ใส่ใจเช่นกัน นางเอ่ยปากถามว่า “ที่บ้านพวกเจ้าปลูกสมุนไพรอะไรบ้าง?”อวี๋ผิงเหลียงได้ยินเจี่ยนอันอันถามก็รีบเงยหน้าขึ้น“ครอบครัวข้าปลูกสมุนไพรมาหลายชั่วอายุคน ปลูกทั้งสมุนไพรที่เป็นพิษและสมุนไพรที่เป็นคุณ”เจี่ยนอันอันค่อนข้างดีใจ ถ้าหากที่ภูเขาด้านหลังยังมีสมุนไพรที่นางต้องการ เช่นนั้นนางก็จะซื้อกลับมาสักหน่อยเพราะถึงอย่างไรเสีย ยาที่อยู่ในคลังสมุนไพรในห้วงมิติก็ไม่ได้ครบครันขนาดนั้นยกตัวอย่างเช่นยาที่ใช้รักษาเหยียนอวี่ที่ลดน้อยลงไปหลายชนิดเมื่อคิดถึงตรงนี้ นางก็เอ่ยถามอีกครั้งว่า “สมุนไพรที่ครอบครัวเจ้าปลูกจะนำไปขายที่ใด?”อวี๋ผิงเห

เขากลับไปที่บ้านแล้วบอกเรื่องที่เจี่ยนอันอันจะซื้อสมุนไพรของพวกเขาให้กับคนที่บ้านฟังทุกคนที่บ้านต่างก็มีความสุขกับเขาติงซื่อกำชับอวี๋ผิงเหลียงว่าต้องจำชื่อกับที่อยู่ของแม่นางคนนี้ให้ดีต่อไปถ้าพวกตัวเองทำอาหารอร่อยอะไรจะได้นำไปฝากอวี๋ผิงเหลียงเก็บสมุนไพรที่เก็บเกี่ยวทั้งหมดลงในกระสอบหลังจากที่ทั้งสามคนกลับลงจากภูเขา อวี๋ผิงเหลียงถึงค่อยถามชื่อและที่อยู่ของเจี่ยนอันอัน“ข้ามีนามว่าเจี่ยนอันอัน ตอนนี้อาศัยอยู่ที่หมู่บ้านชิงสุ่ย หากวันหน้าสมุนไพรที่เจ้าปลูกโตแล้วก็ไปหาข้าที่นั่นได้”อวี๋ผิงเหลียงพยักหน้าขานรับระรัวทั้งสองคนบอกลาอวี๋ผิงเหลียงแล้วขึ้นรถม้านำสมุนไพรหลายกระสอบมุ่งหน้าสู่อำเภอไถหยางรถม้าเพิ่งจะเคลื่อนตัวเข้าสู่อำเภอไถหยางก็เห็นเจ้าหน้าที่ทางการสองคนเดินมาทางรถม้าเจี่ยนอันอันไม่ได้สนใจ คิดว่าเจ้าหน้าที่ทางการน่าจะกำลังทำคดีอื่นแต่ในขณะที่รถม้ากำลังจะเคลื่อนผ่านเจ้าหน้าที่ทางการ พวกเขากลับร้องขึ้นว่า “แม่นางเจี่ยน ใต้เท้าของพวกข้าเรียนเชิญ”เซิ่งฟางจะเรียกนางไปทำอะไรที่ที่ว่าการอำเภอ หรือว่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์เมื่อครู่?เจี่ยนอันอันพยักหน้าให้เจ้า

เจี่ยนอันอันไม่ได้สนใจสายตาไม่ไว้ใจของเหยียนอวี่ นางนำกระเป๋าใส่เข็มออกมาจากห้วงมิตินี่เป็นของที่หมอชราของหมู่บ้านชิงสุ่ยทิ้งไว้ ตอนนี้สามารถนำมาใช้ได้พอดีเมื่อเจี่ยนอันอันเปิดกระเป๋าใส่เข็มออก นางก็พบว่าด้านในมีแผนภาพจุดฝังเข็มของร่างกายมนุษย์ซ่อนอยู่หนึ่งแผ่นนางเก็บแผนภาพให้เข้าที่ จากนั้นหยิบเข็มเงินเล่มหนึ่งออกมาเพื่อฝังเข็มให้เหยียนอวี่จังหวะนี้เอง เหยียนซวงก็เดินกลับเข้ามาเหยียนอวี่เห็นพี่หญิงตัวเองเข้ามาก็รีบส่งสายตาร้อนใจให้กับเหยียนซวงเขาใช้สายตาบอกเหยียนซวงว่ามีคนแปลกหน้าเข้ามาในบ้าน ทั้งยังจะใช้เข็มแทงเขาทว่าเหยียนซวงกลับไม่มีปฏิกิริยาอะไรทั้งนั้นนางเพียงหยุดยืนอยู่ด้านหลังเจี่ยนอันอัน ไม่ได้ก้าวก่ายการฝังเข็มของเจี่ยนอันอัน“เสี่ยวอวี่อย่าขยับนะ แม่นางเจี่ยนท่านนี้เป็นหมอเทวดา นางต้องรักษาเจ้าได้อย่างแน่นอน”เหยียนอวี่มองเจี่ยนอันอันอีกครั้ง เห็นนางยกมือปักเข็มเล่มหนึ่งลงที่หน้าผากเขาเหยียนอวี่รู้สึกตึงที่หนังศีรษะทันที ผิวหนังบนใบหน้าสั่นกระตุกอย่างควบคุมไม่อยู่เหยียนซวงเห็นดังนี้ก็รีบถาม “แม่นางเจี่ยน เหตุใดใบหน้าของน้องชายข้าจึงกระตุกแรงเช่นนี้?”เ