All Chapters of ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ: Chapter 311 - Chapter 320

ในไม่ช้าก็ให้ยาแก้อักเสบกระปุกนั้นเสร็จเรียบร้อย เจี่ยนอันอันเก็บชุดให้สารละลายแล้วดีดนิ้วข้างหูซ่างตงเยว่ซ่างตงเยว่ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา เห็นว่าฉู่จวินสิงก็อยู่ในห้องด้วย“นายน้อยรอง ข้าเพิ่มภาระให้พวกท่านแล้ว”ซ่างตงเยว่เจียมเนื้อเจียมตัวยิ่งนัก ตอนนี้นางเป็นสาวใช้ของเจี่ยนอันอัน แต่สองวันนี้นางไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง ทั้งยังยึดครองห้องของคนอื่นห้องหนึ่งเอาไว้อีกด้วยยามนี้นางอยากกลับไปรักษาตัวที่บ้านตัวเองยิ่งนัก อย่างน้อยก็ไม่ต้องเพิ่มภาระให้คนอื่นเช่นนี้ซ่างตงเยว่รู้สึกละอายใจเหลือเกินฉู่จวินสิงไม่ได้มองซ่างตงเยว่ สายตาของเขาจับจ้องใบหน้าเจี่ยนอันอันมาตลอดเขาไม่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ ขอเพียงเจี่ยนอันอันยินดี ซ่างตงเยว่อยากอยู่ที่นี่นานเท่าไรก็ได้ทั้งนั้นเจี่ยนอันอันเห็นซ่างตงเยว่อายุยังน้อย แต่กลับกังวลเรื่องต่างๆ มากขนาดนี้นางตบมือน้อยของซ่างตงเยว่เบาๆ เอ่ยเสียงอ่อนโยน “ตงเยว่พักรักษาตัวอยู่ที่นี่อย่างวางใจเถอะ ไม่ต้องคิดถึงเรื่องอื่น”“รอจนเจ้าแข็งแรงดีแล้ว ข้าจะพาเจ้าไปเดินเล่นในเมือง”ซ่างตงเยว่ยังไม่เคยเข้าเมืองมาก่อน ได้ยินเจี่ยนอันอันพูดอย่างนั้น ในที่สุด

ในฐานะที่ทั้งสองเป็นอดีตไท่เฟยย่อมเคยไปร่วมงานเลี้ยงฉลองวันพระราชสมภพของอดีตฮ่องเต้ในวังรัชทายาทก็เคยพากวนซินไปร่วมงานเลี้ยงฉลองวันพระราชสมภพของอดีตฮ่องเต้ในวังเหมือนกันยามนั้นอดีตฮ่องเต้เห็นว่าผู้ที่รัชทายาทพามาด้วยไม่ใช่ชายาเอก แต่เป็นชายารองคนหนึ่งก็ไม่พอพระทัยเป็นอันมากชายาเอกที่เขาประทานสมรสให้เป็นถึงองค์หญิงต่างแคว้นเนื่องจากสองแคว้นสานสัมพันธ์ผ่านการแต่งงาน รัชทายาทยังไม่เคยเห็นองค์หญิงผู้นั้นมาก่อนย่อมไม่ชอบฝ่ายตรงข้ามหลังจากได้รับพระราชทานสมรส รัชทายาทก็ไม่เคยชายตามองชายาเอกแม้แต่ครั้งเดียวเขาย่อมไม่พาชายาเอกมาร่วมงานเลี้ยงฉลองวันพระราชสมภพด้วยอยู่แล้วยามนั้น การกระทำของรัชทายาททำให้อดีตฮ่องเต้ทรงกริ้วงานเลี้ยงฉลองวันพระราชสมภพจึงกลายเป็นหายนะตอนนั้นฮูหยินใหญ่และฮูหยินรองก็อยู่ในงานจึงพอจะจำกวนซินได้บ้างยามนี้มาเห็นกวนซินสวมชุดผ้าเนื้อหยาบนั่งอยู่ในเรือน คนทั้งสองจึงค่อนข้างไม่แน่ใจพวกนางนึกว่าตนเองจำคนผิด แต่หลังจากพินิจอย่างละเอียด ในที่สุดก็จำได้แล้ว ฝ่ายตรงข้ามคือชายารองผู้นั้นของรัชทายาทจริงๆฮูหยินใหญ่ถามขึ้นอย่างอดไม่ไหว “เจ้าคือชายารองของรัชทายาท

ฉู่ตั๋วตั่วมีสีหน้าหวาดกลัว นางไม่อยากกลับไป เพราะทันทีที่กลับไป นางจะถูกแม่นมหลี่ทุบตีอย่างเลี่ยงไม่ได้เดิมทีฉู่จื่อซีก็ต้องการที่จะปกป้องฉู่ตั๋วตั่วอยู่แล้ว เขาดึงมือของฉู่ตั๋วตั่วมากุมเมื่อเห็นภาพนี้“เจ้าอย่ากลับไป ข้าจะปกป้องเจ้าเอง”ถ้อยคำของฉู่จื่อซีลอยเข้าสู่โสตประสาทของฉู่ตั๋วตั่วนางมองฉู่จื่อซีด้วยความขลาดกลัวและจะชักมือกลับฉู่จื่อซียังเด็ก ไม่มีทางสู้แม่นมหลี่ได้แต่ฉู่ตั๋วตั่วยังไม่ทันจะได้ชักมือกลับก็ได้ยินฉู่จื่อซีเอ่ยว่า “เถี่ยต้าน เจ้ามัวแต่แอบดูอะไรอยู่ตรงนั้น รีบกัดนางสิ!”สิ้นเสียงของฉู่จื่อซี เถี่ยต้านที่แอบมองเหตุการณ์อยู่ในยุ้งฉางก็กระโจนออกมาทันทีมันวิ่งไปที่ขาของแม่นมหลี่อย่างรวดเร็ว ทำการร้อง “จี๊ดๆ” เสียงดังแล้วมีหนูอีกสองตัววิ่งเข้ามาโดยพลันหนูสามตัวรุมกัดขาของแม่นมหลี่แม่นมหลี่กลัวหนูที่สุดแล้ว นางเห็นหนูสามตัววิ่งเข้ามากัดตัวเองก็ร้องด้วยความตกใจและรีบยกเท้าหนี“ผู้ใดก็ได้ช่วยด้วย มีหนู มีหนู!”พวกเตียวเฉียงไม่ได้ยินเสียงร้องของแม่นมหลี่แต่อย่างใดเถี่ยต้านกัดแรงกว่าเพื่อน มันกัดไปที่ข้อเท้าของแม่นมหลี่เถี่ยต้านออกแรงฉีกกระชาก กัดเอาเนื

ชิวเหลียนตอบตกลงทันทีนางเร่งฝีเท้าตามหลังกวนซินสองแม่ลูก ฝีเท้าของนางเบามาก กวนซินไม่ได้ยินว่ามีคนตามมาด้านหลังเมื่อกวนซินมาถึงประตูที่พัก นางก็ได้ยินเสียงก่นด่าเสียงดังของแม่นมหลี่จากด้านใน“นังแพศยากวนซินกล้าไปกินข้าวที่บ้านเยียนอ๋อง ทั้งยังให้หนูมากัดข้า!”“เตียวเฉียง หากนังแพศยานั่นกลับมาแล้ว เจ้าอยากทำอย่างไรก็ทำเลย ข้าจะไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว”มือที่กำลังจะผลักประตูเข้าไปของกวนซินต้องนิ่งค้างกลางอากาศนางพอจะเดาได้ว่าแม่นมหลี่ไม่มีทางปล่อยนางไปจากนั้นเสียงของเตียวเฉียงดังขึ้นตาม“แม่นมหลี่ ข้าเคยบอกตั้งนานแล้วว่าเก็บสตรีนางนั้นไปก็มีแต่จะสร้างปัญหาให้ท่าน”“ยกนางให้ข้าเถิด ข้ารับรองว่าจะสั่งสอนนางให้เชื่อฟัง”“แล้วยังมีนังหนูคนนั้นด้วย เอาไว้ข้าจัดการกวนซินเสร็จแล้วจะพานังหนูนั่นไปขายให้หอโคมเขียว”“นังหนูคนนั้นหน้าตาสะสวย รับรองว่าขายได้ราคาดี”แม่นมหลี่แค่นเสียงเย็น ตอนนี้นางไม่มีอารมณ์มาสนใจเรื่องอื่นร่างกายนางปวดระบมไปหมด คิดแต่จะกลับห้องไปนอนพักส่วนเตียวเฉียงจะจัดการกวนซินอย่างไรนั้น นั่นเป็นเรื่องของพวกเขาเอาไว้นางรักษาตัวให้หายดีแล้วค่อยสั่งสอนกวนซินใหม่

“ผู้ใดก็ได้ช่วยด้วย ฆ่าคนแล้ว!” แม่นมหลี่แผดร้องสุดเสียงเมื่อตั้งสติได้เสียงร้องของนางเรียกให้บ่าวรับใช้คนอื่นๆ ในบ้านออกมาดูเมื่อพวกเขาวิ่งออกมาก็เห็นว่าแม่นมหลี่ทรุดอยู่ข้างประตู ส่วนเตียวเฉียงกำลังนอนหมดสติอยู่บนพื้นห่างออกไปไม่ไกลคือกวนซินกับฉู่ตั๋วตั่วเวลานี้กวนซินมีน้ำตาไหลนองหน้า ส่วนฉู่ตั๋วตั่วก็กำลังหมดสติเช่นกัน พร้อมกันนั้นยังมีหญิงสาวแปลกหน้าอีกสองนางยืนอยู่ที่ริมกำแพง พวกนางกำลังจ้องพวกเขาอย่างดุร้าย“แม่นมหลี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” บ่าวรับใช้นามว่าสือเจี้ยถามแล้วจะเข้าไปประคองแม่นมหลี่แม่นมหลี่กลัวจนตัวสั่นเทิ้ม อีกทั้งยังมีบาดแผลจากการถูกหนูกัดอยู่เต็มตัวตอนนี้นางขยับตัวเพียงเล็กน้อยก็รู้สึกเจ็บแล้ว“อย่ามาแตะตัวข้า รีบไปจัดการนังเด็กชั่วสองคนนั้น!”แม่นมหลี่พูดพลางชี้ไปทางเจี่ยนอันอันกับชิวเหลียนสือเจี้ยหันไปมองแล้วค่อยจำเจี่ยนอันอันได้เขานึกถึงยามที่ถูกทำร้ายระหว่างเดินทางเมื่อวันนั้น เจี่ยนอันอันเป็นคนป้อนโอสถรักษาให้กับเขาทำให้ร่างกายของเขาฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วสือเจี้ยรู้สึกซาบซึ้งต่อการช่วยเหลือของเจี่ยนอันอันมาโดยตลอด ทำให้ตอนนี้ไม่อยากจับเ