Lahat ng Kabanata ng Manang, The Billionaire's Sweetheart: Kabanata 61 - Kabanata 70

Pinandilatan ko ng mga mata ko si Jeho. Sobra akong naiinis sa kan'ya kaya agad akong nagtungo sa kuwarto. Tinawag pa ko ni Jeho pero hindi ko siya pinakinggan dahil diretso lang ako sa paghakbang hanggang sa nakarating na lang ako sa tapat ng kuwarto. Huminto ako dahil hindi ko alam kung alin ang kuwartong papasukan ko basta binuksan ko na lang ito at pumasok agad. Isasarado ko sana ang pinto nang biglang harangan ni Jeho ang kamay niya sa pinto na ikinalaki ng mga mata ko. "Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko dahil bigla na lang siya pumasok rito sa loob ng kuwarto saka niya nilock ang pinto. Napaurong ako."I'm sorry sweetheart kung sinundan kita rito. Hindi kasi ako mapakali sa kinikilos mo. Look! Narito ako para pag-usapan natin ang mga anak natin. Kailangang magkaayos na tayong dalawa. Please Kayrelle, pag-usapan natin ito," ani niya. Napasimangot na lang ako. Alam niya na anak namin yung tatlo na matagal ko ng inilihim sa kan'ya. Dahil sa paglilihim ko. Sunod-sunod na problema

Maagang umalis si Jeho papuntang trabaho niya. Naiwan kaming mga anak niya rito sa mansion ng kan'yang lola. Hindi ko na rin nakita si Dea rito. Ang alam ko ay umalis na din ito. Natapos ko na din asikasuhin ang aking mga anak. Mamamasyal daw ang mga ito kasama ang kanilang lola. May mga bodyguards naman silang kasama para na rin sa kanilang sekuridad. Balita ko ay pinapatugis na ni Jeho ang ama ni Luke at sana ay mahuli na nila ito para wala ng sagabal sa pagsasama namin ni Jeho. Ako na lamang ang naiwan rito at abala ako sa paghahanda ng pagkaing babaunin ko para kay Jeho. Sosorpresahin ko siya sa kan'yang opisina. Alam kong matutuwa iyon dahil ipinaghanda ko siya ng paborito niyang pagkain. Ano kaya ang magiging reaksiyon niya kung sakaling makita niya itong ulam na niluto ko. Tiyak ko na panay hilot ng kan'yang sentido dahil sinabi na niya sa 'kin na nagsawa na siya dahil narito naman na ko na pwede naman niyang kainin. Hindi kasi siya nakakain ng tunay na tahong kaya ngayon ay

Hindi natuwa si Jeho nang sabihin kong sasama ako kina lola. Naghahanda na din ako ng mga gamit ko para sa pag-alis. "Excited ka na talaga na iiwan mo ko rito?" Namamaos niyang sabi dahil galing ito sa pag-iyak. Narito kami sa loob ng aming kuwarto. Tulog na rin ang mga bata. Tinabihan niya ko rito habang naglalagay ng mga gamit ko sa maleta. Nagulat pa nga ko dahil tinulungan niya pa ako."Anong ginagawa mo Jeho?" Takang tanong ko. Ngumisi ito."Tinutulungan kitang magsinop ng mga gamit mo," sagot naman niya. Nang matapos na nitong mailagay lahat ng mga gamit ko ay saka niya ito binitbit palabas ng kuwarto."Jeho, saan mo ba dadalhin yang maleta?" Sumunod ako sa kan'ya. Palabas na ito ng mansion. Sinundan ko talaga siya at inilagay na talaga niya ang maleta sa loob ng sasakyan nito. Ngayon naman ay ngumisi ito ng nakakaloko. Nanlaki ang mga mata ko dahil sa ibang klaseng ng paninitig niya. Kinakabahan ako. "Gusto mong umalis diba sweetheart? So this is it. Aalis tayong dalawa at sa

"Sir excuse me po, may tawag po kayo sa telepono," ani ng isang katulong. "I'll ne back sweetheart. Samahan mo muna ang mga bata," utos nito. Umalis si Jeho. Naiwan akong mag-isa rito. Nagulat na lamang ako nang may humawak sa aking balikat. Napahawak pa ko sa aking dibdib nang makita ko si lola. Anong ginagawa niya rito? Nakita ba niya kami ni Jeho? Si lola talaga kung saan sumusulpot. Nakakagulat bigla.Napakamot tuloy ako ng aking ulo nang ngumisi ito ng nakakaloko. "Kanina pa po ba kayo rito lola?" Nahihiya kong tanong. "Okay lang iha at dinig ko lahat ng mga pinag-usapan niyo ni Jeho. Kanina pa kasi ako rito nakaupo," prangkang ani ni lola. Nakita ko na lamang sa kabila mula rito sa malalagong halaman na may upuan nga rito. Ang hirap din pala magtago sa malalagong halaman. Kahit magtago ay may taong nakakarinig pa rin.Pekeng ngumiti ako kay lola. Nahiya ako dahil dinig niya lahat ng mga pinag-usapan namin. "Lola, pasensiya na po kung ano man po yung mga narinig niyo po. Si Jeh

Nang kami na lang dalawa rito ni Jeho sa loob ng kuwarto. Agad niya kong tinabihan rito sa kama habang pinapatuyo ko ang aking basang buhok. Bahagyang inagaw niya sa 'kin ang blower."Jeho! Ako na okay..." Sabay kuha ko sa kan'ya ang blower. "Magpahinga ka na. Susunod ako pagkatapos," mahinahon kong sabi sa kan'ya."Sweetheart... Galit ka ba? I'm sorry kung hindi ako nakapagpaalam sayo kagabi. Hindi na kita ginising dahil alam kong mapupuyat ka."Napasinghap ako. "Oo nga naman Jeho... Tama ka.. Mapupuyat pala ako dahil iniisip mo ko. Pero ang mga bata ba ay inisip mo din ba?" Napatayo ako para iwasan siya. Sumunod naman siya nang maupo ako rito sa may sofa. Tumabi ito sa akin. Ramdam ko ang pagbuga ng hangin sa kan'yang bibig. "Napapansin ko din yon sweetheart. Nararamdaman kong hindi ako pinapansin ng mga bata." Nainis ako sa sinabi niya. Pero no choice ako kung si Jeho lang inaasahan ni lola na idala sa hospital si Dea. Siya lang naman kasi ang lalaki rito. Napasinghap ako. "Alam