"Sir excuse me po, may tawag po kayo sa telepono," ani ng isang katulong. "I'll ne back sweetheart. Samahan mo muna ang mga bata," utos nito. Umalis si Jeho. Naiwan akong mag-isa rito. Nagulat na lamang ako nang may humawak sa aking balikat. Napahawak pa ko sa aking dibdib nang makita ko si lola. Anong ginagawa niya rito? Nakita ba niya kami ni Jeho? Si lola talaga kung saan sumusulpot. Nakakagulat bigla.Napakamot tuloy ako ng aking ulo nang ngumisi ito ng nakakaloko. "Kanina pa po ba kayo rito lola?" Nahihiya kong tanong. "Okay lang iha at dinig ko lahat ng mga pinag-usapan niyo ni Jeho. Kanina pa kasi ako rito nakaupo," prangkang ani ni lola. Nakita ko na lamang sa kabila mula rito sa malalagong halaman na may upuan nga rito. Ang hirap din pala magtago sa malalagong halaman. Kahit magtago ay may taong nakakarinig pa rin.Pekeng ngumiti ako kay lola. Nahiya ako dahil dinig niya lahat ng mga pinag-usapan namin. "Lola, pasensiya na po kung ano man po yung mga narinig niyo po. Si Jeh
Abala ako sa pagtitimpla ng gatas ng aking anak. Narito ako sa may kitchen habang sinusubaybayan ko ang haliparot na si Dea. Bakit kaya ang mga higad ay pilit pa din nila na isinisiksik ang kanilang sarili. Ano ba ang pwedeng gawin sa babaeng ito para lang layuan na niya si Jeho.Kung saan talaga nagpupupunta si Jeho ay sinusundan ko. Mahirap na kung malusutan ko ito. Naku! Masasabunutan ko na talaga ang Dea na ito eh."Sweetheart... San ka pupunta?" sita nito habang nakaturo pa ang kan'yang hintuturong daliri sa gatas na hawak ko. Pekeng ngumiti ako. Nakita ko kasi si Dea na sinusundan niya si Jeho. Saan kaya nagpunta ang bruhang iyon? "Ahm... Sa kuwarto. Bakit mo tinatanong?" pataray kong tanong. Tinaasan ko siya ng kaliwa kong kilay nang mapakamot siya ng ulo. Alam kong hindi naman ito ang patungo sa kuwarto ng mga bata ngunit halata naman eh na sinusundan ko siya."Sweetheart.. mUkhang naligaw ka ata. Halika na nga... Samahan na kita," sabay hawak niya sa aking kamay. Lihim akong
Nang kami na lang dalawa rito ni Jeho sa loob ng kuwarto. Agad niya kong tinabihan rito sa kama habang pinapatuyo ko ang aking basang buhok. Bahagyang inagaw niya sa 'kin ang blower."Jeho! Ako na okay..." Sabay kuha ko sa kan'ya ang blower. "Magpahinga ka na. Susunod ako pagkatapos," mahinahon kong sabi sa kan'ya."Sweetheart... Galit ka ba? I'm sorry kung hindi ako nakapagpaalam sayo kagabi. Hindi na kita ginising dahil alam kong mapupuyat ka."Napasinghap ako. "Oo nga naman Jeho... Tama ka.. Mapupuyat pala ako dahil iniisip mo ko. Pero ang mga bata ba ay inisip mo din ba?" Napatayo ako para iwasan siya. Sumunod naman siya nang maupo ako rito sa may sofa. Tumabi ito sa akin. Ramdam ko ang pagbuga ng hangin sa kan'yang bibig. "Napapansin ko din yon sweetheart. Nararamdaman kong hindi ako pinapansin ng mga bata." Nainis ako sa sinabi niya. Pero no choice ako kung si Jeho lang inaasahan ni lola na idala sa hospital si Dea. Siya lang naman kasi ang lalaki rito. Napasinghap ako. "Alam
Pinauwe kami agad ni Jeho sa mansyon. Ngunit nakita ko pa si Dea rito sa hospital nang paalis kami kanina. Hindi ko lubos na maiwasan na hindi magalit dahil sa dobleng sakit na nadarama ko ngayon. Hindi ako nakatiis na mag-antay na lang dito na wala man lang ako ginagawa kaya bumalik ako ng hospital. Ako lamang mag-isang nagpunta at hapon na rin nang ako ay bumiyahe. Malapit na sana ako sa hospital nang may biglang bumangga sa minamaneho kong sasakyan. Hindi naman gaanong malakas ang pagkakabangga niyon ngunit kinabahan ako. Malimit lang kasi ang dumadaang mga sasakyan rito dahil nagshort cut ako para marating agad ang hospital. Nagulat na lamang ako nang biglang pumutok ang gulong ng sasakyan nang papaandarin ko na sana ito. Yung bumangga naman sa akin ay tila nawala na parang bula. Hindi ko napansin na umalis ito kaya naisipan ko na rin bumaba ng sasakyan para tingnan ang gulong. Nakita kong flat ang gulong. "Kainis ka naman! Bakit ka pa pumutok!" naiinis na ani ko rito habang ka
Lumipas ang tatlong araw, nailabas na namin ng hospital si Joharra. Simula noong malason ang aming anak ay hindi na ko pinapansin ni Jeho. Wala din dito sa mansyon si lola. Siya naman ngayon ang nagkasakit at nasa hospital siya ngayon kasama ang dad ni Jeho. Lahat ng nangyayari sa amin rito ay hindi namin inaasahan ang sunod-sunod na problema na dumarating sa amin. Gusto ko siyang lapitan pero natatakot naman akong kausapin si Jeho dahil galit pa din siya sa 'kin. Hindi ko na talaga maunawaan kung bakit nagbago ang kan'yang ugali. Simula nung araw na nakunan si Dea parang doon na nag-umpisa ang lahat. Naguguluhan na ko sa mga nangyayari sa kan'ya. Siya na ba si Jeho ngayon?"Mama..." Umiiyak ang aking anak na si Joharra. Hindi kasi siya pinayagan ng daddy niya na maglaro sa labas. "Bakit ka umiiyak baby?" Hinagkan ko siya ng halik sa kan'yang noo."Gusto ko na po umuwe ng Probinsiya. Doon na lang po kami mag-aaral ni Johann."Nadama ko na lang na hindi na masaya ang mga bata. Dahi
Nasa biyahe na kami ng mga anak ko nang tumawag sa akin si Lucio. Susunod na lang siya sa Probinsiya para doon na lamang namin pag-uusapan ang lahat. Hindi ko na nakausap ng maayos si Jeho kanina dahil biglang naputol ang linya. Nadrain na ang baterya niya dahil hindi daw siya nakapagcharge. Malapit na kami sa aming bahay. Nakita na agad namin si papa na palabas na ito ng gate. Bibili siguro siya ng kan'yang gamot. Hindi na siya nagtuloy pang umalis nang huminto agad ang sasakyan namin sa tapat ng gate. Nagtaka si papa kung bakit kami umuwe. Hindi niya alam na darating kami ngayon. Hapon na din kasi. Nag-uunahang bumaba ang mga anak ko. Rumehistro sa mukha ni papa ang galak dahil nakita niya ang mga apo niya. Sumunod na din kaming dalawa ng kapatid ko.Nagtaka siya. "Akala ko ibang tao ang sakay ng sasakyan. Kayo pala," sabay kamot nito sa kan'yang ulo."Bakit papa? May iba pa po bang nagpupunta rito?" Nagtatakang ani ko. "Ah... Mica, ikaw na muna bahala sa mga bata," utos ko sa ka
Patungo kami ngayon ng Maynila ni Lucio. Sumama ako pabalik ng mansyon. Gusto kong makausap si lola at baka may nalalaman siya sa mga nangyayari. Kahit ramdam ko ang pagod ay hindi ko na iniinda.Lumipas ang maraming oras na biyahe papuntang Maynila. Narating din namin agad ang mansyon. Madaling araw na din kami nakarating ni Lucio. Patungo na kami sa aming mga silid nang may makita kami na isang damit na babae patungo sa silid namin ni Jeho. May isang bra pa na nakaipit pa sa may pintuan. Narinig na lang namin na parang may umuungol sa loob. Parang sarap na sarap ang mga ito sa kanilang pagnanaig. Dinig namin ni Lucio ang bawat halinghing ng dalawa. Nagkatinginan kami ni Lucio. "Ta***tadong Jeho na 'yan. Nawala ka lang ng ilang oras. Hayop ng p***!" mura nito.Bubuksan na sana ni Lucio ang pintuan ngunit pinigilan ko lang siya. Kahit din ako ay nainis din sa ginagawa nilang dalawa. Hindi ko na alam kung ano ang nangyayari kay Jeho at bigla itong nagbago. Napasinghap ako. Sobrang s
"Maiwan ka na dito Kayrelle. Baka hanapin ka nila dito. Ayaw kong makulong sa ginagawa mo eh. Baka ito pa ang maging dahilan para hindi matuloy ang flight ko next week."Bumuntong hininga ako ng malalim. Inirapan ko siya. Gusto ko lang kasi iwasan si Jeho dahil mas lalo lang ako nasasaktan. Tinalikuran ko siya at naunang nagtungo sa motor niya. "Tara na, babalik din ako bukas. Gusto ko lang mamasyal ngayon.""What?! Nababaliw ka na ba? Pumasok ka na doon sa loob," mabalasik na utos niya. "At saan ka ba pupunta? Diyan lang ako bibili ng makakain mo."Sumimangot ako. "Sasama sayo. Akala ko uuwe ka kasi sa inyo."Nagtaka siya at maya't-maya ay tipid na ngumiti din ito. "Sasama ka sa akin? Why? You don't even know me Kayrelle."Hindi ko ba alam sa sarili ko kung bakit ang bilis kong magtiwala sa kan'ya. "Sige, pasensiya ka na Arman kung pinipilit kita na sumama ako sayo. Babalik na ko sa loob," ani ko at dahan dahan akong humakbang. Nilagpasan ko siya ngunit isang kamay ang humawak sa a