All Chapters of Duology Book 1: Bad Romance: Chapter 61 - Chapter 70

Napatawa naman ng medyo malakas si Sylus. “Why? Haven is my friend. Hindi ko ba pwedeng akbayan si Haven? Lagi nga kayong umaakbay sa kanya e. Or maybe even more than that,” he smirked as he switched his glances over Hari and Baste. Like he knew something. Napakunot naman ang noo ko sa sinabi ni Sylus. “What are you talking about, Sy?” Naguguluhang tanong ko. Pero ang totoo, kinakabahan ako. I knew once it leaked, it destroyed the three of us. Am I ready to face the consequences now? Sobrang kinakabahan ako. Alam ba ni Gen? Pero kung alam niya, susugod iyon sa akin, hindi ba? “Oh, nothing, baby girl,” Sylus said, teasingly while grinning at Baste at Hari—who’s now furiously looking at Sylus. Tinanggal niya ang pagkakaakbay niya sa akin at nag-inat habang nakangiti. “Seems like I’m going to see you more often, Francheska. I have to go; I still have a class to catch! It’s really nice to see you!” Sylus said while walking backwards and waving his hands at me. Nakangiti siya at halata

SEBASTIAN EDISON SIERRA I snapped out when I heard Hari’s laugh. “Alam mo bang tumawag si Tita Sam, nagtataka kung bakit may mga ladies bags, shoes, and clothes ang lumalabas sa bank statement ni Baste, akala niya bakla si Baste. That was epic!” Tawang-tawa si Hari nang i-kwento iyon habang nakasakay kami ng sasakyan pauwi. “Bakla?” Tanong ni Haven at nakitawa na rin kay Hari. Haven poked me from the backseat as I drove, her voice teasing. “Uy, bakla!” she called out with a smirk. I clenched my teeth and glared at her through the rearview mirror, but she only laughed harder, clearly enjoying my reaction. Despite my efforts to ignore her, her teasing continued until we arrived at the mansion. As soon as we stepped inside, Haven wasn’t letting up. Her laughter and jabs about me being “Bakla” echoed through the hallways. “Baste!” she shouted, but I went straight to my room, trying to escape her relentless teasing. “Baste! Ano ba ‘yan! Ang bilis mo naman maglakad!” she yelled a

Wala sa sarili akong nakatitig sa labasan ng arrival area dito sa airport, while holding a bouquet of roses for Daniel. Ang dami kong kasalanan sa kanya, at habang iniisa ko iyon, ay mas lalong bumibigat ang pakiramdam ko. Pero habang nakaupo ako sa tapat ng labasan, napapaisip ako kung handa na ba talaga akong harapin siya. I have so much to confess. But I can’t find the right words to say—or does it need to be right when all of these are wrong? Napayuko akong tumatawa. Nababaliw na nga talaga ako. At kasalanan ko. Muli akong napaangat ng tingin nang maramdaman kong nagsisilabasan na ang mga tao sa loob. Mapait akong napangiti ng makita ang mga nag-aabang na katulad ko na masayang sinasalubong ang mga mahal nila sa buhay. May iba pa na napapaiyak, siguro ay OFW dahil sa mga dami ng bagaheng dala. I felt more bitter when I saw them kissing and hugging, showing their love for each other. No matter how much distance keeps them apart, their love for each other is still intac

DANIEL FORTELEJO “Dan, can you stay for a while? I need you in the company. I can’t do it all alone,” pakiusap ni mommy habang nanghihina itong pinupunasan ang katawan ni daddy. Na-stroke si daddy nang malamang bumabagsak ang company namin matapos na magkaroon ng malaking issue sa bridge na pinapatayo sa Bohol-Cebu, na bumigay ang iilang bahagi nito. So far, wala namang nasaktan sa mga empleyado namin. Iyon nga lang, nawalan ng investors ang konpanya namin at binawi sa amin ang proyektong iyon. We had already lost millions because of that project, and now the government is demanding a refund for the money we spent on building the bridge. But how? All the payments they gave us had already been used for the project. We can't refund the money because if we do, we'll lose even more, leaving us with nothing. That’s why I pushed to finish the project. I knew it was our only hope. I worked tirelessly, day and night, organizing every detail, overseeing construction, negotiating with suppli

Warning: This chapter explores sensitive themes such as abuse and trauma experienced by the protagonist. Reader discretion is advised. “Huwag kang magulo, Sylus! Tatadyakan kita!” Inis kong sambit sa lalaki nang kinukuha nito lahat ng mga papers ko para basahin at koreksyonan. Edi sila na matalino! Partida Fashion Designer ang kinuha pero mukhang mas may alam pa sa Nurse kesa sa’kin. “Ang gwapo ko para tadyakan mo, Francheska!” anas niya tsaka dabog na pinatong sa lamesa ang mga papers ko, dahilan para mapatingin sa amin ang mga estudyante dito sa library. Inirapan ko ang lalaki at inayos ang mga papers para ipapasa na sana nang sulatan iyon ni Sylus para koreksyonan, kaya ay gagawa na naman ako ng panibago bago iyon ipasa. Nakakainis. Kung kailan deadline na ay ngayon pa talaga sumingit ang lalaki. “Yo!” singit naman ni Isaac sabay tapon ng bag nito sa tabi ko at uupo na sana nang itulak siya ni Sylus gamit ang paa nito. Edi sila na ang may mahabang mga paa. “Bawal,” anas ni