All Chapters of Duology Book 1: Bad Romance: Chapter 31 - Chapter 40

Warning: This chapter includes explicit sexual content and discussions of intimacy between characters. Reader discretion is advised.“I love you, Haven,” Daniel whispered and kissed my forehead.I nodded in response. I don’t have much energy left to reply. He consumed me. I didn’t know s*x could be tiring. Damn. Feel ko ang tanda-tanda ko na dahil ang bilis ko nang mapagod.Nakapikit ang mga mata kong nakayakap kay Daniel. Naramdaman ko naman ang paggalaw niya at pagbuhat sa akin papasok sa loob, dahil sobrang lamig narin dahil sa lamig na simoy ng hanging dala ng gabi, lalo na't kaharap lang ng pool ay ang dagat.Nilapag ako ni Daniel sa sofa tsaka niya kinuha ang tuwalya para punasan ako. He also took the robe from the bathroom and dressed himself with that, tsaka siya muling lumapit sa akin para masuot din ang roba.“Let’s eat,” mahinang sabi ni Daniel. Sinamaan ko naman siya ng tingin dahil feel ko ang sakit sa ibaba ko.Napatawa naman siya tsaka ako hinalikan muli sa noo. Ang hili

Nakita ko si Hari na papunta sa field kaya hinabol ko siya at inambangan sa kanyang likod. Hari held me immediately para hindi ako mahulog. “Fvk, Ven,” mura nito pero pinagpatuloy parin ang babalanse para hindi ako mahulog. Ven? When did he start calling me, Ven? I wrapped my arms around his neck. Tsaka napatingin sa kanya, naniningkit ang mga mata. “Ven? Kailan mo pa ako tinatawag na Ven?” Hindi naman nakasagot si Hari kaya napakagat ako ng labi. “Get down, baka makita tayo ng councilor at ng SSG officers,” mahinang sabi nito, halatang wala siya sa mood para makipagbiruan. Nakaramdam naman ako ng pagkirot sa dibdib ko. Hindi ko alam kung bakit... But is he really distancing himself from me? Bakit ang sakit? Bestfriend ko siya e. Kabiruan ko sa lahat ng bagay. “May problema ba tayo, Hari?” Tanong ko sa kanya. But Hari didn’t answered, clearly avoiding anything about us. Wala akong ganang bumaba sa likuran niya habang kagat ang labi para mapigilan ang sarili sa pag-iyak. I’m no

Napaungol nalang ako sa inis. Dahil nasayang ang ilang minuto ko para makapag-aral. At ngayon malapit na mag-alas tres ng hapon. Bahala na nga si batman! Prelims pa lang naman. Makakabawi ako.Tulad ng inaasahan ko. Maliit lang ang score na nakuha ko sa biochemistry. Major pa naman! Nakakainis! Tapos bukas may quiz pa sa Life of Rizal. Aanhin namin ang buhay ni Rizal?! May maiiambag ba iyon sa pag nu-nursing namin?Walang kagana-gana akong lumabas ng classroom, pero nagulat ako nang may bulaklak na tumapat sa mukha ko.Pag-angat ko ng tingin ay nakita ko si Daniel na may malawak na ngiti. Napasimangot ako sa kanya tsaka ko siya niyakap.“Oh? Bakit malungkot ang birthday girl?” Natatawang saad niya. Pero niyakap niya rin ako ng mahigpit, kaya kahit paano e nawala ang lungkot ko.“Drive-thru tayo,” aya ko sa kanya nang tignan ko siya sa mga mata. Nakapatong ang baba ko sa dibdib niya, kaya inilapit ni Daniel ang mukha niya sa akin tsaka ako hinalikan sa noo.“Wala ka nang pasok?” Tanong

“Muntikan ka na doon, my Angel.” Napakunot ang noo ko nang tawagin niya akong, “my angel”. Wala namang ibang tumatawag sa akin no’n kun’di ang lalaking nanggugulo sa akin sa may manggahan! Pagtingin ko sa dulo ng cart ay nakita ko siya roon na malawak ang ngiti. Siya ‘yong lalaki sa may manggahan kahapon. Na feeling close kahit hindi ko naman ka-close. Buti naman hindi na mangga ang dala! Pero cake? Seriously? A four layer-tier cake? “Happy birthday, my angel! Gift ko!” Sabay turo sa cake na nakapatong sa food cart. Mukhang dadalhin sa buffet area. He’s wearing a white top with a army trunks. Nakatsinelas lang siya, pero pormahan palang ay parang modelo na sa ganda ng hubog ng pangangatawan. I narrowed my eyes on him. “Anong ginagawa mo rito?” Takang tanong ko. He smiled brightly. Ang... Gwapo niya. Teka nga Haven! Ano bang pinagsasabi mo?! Teka?! Hindi ba pwedeng nagagwapuhan lang? Nagagandahan nga ako kina Gen at Saoirse e! Gwapo din naman sila Theo, Leo at Finn, so anong

KAAGAD akong hinila palayo ni Daniel kay Isaac at mahigpit ang pagkakahawak niya sa pulsuhan ko. I tried to pull away, but his hold was unyielding. The pain in my wrist was sharp, and I could feel my pulse racing in sync with the rapid thumping of my heart. Gusto ko siyang sigawan kung bakit nagiging ganito siya, pero walang salitang lumalabas sa bibig ko. I chose to remain silent, even though every part of me wanted to lash out.Ramdam na ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko dahil ramdam kong galit na galit si Daniel. Hindi ko alam kung lasing na ba siya, or what. This is the second time I saw him mad. At naiinis ako dahil heto na naman siya and his attitude!Namalayan ko nalang na nasa kwarto ko na kaming dalawa, doon niya lang ako binitawan. I stumbled slightly, trying to regain my balance. Daniel’s anger was palpable; his face contorted with rage. His eyes were dark, almost wild, and his fists were clenched at his sides. He looked like a storm ready to break, and I could