All Chapters of ธุลีใจ: Chapter 481 - Chapter 490

เกเบรียลผมผละออกจากฮาร์เปอร์และจ้องมองเธอ หญิงคนที่ผมตกหลุมรักตั้งแต่เธอเพิ่งกลับเข้ามาในชีวิตผมได้ไม่กี่เดือนหลังจากเรื่องที่แอชลีย์ทำเอาไว้ ผมคิดว่าหัวใจตนเองตายไปแล้วอย่างถาวร มันจะไม่มีวันเต้นเพื่อผู้หญิงคนไหนได้อีก ผมพึงพอใจกับแค่ได้สำราญกับร่างกายพวกเธอก่อนจะเบื่อและทิ้งไป จากนั้นค่อยกระโดดไปหาคนใหม่ผมไม่เคยคิดว่าจะรักฮาร์เปอร์ ผมไม่พร้อมสำหรับการมาถึงของเธอและการเปลี่ยนแปลงที่เธอนำมาสู่ชีวิตของผม เธอเป็นเหมือนพายุอันเงียบงัน พายุที่กลืนกินผมและผมก็ยินยอมให้เธอทำเช่นนั้นเพราะมีบางอย่างเกี่ยวกับเธอที่ดึงดูดผมผมมองเธอตอนนี้และผมรู้สึกซาบซึ้ง ขอบคุณที่เธอตัดสินใจให้โอกาสกับผม ให้โอกาสเรา เธอคือทุกสิ่งที่ผมต้องการ ผมมองไม่เห็นมันในตอนนั้นเพราะผมตาบอดจากความเจ็บปวดและการโดนนอกใจ แต่ตอนนี้ผมเห็นมันแล้ว ผมรู้สึกขอบคุณใครก็ตามที่ให้โอกาสครั้งที่สองแก่เรา ผมให้คำมั่นสัญญาในใจว่าจะไม่ฉวยโอกาสใด ๆ และจะเป็นผู้ชายที่คู่ควรกับเธอให้ได้ขณะที่ฮาร์เปอร์ยังแนบร่างกับผม ผมนำเธอผ่านห้องและตรงไปยังห้องนอนที่ผมเฝ้าจินตนาการถึงการแทรกเข้าไปอยู่ในตัวเธอเป็นล้าน ๆ ครั้ง"คุณแน่ใจหรือเปล่า? คุ

เอมม่า“ทำไมถึงไม่ยอมปล่อยโรแวนเขาไปสักที?” ทำไมถึงได้ยึดติดกับผู้ชายคนนั้นเป็นปี ๆ ทั้งที่เขาแต่งงานกับเอวาไปแล้ว?”คำถามของคุณหมอมีอาเล่นซ้ำอยู่ภายในหัวสมองขณะที่ฉันกำลังหาคำตอบให้เธออยู่ ทำไมฉันถึงไม่ยอมปล่อยวางเรื่องโรแวนตอนที่รู้ว่าเขานอนกับเอวาแล้ว? ทำไมถึงได้เอาแต่ยึดติดกับเขาทั้ง ๆ ที่เขาแต่งงานแล้วก็นอนกับเอวามาหลายปีแล้ว?แน่นอนทุกคนต่างบอกว่าสภาพเขาตอนนั้นแย่ขนาดไหน ความสัมพันธ์ระหว่างโรแวนกับเอวาไม่ค่อยสู้ดีนัก เขาปฏิบัติกับเธอราวกับเธอไร้ตัวตน ทุกคนบอกฉันว่าเขายังรักฉันอยู่และไม่เคยเปิดโอกาสให้เอวาเลยตอนนี้ฉันไม่ได้โง่เง่าตาบอดเหมือนเมื่อก่อน เมื่อมองกลับไปแล้วเห็นว่าแม้ว่าทุกคนจะบอกแบบนั้นแต่เขายังเลือกที่จะใช้ชีวิตแต่งงานกับเอวา เขาอาจขอหย่าร้างได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ตอนที่เอวาเรียนจบมีงานมั่นคงแล้วและโนอาโตขึ้นมาหน่อย เขาจะขอหย่าก็ได้ เขาสามารถดูแลโนอาได้โดยไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับเอวาก็ได้ แต่เขาก็ไม่เคยคิดจะล้มเลิกชีวิตแต่งงานเลยฉันแปลกใจมากเมื่อมีคนบอกว่าเอวาเป็นคนขอหย่าเอง เราต่างคิดกันว่าหากเป็นเรื่องแยกทางกัน มันจะต้องเป็นคำร้องขอของโรแวน ไม่ใช่เอวา“เอมม่า

ฉันพยักหน้าให้เธอด้วยความขอบคุณแล้วเดินไปที่ห้องทำงานของคาลวิน ฉันเคาะประตูก่อนที่จะผลักมันเข้าไปเมื่อก้าวเข้าไป ฉันพบว่าเขากำลังก้มหน้าอยู่กับโต๊ะและทำงานเอกสารบางอย่าง"มีอะไรให้ผมช่วยดีครับ คุณแอนนา? เป็นอะไรไหมครับที่ผมเรียกว่าคุณแอนนาแบบนี้? คือผมไม่รู้ว่าคุณแต่งงานแล้วหรือยัง ก็เลยไม่อยากทำตัวรุ่มร่ามน่ะครับ"ดวงตาเขาเบิกกว้างขึ้นและตัวแข็งค้างเมื่อเขาละสายตาจากเอกสารที่เขาทำอยู่ และหันมาเห็นฉัน"มาทำอะไรที่นี่?" เขาคำราม น้ำเสียงที่เป็นมิตรที่เขาใช้เมื่อไม่กี่วินาทีที่แล้วหายไป“ฉันขอโทษจริง ๆ นะคะ” ฉันพรั่งพรูออกมาก่อนจะเข่าอ่อนลง “ฉันขอโทษกับสิ่งที่ทำกับคุณทั้งหมดเลย ขอโทษที่ทำร้ายคุณ ขอโทษที่รั้งตัวคุณเอาไว้ไม่ยอมให้ไปเจอผู้หญิงที่ดีกว่า ขอโทษที่ไม่ยอมให้คุณไป ขอโทษที่หลอกใช้คุณ ขอโทษที่ต้องทำให้คุณรู้สึกเจ็บปวดมาตลอดหลายปีนะคะ คุณเป็นผู้ชายที่ดี คาลวิน และคุณไม่ควรจะมาเจอเรื่องเลวร้ายที่ฉันนำมาให้คุณเลย”ฉันล้มตัวลงใกล้กับประตู มือสั่นเทาและหัวใจเจ็บปวด สายตาของเขาเบิกกว้างด้วยความรู้สึกตกใจและเขาก็ไม่สามารถหยุดยั้งฉันได้ ฉันจึงกล่าวต่อ“คุณสมควรถูกรักนะคะ คาลวิน คุณ

"สวัสดีค่ะ คาลวิน" เสียงร่าเริงของเธอดึงผมออกจากห้วงความคิดผมยิ้มและลุกขึ้นยืน ผมกอดและจูบแก้มสีแดงระเรื่อของเธอแผ่วเบาผมพบคินลีย์โดยบังเอิญที่งานประชุมอาคารและการก่อสร้าง เธอเป็นสถาปนิก เราเข้ากันได้ดีในแบบที่ผมไม่เคยคาดคิดมาก่อน ความฉลาดและมีเสน่ห์ของเธอทำให้ผมต้องตราตรึงเมื่อเธอนั่งลงข้างกายเธอใจกล้ามากในตอนที่ขอเบอร์โทรผมหลังจากที่การประชุมของเราเสร็จสิ้น ผมยังพยายามรักษาแผลใจโดยการตัดเอมม่าออกจากชีวิต แต่ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงได้พิมพ์เบอร์โทรตนเองให้เธอไป“ขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้รอ” เธอกล่าวด้วยเสียงหวานขณะที่ผมเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่งผมยิ้มก่อนกลับไปนั่งที่ตนเอง “ไม่เลยครับ”“ก่อนอื่นเลย กันเนอร์เป็นยังไงบ้างคะ?” เธอเอ่ยถามพร้อมเอนกายมาด้านหน้า ความน่ารักขี้เล่นฉายในแววตา “ฉันคิดถึงเขามากเลย!”เราเริ่มต้นความสัมพันธ์กันแบบเพื่อนก่อน ส่งข้อความหากันบ้าง เธอมักส่งคลิปวิดีโอตลก ๆ ที่ทำให้ผมยิ้มออกมาให้เสมอ ๆ บทสนทนาระหว่างเราเป็นสิ่งเรียบง่ายและมีแต่เรื่องถามถึงสารทุกข์สุขดิบมากกว่าเราต่างเข้าหากันอย่างช้า ๆ ข้อความที่ส่งหากันเริ่มกล่าวเป็นข้อความประจำวันมากกว่าเป็นการส่งถามรา

เอวามอบความรักของแม่ที่เขาไม่ได้จากฉันให้กันเนอร์ ความรักในแบบที่เขาปรารถนาให้ฉันมอบให้เขา ฉันเข้าใจแล้ว ตอนที่เขาพบเอวา ตอนที่เธอรับเขาเข้ามาในชีวิตแม้กระทั่งก่อนที่ความจริงจะเปิดเผย นั่นคือตอนที่เขาเลิกหวังในตัวฉัน นั่นคือตอนที่กันเนอร์ไม่คิดจะสนใจความสัมพันธ์ระหว่างเราอีก"ฉันเข้าใจคุณนะคะ เอมม่า" คุณหมอมีอายื่นทิชชู่ให้ "ฉันเข้าใจคุณจริง ๆ แต่ฉันต้องถามว่าความมุ่งมั่นแบบเดียวกันนี้อยู่ที่ไหนในตอนนั้น? ทำไมคุณถึงหันหลังให้กับความสัมพันธ์กับกันเนอร์?"ฉันถามตัวเองด้วยคำถามเดียวกันนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเหมือนกันเป็นเวลาแปดปีที่ฉันปฏิเสธการมีตัวตนของเขา แปดปีที่ฉันปฏิบัติต่อเขาเหมือนเขาไม่มีความสำคัญ ตั้งแปดปีเชียวนะที่ฉันรักษาระยะห่างจากเขา"พอมาคิดถึงเรื่องนี้ฉันรู้สึกว่ามันเป็นเหตุผลที่โง่เง่ามาก แต่ตอนนั้นฉันไม่อยากให้มีอะไรหรือใครมาย้ำเตือนฉันว่าตอนที่โรแวนกับฉันแยกจากกันชีวิตมันเป็นยังไง สำหรับฉัน กันเนอร์เป็นความผิดพลาด เขาไม่ควรจะเกิดมา ฉันไม่อยากให้ชีวิตของฉันกับโรแวนต้องมัวหมองเพราะลูกชายของฉันกับผู้ชายคนอื่น ฉันอยากจะยังคงสมบูรณ์แบบในสายตาของโรแวนอยู่"“ขอโทษด้วยที่ต้องขวาน