เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 482
บทที่เกี่ยวข้อง
ธุลีใจ บทที่ 483
เอมม่า“ทำไมถึงไม่ยอมปล่อยโรแวนเขาไปสักที?” ทำไมถึงได้ยึดติดกับผู้ชายคนนั้นเป็นปี ๆ ทั้งที่เขาแต่งงานกับเอวาไปแล้ว?”คำถามของคุณหมอมีอาเล่นซ้ำอยู่ภายในหัวสมองขณะที่ฉันกำลังหาคำตอบให้เธออยู่ ทำไมฉันถึงไม่ยอมปล่อยวางเรื่องโรแวนตอนที่รู้ว่าเขานอนกับเอวาแล้ว? ทำไมถึงได้เอาแต่ยึดติดกับเขาทั้ง ๆ ที่เขาแต่งงานแล้วก็นอนกับเอวามาหลายปีแล้ว?แน่นอนทุกคนต่างบอกว่าสภาพเขาตอนนั้นแย่ขนาดไหน ความสัมพันธ์ระหว่างโรแวนกับเอวาไม่ค่อยสู้ดีนัก เขาปฏิบัติกับเธอราวกับเธอไร้ตัวตน ทุกคนบอกฉันว่าเขายังรักฉันอยู่และไม่เคยเปิดโอกาสให้เอวาเลยตอนนี้ฉันไม่ได้โง่เง่าตาบอดเหมือนเมื่อก่อน เมื่อมองกลับไปแล้วเห็นว่าแม้ว่าทุกคนจะบอกแบบนั้นแต่เขายังเลือกที่จะใช้ชีวิตแต่งงานกับเอวา เขาอาจขอหย่าร้างได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ตอนที่เอวาเรียนจบมีงานมั่นคงแล้วและโนอาโตขึ้นมาหน่อย เขาจะขอหย่าก็ได้ เขาสามารถดูแลโนอาได้โดยไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับเอวาก็ได้ แต่เขาก็ไม่เคยคิดจะล้มเลิกชีวิตแต่งงานเลยฉันแปลกใจมากเมื่อมีคนบอกว่าเอวาเป็นคนขอหย่าเอง เราต่างคิดกันว่าหากเป็นเรื่องแยกทางกัน มันจะต้องเป็นคำร้องขอของโรแวน ไม่ใช่เอวา“เอมม่า
ธุลีใจ บทที่ 484
ฉันควรจะปล่อยเขาไปตั้งแต่วินาทีที่โรแวนตัดสินใจแต่งงานกับเอวา เขาไม่จำเป็นต้องแต่งแต่เขาทำ เพราะลึก ๆ ลงไปอาจมีบางสิ่งอยู่ภายในใจเขา ฉันควรจะก้าวต่อไปตั้งแต่วินาทีที่ฉันรู้ว่าไม่มีอนาคตระหว่างเราฉันเกลียดตัวเองเพราะหมอมีอาเพิ่งแสดงให้ฉันเห็นว่าคนที่โดนฉันทำลายอย่างคาลวินไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากรักฉัน ในขณะที่ฉันหลอกใช้เขาและผูกเขาไว้กับฉันแทนที่จะปล่อยไป"ดิฉันคิดว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกันนะคะ" คุณหมอมีอาพูดเมื่อฉันสงบลงและหยุดร้องไห้แล้ววันนี้หนักหนาสาหัสมาก แต่ก็เห็นแสงสว่างมากมาย"ขอบคุณค่ะ" ฉันสูดจมูกและเช็ดน้ำมูกด้วยกระดาษทิชชู่ที่เธอยื่นให้"ยินดีเสมอค่ะ" เธอตอบ "เอาล่ะ เรามีนัดกันวันมะรืนนะคะ"หลังจากการเข้ารับการบำบัดครั้งที่สี่นี้ เราตกลงกันว่าฉันจะไปพบเธอวันเว้นวัน ฉันมีเรื่องมากมายที่ต้องจัดการ และเธอรู้สึกว่านั่นเป็นแนวทางที่ดีที่สุด เมื่อฉันมั่นคงมากขึ้น การเข้ารับการบำบัดจะเริ่มลดน้อยลงหลังจากบีบมือเธอ ฉันก็เดินออกจากห้องทำงานและออกจากตึกไปฉันไม่รู้สึกว่าอยากกลับบ้านจริง ๆ ฉันจึงเข้าไปในรถและขับไปรอบ ๆ ไม่แน่ใจจริงๆ ว่าฉันกำลังไปที่ไหนเมื่อรถหยุดลง ฉันรู้สึกป
ธุลีใจ บทที่ 1
ฉันก้าวลงมาจากรถพร้อมเดินมุ่งไปยังคฤหาสน์ตรงหน้า มือสั่นสะท้านและเหงื่อชุ่มร่างกายฉันเองยังทำใจเชื่อไม่ได้เลยว่าความสัมพันธ์เดินมาถึงจุดจบ ทำใจไม่ได้ว่าท้ายที่สุดฉันก็หย่าร้างกับเขา กระเป๋าข้างกายมีหลักฐานยืนยันการหย่าครั้งนี้ ฉันเดินทางมาที่นี่เพื่อนำเอกสารฉบับนี้มามอบให้เขาและรับโนอากลับขณะเดินเข้าไป ฉันเดินตามเสียงฟังไม่ได้ศัพท์ไปและยั้งฝีเท้าไว้เมื่อเข้าใกล้ห้องครัวตอนนี้เองฉันได้ยินเสียงนั้นถนัดหูและเนื้อความนั้นได้กระชากฉันลงไปสู่ห้วงเหวอันเย็นเยียบ“ผมยังไม่เข้าใจอยู่ดีครับ พ่ออยู่กับผมกับแม่ไม่ได้หรือครับ?” เจ้าหนูโนอาเอ่ยถามผู้เป็นพ่อฉันยกสั่นเทากุมหน้าอก หัวใจทลายลงเพราะเสียงแสนเศร้าของเด็กน้อย ไม่ว่าเป็นสิ่งใดฉันพร้อมจะทำให้เขาเสมอ แต่การหย่าร้างนี้กลับหลีกเลี่ยงไม่ได้การแต่งงานครั้งนี้เป็นสิ่งผิดพลาด ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเราเป็นสิ่งที่ผิดพลาดทั้งหมด เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ให้ฉันได้ตาสว่างพร้อมเห็นความจริง“โนอา ลูกน่าจะรู้อยู่แล้ว แม่กับพ่อไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว” เสียงนุ่มของชายคนนั้นเอ่ยออกมาช่างน่าแปลกเสียจริง ตลอดช่วงเวลาที่เราครองคู่กัน เขาไม่เคยแม้แต่พูดจา
ธุลีใจ บทที่ 2
“ฉันต้องไปแล้ว รบกวนคุณช่วยอยู่กับโนอาก่อนได้ไหม? เพราะฉันเองก็ยังไม่รู้ว่าจะต้องอยู่ที่โรงพยาบาลนานแค่ไหน” ฉันเอ่ยประโยคเหล่านี้ออกไป มือพลางคว้ากระเป๋าข้างกายอย่างใจลอย“ได้ ผมขอไปรับแม่มาดูแลโนอาแทนก่อน แล้วจะรีบตามไป” โรแวนตอบรับ เพียงแต่รู้สึกราวกับเป็นเสียงกระซิบซึ่งดังแว่วเข้ามาในหูที่อึ้ออึงของฉันเท่านั้นฉันจำอะไรที่เหลือนอกเหนือจากการบอกลาลูกชายตัวน้อยไม่ได้ ฉันรีบดันตนเองขึ้นรถยนต์และขับรถมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลพร้อมความคิดที่ล่องลอยกระหวัดถึงความทรงจำตอนที่เติบโตขึ้นมา ใคร ๆ ก็ต่างพากันพูดว่าฉันเป็นพวกขาดความอบอุ่น ตอนเป็นเด็กทั้งคุณพ่อและคุณแม่ไม่ได้ใส่ใจฉันมากเท่าที่ควร ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของพ่อคงเป็นพี่สาว เอมม่า พ่อเคยเรียกเธอว่าสาวน้อยของพ่อด้วยซ้ำ ส่วนแม่ก็ประคบประหงมพี่ชาย ทราวิส พ่อรูปหล่อของแม่เสียยังกับอะไรดี ส่วนฉันก็เป็นแค่ เอวา ที่ไม่มีใครรักฉันรู้สึกเหมือนไม่เป็นที่ต้องการของใคร ๆ ไม่มีใครต้อนรับ ไม่ว่าจะกับพ่อแม่รวมถึงพี่น้องท้องเดียวกัน ไม่ว่าจะพิสูจน์ตนเองเท่าใด มีผลการเรียนระดับแนวหน้า กีฬาเด่น หรือกิจกรรมดีเพียงใด สถานที่เดียวซึ่งเหมาะกับฉันคืออยู่ข
ธุลีใจ บทที่ 3
ฉันเอนกายอยู่บนเก้าอี้โรงพยาบาลแสนเย็นเฉียบพลางกำหนดลมหายใจเข้าออก น้ำตาของแม่ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเลย คำปลอบประโลมไหน ๆ คงส่งไปไม่ถึงจิตใจเธอ ฉันเจ็บปวดแทนแม่ ฉันเข้าใจเรื่องนี้ดีว่าการสูญเสียคนที่เรารักไปอย่างไม่ทันตั้งตัวนั้นไม่ง่ายเลยแม้แต่น้อยเรื่องนี้ยังเป็นเรื่องที่น่าตระหนก ฉันเผื่อใจเอาไว้ว่าพ่อจะหายดีแต่กลับกลายเป็นหายไปจากโลกแทนเสียนี่ ฉันเลยไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไรดีความคิดเห็นของเราไม่เคยลงรอยกันและพ่อก็คงจะเกลียดฉันแต่ฉันก็รักเขา เขาเป็นพ่อผู้ให้กำเนิด ฉันจะไม่รักเขาได้อย่างไรกัน?“ไหวไหม?” โรแวนเอ่ยถามพลางนั่งลงข้างฉันชายหนุ่มเดินทางมาถึงได้ประมาณชั่วโมงกว่า และคำถามเมื่อครู่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดกับฉันนับตั้งแต่มาถึง ฉันรับมือกับความกังวลของเขาไม่ถูก อย่างไรเสียเขาคนนี้ไม่เคยเก็บเอาความรู้สึกของฉันไปใส่ใจมาก่อน“ไหวค่ะ” ฉันฝืนตอบกลับตั้งแต่ที่รู้ข่าวฉันก็ยังไม่ได้หลั่งน้ำตาแม้เลยสักหยด อาจเพราะยังตกใจจนทำอะไรไม่ถูกหรือน้ำตาของฉันที่มีให้พ่อนั้นเหือดแห้งไปหมดแล้วก็เป็นได้ ตอนนี้สิ่งเดียวที่ฉันควรทำมากที่สุดคือประคองสติตนเองให้ไหวแทนทุกคนที่สติแตกไปแล้วเท้าคู่
ธุลีใจ บทที่ 4
คุณทั้งหลายเคยรู้สึกเหมือนตกนรกทั้งเป็นหรือเปล่า? ฉันกำลังรู้สึกเช่นนั้นอยู่เมื่อมองพวกเขา ราวกับมีใครเดินเข้ามากระชากดวงใจออกจากอกก็มิปานหากฉันเป็นคนกระชากก้อนเนื้อไร้ค่านี้และปาทิ้งไปให้พ้นตาเองได้สาบานว่าจะทำเสียตอนนี้ เพราะมันช่างเจ็บจนไร้คำบรรยายใด ๆ มาเปรียบได้ฉันต้องการหนีไปให้พ้นแต่กลับทำไม่ได้ สายตาของฉันจับจ้องทั้งสอง ไม่ว่าสมองจะสั่งให้หลีกหนีจากภาพตรงหน้าเท่าใด แต่ฉันก็ไม่อาจละสายตาไปจากฉากรักหวานชื่นเสียดแทงนัยน์ตานี้ได้ฉันเฝ้ามองทั้งสองผละอ้อมกอดจากกัน โรแวนแววตาอ่อนโยนเมื่อมองหญิงในดวงใจ ฉันมองฝ่ามือที่กำลังบรรจงประคองแก้มของเอมม่า ชายหนุ่มดึงร่างของหญิงผู้เป็นที่รักเข้าใกล้เล็กน้อย เขาไม่ได้จูบเธอเพียงแต่เอาหน้าผากแนบชิดกันเขาดูสงบสุขราวกับเดินทางมาเจอที่พักผ่อนของตนเสียที ในที่สุดเขาก็รู้สึกเติมเต็ม‘ผมคิดถึงคุณ’ ฉันอ่านการขยับปากเรียวบางนั้นออกฉันไม่อยากคิดว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นตอนนี้หากทั้งสองไม่ได้พบกันในสถานการณ์เช่นนี้ หากทั้งสองพบกันตอนที่ฉันและเขาแต่งงานกันอยู่ โรแวนจะนอกใจไปหาเอมม่าเลยหรือเปล่า?ส่วนศีลธรรมของฉันรีบโต้แย้งว่าไม่เป็นเช่นนั้นแน่แต่กลับไม
ธุลีใจ บทที่ 5
ไร้วี่แววของเหตุร้ายใด ๆ ในวันนี้ แสงแดดทอประกายตลอดเส้นทางที่คุ้นตา ดูเหมือนทุกสิ่งจะดำเนินไปได้ด้วยดีเมื่อเดินทางไปถึง โบถส์ก็เนืองแน่นไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา ทุกคนต่างพากันมาเคารพพ่อเป็นครั้งสุดท้ายฉันเดินตรวจตราดูความเรียบร้อยของสถานที่จัดงานด้วยความพอใจเมื่อเห็นว่าทุกอย่างดำเนินไปอย่างที่ควร คนอื่นแทบไม่ได้ยื่นมือเข้ามาช่วยในช่วงการจัดเตรียมงานศพ เรียกได้ว่าฉันเป็นแม่งานผู้รับผิดชอบทุกสิ่งในงานนี้ฉันไม่ได้บ่นอะไรทั้งนั้น คิดเสียว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณผู้เป็นพ่อที่ให้กำเนิดฉันมา ยังไงเสียเขาก็ป้อนข้าวป้อนน้ำ ซื้อเสื้อผ้าและให้ที่ซุกหัวนอนแก่ฉันช่วงพิธีการกำลังจะเริ่มและผู้ร่วมงานส่วนใหญ่เข้านั่งประจำที่นั่ง ฉันตัดสินใจหลบไปนั่งอยู่อีกมุมเพราะรู้สึกผิดที่ผิดทางหากต้องไปนั่งรวมกับครอบครัวนั้น โดยเฉพาะหากต้องไปนั่งข้างเอมม่า“แม่ครับ เรามานั่งตรงนี้กันทำไมครับ… เราไม่ควรไปนั่งข้าง ๆ คุณยายหรือ?” โนอาตัวน้อยเอ่ยถามพร้อมกับชี้นิ้วไปในทิศทางที่คนอื่นนั่งอยู่แน่นอนว่าเราย่อมได้รับสายตาแปลก ๆ แต่ฉันก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ เพราะยังไงการที่ฉันเป็นแกะดำที่ไม่เคยได้รับการยอมรับจากครอบค
ธุลีใจ บทที่ 6
โรแวนความรู้สึกบางอย่างแล่นผ่านห้วงความคิดของคุณไป ยามที่คุณเห็นร่างของภรรยาเก่า ผู้เป็นแม่ของลูกโดนยิงและมีเลือดนองเต็มพื้นสุสานอันเยือกเย็น เป็นความรู้สึกที่ผมไม่เคยคิดว่าจะมีให้เอวาเมื่อผมเห็นกลุ่มชายฉกรรจ์หันกระบอกปืนเข้าใส่เรา ผมไม่ทันได้คิดอะไร ผมรู้ว่าโนอาปลอดภัยอย่างแน่นอนเพราะอยู่กับคุณปู่คุณย่า ดังนั้นสามัญสำนึกสั่งการให้ร่างกายกระโจนเข้าไปปกป้องเอมม่าทันที ผมเต็มใจตายเพื่อเธอและผมก็พร้อมจะทำเช่นนั้นผมรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นพวกมือปืนหนีไปเพราะเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้ามาควบคุมสถานการณ์ กระนั้นความโล่งใจก่อนหน้ากลับมลายสิ้นทันทีที่ได้ยินเจ้าหน้าที่เรียกหารถพยาบาล ความฉงนกระตุ้นให้ผมหันไปเพื่อหาคำตอบว่าใครกันที่เคราะห์ร้าย เข่าผมแทบทรุดลงกับพื้นเพราะคาดไม่ถึงว่าผู้เคราะห์ร้ายต้องเจ็บเจียนตายคือเอวาจากนั้นสถานการณ์ที่สับสนอลหม่านจึงเริ่มขึ้น รถพยาบาลมาถึงที่เกิดเหตุและเจ้าหน้าที่ตำรวจสวมเสื้อกันกระสุนคนนั้นกันท่าไม่ยอมห่างจากเอวาจนกว่าจะแน่ใจว่าเธอจะปลอดภัยเมื่อถึงมือแพทย์ผมรู้สึกขุ่นเคืองที่เขาไม่ยอมห่างเอวาเพราะเธอเป็นภรรยาของผม แม้ว่าจะเป็นอดีตก็ตาม แต่ที่มากกว่านั้นก็คือผม
บทล่าสุด
ธุลีใจ บทที่ 484
ฉันควรจะปล่อยเขาไปตั้งแต่วินาทีที่โรแวนตัดสินใจแต่งงานกับเอวา เขาไม่จำเป็นต้องแต่งแต่เขาทำ เพราะลึก ๆ ลงไปอาจมีบางสิ่งอยู่ภายในใจเขา ฉันควรจะก้าวต่อไปตั้งแต่วินาทีที่ฉันรู้ว่าไม่มีอนาคตระหว่างเราฉันเกลียดตัวเองเพราะหมอมีอาเพิ่งแสดงให้ฉันเห็นว่าคนที่โดนฉันทำลายอย่างคาลวินไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากรักฉัน ในขณะที่ฉันหลอกใช้เขาและผูกเขาไว้กับฉันแทนที่จะปล่อยไป"ดิฉันคิดว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกันนะคะ" คุณหมอมีอาพูดเมื่อฉันสงบลงและหยุดร้องไห้แล้ววันนี้หนักหนาสาหัสมาก แต่ก็เห็นแสงสว่างมากมาย"ขอบคุณค่ะ" ฉันสูดจมูกและเช็ดน้ำมูกด้วยกระดาษทิชชู่ที่เธอยื่นให้"ยินดีเสมอค่ะ" เธอตอบ "เอาล่ะ เรามีนัดกันวันมะรืนนะคะ"หลังจากการเข้ารับการบำบัดครั้งที่สี่นี้ เราตกลงกันว่าฉันจะไปพบเธอวันเว้นวัน ฉันมีเรื่องมากมายที่ต้องจัดการ และเธอรู้สึกว่านั่นเป็นแนวทางที่ดีที่สุด เมื่อฉันมั่นคงมากขึ้น การเข้ารับการบำบัดจะเริ่มลดน้อยลงหลังจากบีบมือเธอ ฉันก็เดินออกจากห้องทำงานและออกจากตึกไปฉันไม่รู้สึกว่าอยากกลับบ้านจริง ๆ ฉันจึงเข้าไปในรถและขับไปรอบ ๆ ไม่แน่ใจจริงๆ ว่าฉันกำลังไปที่ไหนเมื่อรถหยุดลง ฉันรู้สึกป
ธุลีใจ บทที่ 483
เอมม่า“ทำไมถึงไม่ยอมปล่อยโรแวนเขาไปสักที?” ทำไมถึงได้ยึดติดกับผู้ชายคนนั้นเป็นปี ๆ ทั้งที่เขาแต่งงานกับเอวาไปแล้ว?”คำถามของคุณหมอมีอาเล่นซ้ำอยู่ภายในหัวสมองขณะที่ฉันกำลังหาคำตอบให้เธออยู่ ทำไมฉันถึงไม่ยอมปล่อยวางเรื่องโรแวนตอนที่รู้ว่าเขานอนกับเอวาแล้ว? ทำไมถึงได้เอาแต่ยึดติดกับเขาทั้ง ๆ ที่เขาแต่งงานแล้วก็นอนกับเอวามาหลายปีแล้ว?แน่นอนทุกคนต่างบอกว่าสภาพเขาตอนนั้นแย่ขนาดไหน ความสัมพันธ์ระหว่างโรแวนกับเอวาไม่ค่อยสู้ดีนัก เขาปฏิบัติกับเธอราวกับเธอไร้ตัวตน ทุกคนบอกฉันว่าเขายังรักฉันอยู่และไม่เคยเปิดโอกาสให้เอวาเลยตอนนี้ฉันไม่ได้โง่เง่าตาบอดเหมือนเมื่อก่อน เมื่อมองกลับไปแล้วเห็นว่าแม้ว่าทุกคนจะบอกแบบนั้นแต่เขายังเลือกที่จะใช้ชีวิตแต่งงานกับเอวา เขาอาจขอหย่าร้างได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ตอนที่เอวาเรียนจบมีงานมั่นคงแล้วและโนอาโตขึ้นมาหน่อย เขาจะขอหย่าก็ได้ เขาสามารถดูแลโนอาได้โดยไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับเอวาก็ได้ แต่เขาก็ไม่เคยคิดจะล้มเลิกชีวิตแต่งงานเลยฉันแปลกใจมากเมื่อมีคนบอกว่าเอวาเป็นคนขอหย่าเอง เราต่างคิดกันว่าหากเป็นเรื่องแยกทางกัน มันจะต้องเป็นคำร้องขอของโรแวน ไม่ใช่เอวา“เอมม่า
ธุลีใจ บทที่ 482
“ก็ลองดูสิ”เธอเม้มริมฝีปากแน่น เพื่อพิสูจน์ว่าผมเอาจริง ผมเริ่มดึงนิ้วออกจากร่างเธอ“นี่คุณ” เสียงเบาจนเกือบจะประหม่าผมมองเธอเขม็งและเห็นความประหม่า ผมตกใจแต่มีความสุขในเวลาเดียวกัน ผมจำคืนนั้นได้ไม่ชัดเจน ผมไม่ได้คิดจริง ๆ ว่าเธอเป็นสาวบริสุทธิ์ตอนที่เรานอนด้วยกันครั้งแรก“หลังจากเลียม คุณได้ไปนอนกับคนอื่นมาไหม?”ฮาร์เปอร์ส่ายหน้า และแก้มก็เป็นสีแดงระเรื่ออีกครั้ง ผมไม่สนใจจริง ๆ ว่าจะมีแค่เลียมหรือผู้ชายอีกสามคน แต่เจ้าเลียมนี่แหละ ผมรู้สึกหวงแหนเธอและต้องการลบรอยสัมผัสของเขาออกไปให้หมดผมเลื่อนนิ้วกลับเข้าไปในบริเวณที่แสนคับแน่นอีกครั้ง กระแทกเข้าไปแรงพอที่เสียงครางจะออกจากริมฝีปากของเธอ ฝ่ามือผมลูบไล้ไปทั่วจุดนั้นของเธอพร้อมกันจนกระทั่งเธอเริ่มโยกขยับร่างกายพร้อมกับมือของผมและหอบหายใจ ผิวกายฮาร์เปอร์เป็นสีชมพูและมีเหงื่อเล็กน้อยการได้ยินเธอยอมรับเรื่องนี้ มันรู้สึกเหมือนโดนกระสุนปืนยิงเข้าที่หัวใจ ผมคาดหวังไว้แล้วว่ามันจะเป็นแบบนี้ ยังไงซะมันก็ไม่สำคัญไม่ว่าจะผู้ชายหนึ่งคนหรือห้าคนก็ไม่มีใครสำคัญอีกต่อไป ผมไม่ใช่ผู้ชายคนเดียวที่เคยมีเธอ แต่ผมจะแน่ใจว่าผมจะเป็นคนสุดท้ายของ
ธุลีใจ บทที่ 481
เกเบรียลผมผละออกจากฮาร์เปอร์และจ้องมองเธอ หญิงคนที่ผมตกหลุมรักตั้งแต่เธอเพิ่งกลับเข้ามาในชีวิตผมได้ไม่กี่เดือนหลังจากเรื่องที่แอชลีย์ทำเอาไว้ ผมคิดว่าหัวใจตนเองตายไปแล้วอย่างถาวร มันจะไม่มีวันเต้นเพื่อผู้หญิงคนไหนได้อีก ผมพึงพอใจกับแค่ได้สำราญกับร่างกายพวกเธอก่อนจะเบื่อและทิ้งไป จากนั้นค่อยกระโดดไปหาคนใหม่ผมไม่เคยคิดว่าจะรักฮาร์เปอร์ ผมไม่พร้อมสำหรับการมาถึงของเธอและการเปลี่ยนแปลงที่เธอนำมาสู่ชีวิตของผม เธอเป็นเหมือนพายุอันเงียบงัน พายุที่กลืนกินผมและผมก็ยินยอมให้เธอทำเช่นนั้นเพราะมีบางอย่างเกี่ยวกับเธอที่ดึงดูดผมผมมองเธอตอนนี้และผมรู้สึกซาบซึ้ง ขอบคุณที่เธอตัดสินใจให้โอกาสกับผม ให้โอกาสเรา เธอคือทุกสิ่งที่ผมต้องการ ผมมองไม่เห็นมันในตอนนั้นเพราะผมตาบอดจากความเจ็บปวดและการโดนนอกใจ แต่ตอนนี้ผมเห็นมันแล้ว ผมรู้สึกขอบคุณใครก็ตามที่ให้โอกาสครั้งที่สองแก่เรา ผมให้คำมั่นสัญญาในใจว่าจะไม่ฉวยโอกาสใด ๆ และจะเป็นผู้ชายที่คู่ควรกับเธอให้ได้ขณะที่ฮาร์เปอร์ยังแนบร่างกับผม ผมนำเธอผ่านห้องและตรงไปยังห้องนอนที่ผมเฝ้าจินตนาการถึงการแทรกเข้าไปอยู่ในตัวเธอเป็นล้าน ๆ ครั้ง"คุณแน่ใจหรือเปล่า? คุ
ธุลีใจ บทที่ 480
เมื่ออ่านเอกสารทั้งหมดและวางกลับลงบนโต๊ะ มือฉันก็สั่นเทาและหัวใจเต้นแรง ฉันพูดไม่ออกขณะที่สายตามองสลับไปมาระหว่างใบหน้าของเกเบรียลและเอกสารบนโต๊ะ"เกเบรียล" ฉันส่ายหัว "ฉันไม่เข้าใจค่ะ"เขาจับมือฉันไว้ ดวงตาเผยความอบอุ่นและความรัก"ผมคิดเรื่องนี้ไม่หยุด พยายามหาทุกหนทางพิสูจน์กับคุณว่าผมต้องการแบบนี้ ผมต้องการเรา ความคิดนี้มันเริ่มต้นขึ้นตอนที่เราอยู่โตเกียว ผมเลยนัดทนายร่างเอกสารขึ้นมาใหม่สองฉบับ แล้วก็ขอให้เขาเอามาให้ที่นี่ สิ่งที่คุณต้องทำมีเพียงแค่เซ็นเอกสารนี้เท่านั้น""แต่บริษัทเป็นของคุณนะคะ ข้อตกลงเรายังไม่สิ้นสุด..." ฉันพูดอย่างรวดเร็วเพราะสมองยังไม่ทำงาน“ผมต้องการโอกาสครั้งที่สองจากคุณจริง ๆ นะ ฮาร์เปอร์ ผมต้องการให้เราแต่งงานกันจริง ๆ ผมก็เลยตัดสินใจยุติการแต่งงานตามสัญญานั่น…และสำหรับบริษัทยูนิตี้ เวนเจอร์ มันเป็นของคุณแล้วครับ ผมโอนกรรมสิทธิ์ผู้ครอบครองให้คุณเรียบร้อยแล้ว ผมไม่ต้องการให้มีอะไรมากีดขวางการที่จะได้อยู่กับคุณ”นี่คือการแสดงออกแสนใจกว้างของเขา การที่เขาบอกฉันว่าเขาพร้อมทุ่มหมดหน้าตัก แม้จะไม่มีสัญญาการแต่งงานหรือบริษัทที่เขาเคยใช้แบล็กเมล์ฉันให้แต่งงานก
ธุลีใจ บทที่ 479
"คิดอะไรอยู่เหรอ?" เกเบรียลถามขณะที่ดึงฉันเข้าไปในกลางโถงเต้นรำที่คนอื่น ๆ กำลังเต้นรำกันหลังจากอาหารเย็น มีการกล่าวสุนทรพจน์ และหลังจากนั้นทุกคนก็มีอิสระที่จะพูดคุยกันและสนุกกับงานเลี้ยงฉันมองเห็นเอวาและโรแวนได้ในทันที พวกเขาดูเหมือนอยู่ในโลกส่วนตัวเล็ก ๆ ของตนเองขณะที่ลอยล่องอยู่บนโถงเต้นรำ สายตาแสดงออกว่าไม่มีอะไรนอกจากความรักให้กันฉันต้องการแบบนั้น ฉันต้องการผู้ชายที่มองฉันราวกับฉันเป็นโลกทั้งใบของเขาและเป็นเหตุผลเดียวในการมีชีวิตอยู่ ฉันต้องการเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ครอบครองหัวใจดวงนั้น ฉันต้องการได้รับความรักอย่างลึกซึ้งจนมันแผ่ซ่านออกมาจากตัวเขาดุจระลอกคลื่นดวงตาฉันเลื่อนกลับมาที่เกเบรียลขณะที่เขาดึงฉันเข้ามาใกล้มากขึ้น การเต้นรำใกล้ชิดขนาดนี้ในงานแบบนี้ดูไม่เหมาะสมนัก แต่ดูเหมือนว่าเกเบรียลจะไม่สนใจฉันจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขาและฉันเห็นแต่ความชื่นชมที่เอ่อล้น ฉันยังเห็นสิ่งที่อาจเป็นความรักแต่ไม่แน่ใจนัก ฉันไม่สามารถบอกได้จริง ๆ ว่ามันคือความรักหรือไม่ ในเมื่อเขาไม่เคยเอ่ยออกมาเลยว่าเขารักฉันฉันจะเป็นอย่างที่โรแวนและเอวาเป็นได้จริง ๆ หรือเปล่าถ้าฉันให้โอกาสเกเบรียลอี
ธุลีใจ บทที่ 478
ขณะที่เราคุยกัน ดวงตาของเอวาก็ยังคงมองกลับไปหาโรแวน คุณจะเห็นความรักในแววตาเธอ จากทุกสิ่งที่เขาทำกับเธอ เธอก็ยังคงให้โอกาสเขาอีกครั้งและแน่นอนดวงตาของโรแวนก็คอยมองไปที่ภรรยาของเขาเช่นกัน มันเหมือนกับว่าเขาไม่สามารถละสายตาจากเธอได้ รวมถึงมือของเขาด้วยเพราะเขาหาทางแตะเนื้อต้องตัวเธอตลอดฉันรู้จากเกเบรียลว่าโรแวนโหดร้ายกับเอวาขนาดไหนในช่วงสามปีของชีวิตแต่งงาน เขาปฏิบัติเหมือนเธอไร้ค่า แต่ตอนนี้เธอดูเหมือนจะเป็นโลกทั้งใบของเขา ความรักที่เขามีต่อเธอแสดงออกมาให้เห็นชัด ฉันไม่เคยคิดว่าเขาจะเปลี่ยนเพื่อเธอมากขนาดนี้ แต่หลักฐานการเปลี่ยนแปลงและความรักของเขาประจักษ์อยู่ตรงหน้าฉัน“มีอะไรกวนใจสิท่า” เอวากระซิบ ดึงฉันออกจากห้วงความคิดฉันหันหน้าไปหา ดวงตากวาดทั่วใบหน้าของเธอ "เธอให้อภัยโรแวนจริง ๆ เหรอ? ทำได้ยังไง? เธอปล่อยวางอดีตได้ไง?”ฉันเพียงแค่ไม่เข้าใจ และถ้าฉันจะพูดตามตรง ฉันกลัวที่จะก้าวเดินไปพร้อมกับเกเบรียลในอนาคตดวงตาเอวาเลื่อนไปมองสามีก่อนที่จะกลับมาที่ฉัน"ฉันยกโทษให้เขาแล้วนะและนั่นเป็นเรื่องง่ายที่สุดด้วย ส่วนเรื่องยากคือการปล่อยวางและลืมมันไป ฉันจะไม่โกหกเธอหรอกนะฮาร์เปอร์
ธุลีใจ บทที่ 477
“รีบไปกันก่อนจะสายเถอะค่ะ” ฉันบอกหลังจากที่เราหายใจหายคอกันทันแล้วเขาพยักหน้าขณะที่มือลูบไล้มือของฉันก่อนประสานนิ้วของเราเข้าด้วยกันและดึงฉันออกจากห้องนอน"คุณสวยมากเลยค่ะ คุณฮาร์เปอร์!" หนูเซียร่าร้องออกมา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความยินดีเมื่อเธอเห็นฉัน"ใช่! แม่สวยมากเลยค่ะ" ลิลลี่กล่าวเสริมพร้อมกระโดดโลดเต้น“ขอบใจจ้ะ สาว ๆ”อีกครู่หนึ่งเซียร่าก็จะกลับบ้านเพราะต้องไปโรงเรียนวันพรุ่งนี้ เนื่องจากทั้งฉันและกาเบรียลไม่อยู่ที่นี่เพื่อรอส่งเธอกลับบ้าน เราจึงได้จัดเตรียมกับคนขับรถให้ไปส่งเธอ เขาจะดูแลให้เธอกลับบ้านอย่างปลอดภัย"ตอนนี้พวกลูกต้องทำตัวดี ๆ กับคุณชารอนด้วยนะ อย่าสร้างปัญหาให้เธอด้วย เข้าใจกันไหมเอ่ย?" ฉันหยอกล้อเชิงตักเตือน“ไม่สร้างปัญหาแน่นอนค่ะ” ทั้งสองพูดพร้อมกันตั้งแต่ที่สบตากับเซียร่า ฉันก็คอยจะมองเธอเสมอ อย่างที่ฉันบอกมีบางอย่างเกี่ยวกับเธอที่ดึงดูดฉัน บางสิ่งที่ดูคุ้นเคยหลังจากบอกลาเด็กหญิงทั้งสองคน เกเบรียลและฉันก็ออกเดินทาง ระหว่างทางเราไม่ได้พูดอะไรกันมากนัก แต่เขาจับมือฉันไว้ตลอดเวลาซึ่งทำให้ฉันรู้สึกสบายใจเราไปถึงสถานที่จัดงานในเวลาอันรวดเร็ว และฉันเริ่ม
ธุลีใจ บทที่ 476
“เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ”เพราะฉันหาชุดที่เหมาะกับโอกาสเช่นนี้ไม่ได้ เกเบรียลก็เลยให้ความช่วยเหลือ ทีมงานทั้งหมดมาถึงเมื่อประมาณสามชั่วโมงที่แล้วเพื่อช่วยฉันแต่งหน้าและแต่งตัวการแต่งหน้านั้นไร้ที่ติ ช่างแต่งหน้าเลือกใช้แนวหรูหรา ดวงตาแต่งแต้มด้วยอายแชโดว์อันนุ่มนวลแต่โดดเด่นซึ่งช่วยเพิ่มความลุ่มลึกของดวงตาเพิ่มด้วยขนตายาวหนา ทำให้แววตาน่าดึงดูดมากยิ่งขึ้น ช่างแตะแต้มสีทองระยิบระยับที่หัวตาทำให้ดวงตาดูสว่างขึ้นช่วยดึงดูดความสนใจมาที่ดวงตาแสนอบอุ่นนี้ ในขณะที่ทรงผมม้วนเป็นลอนหลวม เงางามเหมือนผ้าไหมภายใต้แสงอ่อนโยนเรื่องชุด เราเลือกชุดราตรีสีแดงยาวเพราะสีแดงกลายเป็นสีโปรดที่เกเบรียลชอบให้ฉันสวม ชุดราตรีเป็นการผสมผสานที่น่าทึ่งระหว่างความเย้ายวนและความสง่างาม ถักทอจากผ้าซาตินสีแดงทับทิมเข้มทิ้งตัวอย่างสวยงามไปตามส่วนโค้งเว้า คอเสื้อเว้าลงเล็กน้อยพอที่จะขับเสน่ห์ออกมา ในขณะที่รายละเอียดลูกไม้อันสลับซับซ้อนตามริมผ้าช่วยเพิ่มความหรูหรา เสื้อท่อนบนที่พอดีเน้นบริเวณเอว ตัวกระโปรงบานออกเล็กน้อยยาวพริ้วลากพื้นเมื่อฉันขยับ ผ้าจะเล่นแสง ส่องประกายเหมือนของผืนน้ำขณะที่เผยเรียวขาให้เห็นเพียงเล็ก
