Lahat ng Kabanata ng CHASING MY EX-WIFE: Kabanata 211 - Kabanata 220

ANYANA POV NAGULAT man sa mga rebilasyon na nalaman ko ngayung araw pilit pa rin akong nagpakahinahon. Noong una akala ko talaga papagalitan ako ni Sir Stephen dahil nahuli niya akong nakatago kanina sa makapal na kurtina pero kabaliktaran ang ipinakita niyang reaction! Kitang kita ko ang gulat sa kanyang mga mata nang makita niya ako! Niyakap niya ako at tinatawag sa pangalang Anyana! Noong una ayaw kong paniwalaan pero noong ipinakita niya sa akin ang mga pictures noong kasal daw namin, doon ko nakumpirma na nagsasabi siya ng totoo! Na ako ang asawa nya at Anyana daw ang pangalan ko Grabe kung magbiro ang tadhana! Sa dinami-dami ng taong pwede kong makilala ngayung araw sya pa talaga! Sa dinami-dami ng mga taong nakitaan ko ng kahalayan ngayung araw siya pa talaga! Mag-asawa daw kami? Yes, kung mag-asawa kami, parang hindi yata nakakatuwang isipin na may ibang babae siya kaninang kaulayaw! Na nagawa niyang makipag-sex sa ibang babae habang missing ako Habang kausap ko siy

ANYANA POV "God! SA wakas, nandito ka na! Natagpuan na kita at sorry sa mga nangyari!" narinig kong bigkas ni Stpehen habang yakap-yakap niya pa rin ako! Hindi ko naman malaman kung ano ang isasagot ko! Gulong gulo pa rin ang isipan ko! Ganito ba talaga ang ang may amnesia? Bakit ganoon? Bakit parang hindi naman ako sanay sa yakap niya? Bakit nakakaramdam ako ng pangingimi at pag-aalinlangan. Mag-asawa kami at dapat sanay ako sa presensya niya! ! Hindi ako sanay na na nasa bisig niya ako ngayun! Hindi ako sanay na mahigpit siyang nakayakap sa akin! "Pwede bang tulungan mo ako Stephen? Kung asawa mo ako, pwede bang tulungan mo akong ipaalala sa akin ang lahat-lahat?" mahinang sagot ko sa kanya! Lalo namang humigpit ang pagkakayakap niya sa akin "Yes..of course! Tutulungan kita! Tutulungan kitang maalala ang lahat-lahat ng mga nangyari!"mahinang sagot niya sa akin kasabay ng pagdampi ng labi niya sa tuktok ng ulo ko! Hindi ko naman mapigilan ang mapapikiit! Pilit kong in

ANYANA POV (ANGELA) PAGKATAPOS naming mag-usap ni Olivia muli kaming bumalik ng hotel! Sa totoo lang hindi namin alam kung ano ang gagawin namin! Ayaw ko naman kasing umakyat sa Presidential suite dahil ayaw ko din na makita ulit si Stephen! Ewan ko ba! Dinidikta ng isipan ko na ayaw ko muna siyang makaharap! Gusto ko pang mag-isip! Gusto ko pang pag-isipan ang mga nangyari! " Saan tayo ngayun pupunta? Baka hinahanap na tayo ni Madam Carla!" narinig kong sambit ni Olivia! Parang ayaw ko na din kasi magtrabaho! Para saan pa ang pagtatrabaho kung mayaman naman pala talaga ako! Isa lang kasi talaga ang gusto kong gawin ngayun eh...ang alamin kung anong klaseng pagsasama ang meron sa aming dalawa ni Stpehen noon! "Olivia, ayaw ko nang magtrabaho! Sasama ka sa akin sa Manila kaya pwede ka na din siguro na huwag nang magtrabaho!" wika ko sa kanya! Muli siyang natigil sa paghakbang at seryoso akong hinarap :"Totoo? HIndi ka nagbibiro? Isasama mo talaga ako sa Manila" namimilog an

ANYANA POV (ANGELA) "LOLA! HUWAG! Huwag niyo po akong iwan!" sumisigaw kong bigkas habang pilit kong sinusundan ang isang babaeng nakaputi habang naglalakad palayo sa akin! Gustuhin ko man siyang habulin at pigilan sa tuluyan niyang paglisan sa akin para namang ipinako ang aking mga paa sa aking kinatatayuan! Tanging pag-iyak lang ang aking nagawa hangang sa maglaho siya sa paningin ko! "Angela! Angela....gising! Nananaginip ka ba?" dahan-dahan kong naimulat ang aking mga mata nang maramdaman ko na may tumapik sa pisngi ko. Kasabay niyun ay ang pagdampi ng malamig na bagay sa noo ko na siyang nagbigay sa akin ng kaunting ginhawa,. "Olivia...ano ang nangyari?" gulat kong bigkas nang masilayan ko ang nag-aalalang mukha ng kaibigan ko! Wala sa sariling nailibot ko ng tingin sa paligid at doon ko napagtanto na nandito na pala ako sa silid naming dalawa ni Olivia. "Nahimatay ka sa sobrang taas ng lagnat mo Angela!" nag-aalala niyang sagot sa akin. "Lagnat? May trangkaso ako?" n

ANYANA POV (ANGELA) HINDI ko alam kung ilang oras akong nakatulog pero muli akong nagising nang maramdaman ko na hindi na ako nag-iisa sa silid! Sa muling pagmulat ng aking mga mata mukha ni Stephen ang una kong nasilayan "Kumusta ka na? Kumusta ang pakiramdam mo? Ayos ka na ba?" seryoso niyang tanong nang mapansin niya na gising na ako. Dali-dali naman akong bumangon sa sumandal sa headboard ng kama! Pilit na nagpakawala ng ngiti sa labi bago siya sinagot. "Ayos lang ako Stephen! Huwag mo akong alalahanin!" bigkas ko. Sinadya kong "Stephen" na lang ang itawag sa kanya tutal mag-asawa naman pala kami! Liban pa doon magkababata din kami kaya walang dahilan para mailang ako sa kanya. "Mabuti naman kung ganoon!" Siya nga pala, bukas ng hapon ang alis natin dito sa isla!'" seryosong sagot niya at naglakad patungo sa kabilang bahagi ng kama at naupo! Dali-dali naman akon umusog sa kabilang gilid sabay bangon! Kung may balak siyang matulog, wala akong planong tumabi sa kanya!