All Chapters of Lustful Night with the Billionaire Doctor (SPG): Chapter 271 - Chapter 280

=Elvira’s Point of View= Matapos ang ilang araw ng paghihintay at pagsisiyasat, dumating din ang resulta mula sa private investigator na hinire ni Zian. Napag-alaman na ang contractor na pinili ng dating may-ari ng bahay ang siyang nagkulang sa pagsunod sa mga tamang proseso ng konstruksyon. Hindi maayos ang paggamit ng materyales at marami itong shortcut na ginawa upang makatipid, dahilan ng pagguho ng bahay. Si Zian ang unang nakaalam ng balita. Nang bumalik siya sa bahay, kita sa mukha niya ang timpi at determinasyon. “Nakuha na natin ang pangalan ng contractor. Pinuntahan ko na rin ang office nila. Tinawagan ko na rin si Mrs. Gutierrez para sabihin ang findings,” sabi niya nang mag-usap kami sa sala. “Ano ang sabi niya?” tanong ko, kinakabahan sa magiging reaksyon ng ginang. “Galit siya, pero willing siyang makinig kung humarap tayo at ipaliwanag ang buong sitwasyon,” sagot niya, hawak ang kamay ko. Tumango ako. “Sige, pupunta tayo. Kasama kita.” Sa araw ng pagharap nam

=Zian’s Point Of View= [FLASHBACK] After receiving a call mabilis akong pumunta kay Arkeb, leaving Elvira alone in my condo. Halos harurutin ko ang sasakyan makarating lang kaagad sa bahay nila lola. Pagkarating ay patakbo akong pumasok sa loob. “Did you caught him?” bungad ko kay Arkeb who’s holding a gun in his hands. “No.” Sa sagot niya ay mariin akong napapikit at napaupo sa sofa. “Boys, calm down. Walang magagawa kung mape-pressure kayo. Hindi talaga mabilis mahuhuli ang mga ‘yon. That’s expected. They invaded our own properties, then that just means they’re as good as both of you.” Huminga ng malalim si lola matapos ipinakita ang parte ng mapa na napasok. “Sila ba yung nang-kidnap kay daddy before? Akala ko ba lola si Amora at Arkeb ang target?” mahinahon kong kwestyon. “I guess they’ve been pressuring Kent Axel,” mahinang sabi ni lola. Talking about Arkeb’s dad. “Bakit si dad lola?” tanong ni Arkeb. “He’s the founder, have you forgotten about it?” mahinahon n

=Elvira’s Point Of View=Naging masaya naman ang buong linggo namin, ngunit nang kaharapin na namin ang subcontractor ay doon na yata muling masisira ang kasiyahan ng mga araw namin.“Kasalanan ba namin na hindi niyo nabantayan ng tama ang mga materyales? Kung napalitan iyon ay hindi namin kasalanan dahil hindi niyo sinipat ng maayos,” masungit na tugon ng babae kaya nakagat ko ang ibabang labi.“Okay, fine. Hindi ‘to maayos sa maayos na usapan? Okay. Let’s just meet halfway through the court. May kaso ang pagpalit ng materyales na walang permisyon ng mismong engineer ng site. Para alam mo,” masungit na sabi ko at umirap.“Compensation would be bigger than the fine,” angil naman ni Zian.“Hindi pangalan namin ang masisira kundi iyong pangalan ng kumpanya niyo,” banta ni Zian at hinawakan ang kamay ko upang patigilin ang panginginig no’n.Napabuntong-hininga ako habang pilit nilalabanan ang kaba at galit na nararamdaman. Hindi ko inakalang ganito ka-stressful ang pakikipag-usap sa subc

=Elvira’s Point Of View= Tahimik kaming nagmamaneho pabalik sa condo. Wala akong sinasabi, pero sa totoo lang, parang gusto ko pa ring mapangiti habang iniisip ang nangyari sa korte. Ang galing talaga ni Zian. Alam ko namang sanay siya sa ganitong mga bagay, pero ibang klaseng sigla ang naidulot ng pagkapanalo namin. “Anong iniisip mo?” tanong niya bigla, sabay sulyap sa akin habang hawak ang manibela. “Wala,” sagot ko, pero naramdaman kong kumurba ang mga labi ko sa isang ngiti. “Wala daw, pero ngiti nang ngiti,” biro niya, kunwari’y naiirita. “Sige na, sabihin mo na, ako rin gusto ko maging masaya!” Tumawa ako. “Hindi kasi ako makapaniwala na tapos na lahat. Ang gaan sa pakiramdam. Parang ang dali lang, pero sobrang stressful!” Napahagalpak siya. “Oh, ‘diba? Kaya nga sabi ko, lucky charm kita eh. Ikaw ang nagdala ng panalo.” “Wow, talaga ba? Eh ikaw naman ang pumatol sa mga argumento nila. Ako, parang accessory lang,” sagot ko, pero tinamaan ako sa sinabi niya. “Honey

=Elvira’s Point Of View=Lumabi ako habang nakatingin kay Zian, na abala sa paglalagay ng kung anu-ano sa backpack niya. Sa totoo lang, hindi ko maintindihan kung bakit hindi siya nagtatanong nang direkta kung pwede na ba akong maging girlfriend niya. Hindi naman ako naghahanap ng fairytale, pero sa tingin ko naman, deserve ko kahit konting effort, ‘di ba?O baka kasi binigay ko na ang katawan ko sa kanya, kaya iniisip niyang matic na iyon? Napabuntong-hininga ako. Hindi ko rin alam. Ang gulo talaga ng sitwasyon namin.“Elle,” tawag niya mula sa sala.“Hm?” sagot ko nang hindi tumitingin. Nasa kwarto ako, kunwari abala sa pagbabasa ng blueprint ng bagong project namin, pero ang totoo, ini-stress ko ang sarili ko kakaisip sa kung saan ba papunta ang relasyon na ‘to.“Magbihis ka. May pupuntahan tayo,” sabi niya, habang pinapatong ang backpack sa sofa.“Ano na naman? Gabi na ah,” sagot ko, bahagyang kunot-noo.“Basta. Hindi ka naman magtatagal magbihis, ‘di ba? Isang oversized hoodie at