All Chapters of Reject his child : Chapter 31 - Chapter 40

NANG matapos kami magtalo ni mommy wala sa loob kong lumabas ng ospital upang maglabas ng nararamdaman. Dahil sa kag*g*h*n ko, ako ngayon ang nasasaktan at hindi ko alam na magagawa sa'kin ito ni mommy. Napahawak ako nang mahigpit sa manibela dahil sa inis ko, naalala ko pa ang mukha ng asawa ko habang magiliw siya nakikipag bisuhan sa mommy ko sa tuwing dadalaw kami kay mommy at noong araw ng aming kasal masaya silang nagkukuwentohan ang sabi ko nga sa sarili ko noon kaya ko pakisamahan si Aliah basta maganda ang pakikitungo nila sa isa't isa. Tinanggap ko na nga baka si Aliah talaga ang para sa akin kaya noong malaman kong nagdadalang tao si Aliah Kinalimutan ko na ang nararamdaman ko para kay Stephanie. Dahil halos paliparin ko ang pagpapatakbo ng sasakyan mabilis ako nakarating sa harap ng aming bahay, bumaba ako ng sasakyan, lalo ako nilamanon ng galit nang masagi ng aking mata ang nakaparadang sasakyan sa harap ng aming bahay, familiar sa akin iyon dahil minsan ko nang nakita

Kay lakas ng aking kaba habang binabaybay ko ang kahabaan ng hallway ng ospital kung saan naka admit si mommy, iniwan ko ang aking anak kay yaya dahil hindi naman puwede ipasok sa ospital ang bata. Habang papalapit ako sa kuwarto dinig na dinig ko ang pag pintig ng aking puso napahawak ako doon at napatigil muna sa paglalakad upang mag ipon ng lakas na loob. "Malamig naman siguro ang ulo ni Calib ngayon at huwag sana kami mag talo pa kasi napapagod na ako makipag bangayan." Bulong ko bago ako nagpalinga-linga ng mata sa kapaligiran. Malawak ang ospital at malinis pa ito halatang mamahalin magpa ospital dito. Wala kang makitang nakakalat na tao tulad ng pasyente. Tanging mga doctors at nurses ang makikita mo sa kapaligiran. Muli ako tumingin sa may bandang kaliwa para kasing may namukhaan ako doon kanina. Napakunot noo ako nang makilala ko si kenon habang nakangiti itong humahakbang sa kinaroroonan ko. "Nandito ka, teka hindi ka pa ba magaling?" Bungad niya sa akin, may bi

Nang makapasok ako ng kuwarto ko sumalubong sa akin ang katahimikan ng pamamahay ano na ang gagawin ko? Sana man lang pinag isipan ko mabuti ang ginawa ko. Pero Parang ang hirap tanggapin sa part ko na magpapalaki ako ng anak na hindi naman sa akin, pero paano kung anak ko talaga ang bata? Umiling ako para tanggalin sa isip ko ang guilt. Eh hindi man lang nag paliwanag sa akin. Hindi din niya ipinagtanggol ang kaniyang sarili ibig sabihin hindi talaga ako ang ama ng bata. Malalim na ang gabi bago ako tuluyan nakatulog dahil sa pangungunsensya ng kabilang utak ko. Aliah's POV MALALAKING hakbang ang ginawa ko upang makipag agawan ng mauupuan sa jeep paano kasi hindi ko alam kung saan ako pupunta, kung saan ako dadalhin ng aking mga paa kasama ng anak ko na ngayon ay mahimbing na natutulog dahil katatapos ko lang pad*d*hin mabuti na lang at hindi siya umiyak habang nakikipagsiksikan ako sa jeep. "Kuya puwede ka ba umurong? Hindi kasi ako puwede umupo sa pinaka dulo may karga kasi akon

Sabi ko sa kaniya habang hawak ko siya sa magkabilang pisngi. Nakangiti siya sa akin at saglit nag isip saka ngumuso ito sa akin. "Opo, pero yong big na toys ang gusto ko!" Nakaturo siya sa malaking toy car, ang bilis talaga mag bago ng isip. "Akala ko ba ito ang gusto mo, bakit bigla lumiko ang tingin mo diyan?" Natatawa kong sabi sa kaniya bago ako tumayo at nilapitan ang malalaking toy car, may kamahalan ang mga yon kaya minsan nasasayangan ako dahil mabilis din niya ito pag sawaan. "Eh, may ganiyan na po ako mama. At saka promise hindi na po ako magpapabili ulit sayo mama!" Itinaas pa nito ang kanang kamay. "Ang bait naman ng baby ko, Hali ka na at ibibili kita. Ano ba ang color ang gusto mo? Red or blue?" Tanong ko sa kaniya. Kahit sinong nanay naman hindi makatanggi kapag anak na ang humingi. "Yong color red po ang gusto ko mama!" Turo niya. Mabilis ko naman siya inakay at nagtanong sa tindera. "Ma'am mahal po yan, yong isa na lang. Ang hirap din kasi yan i

BAGAMAT may katandaan ang itsura ng lalake pero hindi maikakaila ang kagwapohan nito noong araw ng kaniyang kabataan. Dahan-dahan ako humakbang palapit sa nakasabit na larawan masuyo iyon hinaplos. "Anak...."Wika ng boses sa aking likuran, kahit matagal na panahon na hindi ko iyon naririnig familiar pa rin sa akin ang tunog na iyon. Parang napako ang aking mga paa. Hindi ko iyon maigalaw parang may magnet. Pakiramdam ko tumigil ang aking diwa at tanging boses na lang niya ang naririnig ko sa paligid na nag e-echo sa loob ng malaking Mansyon. Paulit ulit ang pag banggit niya sa aking pangalan. "Aliah, anak...."Ang mga mumunting butil ng luha sa aking mata ay tuluyan nang kumawala at nagsi-unahan pumatak sa aking pisngi. Nanatili akong nakatayo sa harap ng malaking larawan habang nakatalikod sa may-ari ng boses, hindi ko alam kung ilang beses niya ako tinawag ang pagkakaalam ko gusto ko siya sumbatan pero nanaig pa rin ang pagiging anak ko sa kaniya kaya dahan-dahan ako humarap haba