All Chapters of Lucian's Obsession : Chapter 21 - Chapter 30

Stephanie Dumaan ang mga araw na hindi ko napipigilan ang mga luha kong lumandas sa aking pisngi. Hindi ko matanggap ang nangyari kay Lola Nakakainis dahil kung kailan kami nagkita ay sa araw pa na iyon siya kinuha saakin, para bang hinhintay niya lang akong makabalik para tuluyan na siyang mamahinga. Alam kong nagiging selfish ako dahil gusto ko pang makasama ang Lola pero alam kong naghihirap din siya sa posisyon niya nuong buhay siya Ramdam ko ang pamamayat ko dahil minsan nalang ako kumain kapag pinipilit ako ni Lucian, hinang hina ako at hindi ko na naalagaan ang sarili. Mabuti nalang at nariyan si Lucian sa aking tabi, siya ang nag-alaga saakin at naging sandalan ko sa tuwing nanghihina akoNandiyan din ang kambal at si Gichelle, mabuti nalang at nakapunta sila sa lamay ng lola kahit na delikado na magkita sila ng tatay nila pero naroon naman si chelle na nagbabantay sa kanila, isa pa gusto kong makita nila ang lola, ang nagpalaki saakin at nagturo ng lahat. May mga pagkakata

Stephanie "Bea" tawag ko sa kaniya at agad siyang lumingon ng makita ako"M-ma'am, nagpupumilit po siyang pumasok pero wala po siyang permission ni sir Lucian" pagpapaliwanag ng babaeng empleyado at tumabi ng makalapit ako sa kanila"Anong ginagawa mo dito?" Inis na tanong ko sa kaniya at pinagmasdan ang suot niya Napakaiksi at hapit na hapit ang damit niya, halos nakikita ko na ang dibdib niya dahil sa suot niya "W-wala, b-bibisitahin ko lang naman sana ang asawa ng step-sister ko, bakit bawal ba? Hindi naman ikaw ang may-ari ng kompanya diba?" Mapang-insulto niyang ani habang nakataas ang kilay, siya pa talaga ang makapal ang mukha at base sa suot niya mukhang balak niyang landiin ang asawa ko "Hindi ko alam kung bakit ikaw ang inasawa ng asawa mo, mas sexy naman ako sayo" bulong pa niya at ngumisi Ngumisi din ako ng nakakaloko, humakbang ako papalapit sa kaniya at inayos ang suot niya para takpan ang kaniyang nakalantad na dibdib "Hindi mo alam kung gaano baliw na baliw ang a

Stephanie Ngumiti ako at kumaway pabalik kila Ally at Abby habang pinapanood silang sumakay sa taxi kasama si Gichelle. Ng makasakay sila ay agad na umandar papalayo ang sasakyanaBumuntong hininga ako at nagbaba ng tingin sa sahig. Kasalukuyan kaming nasa labas ng school ngayon at hinihintay ang mga pulis na dumating. Nakatali si James sa isang upuan at wala paring malay "Tinawagan kona si Lucian" biglang pagbasag ni Kai sa katahimikan, nanlaki ang mga mata ko sa kaniyang sinabi. Tinawagan niya si Lucian? Ibig sabihin ay sinabi niya ang lahat ng nangyari?"Don't worry I didn't mention the twins" dagdag niya ng makitang nabalisa ako sa huli niyang sinabi"S-salamat" aniko at bumuntong hininga, hindi ko alam ang gagawin kapag binanggit niya pa ang tungkol sa kambal"So, would you mind explaining everything?" Tanong ni Kai sa aking tabi Nakasandal kami sa kaniyang kotse ngayon habang pinagmamasdan ang kotseng paapalis mula saamin na sakay sakay ang kambal. Tinawagan ko na kanina si G

Lucian I stared at my phone and sigh. Kakadating ko lang sa trabaho pero iba na agad ang iniisip ko. She was so persistent this morning and said she wanted to go out with her friend, I don't want to lock her up on the house just to secure her safety so I made a decision. I hired my trusted men Liam to be her bodyguard, hindi ako mapapanatag na lalabas siyang mag-isa kaya ginawa ko iyon That bastard James was still in a coma and he deserve it, kailangan ko lang padaliin ang kaso niya para kapag nagising ang gunggong ay deretso siya agad sa kulungan"Damn" I whispered and pick up the document on my table, tambak ang trabaho ko and I don't have the mood to do these all but I don't have a choice. I need to finish this early so I can go home earlier for herI spend the remaining hours signing the documents that I need to sign, karamihan roon ay mga upcoming projects. Napatigil lamang ako sa ginagawa ng marinig ang pag-iingay ng cellphoneAng akala ko ay si Stephanie ang tumatawag kaya ag

Stephanie Dahil sa pagod ay nakatulog ulit ako pagkatapos akong pagpahingain ni Lucian, nagising din naman ako ng mga 11:00 at malapit ng magtanghali pero hindi pa ako nakakakain. Kababangon ko sa kama pero agad na nag-ingay ang tiyan ko dahil kagabi pa ako hindi kumakain sa paghihintay kay Lucian. Nag-unat ako ng katawan at napatingin sa suot ko, suot suot ko ang shorts at ang t-shirt ni Lucian. Napangiti ako at tumayo mula sa kama, ramdam ko ang pagod ng katawan dahil sa bakbakkan na ginawa namin ni Lucian pero hindi ko mapigilang maging masaya Lumabas ako ng kwarto at agad kong naamoy ang mabangong aroma ng pagkain na nanggaling sa kusina, nagtungo ako roon habang hinahanap si Lucian. Hindi ko alam kung nasaan siya pero alam kong nandito lang siya dahil sinabi naman niyang hindi siya papasok ngayon sa trabaho niya Binati ako ng mga katulong ng makasalubong ko sila, gusto ko sana silang tanungin tungkol kung nasaan ba si Lucian pero hindi ko na tinanong at napagdesisyunang hanapi