Kabanata 20

Stephanie

Dumaan ang mga araw na hindi ko napipigilan ang mga luha kong lumandas sa aking pisngi. Hindi ko matanggap ang nangyari kay Lola

Nakakainis dahil kung kailan kami nagkita ay sa araw pa na iyon siya kinuha saakin, para bang hinhintay niya lang akong makabalik para tuluyan na siyang mamahinga. Alam kong nagiging selfish ako dahil gusto ko pang makasama ang Lola pero alam kong naghihirap din siya sa posisyon niya nuong buhay siya

Ramdam ko ang pamamayat ko dahil minsan nalang ako kumain kapag pinipilit ako ni Lucian, hinang hina ako at hindi ko na naalagaan ang sarili. Mabuti nalang at nariyan si Lucian sa aking tabi, siya ang nag-alaga saakin at naging sandalan ko sa tuwing nanghihina ako

Nandiyan din ang kambal at si Gichelle, mabuti nalang at nakapunta sila sa lamay ng lola kahit na delikado na magkita sila ng tatay nila pero naroon naman si chelle na nagbabantay sa kanila, isa pa gusto kong makita nila ang lola, ang nagpalaki saakin at nagturo ng lahat. May mga pagkakata