เดิมฉินซวงซวงก็ไม่รู้ว่าควรอธิบายกับหลินจือเยว่อย่างไรดี ชั่วขณะที่ได้ยินวาจานั้นจึงพูดจาแตกหักไปตรงๆ เสียเลย“ข้าเป็นคนแบบไหนงั้นรึ? ก็เพราะท่านมันไร้อนาคตเองนั่นแหละ! ถ้ารู้แต่แรกว่าท่านไร้ประโยชน์แบบนี้ ตอนนั้นข้าก็คงไม่แต่งงานกับท่านแล้ว!”ชาติก่อนหลินจือเยว่ประหนึ่งปลาได้น้ำบนเส้นทางขุนนางแท้ๆ ในฐานะที่นางเป็นภรรยาที่ได้รับความโปรดปรานจากเขา ไม่รู้มีคนอิจฉาตั้งมากมายเท่าไรยามนี้ได้กลับชาติมาอีกรอบ นอกจากจะไม่ได้มีชีวิตที่ดีขึ้นแล้ว แต่ยังต้องมาตกระกำลำบากเสียอย่างนั้น!“ทำไมข้าถึงตกอยู่ในสภาพนี้ เจ้าไม่รู้จริงๆ งั้นรึ? ไม่ใช่เพราะเจ้าทำร้ายข้าครั้งแล้วครั้งเล่าหรือไร!”หลินจือเยว่ตวาดอย่างเดือดดาล “ข้าต่างหากที่นึกเสียใจจริงๆ ปล่อยภรรยาดีๆ แบบนั้นให้หลุดมือไปแล้วเลือกแต่งเจ้าเข้าบ้าน!”“เจ้าทำให้ข้ากลายเป็นนักโทษ ทำให้แม่ข้าถูกบั่นหัว ข้าเตือนเจ้าหลายครั้งหลายคราแล้วว่าอย่าไปก่อเรื่อง เจ้าก็ยังไม่ยอมหยุด ตอนนี้ยังมาโทษว่าข้าไร้ประโยชน์อีก!”“เหยาฮูหยิน ท่านหวังว่าเด็กในท้องนางจะเป็นลูกของเหยาจิ่นเฉิง ข้าว่าพวกท่านใคร่ครวญให้ดีเสียจะดีกว่า ผู้ใดจะไปรู้ว่าเด็กคนนี้เป็นลูกใคร
อ่านเพิ่มเติม
เข้าสู่ระบบ
