All Chapters of ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน: Chapter 41 - Chapter 50

เมื่อได้ยินคําพูดนี้ ใบหน้าของเจิ้งโหยวโหย่วก็ซีดลงทันทีแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อครึ่งเดือนก่อน แค่การผ่าตัดและการรักษาในโรงพยาบาลในช่วงเวลานี้ก็ใช้เงินไปห้าหกหมื่นแล้ว เงินเก็บของเธอเกือบจะหมดถ้าพ่อของเธอยังหางานไม่ได้ เดือนหน้าก็คงจ่ายค่ารักษาพยาบาลไม่ไหวแน่นอนพ่อของหลิ่วอี๋หนิงเป็นผู้บริหารระดับสูงของสาขาหนึ่งของชิงหง ตราบใดที่เธอเอาใจหลิ่วอี๋หนิง การหางานให้พ่อของเธอก็เป็นเรื่องง่าย นี่เป็นเหตุผลที่เจิ้งโหยวโหย่วยอมเป็นผู้ติดตามของหลิ่วอี๋หนิงสายตาที่ลังเลในตอนแรกของเธอค่อยๆเปลี่ยนเป็นแน่วแน่ มองไปที่หลิ่วอี๋หนิงแล้วพูดว่า "ค่ะ ฉันจะทําตามที่คุณบอก"หลิ่วอี๋หนิงไม่ได้แปลกใจแม้แต่น้อย เลิกคิ้วขึ้นยิ้มพลางพูดว่า "ไปเถอะ ขอแค่คุณจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย พรุ่งนี้ฉันจะให้พ่อฉันไปจัดการเรื่องงานให้พ่อคุณ"หลังจากเจิ้งโหยวโหย่วจากไป หลิ่วอี๋หนิงก็มองไปที่ทิศทางของห้องปฏิบัติการและยิ้มอย่างเย็นชาหลังจากบดผงยาแล้ว จี้อี่หนิงใส่ผงยาลงในบีกเกอร์เป็นแบทช์ ใส่ตัวทําละลาย แล้วเริ่มละลายด้วยแท่งแก้วเมื่อปฏิกิริยาการผสมเกือบจะเหมือนกัน เธอกรองกากยาที่อยู่ข้างในออกมา เ

เจี่ยงหรูได้ยินคําพูดนี้ก็นิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะหันไปมองเสิ่นซื่ออย่างไม่เชื่อสายตาจากประสบการณ์ที่เธอได้พบกับเสิ่นซื่อหลายครั้งที่ผ่านมา เสิ่นซื่อไม่ใช่คนที่มีนํ้าใจ เขาจะทําเรื่องอย่างส่งพนักงานของบริษัทที่เขาลงทุนไปโรงพยาบาลได้อย่างไร?หลิ่วอี๋หนิงรู้เรื่องที่เสิ่นซื่อเป็นอาเล็กของเสิ่นเยี่ยนจืออยู่แล้ว แต่พอได้ยินเขาบอกว่าจะส่งจี้อี่หนิงไปโรงพยาบาล ความอิจฉาก็ยังผุดขึ้นมาในใจก่อนหน้านี้เธอเห็นเสิ่นซื่อก่อตั้งบริษัทชิงหงในทีวี จึงรู้สึกเลื่อมใสในตัวเขามาก เมื่อเจอคนจริงๆก็พบว่าเขาหล่อกว่าในทีวีอีก หัวใจก็เต้นแรงทันทีและแม้ว่าเสิ่นซื่อกับเสิ่นเยี่ยนจือจะเป็นอาหลานกัน แต่ฐานะในวงการธุรกิจของทั้งสองต่างกันเป็นสิบล้านเท่าถ้าเธอสามารถคบกับเสิ่นซื่อได้ ต่อไปก็จะสามารถเหยียบยํ่าจี้อี่หนิงให้จมดินได้คิดถึงตรงนี้เธอก็รีบพูดว่า "อี่หนิง ฉันไปกับคุณเถอะ คุณไปลงทะเบียนคนเดียวไม่สะดวกนะ"จี้อี่หนิงเงยหน้าขึ้นมองหลิ่วอี๋หนิง ทีแรกยังแปลกใจอยู่เลยว่าทําไมเธอถึงใจดีขนาดนี้ แต่พอเห็นหางตาของเธอหยุดอยู่ที่เสิ่นซื่อตลอดเวลาก็เข้าใจทันทีดังนั้น เธอชอบเสิ่นซื่อเหรอ?การที่สามารถลืมเรื่องที

เสิ่นเยี่ยนจือมองเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ในดวงตาฉายแววเยาะเย้ย"ผมหมายถึงอะไร อาเล็กน่าจะรู้ดี นอกจากคนที่อยู่ต่างประเทศคนนั้นแล้ว อาก็ไม่เคยแกล้งทําดีกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย แต่ตอนนี้กลับช่วยอี่หนิงครั้งแล้วครั้งเล่า อย่าบอกนะครับว่าเห็นแก่หน้าผม""ในฐานะสามีของเธอ นายไม่เคยอยู่ข้างเธอเลยตอนที่เธอได้รับความคับข้องใจ นายไม่ไตร่ตรองตัวเอง แต่กลับมาสอนบทเรียนให้ฉันซะงั้น"สีหน้าของเสิ่นซื่อเคร่งขรึมลง ทั่วร่างก็แผ่กลิ่นอายกดดันที่ทําให้ผู้คนหวาดกลัวจนตัวสั่นออกมาท่าทางของเสิ่นเยี่ยนจือดูอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด เขาพูดอย่างไม่ค่อยมั่นใจว่า "คราวหน้าถ้าเจอสถานการณ์แบบนี้อีก รบกวนอาเล็กช่วยแจ้งผมด้วยครับ ผมไม่อยากให้มีเพศตรงข้ามคนอื่นมาเข้าใกล้ภรรยาของผม หวังว่าอาจะเข้าใจ"เสิ่นซื่อแค่นหัวเราะเบาๆ "ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้น ถ้าแม้แต่สถานการณ์ของเธอยังต้องให้คนอื่นบอกนาย การแต่งงานของพวกนายก็ไม่จําเป็นต้องดำรงอยู่ต่อไปแล้ว"พูดจบก็ไม่สนใจสีหน้าบึ้งตึงของเสิ่นเยี่ยนจือ เขาเดินผ่านอีกฝ่ายจากไปทันทีจนกระทั่งเงาร่างของเสิ่นซื่อหายไปจนสุดทางเดิน เสิ่นเยี่ยนจือถึงสูดหายใจเข้าลึกๆ ผลักประตูเปิดออ

ในเวลาสั้นๆ แค่หนึ่งชั่วโมงกว่าๆ เจิ้งโหยวโหย่วได้ปรากฏตัวในกล้องวงจรปิดหลายครั้ง ครั้งที่สามสีหน้าของเธอดูตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัดหากฉลากของกรดซัลฟิวริกเจือจางและกรดซัลฟิวริกเข้มข้นถูกสลับจริงๆ ล่ะก็ เจิ้งโหยวโหย่วย่อมมีความน่าสงสัยเป็นอย่างมากเธอปิดกล้องวงจรปิดและให้ผู้ช่วยไปแจ้งเจิ้งโหยวโหย่วให้มาหาเธอที่ห้องทำงานเมื่อได้ยินว่าเจี่ยงหรูกําลังตามหาตน เจิ้งโหยวโหย่วก็ตื่นตระหนกทันทีและมองไปที่หลิ่วอี๋หนิงที่อยู่ตรงข้ามโดยไม่รู้ตัวแต่อีกฝ่ายกลับไม่แม้แต่จะชายตามองเธอแม้แต่น้อย สีหน้าเรียบเฉย ท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นช่วยไม่ได้ เจิ้งโหยวโหย่วจึงต้องลุกขึ้นเดินตามผู้ช่วยของเจี่ยงหรูไปยังห้องทํางานพอมาถึงประตู โทรศัพท์ก็สั่นทันที เป็นไลน์ที่หลิ่วอี๋หนิงส่งมา[ไม่ว่าเจี่ยงหรูจะถามอะไร เธอก็ยืนยันว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ เธอไม่รู้เรื่อง ถ้าเธอกล้าสารภาพฉันออกมาล่ะก็ เธอคงจะรู้ว่าผลที่ตามมาคืออะไร]เจิ้งโหยวโหย่วตอบอืม แล้วอีกฝ่ายก็รีคอลข้อความกลับไปอย่างรวดเร็วเก็บโทรศัพท์แล้วผลักประตูเข้าไปในห้องทํางาน เจี่ยงหรูมองเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย"นั่งสิ"เมื่อนั่งลงตรงข้าม

เมื่อเห็นผลิตภัณฑ์ใหม่ของชาแนลในมือของหยางอวี่ ดวงตาของจี้อี่หนิงก็เปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ"ทําไมจู่ๆ เขาถึงซื้อกระเป๋าให้ฉันล่ะ""บอสบอกว่าคุณอารมณ์ไม่ดี เลยอยากมอบของขวัญให้คุณน่ะครับ หวังว่าคุณจะดีใจหน่อย"สําหรับกระเป๋า จี้อี่หนิงไม่ได้มีความปรารถนาอะไร แต่ในเมื่อเสิ่นเยี่ยนจือให้มาแล้ว เธอก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่รับเธอพยักหน้าและรับกระเป๋าจากมือของหยางอวี่"ค่ะ งั้นรบกวนคุณช่วยพูดขอบคุณเขาแทนฉันด้วย"เมื่อเห็นว่าจี้อี่หนิงดูเหมือนจะไม่ค่อยดีใจมากเท่าไหร่ หยางอวี่ก็ถามอย่างไม่แน่ใจ "คุณนาย คุณไม่ชอบกระเป๋าเหรอครับ""ก็ชอบนะ แต่เทียบกันแล้ว ฉันชอบทองคำมากกว่าน่ะ"ก็นะ ความสามารถในการแปลงสภาพของทองคํานั้นมีมากกว่ากระเป๋ามาก และเครื่องประดับที่ทําจากทองคําก็มีสไตล์ที่สวยงามด้วยหยางอวี่อึ้งไปครู่หนึ่ง ไม่คิดว่าความชอบของจี้อี่หนิงจะเป็นแบบนี้อืม...เรียบง่ายไม่โอ้อวด"โอเคครับ ผมเข้าใจแล้ว ผมจะบอกบอสให้นะครับ งั้นผมกลับไปทํางานก่อนนะครับ"หลังจากส่งหยางอวี่ไปแล้ว จี้อี่หนิงก็กลับไปที่ห้องนั่งเล่น วางกระเป๋าไว้บนโต๊ะและถ่ายรูปสองสามรูป แล้วส่งให้สือเวยสือเวย:?จี้อี