All Chapters of ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน: Chapter 271 - Chapter 276

"ผมว่าทำไมเธอรีบหย่ากับผม ที่แท้ก็ปีนเกาะอาเล็กของผมนี่เอง จี้อี่หนิงเธอก็ไม่ต่างอะไรจากพวกผู้หญิงไร้ค่าข้างนอกนั่นเลย""เพียะ!"จี้อี่หนิงตบเขาหนึ่งที ทันใดนั้นคนรอบข้างก็หันมามองทั้งหมดเสิ่นเยี่ยนจือไม่เคยรู้สึกอับอายขายหน้าขนาดนี้มาก่อน ดวงตาพ่นไฟ ยื่นมือไปบีบคอของจี้อี่หนิงแต่ยังไม่ทันได้แตะตัวเธอ ก็ถูกเตะหนึ่งที ล้มลงไปกับพื้นเสิ่นซื่อโอบจี้อี่หนิง มองลงมาที่เสิ่นเยี่ยนจือ"เธอเป็นป้าคนใหม่ของนาย ต่อไปพูดจาให้สุภาพหน่อย ไม่งั้นไม่ใช่แค่โดนเตะเท้าเดียวเท่านั้นนะ"เมื่อได้ยินคำว่าป้าคนใหม่ เสิ่นเยี่ยนจือหน้าเขียว"อาเล็ก คุณปู่คุณย่าจะไม่มีวันยอมให้คุณแต่งงานกับผู้หญิงที่หย่าร้างมาแล้ว แล้วการที่คุณอยู่กับเธอ ก็จะกลายเป็นเรื่องตลกของเมืองเซิน!"ยิ่งพูด สีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือก็ยิ่งดูภูมิใจท่านผู้เฒ่าเสิ่นและท่านแม่เฒ่าเสิ่นลำเอียงรักเสิ่นซื่อมากขนาดนั้น ผู้หญิงที่แนะนำให้เสิ่นซื่อก็พิถีพิถันคัดสรรมา ไม่คิดว่าสุดท้ายเสิ่นซื่อจะสนใจของมือสอง!"ดูแลตัวเองให้ดีก็พอ นายคิดว่าแต่งงานกับฉินจืออี้ แล้วจะยังมีโอกาสสืบทอดเสิ่นซื่อกรุ๊ปหรือไง?"สีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือแข็งค้าง มือ

……เสวียนหมิงหมิงโกรธมากหลังจากได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด เธอเดินตรงไปหาผู้หญิงกลุ่มนั้นและพูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา: "ฉันว่าทำไมถึงได้กลิ่นอิจฉาแรงขนาดนี้ ที่แท้ก็มีคนอิจฉานี่เอง!"ผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่มจ้องมองเสวียนหมิงหมิงด้วยความโกรธ "พวกเราพูดความจริง แล้วอีกอย่าง เจ้าตัวยังไม่ได้พูดอะไรเลย แกมีสิทธิ์อะไรมาออกหน้าแทน? อย่าให้คนอื่นใช้เป็นเครื่องมือโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว ยังไงก็ตาม การที่ได้ไต่เต้าไปอยู่กับประธานเสิ่น ใครจะรู้ว่าแอบวางแผนอะไรไว้เบื้องหลังบ้างค่ะ!""ถ้าแกมีความสามารถ แกก็ไปหาเองสิ ไม่มีความสามารถก็หุบปากไป! ยังจะบอกว่าพี่อี่หนิงหน้าตาธรรมดา ต้องการให้ฉันซื้อกระจกให้พวกแกส่องดูตัวเองหรือเปล่าว่าหน้าตาเป็นยังไง?""แก!"เสวียนหมิงหมิงเชิดคางขึ้น "แกอะไรแก? ถ้ามีความกล้า ก็เอาคำพูดที่พวกแกพูดเมื่อกี้ไปพูดต่อหน้าประธานเสิ่นโดยไม่ตกหล่นสักคำ ดูสิว่าเขาจะยังเก็บพวกแกพวกปากเสียไว้ในบริษัทอีกหรือเปล่า!"ผู้หญิงคนนั้นจะพูดอะไรอีก แต่คนข้างๆ ดึงแขนเธอไว้"พอเถอะ ไปกันเถอะ"ผู้หญิงคนนั้นมองเย็นชาใส่เสวียนหมิงหมิง"รอดูเถอะ!"เสวียนหมิงหมิงยืนเท้าสะเอว กลอกตา "ก็รอดูสิ ยังไง? แกจะก

เสิ่นเยี่ยนจือกัดฟันแน่น ความโกรธพลุ่งพล่านขึ้นมาในใจเขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่า ท่านผู้เฒ่าเสิ่นลำเอียงเข้าข้างเสิ่นซื่ออย่างเห็นได้ชัดแต่ เขาไม่เหมือนเสิ่นซื่อที่มีบริษัทเป็นของตัวเอง และไม่กล้าขัดใจท่านผู้เฒ่าเสิ่นเขารีบก้มหน้าลง สีหน้าดูกระอักกระอ่วน "คุณปู่ คุณพูดถูกครับ... ตอนนั้นผมแค่ใจร้อนไป... อีกอย่าง ฉินจืออี้ก็ท้องลูกของผมแล้ว...""พอเถอะ ฉันไม่อยากมาเสียเวลากับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของพวกเธอ ออกไปซะ"เห็นสีหน้ารำคาญของท่านผู้เฒ่าเสิ่น เสิ่นเยี่ยนจือสูดหายใจลึก แล้วฝืนยิ้มออกมา "ครับ"เสิ่นซื่อจูงมือจี้อี่หนิงออกจากบ้านตระกูลเสิ่นไปจนถึงข้างนอก ถึงได้ปล่อยมือเธอ"รู้ทั้งรู้ว่ามาที่นี่ต้องโดนกดดัน ทำไมถึงยังมาอีก?"น้ำเสียงที่แฝงความไม่พอใจของเขาทำให้จี้อี่หนิงเผลอกัดริมฝีปากตัวเองเธอเงยหน้ามองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความห่วงใย "ฉันไม่อยากให้คุณถูกท่านผู้เฒ่าเสิ่นโดนตีเพราะฉันอีก"ท่านผู้เฒ่าเสิ่นเป็นพ่อของเขา เขาคงไม่มีทางตอบโต้เดิมทีจี้อี่หนิงตั้งใจแค่ใช้เขา ไม่คิดจะมาด้วยซ้ำแต่พอเห็นรูปที่เสิ่นเยี่ยนจือส่งมา หัวใจก็บีบรัดแน่น เจ็บปวดขึ้นมาเฉย ๆตอนนั้น เธอถึงได้รู้