LOGINShare
บทที่ 274
Related chapters
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 275
เสิ่นเยี่ยนจือกัดฟันแน่น ความโกรธพลุ่งพล่านขึ้นมาในใจเขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่า ท่านผู้เฒ่าเสิ่นลำเอียงเข้าข้างเสิ่นซื่ออย่างเห็นได้ชัดแต่ เขาไม่เหมือนเสิ่นซื่อที่มีบริษัทเป็นของตัวเอง และไม่กล้าขัดใจท่านผู้เฒ่าเสิ่นเขารีบก้มหน้าลง สีหน้าดูกระอักกระอ่วน "คุณปู่ คุณพูดถูกครับ... ตอนนั้นผมแค่ใจร้อนไป... อีกอย่าง ฉินจืออี้ก็ท้องลูกของผมแล้ว...""พอเถอะ ฉันไม่อยากมาเสียเวลากับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของพวกเธอ ออกไปซะ"เห็นสีหน้ารำคาญของท่านผู้เฒ่าเสิ่น เสิ่นเยี่ยนจือสูดหายใจลึก แล้วฝืนยิ้มออกมา "ครับ"เสิ่นซื่อจูงมือจี้อี่หนิงออกจากบ้านตระกูลเสิ่นไปจนถึงข้างนอก ถึงได้ปล่อยมือเธอ"รู้ทั้งรู้ว่ามาที่นี่ต้องโดนกดดัน ทำไมถึงยังมาอีก?"น้ำเสียงที่แฝงความไม่พอใจของเขาทำให้จี้อี่หนิงเผลอกัดริมฝีปากตัวเองเธอเงยหน้ามองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความห่วงใย "ฉันไม่อยากให้คุณถูกท่านผู้เฒ่าเสิ่นโดนตีเพราะฉันอีก"ท่านผู้เฒ่าเสิ่นเป็นพ่อของเขา เขาคงไม่มีทางตอบโต้เดิมทีจี้อี่หนิงตั้งใจแค่ใช้เขา ไม่คิดจะมาด้วยซ้ำแต่พอเห็นรูปที่เสิ่นเยี่ยนจือส่งมา หัวใจก็บีบรัดแน่น เจ็บปวดขึ้นมาเฉย ๆตอนนั้น เธอถึงได้รู้
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 276
"ไม่ครับ"จี้อี่หนิงเลิกคิ้วขึ้น น้ำเสียงแข็งกระด้างแบบนี้ยังกล้าบอกว่าไม่โกรธอีกเหรอ?"คุณโกรธอะไร? เพราะฉันคุยกับเสิ่นเยี่ยนจือเหรอ?"เสิ่นซื่อสายตาดูลึกซึ้งขึ้น "ผมไม่เด็กขนาดนั้น""งั้นคุณโกรธเรื่องอะไร?"เมื่อกี้นอกจากจะคุยกับเสิ่นเยี่ยนจือไปสองสามคำ จี้อี่หนิงก็ไม่ได้ทำอะไรที่น่าจะทำให้เขาโกรธเลยอีกอย่าง เธอกับเสิ่นเยี่ยนจือหย่ากันแล้ว และเธอก็พูดกับเขาต่อหน้าด้วย เขาจะมีอะไรต้องโกรธ?เสิ่นซื่อเงียบไปสักพักก่อนจะพูดเสียงต่ำ "สิทธิบัตรยารักษาโรคหัวใจที่เขาเอามาตอนนั้น เป็นของคุณเหรอ?"จี้อี่หนิงชะงักไปนิด ก่อนจะพยักหน้า"อืม ตอนนั้นเขาเพิ่งเข้าทำงานที่เสิ่นซื่อกรุ๊ป ผู้ถือหุ้นยังไม่ยอมรับเขา แล้วตอนนั้นฉันก็แต่งงานกับเขา ถ้าเขาดี ฉันก็ต้องดีไปด้วย ฉันเลยยกให้เขาไปค่ะ"เสิ่นซื่อแสยะยิ้มออกมา น้ำเสียงแฝงความประชด "คุณดูจะดีกับเขาจังเลยนะ"ตอนนั้นเสิ่นเยี่ยนจือใช้สิทธิบัตรนั่นแย่งโครงการดี ๆ ไปจากชิงหงหลายโครงการ แถมยังเล่นงานบริษัทของเขาลับหลังอีกถ้าไม่ติดว่าเป็นหลานชาย และเสิ่นซื่อกรุ๊ปก็เป็นธุรกิจของตระกูลเสิ่น เขาคงไม่ปล่อยไปแน่แต่ไม่คิดเลยว่า สิทธิบัตรนั่นจะเป็นข
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 277
วินาทีถัดมา หน้าผากของเธอรู้สึกถึงสัมผัสที่นุ่มนวลเหมือนขนนกที่ปัดผ่านเบา ๆ ทำให้รู้สึกจั๊กจี้และสะกิดใจเสิ่นซื่อจูบหน้าผากของเธอเบา ๆ แล้วผละออก ดวงตาของเขามีแววรู้สึกผิด"จี้อี่หนิง ขอโทษนะ เมื่อกี้ผมนึกถึงเรื่องที่เธอเคยเต็มใจทำเพื่อเสิ่นเยี่ยนจือแล้วผมรู้สึกไม่สบายใจ แต่นั่นไม่ยุติธรรมกับเธอเลย"ตั้งแต่ตัดสินใจคบกับเธอ เขาก็ควรยอมรับอดีตของเธอ ไม่ใช่โกรธเธอเพราะเรื่องนั้นจี้อี่หนิงชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะโอบรอบเอวเขาและพิงอกเขาเบา ๆ พลางพูดเสียงแผ่วว่า "อืม"ร่างกายในอ้อมแขนของเขานุ่มนวล กลิ่นหอมอ่อน ๆ ทำให้ดวงตาของเสิ่นซื่อเปลี่ยนเป็นแววลึกล้ำ"อี่หนิง ถ้ายังกอดต่อไปแบบนี้ ผมไม่กล้ารับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ครับ"น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่พยายามระงับ ทำให้หัวใจของจี้อี่หนิงสั่นไหว ความรู้สึกซาบซ่านแล่นไปทั่วร่าง และแก้มของเธอก็เริ่มร้อนขึ้นเธอรีบผลักเขาออก ดวงตาเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองผสมความเขินอาย "ฉันแค่กอดเธอแค่นิดเดียวเอง"เสิ่นซื่อรู้สึกกระอักกระอ่วน ลูบจมูกตัวเองเบา ๆ แล้วพูดเสียงต่ำว่า "ผมต้องไปประชุมแล้ว ไปกันเถอะ"พูดจบ เขาก็รีบเปิดประตู
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 278
ได้ยินน้ำเสียงไม่พอใจของเธอ เสิ่นซื่อหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะปล่อยเธอไปถ้าแกล้งต่อไป คงได้โกรธจริง ๆ แล้วจี้อี่หนิงถอยหลังสองก้าว ใช้มือจัดผมที่ยุ่งเหยิงเพราะการดึงทึ้งเมื่อครู่ให้เข้าที่ มองเสิ่นซื่ออย่างไม่พอใจ“เอาล่ะ อย่าโกรธเลย คืนนี้ผมอาจจะต้องทำงานล่วงเวลา เดี๋ยวผมให้คนขับรถไปส่งเธอกลับก่อนนะ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว “แผลของคุณต้องเปลี่ยนผ้าพันแผล แล้วคุณจะทำงานล่วงเวลาถึงกี่โมง?”“ยังไม่แน่ใจ เรื่องเปลี่ยนผ้าพันแผลให้ซุนสิงทำก็ได้”เห็นเขาดูไม่ใส่ใจ จี้อี่หนิงเริ่มไม่พอใจ หน้านิ่งไม่พูดอะไรเสิ่นซื่อถอนหายใจเบา ๆ “จริง ๆ แล้วไม่เป็นไร แค่แผลถลอก อีกไม่กี่วันก็หายครับ”“หลังเลิกงานฉันจะไปเปลี่ยนผ้าพันแผลให้คุณ เสร็จแล้วฉันค่อยกลับค่ะ”ประตูลิฟต์เปิดออก จี้อี่หนิงทิ้งคำพูดนี้ไว้ก่อนเดินออกไป ไม่ให้เสิ่นซื่อมีโอกาสปฏิเสธมองแผ่นหลังของเธอที่รีบเดินจากไป เสิ่นซื่อเผลอยิ้มมุมปากอีกด้านหนึ่ง เสิ่นเยี่ยนจือกลับถึงบ้านด้วยสีหน้าบึ้งตึงฉินจืออี้กำลังนั่งดื่มรังนกที่ห้องรับแขก เห็นเขาขมวดคิ้วแน่นก็วางถ้วยลงแล้วถามว่า “เป็นอะไร? หรือว่าคุณปู่ยังไม่ให้คุณกลับไปที่เสิ่นซื่อกรุ๊ป?”เส
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 279
ในน้ำเสียงของเขา กลับมีความรู้สึกน้อยใจปะปนอยู่เล็กน้อยจี้อี่หนิงชะงักไปชั่วครู่ ก่อนเงยหน้ามองเขา “ฉันตั้งใจจะเก็บงานทดลองให้เสร็จก่อนแล้วค่อยขึ้นไป”“ไหน ๆ ผมก็ลงมาแล้ว เธอช่วยเปลี่ยนผ้าพันแผลให้ผมตรงนี้เลยก็ได้ เดี๋ยวผมต้องไปประชุมต่อ”“โอเค ถอดเสื้อก่อนสิ”จี้อี่หนิงก้มลงเตรียมผ้าก๊อซและยา แต่พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นแผงอกเปลือยเปล่าของเสิ่นซื่อ มือที่ถือผ้าก๊อซเผลอกำแน่นโดยไม่รู้ตัวเอวแข็งแรงสมบูรณ์ มีกล้ามท้องเป็นมัดถึง 8 ลูก รูปร่างทรงวี ทำให้เขาดูแข็งแกร่งและเต็มไปด้วยพละกำลังดิบเถื่อนเห็นจี้อี่หนิงจ้องกล้ามท้องของเขาจนเผลอเหม่อ เสิ่นซื่อกระแอมเบา ๆ “ถ้าเธออยากดู คืนนี้กลับไปผมถอดให้ดูแบบเต็ม ๆ เลยก็ได้นะ”ได้ยินน้ำเสียงล้อเลียนของเขา จี้อี่หนิงหน้าแดงขึ้นมาทันทีอายจริง ๆ!ดันไปจ้องกล้ามท้องของเขาจนเหม่อไปได้!แต่เธอไม่มีทางยอมรับเรื่องน่าอายแบบนี้เด็ดขาด“เมื่อกี้ฉันแค่คิดอะไรเพลิน ๆ ผู้ชายที่มีกล้ามท้อง ฉันก็เห็นมาเยอะแล้ว คงไม่ถึงกับต้องตะลึงเพราะกล้ามของคุณหรอก”เสิ่นซื่อเลิกคิ้ว “เหรอ? แล้วเธอเคยเห็นของใครบ้างล่ะ?”“เยอะมาก จนจำไม่ได้แล้ว”“ลืมจริง ๆ หรือแกล้
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 280
จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปากก่อนก้าวเข้าไปในห้องผู้ป่วย มองไปที่จี้เหว่ยหงแล้วพูดว่า “พ่อ ฉันเตรียมจะส่งพ่อไปรักษาตัวที่ต่างประเทศ หมอเจ้าของไข้ก็เห็นด้วยแล้ว รอให้ร่างกายพ่อดีขึ้นหน่อย ทางโน้นจัดเตรียมเรียบร้อย ฉันจะซื้อตั๋วเครื่องบินให้พ่อกับคุณน้าเวินไปต่างประเทศค่ะ”พอพูดจบ จี้เหว่ยหงก็ปฏิเสธทันทีโดยไม่ต้องคิด “ผมไม่ไป ผมจะอยู่ที่ประเทศนี้ครับ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว “พ่อ การแพทย์ต่างประเทศดีกว่าที่นี่นะ แล้วโรคของพ่อก็ต้องพักฟื้น…”จี้เหว่ยหงขัดขึ้น “เธอจะทำอะไรต่อหลังจากส่งฉันกับน้าเวินไปต่างประเทศ? คิดจะสู้กับตระกูลเสิ่นคนเดียวหรือไง?”จี้อี่หนิงก้มตาลง สีหน้าเรียบเฉย “เปล่า ก่อนหน้านี้พ่อไม่บอกให้ฉันหยุดแล้วเหรอ?”“ถ้างั้น ทำไมเธอยังไปยุ่งเกี่ยวกับคนตระกูลเสิ่นอีก!”จี้เหว่ยหงตบตะเกียบลงบนโต๊ะดังปัง ดวงตามีแต่ความโกรธขณะที่จ้องมองจี้อี่หนิง“ฉันไปยุ่งเกี่ยวกับคนตระกูลเสิ่นตอนไหน?”“เธอยังกล้าโกหกฉันอีก! เพิ่งหย่ากับเสิ่นเยี่ยนจือได้ไม่นานก็ไปพัวพันกับอาเล็กของเขา เธอคิดจะทำอะไรกันแน่?!”จี้อี่หนิงดวงตาหดเกร็ง แววตาเย็นเยียบ “ใครบอกพ่อ?”“ใครเป็นคนพูดสำคัญตรงไหน? สำคัญคือมันเป็น
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 1
เดือนที่สามของการเตรียมตั้งครรภ์นั้น จี้อี่หนิงก็เห็นข้อความจากคนที่ระบุว่าเป็นเลขาฉินในไลน์ของเสิ่นเยี่ยนจือ ผู้เป็นสามีของเธอ[ชุดนอนที่ฉันซื้อมาใหม่ดูเหมือนจะคับไปหน่อยน่ะค่ะ ไม่งั้นคุณมาช่วยฉันดูหน่อยว่ามันเล็กไปหรือเปล่าดีไหมคะ?]ด้านล่างของข้อความเป็นภาพเซลฟี่ ผู้หญิงในภาพสวมกระโปรงสายเดี่ยวสีแดงคอวีลึกเผยให้เห็นร่องอก ดูน่าเซ็กซี่เร้าร้อนยิ่งนักมือที่กําโทรศัพท์บีบแน่นโดยไม่รู้ตัว แต่พอพลิกอ่านข้อความที่ผ่านมา ก็พบว่าบทสนทนาก่อนหน้านี้ของทั้งคู่เป็นแค่การสื่อสารเรื่องงานกันตามปกติ จึงอดขมวดคิ้วไม่ได้ส่งผิดหรือเปล่า? หรือว่า...จู่ ๆ ก็มีมือข้างหนึ่งโอบเอวเธอจากด้านหลัง ขัดจังหวะการครุ่นคิดของเธอชั่วขณะที่ร่างอันเร่าร้อนของเสิ่นเยี่ยนจือแนบชิดเข้ามานั้น เขาก็กัดติ่งหูของจี้อี่หนิงเบา ๆ"เมียจ๋า เค้าอาบน้ำเสร็จแล้ว อยากทำบนโซฟาหรือไปที่เตียงดีล่ะ?"ยังไม่ทันที่จี้อี่หนิงจะทันได้ตอบสนอง เขาก็อุ้มเธอขึ้นมาแล้ววางลงบนโซฟา ตามด้วยร่างสูงใหญ่ของเขาที่กดทับลงมา"ในเมื่อไม่พูด งั้นผมเลือกให้คุณก็แล้วกันนะ ทำบนโซฟาก็แล้วกัน"น้ำเสียงของเขาแหบแห้งเล็กน้อย ดวงตาที่จ้องมองจี้อี่
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 2
เธอยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมดหลายปีมานี้ เธอไม่เคยคิดเลยว่าเสิ่นเยี่ยนจือจะทรยศตัวเองตอนที่เห็นเขานอนกับผู้หญิงคนอื่นนั้น จะบอกว่าเหมือนถูกธนูนับพันดอกแทงใจก็ไม่เกินจริง"ฉันก็แค่รู้สึกว่าเขารักเธอมากขนาดนั้น ดูไม่น่าจะนอกใจเธอได้ หรืออาจจะมีการเข้าใจผิดกันหรือเปล่า"จี้อี่หนิงหัวเราะเยาะ "ฉันเห็นกับตาตัวเอง ยังจะเรียกว่าเข้าใจผิดเหรอ?"ห้องรับรองเงียบกริบทันที จี้อี่หนิงดื่มเหล้าแก้วต่อแก้วไปเรื่อย ๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สือเวยทนไม่ไหวจึงแย่งแก้วเหล้าในมือเธอมา "ถึงเขาจะนอกใจจริง เธอก็ไม่ควรลงโทษตัวเองด้วยการดื่มเหล้าเมามายแบบนี้นะ แล้ว...ต่อไปเธอจะทำยังไงล่ะ?""ก็ต้องหย่าสิ ตอนนี้แค่นึกถึงภาพที่เห็นเขานอนกับผู้หญิงคนนั้น ฉันก็รู้สึกขยะแขยงเต็มทีแล้ว"เห็นดวงตาแดงก่ำและแววตาที่เต็มไปด้วยความไม่ยอมรับของเธอ สือเวยก็รู้สึกสงสาร"อย่าเพิ่งคิดมากเลย ตอนนี้เธอต้องพักผ่อนให้ดี รอให้จิตใจสงบลงแล้วค่อยคิดว่าจะทำยังไงต่อ ฉันจะไปส่งเธอเอง"จี้อี่หนิงส่ายหน้า "ไม่...ฉันไม่อยากกลับไป"พอกลับไปบ้านหลังนั้น เธอจะต้องนึกถึงภาพที่เสิ่นเยี่ยนจือนอกใจแน่ ๆ นึกถึงครั้งหนึ่งก็ต้องขยะแขยงไป
Latest chapter
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 280
จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปากก่อนก้าวเข้าไปในห้องผู้ป่วย มองไปที่จี้เหว่ยหงแล้วพูดว่า “พ่อ ฉันเตรียมจะส่งพ่อไปรักษาตัวที่ต่างประเทศ หมอเจ้าของไข้ก็เห็นด้วยแล้ว รอให้ร่างกายพ่อดีขึ้นหน่อย ทางโน้นจัดเตรียมเรียบร้อย ฉันจะซื้อตั๋วเครื่องบินให้พ่อกับคุณน้าเวินไปต่างประเทศค่ะ”พอพูดจบ จี้เหว่ยหงก็ปฏิเสธทันทีโดยไม่ต้องคิด “ผมไม่ไป ผมจะอยู่ที่ประเทศนี้ครับ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว “พ่อ การแพทย์ต่างประเทศดีกว่าที่นี่นะ แล้วโรคของพ่อก็ต้องพักฟื้น…”จี้เหว่ยหงขัดขึ้น “เธอจะทำอะไรต่อหลังจากส่งฉันกับน้าเวินไปต่างประเทศ? คิดจะสู้กับตระกูลเสิ่นคนเดียวหรือไง?”จี้อี่หนิงก้มตาลง สีหน้าเรียบเฉย “เปล่า ก่อนหน้านี้พ่อไม่บอกให้ฉันหยุดแล้วเหรอ?”“ถ้างั้น ทำไมเธอยังไปยุ่งเกี่ยวกับคนตระกูลเสิ่นอีก!”จี้เหว่ยหงตบตะเกียบลงบนโต๊ะดังปัง ดวงตามีแต่ความโกรธขณะที่จ้องมองจี้อี่หนิง“ฉันไปยุ่งเกี่ยวกับคนตระกูลเสิ่นตอนไหน?”“เธอยังกล้าโกหกฉันอีก! เพิ่งหย่ากับเสิ่นเยี่ยนจือได้ไม่นานก็ไปพัวพันกับอาเล็กของเขา เธอคิดจะทำอะไรกันแน่?!”จี้อี่หนิงดวงตาหดเกร็ง แววตาเย็นเยียบ “ใครบอกพ่อ?”“ใครเป็นคนพูดสำคัญตรงไหน? สำคัญคือมันเป็น
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 279
ในน้ำเสียงของเขา กลับมีความรู้สึกน้อยใจปะปนอยู่เล็กน้อยจี้อี่หนิงชะงักไปชั่วครู่ ก่อนเงยหน้ามองเขา “ฉันตั้งใจจะเก็บงานทดลองให้เสร็จก่อนแล้วค่อยขึ้นไป”“ไหน ๆ ผมก็ลงมาแล้ว เธอช่วยเปลี่ยนผ้าพันแผลให้ผมตรงนี้เลยก็ได้ เดี๋ยวผมต้องไปประชุมต่อ”“โอเค ถอดเสื้อก่อนสิ”จี้อี่หนิงก้มลงเตรียมผ้าก๊อซและยา แต่พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นแผงอกเปลือยเปล่าของเสิ่นซื่อ มือที่ถือผ้าก๊อซเผลอกำแน่นโดยไม่รู้ตัวเอวแข็งแรงสมบูรณ์ มีกล้ามท้องเป็นมัดถึง 8 ลูก รูปร่างทรงวี ทำให้เขาดูแข็งแกร่งและเต็มไปด้วยพละกำลังดิบเถื่อนเห็นจี้อี่หนิงจ้องกล้ามท้องของเขาจนเผลอเหม่อ เสิ่นซื่อกระแอมเบา ๆ “ถ้าเธออยากดู คืนนี้กลับไปผมถอดให้ดูแบบเต็ม ๆ เลยก็ได้นะ”ได้ยินน้ำเสียงล้อเลียนของเขา จี้อี่หนิงหน้าแดงขึ้นมาทันทีอายจริง ๆ!ดันไปจ้องกล้ามท้องของเขาจนเหม่อไปได้!แต่เธอไม่มีทางยอมรับเรื่องน่าอายแบบนี้เด็ดขาด“เมื่อกี้ฉันแค่คิดอะไรเพลิน ๆ ผู้ชายที่มีกล้ามท้อง ฉันก็เห็นมาเยอะแล้ว คงไม่ถึงกับต้องตะลึงเพราะกล้ามของคุณหรอก”เสิ่นซื่อเลิกคิ้ว “เหรอ? แล้วเธอเคยเห็นของใครบ้างล่ะ?”“เยอะมาก จนจำไม่ได้แล้ว”“ลืมจริง ๆ หรือแกล้
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 278
ได้ยินน้ำเสียงไม่พอใจของเธอ เสิ่นซื่อหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะปล่อยเธอไปถ้าแกล้งต่อไป คงได้โกรธจริง ๆ แล้วจี้อี่หนิงถอยหลังสองก้าว ใช้มือจัดผมที่ยุ่งเหยิงเพราะการดึงทึ้งเมื่อครู่ให้เข้าที่ มองเสิ่นซื่ออย่างไม่พอใจ“เอาล่ะ อย่าโกรธเลย คืนนี้ผมอาจจะต้องทำงานล่วงเวลา เดี๋ยวผมให้คนขับรถไปส่งเธอกลับก่อนนะ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว “แผลของคุณต้องเปลี่ยนผ้าพันแผล แล้วคุณจะทำงานล่วงเวลาถึงกี่โมง?”“ยังไม่แน่ใจ เรื่องเปลี่ยนผ้าพันแผลให้ซุนสิงทำก็ได้”เห็นเขาดูไม่ใส่ใจ จี้อี่หนิงเริ่มไม่พอใจ หน้านิ่งไม่พูดอะไรเสิ่นซื่อถอนหายใจเบา ๆ “จริง ๆ แล้วไม่เป็นไร แค่แผลถลอก อีกไม่กี่วันก็หายครับ”“หลังเลิกงานฉันจะไปเปลี่ยนผ้าพันแผลให้คุณ เสร็จแล้วฉันค่อยกลับค่ะ”ประตูลิฟต์เปิดออก จี้อี่หนิงทิ้งคำพูดนี้ไว้ก่อนเดินออกไป ไม่ให้เสิ่นซื่อมีโอกาสปฏิเสธมองแผ่นหลังของเธอที่รีบเดินจากไป เสิ่นซื่อเผลอยิ้มมุมปากอีกด้านหนึ่ง เสิ่นเยี่ยนจือกลับถึงบ้านด้วยสีหน้าบึ้งตึงฉินจืออี้กำลังนั่งดื่มรังนกที่ห้องรับแขก เห็นเขาขมวดคิ้วแน่นก็วางถ้วยลงแล้วถามว่า “เป็นอะไร? หรือว่าคุณปู่ยังไม่ให้คุณกลับไปที่เสิ่นซื่อกรุ๊ป?”เส
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 277
วินาทีถัดมา หน้าผากของเธอรู้สึกถึงสัมผัสที่นุ่มนวลเหมือนขนนกที่ปัดผ่านเบา ๆ ทำให้รู้สึกจั๊กจี้และสะกิดใจเสิ่นซื่อจูบหน้าผากของเธอเบา ๆ แล้วผละออก ดวงตาของเขามีแววรู้สึกผิด"จี้อี่หนิง ขอโทษนะ เมื่อกี้ผมนึกถึงเรื่องที่เธอเคยเต็มใจทำเพื่อเสิ่นเยี่ยนจือแล้วผมรู้สึกไม่สบายใจ แต่นั่นไม่ยุติธรรมกับเธอเลย"ตั้งแต่ตัดสินใจคบกับเธอ เขาก็ควรยอมรับอดีตของเธอ ไม่ใช่โกรธเธอเพราะเรื่องนั้นจี้อี่หนิงชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะโอบรอบเอวเขาและพิงอกเขาเบา ๆ พลางพูดเสียงแผ่วว่า "อืม"ร่างกายในอ้อมแขนของเขานุ่มนวล กลิ่นหอมอ่อน ๆ ทำให้ดวงตาของเสิ่นซื่อเปลี่ยนเป็นแววลึกล้ำ"อี่หนิง ถ้ายังกอดต่อไปแบบนี้ ผมไม่กล้ารับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ครับ"น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่พยายามระงับ ทำให้หัวใจของจี้อี่หนิงสั่นไหว ความรู้สึกซาบซ่านแล่นไปทั่วร่าง และแก้มของเธอก็เริ่มร้อนขึ้นเธอรีบผลักเขาออก ดวงตาเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองผสมความเขินอาย "ฉันแค่กอดเธอแค่นิดเดียวเอง"เสิ่นซื่อรู้สึกกระอักกระอ่วน ลูบจมูกตัวเองเบา ๆ แล้วพูดเสียงต่ำว่า "ผมต้องไปประชุมแล้ว ไปกันเถอะ"พูดจบ เขาก็รีบเปิดประตู
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 276
"ไม่ครับ"จี้อี่หนิงเลิกคิ้วขึ้น น้ำเสียงแข็งกระด้างแบบนี้ยังกล้าบอกว่าไม่โกรธอีกเหรอ?"คุณโกรธอะไร? เพราะฉันคุยกับเสิ่นเยี่ยนจือเหรอ?"เสิ่นซื่อสายตาดูลึกซึ้งขึ้น "ผมไม่เด็กขนาดนั้น""งั้นคุณโกรธเรื่องอะไร?"เมื่อกี้นอกจากจะคุยกับเสิ่นเยี่ยนจือไปสองสามคำ จี้อี่หนิงก็ไม่ได้ทำอะไรที่น่าจะทำให้เขาโกรธเลยอีกอย่าง เธอกับเสิ่นเยี่ยนจือหย่ากันแล้ว และเธอก็พูดกับเขาต่อหน้าด้วย เขาจะมีอะไรต้องโกรธ?เสิ่นซื่อเงียบไปสักพักก่อนจะพูดเสียงต่ำ "สิทธิบัตรยารักษาโรคหัวใจที่เขาเอามาตอนนั้น เป็นของคุณเหรอ?"จี้อี่หนิงชะงักไปนิด ก่อนจะพยักหน้า"อืม ตอนนั้นเขาเพิ่งเข้าทำงานที่เสิ่นซื่อกรุ๊ป ผู้ถือหุ้นยังไม่ยอมรับเขา แล้วตอนนั้นฉันก็แต่งงานกับเขา ถ้าเขาดี ฉันก็ต้องดีไปด้วย ฉันเลยยกให้เขาไปค่ะ"เสิ่นซื่อแสยะยิ้มออกมา น้ำเสียงแฝงความประชด "คุณดูจะดีกับเขาจังเลยนะ"ตอนนั้นเสิ่นเยี่ยนจือใช้สิทธิบัตรนั่นแย่งโครงการดี ๆ ไปจากชิงหงหลายโครงการ แถมยังเล่นงานบริษัทของเขาลับหลังอีกถ้าไม่ติดว่าเป็นหลานชาย และเสิ่นซื่อกรุ๊ปก็เป็นธุรกิจของตระกูลเสิ่น เขาคงไม่ปล่อยไปแน่แต่ไม่คิดเลยว่า สิทธิบัตรนั่นจะเป็นข
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 275
เสิ่นเยี่ยนจือกัดฟันแน่น ความโกรธพลุ่งพล่านขึ้นมาในใจเขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่า ท่านผู้เฒ่าเสิ่นลำเอียงเข้าข้างเสิ่นซื่ออย่างเห็นได้ชัดแต่ เขาไม่เหมือนเสิ่นซื่อที่มีบริษัทเป็นของตัวเอง และไม่กล้าขัดใจท่านผู้เฒ่าเสิ่นเขารีบก้มหน้าลง สีหน้าดูกระอักกระอ่วน "คุณปู่ คุณพูดถูกครับ... ตอนนั้นผมแค่ใจร้อนไป... อีกอย่าง ฉินจืออี้ก็ท้องลูกของผมแล้ว...""พอเถอะ ฉันไม่อยากมาเสียเวลากับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของพวกเธอ ออกไปซะ"เห็นสีหน้ารำคาญของท่านผู้เฒ่าเสิ่น เสิ่นเยี่ยนจือสูดหายใจลึก แล้วฝืนยิ้มออกมา "ครับ"เสิ่นซื่อจูงมือจี้อี่หนิงออกจากบ้านตระกูลเสิ่นไปจนถึงข้างนอก ถึงได้ปล่อยมือเธอ"รู้ทั้งรู้ว่ามาที่นี่ต้องโดนกดดัน ทำไมถึงยังมาอีก?"น้ำเสียงที่แฝงความไม่พอใจของเขาทำให้จี้อี่หนิงเผลอกัดริมฝีปากตัวเองเธอเงยหน้ามองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความห่วงใย "ฉันไม่อยากให้คุณถูกท่านผู้เฒ่าเสิ่นโดนตีเพราะฉันอีก"ท่านผู้เฒ่าเสิ่นเป็นพ่อของเขา เขาคงไม่มีทางตอบโต้เดิมทีจี้อี่หนิงตั้งใจแค่ใช้เขา ไม่คิดจะมาด้วยซ้ำแต่พอเห็นรูปที่เสิ่นเยี่ยนจือส่งมา หัวใจก็บีบรัดแน่น เจ็บปวดขึ้นมาเฉย ๆตอนนั้น เธอถึงได้รู้
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 274
ท่านผู้เฒ่าเสิ่นดวงตาเต็มไปด้วยความเวทนา "คุณคิดว่ายังมีโอกาสแต่งงานเข้าตระกูลเสิ่นอีกเหรอ?"ตอนนี้เสิ่นซื่ออาจจะขัดใจฉัน เพราะยังสนใจเธออยู่แต่ไม่นานหรอก เขาจะรู้เองว่าการมีภรรยาที่ไม่มีประโยชน์อะไรเลย กับภรรยาที่ช่วยเขาได้ มันต่างกันแค่ไหนถึงตอนนั้น เขาจะยังเลือกจี้อี่หนิงอยู่ไหม?ถ้าเธอฉลาดพอ ตอนนี้ก็ควรถอยออกไปจากเสิ่นซื่อ"ท่านผู้เฒ่า อาจมีหลายคนอยากแต่งเข้าตระกูลเสิ่น แต่ฉันไม่สนใจ ตอนที่ฉันแต่งกับเสิ่นเยี่ยนจือ เป็นเพราะตัวเขาเอง ไม่ใช่เพราะตระกูลเสิ่นและตอนนี้ที่ฉันอยู่กับเสิ่นซื่อก็เป็นเพราะเขาเป็นเสิ่นซื่อเท่านั้น"ท่านผู้เฒ่าเสิ่นแค่นเสียงเย็นชา "เธอกล้าสาบานไหม ว่าอยู่กับเขาโดยไม่มีความโลภเลย แค่ชอบเขาจริง ๆ?"มือของจี้อี่หนิงที่อยู่ข้างตัวกำแน่นโดยไม่รู้ตัว เธอเม้มปากกำลังจะพูด แต่เสิ่นซื่อก็พูดขึ้นมาก่อนด้วยน้ำเสียงเย็นชา "พ่อ พอได้แล้ว อย่าบีบบังคับเธออีกเลย!"ท่านผู้เฒ่าเสิ่นจ้องเขาอย่างเย็นชา "หุบปาก! วันนี้แกต้องเลิกกับเธอ ไม่งั้นเราขาดกัน!"ทันทีที่พูดจบ ห้องนั่งเล่นก็ตกอยู่ในความเงียบเห็นท่านผู้เฒ่าเสิ่นโกรธจนหน้าแดง เสิ่นซื่อเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะค่อย
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 273
……เสวียนหมิงหมิงโกรธมากหลังจากได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด เธอเดินตรงไปหาผู้หญิงกลุ่มนั้นและพูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา: "ฉันว่าทำไมถึงได้กลิ่นอิจฉาแรงขนาดนี้ ที่แท้ก็มีคนอิจฉานี่เอง!"ผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่มจ้องมองเสวียนหมิงหมิงด้วยความโกรธ "พวกเราพูดความจริง แล้วอีกอย่าง เจ้าตัวยังไม่ได้พูดอะไรเลย แกมีสิทธิ์อะไรมาออกหน้าแทน? อย่าให้คนอื่นใช้เป็นเครื่องมือโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว ยังไงก็ตาม การที่ได้ไต่เต้าไปอยู่กับประธานเสิ่น ใครจะรู้ว่าแอบวางแผนอะไรไว้เบื้องหลังบ้างค่ะ!""ถ้าแกมีความสามารถ แกก็ไปหาเองสิ ไม่มีความสามารถก็หุบปากไป! ยังจะบอกว่าพี่อี่หนิงหน้าตาธรรมดา ต้องการให้ฉันซื้อกระจกให้พวกแกส่องดูตัวเองหรือเปล่าว่าหน้าตาเป็นยังไง?""แก!"เสวียนหมิงหมิงเชิดคางขึ้น "แกอะไรแก? ถ้ามีความกล้า ก็เอาคำพูดที่พวกแกพูดเมื่อกี้ไปพูดต่อหน้าประธานเสิ่นโดยไม่ตกหล่นสักคำ ดูสิว่าเขาจะยังเก็บพวกแกพวกปากเสียไว้ในบริษัทอีกหรือเปล่า!"ผู้หญิงคนนั้นจะพูดอะไรอีก แต่คนข้างๆ ดึงแขนเธอไว้"พอเถอะ ไปกันเถอะ"ผู้หญิงคนนั้นมองเย็นชาใส่เสวียนหมิงหมิง"รอดูเถอะ!"เสวียนหมิงหมิงยืนเท้าสะเอว กลอกตา "ก็รอดูสิ ยังไง? แกจะก
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 272
เงียบไปสักครู่ เสิ่นซื่อเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา: "ผมจะไปหลังจากประชุมเสร็จ"ตอนเที่ยง จี้อี่หนิงเพิ่งขึ้นไปถึงชั้นบนสุด ซุนสิงก็ขวางเธอไว้"คุณจี้ ตอนนี้ประธานเสิ่นไม่อยู่ในห้องทำงานครับ""เขายังอยู่ในที่ประชุมหรือ?"ซุนสิงส่ายหน้า มองเธอพลางพูดว่า: "ไม่ใช่ เช้านี้ท่านผู้เฒ่าเสิ่นโทรหาเขา เขากลับไปบ้านเดิมแล้วยังไม่ได้กลับมาครับ"จี้อี่หนิงรู้สึกใจหายวูบ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นเพราะเรื่องเช้านี้"ฉันเข้าใจแล้ว เลขาซุน ขอบคุณที่บอกฉันเรื่องนี้ค่ะ"เห็นว่าสีหน้าเธอแทบไม่เปลี่ยน ซุนสิงขมวดคิ้ว "คุณจี้ คุณไม่ไปหาเขาหรือ?""ถึงฉันไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร อีกอย่างถ้าคนในตระกูลเสิ่นเห็นฉันตอนนี้ พวกเขาจะยิ่งอารมณ์เสียค่ะ""เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเพราะคุณ คุณไม่ควรจะแบกรับมันไปพร้อมกับประธานเสิ่นหรือ?"ซุนสิงมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจ น้ำเสียงเย็นชาความรู้สึกของเสิ่นซื่อ เขาไม่มีสิทธิ์ถาม แต่ตอนนี้ท่าทีของจี้อี่หนิง ทำให้เขารู้สึกว่าเสิ่นซื่อช่างน่าเสียดายเขาต่อสู้กับตระกูลเสิ่นเพื่อเธอคนเดียว แต่จี้อี่หนิงกลับแค่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเขา ไม่มีท่าทีว่าจะร่วมแบกรับเลยสักนิด"เลขาซุน ถ้าเขาต้อง
