Share

บทที่ 282

Author: แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ
"ไม่ต้องหรอก ฉันทำเองได้ค่ะ"

พอจะลุกขึ้น มีมือคู่หนึ่งกดไหล่เธอไว้

"อย่าขยับ นั่งรออยู่ตรงนี้"

เมื่อเจอกับสายตาดุดันของเขา จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปาก และพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว

เสิ่นซื่อลูบศีรษะเธอ แล้วพูดพร้อมรอยยิ้ม: "เด็กดี"

จี้อี่หนิง "..."

เสิ่นซื่อทำอาหารได้เร็วมาก ไม่นานกลิ่นหอมของอาหารก็ลอยมาจากครัว จี้อี่หนิงอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องครัว

ไม่ได้กินข้าวเย็น ตอนนี้เธอหิวมากแล้ว

พอเดินมาถึงประตูห้องครัว เสิ่นซื่อก็ถือชามบะหมี่เดินออกมาพอดี

"ทำไมมาตรงนี้ล่ะ?"

สายตาของจี้อี่หนิงถูกดึงดูดด้วยชามบะหมี่ในมือเขา เขาทำบะหมี่ธรรมดาชามหนึ่งใส่ผักเขียวและไข่ดาว โรยต้นหอมด้านบน ผักเขียวสดและไข่ดาวที่ทอดจนเหลืองกรอบทั้งสองด้านดูน่ากินมากภายใต้แสงไฟ ดูน่าอร่อยมาก

เห็นเธอให้ความสนใจทั้งหมดอยู่ที่บะหมี่ ไม่สนใจเขาเลย เสิ่นซื่ออดไม่ได้ที่จะยิ้ม

"ไปเอาตะเกียบมาครับ"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จี้อี่หนิงรีบเดินเข้าไปในครัว หยิบตะเกียบมาแล้วกลับมานั่งที่โต๊ะอาหาร มองไปที่เสิ่นซื่อที่นั่งอยู่ข้างๆ พูดว่า: "อาเล็ก ขอบคุณนะคะ"

เสิ่นซื่อไม่ได้แก้ไขคำเรียกที่เธอเผลอเรียกเขา พยักหน้าและ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 283

    เวินจิ้งหงถอนหายใจ "อย่าพูดถึงเลย เธอหย่ากับเสิ่นเยี่ยนจือแล้ว และยังมี..."ก่อนที่เธอจะพูดจบเวินลี่เจ๋อก็ขัดขึ้น "เธอหย่าแล้วหรือ?"เวินจิ้งหงไม่ทันสังเกตความตื่นเต้นในน้ำเสียงของเขา เธอขมวดคิ้วพูดว่า "ใช่ เรื่องนี้ซับซ้อนมาก ฉันจะเล่าให้ฟังละเอียดเมื่อฉันไปถึงประเทศ M""...ได้"หลังจากพูดคุยกันอีกสองสามประโยค เวินจิ้งหงก็วางสายเมื่อนึกถึงการไปพบลูกชายที่ประเทศ M มุมปากของเวินจิ้งหงก็ยกขึ้นโดยไม่รู้ตัวเมื่อเธอและจี้เหว่ยหงไปถึงประเทศ M สิ่งที่จี้อี่หนิงทำในประเทศจะไม่ส่งผลกระทบต่อพวกเขา เธอเพียงแค่ต้องการใช้ชีวิตที่ดีกับจี้เหว่ยหงและเวินลี่เจ๋อในฐานะครอบครัวสามคนส่วนจี้อี่หนิง เธอไม่เคยถือว่าเป็นคนในครอบครัวการที่เธอสุภาพกับจี้อี่หนิงก่อนหน้านี้ ก็เพียงเพราะเห็นแก่จี้เหว่ยหงเท่านั้นตอนนี้เมื่อจี้อี่หนิงไม่เคารพเธอแล้ว เธอก็ไม่จำเป็นต้องเอาใจเธออีกที่บ้านตระกูลเสิ่นเมื่อรู้ว่าเสิ่นซื่อพาจี้อี่หนิงไปอยู่ด้วยกันที่วิลล่าส่วนตัวของเขา ท่านผู้เฒ่าเสิ่นโกรธจนหน้าเขียว"มันกล้าดียังไง! มันอยากทำให้ตระกูลเสิ่นเสียหน้าหมดเลยหรือ?!"ทนายความนั่งอยู่ข้างๆ ก้มหน้าไม่พูดอะไรว

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 284

    เมื่อเห็นว่าท่านผู้เฒ่าเสิ่นไม่ได้มอบหมายเรื่องนี้ให้ตนอีกต่อไป ทนายความลุกขึ้นกล่าวว่า "คุณเสิ่นผู้อาวุโส ผมต้องไปหาข้อมูลดูว่ามีวิธีประกันตัวคุณชายใหญ่ออกมาได้หรือไม่ ผมขอตัวก่อน"ท่านผู้เฒ่าเสิ่นพยักหน้า "ไปเถอะ"หลังจากทนายความจากไป ท่านผู้เฒ่าเสิ่นมองไปที่เฉินเสวี่ยหรง"เธอก็กลับไปเถอะ ซื่อเยี่ยนจะออกมาได้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับว่าเธอจะโน้มน้าวจี้อี่หนิงได้หรือไม่"พูดจบ ท่านผู้เฒ่าเสิ่นก็ลุกขึ้นเดินจากไปมองตามแผ่นหลังของเขา เฉินเสวี่ยหรงอดกัดฟันไม่ได้ ดวงตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้นดูเหมือนว่าท่านผู้เฒ่าเสิ่นก็พึ่งพาไม่ได้ มีเพียงเธอเท่านั้นที่ห่วงความเป็นความตายของเสิ่นซื่อเยี่ยนหลังจากออกจากบ้านตระกูลเสิ่น เฉินเสวี่ยหรงอัดอั้นตันใจโทรหาเสิ่นเยี่ยนจือ เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนี้อย่างเกินจริง"เยี่ยนจือ ตอนนี้การช่วยพ่อของลูกออกมาขึ้นอยู่กับพวกเราเท่านั้น พรุ่งนี้ฉันจะไปรอที่ด้านล่างของตึกชิงหง ฉันไม่เชื่อว่าจะดักไม่เจอเธอ!"อีกฝ่ายเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเสียงเย็นชาของเสิ่นเยี่ยนจือจึงดังมา "อืม ผมจะหาทางสร้างปัญหาให้บริษัทของอาเล็กผมเล็กน้อย เพื่อให้เขาไม่มีเวลามาดูแลจี้อี่หน

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 285

    เฉินเสวี่ยหรงรู้สึกโกรธจนหน้าซีด เงยหน้าขึ้นและต้องการตบจี้อี่หนิงแต่มือของเธอยังไม่ทันได้แตะตัว จี้อี่หนิงก็ถูกจับข้อมือไว้เสียก่อน"ปล่อย!"จี้อี่หนิงยิ้มบางๆ "คุณเฉิน ฉันแนะนำว่าครั้งหน้าที่คุณจะขอร้องใคร ควรปรับทัศนคติให้ถูกต้องก่อน ไม่เช่นนั้นคุณจะกลายเป็นตัวตลก"พูดจบ เธอก็ปล่อยมือของอีกฝ่ายเฉินเสวี่ยหรงยังคงดิ้นรน แต่ไม่คาดคิดว่าจี้อี่หนิงจะปล่อยมือกะทันหัน ทำให้ร่างของเธอเซไปด้านหลังและล้มลงอย่างน่าอับอายประตูลิฟต์เปิดออก จี้อี่หนิงเดินเข้าไปโดยไม่หันกลับมามองเฉินเสวี่ยหรงพยายามจะขวาง แต่เมื่อครู่ตอนล้มเธอได้บิดข้อเท้า ตอนนี้รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง จึงไม่สามารถลุกขึ้นไปตามจี้อี่หนิงได้"หยุดนะ! ไอ้เด็กต่ำช้า! ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ!"ดวงตาของจี้อี่หนิงวาบขึ้นด้วยความเย็นชา หลังจากประตูลิฟต์ปิดลง เธอตรงไปที่ห้องควบคุมกล้องวงจรปิดที่ชั้นหนึ่งหลังจากคัดลอกวิดีโอการโต้เถียงระหว่างเธอกับเฉินเสวี่ยหรงหน้าลิฟต์ไว้แล้ว จี้อี่หนิงจึงออกไปเธอขึ้นไปชั้นบนสุดเพื่อหาเสิ่นซื่อ แต่ได้รับแจ้งว่าเขากำลังประชุมอยู่จี้อี่หนิงส่งยาและผ้าพันแผลให้ซุนสิง"เลขาซุน ช่วยเปลี่ยนยาให้

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 286

    สังเกตเห็นว่าเธอมีท่าทีเย็นชาต่อเขา เสิ่นซื่อขมวดคิ้วเล็กน้อย เสียงทุ้มลงนิดหน่อย "มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?"จี้อี่หนิงเงยหน้าขึ้นด้วยความสงสัย "ไม่มีนะ เป็นอะไรหรือ?""รู้สึกว่าวันนี้อารมณ์ของเธอดูเหมือนจะหม่นหมองไปหน่อย"จี้อี่หนิงส่ายหัว "ไม่มีอะไรหรอก นั่งลงก่อนสิ ฉันจะเปลี่ยนยาให้คุณ"เสิ่นซื่อมองเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้งขึ้น แต่ไม่ได้ถามต่อ"ครับ"เงียบกันขณะเปลี่ยนยาให้เสิ่นซื่อเสร็จแล้ว จี้อี่หนิงเก็บของที่เปลี่ยนออกมาเรียบร้อยแล้วมองไปที่เขา "คุณกลับไปเถอะ ฉันต้องทำงานแล้ว"เสิ่นซื่อจ้องมองเธอ ผ่านไปหลายวินาทีก่อนจะเอ่ยปาก "เมื่อคืนผมไม่ได้กลับ เธอโกรธผมหรือ?"จี้อี่หนิงชะงักเล็กน้อย "ไม่นะ ทำไมคุณคิดแบบนั้น?""เพราะท่าทีของเธอต่อผมเย็นชามาก น่าจะเป็นเพราะผมทำอะไรไม่ถูกสักอย่าง ทำให้เธอโกรธ"เมื่อสบกับดวงตาอ่อนโยนของเขา จี้อี่หนิงโดยสัญชาตญาณหลบตาไปทางอื่น"ไม่มีอะไรหรอก อาจจะเพราะเมื่อคืนนอนเตียงใหม่ไม่ชิน เลยพักผ่อนไม่ค่อยดี""จริงเหรอ?""อืม เมื่อคืนคุณอยู่ที่บริษัทจัดการงานทั้งคืน คงจะยุ่งมาก และการที่คุณอยู่ในห้องปฏิบัติการนานเกินไปก็ไม่เหมาะ พวกเราควรจะเก็บตัวเ

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 287

    "ผมจะระมัดระวังการควบคุมตัวเองในอนาคต แต่ถ้าผมควบคุมไม่ได้ คุณก็ไม่สามารถโทษผมได้"จี้อี่หนิง "..."คำพูดของเขาพูดออกมาแล้วมันมีความแตกต่างอะไรกับการไม่พูดเลย?เมื่อเห็นสีหน้าของจี้อี่หนิงที่ดูเคร่งเครียดเล็กน้อย เสิ่นซื่อรู้ว่าถ้าอยู่ต่อไป เธออาจจะระเบิดอารมณ์ เขาจึงรีบพูดว่า "ผมมีประชุมในอีกสักครู่ ตอนเลิกงานส่งข้อความหาผม เราจะกลับด้วยกัน"หลังจากเสิ่นซื่อจากไป จี้อี่หนิงก็ไปที่ห้องปฏิบัติการทันทีเมื่อเสวียนหมิงหมิงเห็นเธอ ดวงตาของเขาวาบขึ้นด้วยความซุกซน "พี่อี่หนิง เมื่อกี้ฉันไปที่ห้องทำงานของพี่ พี่เดาซิว่าฉันเห็นอะไร?""อะไรนะ?"จี้อี่หนิงมีลางสังหรณ์ไม่ดี เขาคงไม่ได้เห็นฉากที่เสิ่นซื่อจูบเธอใช่ไหม?และแล้ว ในวินาทีถัดมาคำพูดของเสวียนหมิงหมิงก็ยืนยันสิ่งที่เธอคาดเดาที่ไหนมีรอยแยกในพื้น ให้เธอคลานเข้าไปเธอกระแอมเบาๆ เพื่อกลบเกลื่อนความอึดอัด "เอาละ รีบทำการทดลองกันเถอะ ไม่อย่างนั้นวันนี้เราต้องทำงานล่วงเวลาแน่""ได้ ฮ่าๆๆ... พี่อี่หนิงไม่คิดว่าจะได้เห็นพี่เขินแบบนี้""..."เวลาช่วงเช้าผ่านไปอย่างรวดเร็ว การทดลองวันนี้ต้องใช้เวลาเจ็ดชั่วโมง และต้องมีคนคอยเฝ้าดูตลอดเ

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 288

    ด้วยความรู้สึกตื่นเต้นหวงอีเหรินเดินเข้าไปในห้องทำงานของเสิ่นซื่อ ยิ้มมองไปที่เขาเขากำลังจัดการกับเอกสาร แสงอาทิตย์ส่องผ่านหน้าต่างตกลงบนตัวเขา ดูเหมือนจะเคลือบเขาด้วยแสงสว่าง ใบหน้าหล่อเหลาทำให้หัวใจเต้นแรงยิ่งขึ้น"ประธานเสิ่น ฉันเตรียมสัญญาไว้พร้อมแล้ว คุณคิดว่าเมื่อไหร่เราจะลงนามกันดี?"เสิ่นซื่อวางเอกสารในมือลงและมองไปที่เธอ ในดวงตาไม่มีความอบอุ่นเลยแม้แต่น้อย"คุณหวงคุณอาจจะเข้าใจผิด วันนี้ผมพบคุณเพราะอยากบอกว่าชิงหงมีพาร์ทเนอร์ทางธุรกิจรายอื่นที่สนใจแล้ว คุณหวงไม่ต้องมาอีกแล้วนะ"รอยยิ้มของหวงอีเหรินแข็งค้างบนใบหน้า มองดูเสิ่นซื่อด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ"เธอพูดอะไรนะ?"พวกเขาคุยกันมาหลายครั้งแล้ว ดูเหมือนจะลงนามในสัญญาแล้ว แต่เขากลับเปลี่ยนใจ?แม้จะรู้สึกโกรธในใจ หวงอีเหรินก็พยายามรักษาสีหน้า จ้องมองเสิ่นซื่อแล้วพูดว่า "ฉันอยากทราบเหตุผลได้มั้ย?""คุณหวงรบกวนแฟนผมโดยไม่มีเหตุผล แสดงว่าคุณหวงมีปัญหาด้านความเป็นมืออาชีพ ดังนั้นหลังจากที่ผมพิจารณาแล้ว ผมตัดสินใจชะลอเรื่องความร่วมมือไว้ก่อน"อีกแล้วจี้อี่หนิง!สีหน้าของหวงอีเหรินซีดเขียว มองดูเสิ่นซื่อด้วยความโกรธ "ประธานเ

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 289

    ทั้งสองคนจะเตรียมงานทดลองเสร็จและเลิกงาน ก็ปาเข้าไปสองทุ่มกว่าแล้วจี้อี่หนิงรู้ว่าเสวียนหมิงหมิงอยู่ไกล พอเก็บอุปกรณ์ทดลองเสร็จแล้ว เธอจึงเสนอที่จะไปส่งอีกฝ่ายกลับบ้านคืนนี้ดวงตาของเสวียนหมิงหมิงเป็นประกายทันที "จริงเหรอ? ขอบคุณมากเลยพี่อี่หนิง!""ไม่เป็นไร ตอนกลางคืนเธอเป็นผู้หญิงกลับบ้านคนเดียวมันไม่ปลอดภัย"ทั้งสองพูดคุยกันไปพลาง เก็บอุปกรณ์เข้าที่ไปพลาง พอแน่ใจว่าไม่มีปัญหาอะไรแล้วก็ลงไปข้างล่างด้วยกันจี้อี่หนิงส่งข้อความถึงเสิ่นซื่ออีกฝ่าย รู้ว่าเธอจะไปส่งเสวียนหมิงหมิงกลับบ้านก็ไม่ได้พูดอะไรแต่พอเสวียนหมิงหมิงเห็นเสิ่นซื่อ กลับรู้สึกประหม่าขึ้นมาพอขึ้นไปนั่งเบาะหลังแล้ว เห็นเสิ่นซื่อนั่งอยู่ที่เบาะคนขับ เธอยิ่งตกใจจนทำตัวไม่ถูกให้ประธานบริษัทมาเป็นคนขับรถไปส่งเธอกลับบ้าน เรื่องแบบนี้แม้แต่ในฝันเธอก็ไม่กล้าคิด"ประธานเสิ่น ขอบคุณมากนะค่ะ"เสิ่นซื่อพยักหน้าเบา ๆ แล้วหันไปมองจี้อี่หนิง"นำทางหน่อย""คะ"บ้านของเสวียนหมิงหมิงอยู่คนละทางกับวิลล่าของเสิ่นซื่อ ทั้งสองจึงไปส่งเสวียนหมิงหมิงก่อนตลอดทาง เสิ่นซื่อไม่ค่อยพูดอะไร นอกจากคุยกับจี้อี่หนิงเป็นบางครั้งเสวียนหม

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 290

    พูดง่ายๆ ก็แค่เธอไม่ได้ชอบเขามากขนาดนั้นแต่ไม่เป็นไร พวกเขายังมีเวลาทั้งชีวิต เขามีความอดทนพอ ที่จะทำให้เธอสักวันต้องพึ่งพาเขาเหมือนที่เคยพึ่งพาเสิ่นเยี่ยนจือ"อืม แต่ผมก็ยังหวังว่า ถ้ามีใครมาหาเรื่องเธอ เธอจะคิดถึงผมก่อน แล้วให้ผมช่วย ไม่ใช่แบกรับทุกอย่างคนเดียวนะ"ท่าทางจริงจังของเขาทำให้หัวใจของจี้อี่หนิงอ่อนยวบลงในทันที"คะ"พอกลับมาที่ห้อง จี้อี่หนิงกำลังจะล้างเครื่องสำอาง แต่โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นสายจากสือเวย"อี่หนิง แม่สามีเก่าของเธอปล่อยข่าวลือไปทั่วว่าเธอลงมือทำร้ายเธอ ตอนนี้เรื่องนี้แพร่กระจายไปทั่วสังคมชั้นสูงของเมืองเซินแล้ว"จี้อี่หนิงหลุบตาลง "ไม่ต้องสนใจ เดี๋ยวเธอก็ได้รับผลกรรมของตัวเอง"สือเวยพูดด้วยน้ำเสียงโกรธจัด "เธอไม่รู้หรอกว่าเธอพูดแย่ขนาดไหน ฉันโกรธจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว"หัวใจของจี้อี่หนิงอบอุ่นขึ้นมาทันที เธอพูดปลอบอีกฝ่ายเบา ๆ "ร่างกายเธอยังไม่หายดี อย่าให้คนแบบนี้มาทำลายอารมณ์เธอเลย""อืม ฉันแค่กลัวว่าเธอจะเสียใจนะ""ช่วงเวลาที่เสียใจที่สุดมันผ่านไปนานแล้ว ตอนนี้ไม่ว่าเธอหรือเสิ่นเยี่ยนจือจะทำอะไร ฉันก็ไม่สนใจอีกแล้ว"สำหรับเธอในตอนนี้ เฉินเสวี่ยหร

Latest chapter

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 340

    จี้อี่หนิงแววตาเต็มไปด้วยความรำคาญ “ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเธอ และก็ไม่ได้คิดว่าเธอเป็นตัวอันตรายอะไร สำหรับฉัน เธอก็แค่คนแปลกหน้าคนหนึ่งเท่านั้นเอง”เสิ่นเยี่ยนจือสีหน้าเจือความจนใจเล็กน้อย “เธอไม่ต้องดื้อขนาดนี้ก็ได้ เราก็เคยรักกันมาก่อน ถึงแม้ตอนนี้จะเลิกกันไปแล้ว ผมก็ยังอยากให้เธอมีชีวิตที่ดีขึ้น แค่อาเล็กของผม เขาไม่เหมาะกับเธอเลยจริงๆ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่อยากฟังคำพูดไร้สาระพวกนี้ หลบไป!”วันนี้เธอเจอหลี่เหวิน เดิมทีก็อารมณ์ดีอยู่แล้ว ไม่นึกว่าจะมาเจอเสิ่นเยี่ยนจือเลยทำให้อารมณ์ดีๆ หายหมดฉินจืออี้ที่อยู่ข้างๆ หัวเราะเยาะ “เยี่ยนจือ เธอไม่ต้องพูดแล้ว ปล่อยให้เธออยากเป็นเมียน้อยเถอะ ยังไงคนที่น่าอับอายสุดท้ายก็ไม่ใช่เธออยู่ดี”เดิมทีจี้อี่หนิงไม่คิดจะสนใจพวกเขาแล้ว แต่พอได้ยินแบบนี้ก็อดหันไปมองฉินจืออี้ไม่ได้“พูดถึงเรื่องเป็นเมียน้อย คุณฉินน่าจะมีประสบการณ์นะ ก็ในเมื่อเธอเองก็ได้ขึ้นแท่นภรรยาจากการเป็นเมียน้อยนี่ไม่ใช่เหรอ?”ใบหน้าฉินจืออี้เปลี่ยนสีทันที ตะโกนว่า “จี้อี่หนิงเธอพูดบ้าอะไร?! ฉันกับเยี่ยนจือจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ตอนนี้ฉันคือคุณนายเสิ่นอย่างถู

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 339

    หลังจากที่รุ่นพี่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย เธอก็ไปเรียนต่อที่เมืองเป่ย์เฉิง ส่วนจี้อี่หนิงกลับมาที่เมืองเซิน นับๆ ดูแล้ว ทั้งสองคนก็ไม่ได้เจอกันมานานกว่า 4 ปีแล้วจี้อี่หนิงตอบกลับข้อความ จากนั้นก็ถามว่าโรงแรมของรุ่นพี่อยู่ที่ไหน แล้วก็หาร้านอาหารท้องถิ่นใกล้โรงแรมไว้หนึ่งแห่งตอนหกโมงเย็นกว่าๆ จี้อี่หนิงเพิ่งเดินเข้าไปในร้านอาหาร ก็เห็นผู้หญิงผมสั้น หน้าเหมือนตุ๊กตาคนหนึ่งนั่งอยู่ริมหน้าต่างโบกมือให้เธอ“อี่หนิง นี่!”เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของรุ่นพี่แล้ว จี้อี่หนิงก็รู้สึกเหมือนได้ย้อนกลับไปสมัยเรียนมหาวิทยาลัย มุมปากของเธอก็เผลอยิ้มตามอย่างไม่รู้ตัวชื่อของรุ่นพี่คือหลี่เหวิน เป็นผู้เรียนเก่ง พอเรียนต่อก็สอบเข้าเรียนปริญญาเอกโดยไม่ต้องสอบอีกครั้ง ครั้งนี้มาเข้าร่วมงานสัมมนาพร้อมอาจารย์ที่ปรึกษาหลังจากจี้อี่หนิงนั่งลง หลี่เหวินก็พูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มว่า “อี่หนิง เธอแทบไม่เปลี่ยนไปจากสมัยเรียนเลยนะ”“รุ่นพี่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลย พอเห็นพี่ก็ทำให้นึกถึงตอนที่พี่พาหนูทำการทดลองสมัยเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ"“อย่าเลย... พี่ไม่กล้ารับคำชม หลังๆ ก็เป็นเธอที่คอยช่วยพี่ด้วยซ้ำ ว่าแต่ สามีเธอล่ะ?

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 338

    ไม่นาน ซุนสิงก็กลับมา"ประธานเสิ่นครับ เช้านี้คุณจี้มีปากเสียงกับพนักงานของชิงหงที่หน้าประตูลิฟต์ คุณจี้ถูกผลักจนล้ม เวินลี่เจ๋อน่าจะพาคุณจี้ไปโรงพยาบาลครับ"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมีการปะทะกัน?"ซุนสิงลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยความระมัดระวัง "ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่คุณกับคุณฉีกลับมาคบกัน... นี่คือวิดีโอจากกล้องวงจรปิด คุณดูเองเลยครับ"เสิ่นซื่อรับแท็บเล็ตจากมือซุนสิง แล้วเปิดดูวิดีโอ กลับพบว่าหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก"ไล่ออกพนักงานที่ก่อเรื่องคนนั้น""ประธานเสิ่นครับ อย่างนี้จะไม่ดีเหรอครับ? เพราะว่าคุณจี้ก็ยังตบพนักงานคนนั้นเหมือนกัน"เสิ่นซื่อมองไปที่ซุนสิงด้วยสีหน้าที่เย็นชา "ถ้าผมจำไม่ผิด ผมเคยประกาศว่าในบริษัทห้ามพูดถึงเรื่องส่วนตัวของผม"เมื่อเห็นดวงตาของเขามีความโกรธ ซุนสิงก็รีบพูดว่า "ครับ ผมจะไปดำเนินการเดี๋ยวนี้ครับ"ไม่นาน ข่าวการถูกไล่ออกของพนักงานคนนั้นก็แพร่กระจายไปในบริษัท พร้อมกับประกาศฉบับหนึ่ง【พนักงานทุกคนของชิงหง หากมีใครพูดถึงเรื่องส่วนตัวของประธานบริษัท หรือสร้างปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้ จะถูกไล่ออกทันที!】พนักงานคนอื่นๆ ที่เคยพูดถ

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 337

    "เธอกับเธอเป็นอะไร ทำไมต้องช่วยเธอ?"ผู้หญิงพยายามจะสะบัดมือเขาออก แต่ไม่สำเร็จ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ"ผมกับเธอเป็นอะไรไม่จำเป็นต้องบอกเธอ พฤติกรรมที่เธอผลักเธอลงไปเมื่อกี้ถูกกล้องวงจรปิดจับได้หมดแล้ว เดี๋ยวผมจะพาเธอไปตรวจอาการ บิลค่ารักษาพยาบาลและค่าเสียหายทางจิตใจ ผมจะให้ทนายคุยกับเธอ""ฮ่ะๆ เธอก็ไม่ได้ตบฉันเหรอ? ตรวจอาการ ใครๆ ก็ทำได้! ฉันก็จะไปตรวจ!"เวินลี่เจ๋อมีแววความเย็นชาในตา เขาเข้าใกล้ผู้หญิงและพูดเสียงต่ำที่มีแค่สองคนฟังได้: "เธอควรอธิษฐานให้เธอไม่มีอะไร มิฉะนั้นผมจะฆ่าเธอ!"เสียงของเขาเย็นชาและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม ทำให้ผู้หญิงรู้สึกหนาวเยือกในใจเธอมีลางสังหรณ์ว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ขู่เธอ เขากำลังพูดจริง!ขณะที่เธอยืนอึ้งไปด้วยความกลัว เขาก็ปล่อยมือเธอและหันหลังเดินไปทันที โดยอุ้มจี้อี่หนิงขึ้นและเดินเร็วไปที่ประตูจี้อี่หนิงไม่คิดว่า เมื่อคืนนี้ที่เธอพูดกับเวินลี่เจ๋อเขาจะช่วยเธอในวันนี้จนกระทั่งออกจากประตู เธอถึงได้สติและรีบพูดว่า: "ปล่อยฉันลงก่อน ฉันเดินเองได้ และก็ไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจ"ถึงแม้จะล้มแรง แต่คงไม่กระทบกระดูกอ

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 336

    เสียงแตรดังขึ้นจากข้างหลัง จี้อี่หนิงหันกลับไปและรีบขับรถไปจอดข้างทางเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มือของเธอสั่นสายยังคงเชื่อมต่ออยู่ เสียงของสือเวยที่เต็มไปด้วยความกังวลดังออกมาจากโทรศัพท์"อี่หนิง เธอเป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่มีอะไรใช่ไหม? เธอกำลังขับรถไปทำงานใช่ไหม? ฉันมันโง่จริงๆ ไม่ควรบอกข่าวนี้ตอนนี้เลย!"จี้อี่หนิงเช็ดน้ำตาที่มุมตาแล้วพูดเสียงเบาๆ "ไม่มีอะไร แค่โทรศัพท์หลุดจากมือไป""ถ้าไม่มีอะไรฉันก็โล่งใจ... ฉันไม่ควรโทรหาตอนนี้จริงๆ..."เสียงของสือเวยเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ก่อนหน้านี้ตอนที่เธอเห็นข่าวนั้นเธอโกรธมากจนไม่ได้คิดอะไร รีบโทรหาจี้อี่หนิงตอนนี้คิดแล้วรู้สึกเสียใจสุดๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับจี้อี่หนิง เธอคงไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้!"อืม ฉันต้องขับรถแล้ว เอาไว้คุยทีหลัง"พูดจบ จี้อี่หนิงก็วางสายเธอสูดหายใจลึก เปิดเว็บค้นหาเกี่ยวกับเสิ่นซื่อและฉีรั่วอวี่ข่าวทั้งหมดที่ปรากฏคือพวกเขาประกาศกลับมาคบกัน【รอแฟนเก้าห้าปี CEOชิงหง เสิ่นซื่อในที่สุดก็สมหวัง!】【เปิดเผยสาเหตุที่เสิ่นซื่อโสดมานาน เพราะรอแฟนเก่าไปเรียนต่อต่างประเทศ!】【เผยข่าวเสิ่นซื่อกับแฟนเก่ากลับมาคบกัน ทั้งค

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 335

    เสิ่นซื่อสีหน้าเย็นชา "วันนั้นที่เธอกลับมาประเทศ"เหนียเว่ยชิงตัวสั่นเล็กน้อย เขาสูดหายใจลึกก่อนพูดอย่างช้าๆ: "ที่เธอเลิกกับจี้อี่หนิงแล้วกลับไปอยู่กับรั่วอวี่ก็เพราะเธอเหลือเวลาแค่สามเดือนใช่ไหม?"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "ผมไม่ได้กลับไปคบกับเธอ"เขาแค่สัญญาว่าจะอยู่กับเธอในช่วงสามเดือนนี้ แต่ไม่ได้ตั้งใจจะกลับไปคบกัน"งั้น... เธอไม่รักรั่วอวี่แล้วจริงๆ เหรอ?""ตั้งแต่วันที่เธอเลือกจะไปต่างประเทศ พวกเราก็ไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้ว"มือที่ลงข้างลำตัวของเหนียเว่ยชิงกำแน่นทันที สีหน้าก็เริ่มตื่นเต้น "แต่รั่วอวี่รักเธอมาโดยตลอด ไม่เคยเปลี่ยนเลย และตอนนี้รั่วอวี่เหลือเวลาแค่สามเดือน เธอช่วย... หลอกรั่วอวี่สักหน่อยไม่ได้เหรอ?""ไม่ได้ มันไม่ยุติธรรมกับจี้อี่หนิง"เขาให้เธอรอเขาสามเดือน และก็เคยให้สัญญาว่าจะไม่กลับไปคบกับฉีรั่วอวี่แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อ เขาก็จะไม่ลืมคำสัญญานั้น"อะไรที่ไม่ยุติธรรมล่ะ?รั่วอวี่ต้องการแค่สามเดือน หลังจากนั้นเธอก็สามารถกลับไปหาจี้อี่หนิงได้ นี่คือคำขอสุดท้ายของรั่วอวี่ ถึงแม้เธอจะไม่รักรั่วอวี่แล้ว แต่ครั้งหนึ่งพวกเธอก็เคยรักกัน เธอจะใจแข็งปล่อยให้รั่วอวี่จากไปอย

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 334

    "ขอบใจนะ แต่ไม่ต้องหรอก ต่อไปเราควรหลีกเลี่ยงการติดต่อกันเป็นการส่วนตัว ฉันไม่อยากถูกคนอื่นชี้หน้าด่าอีกแล้ว"หลังจากพูดอย่างเย็นชาจบ จี้อี่หนิงก็กำลังจะเดินผ่านเขาไป แต่เขากลับขวางไว้"อี่หนิง คำพูดที่แม่ผมพูดกับเธอ ผมขอโทษแทนเธอด้วยนะ ผมก็พูดกับเธอแล้ว เธอสัญญาว่าจะไม่มายุ่งกับเธออีก อย่าโกรธเลยนะ ได้ไหม?""ถ้าเธอคิดว่าคำพูดพวกนั้นมันผิดจริงๆ คนที่มาที่นี่คืนนี้ก็ควรเป็นเธอไม่ใช่เธอ"เวินลี่เจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วมองเธอพร้อมพูดเสียงเบา "ถ้าเธอมาขอโทษด้วยตัวเอง เธอจะให้อภัยเธอไหม?"ใบหน้าของจี้อี่หนิงแสดงความไม่พอใจออกมา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเวินลี่เจ๋อถึงต้องการให้เธอให้อภัยเวินจิ้งหงเวินจิ้งหงเป็นแค่แม่เลี้ยงของเธอ พวกเธอแทบไม่มีความเกี่ยวข้องกัน ไม่จำเป็นต้องปรับความเข้าใจ"สิ่งที่เธอพูดกับฉัน ฉันไม่มีวันลืม และก็ให้อภัยไม่ได้ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว อย่ามาหาฉันอีกเลย"ไม่ให้โอกาสเวินลี่เจ๋อพูดอีก จี้อี่หนิงก็เปิดประตูเข้าไปในบ้านทันทีเวินลี่เจ๋อยืนอยู่หน้าประตูสักพักก่อนจะจากไป พอกลับถึงบ้านก็เจอกับเวินจิ้งหงที่เพิ่งกลับมาหยิบเสื้อผ้าเมื่อเห็นกล่องอาหารในมือเขาเวินจิ้ง

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 333

    จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปากแน่น แล้วกดโทรหาเขาโดยตรง“ฉันยังอยู่ข้างนอก ครั้งหน้าหาอะไรมาให้ไม่ต้องลำบากหรอกนะ”ปลายสายเงียบไปไม่กี่วินาที เสียงอบอุ่นของเวินลี่เจ๋อจึงดังขึ้น “โอเค ตอนนี้ก็เกือบสี่ทุ่มแล้ว ให้ฉันไปรับเธอไหม?”เพราะคำพูดของเวินจิ้งหง จี้อี่หนิงจึงไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์กับเวินลี่เจ๋อมากนัก“ไม่ต้อง ฉันมีเพื่อนมาส่ง ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็แค่นี้นะ”หลังจากวางสาย สือเวยถามด้วยความสงสัย “เมื่อกี้คุยกับใครน่ะ?”“พี่ชายต่างแม่ของฉัน”สือเวยดูตกใจเล็กน้อย “เขากลับมาแล้วเหรอ? เมื่อไหร่น่ะ?”เมื่อก่อนสือเวยไปบ้านจี้อี่หนิงบ่อย เลยเจอเวินลี่เจ๋ออยู่หลายครั้ง“ก็แค่ไม่กี่วันก่อนเอง”“โอ้ ตอนนี้เขาดูห่วงเธอดีนะ ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนไปบ้านเธอ เขาดูเย็นชาออก”“ก็โอเคล่ะ ใช่สิ…คืนนี้ฉันเป็นคนชวนแท้ๆ สุดท้ายเธอเป็นคนจ่าย เธอส่งบิลให้ฉันสิ เดี๋ยวฉันโอนให้”สือเวยมองค้อนเธอ “กับฉันยังจะคิดมากอีกเหรอ? ไว้คราวหน้าเลี้ยงคืนก็พอ แล้วเธอไปโรงพยาบาลกับเสิ่นซื่อทำไมล่ะ? เธอบาดเจ็บเหรอ?”จี้อี่หนิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องน้ำคร่าวๆ ให้ฟัง หลังจากฟังจบสือเวยก็เดือดดาลทันที“ฉันก็รู้ว่าเธอนั่นม

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 332

    “ฉันไม่อยากเลือกทั้งสองอย่าง ตอนนี้จอดรถเดี๋ยวนี้ ฉันจะลงรถ”เสิ่นซื่อขับรถต่อด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ในเมื่อเธอไม่อยากเลือก งั้นผมเลือกให้เอง”จี้อี่หนิงหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น เธอรู้ว่าไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เสิ่นซื่อก็ไม่มีทางปล่อยให้เธอลงรถ เธอจึงเงียบแล้วหันไปมองนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเย็นชาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงหน้าโรงพยาบาล เสิ่นซื่ออุ้มเธอเข้าไปข้างในทันทียังไงขัดขืนก็ไม่มีประโยชน์ จี้อี่หนิงจึงนิ่งเงียบด้วยใบหน้าเย็นชาหลังจากตรวจเสร็จ หมอบอกว่าไม่มีอะไรน่ากังวล แค่จ่ายยาแบบรับประทานและยาทาตอนออกจากโรงพยาบาล เสิ่นซื่อยังจะอุ้มเธออีก แต่เธอก้าวถอยหลังหลบเธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คืนนี้ขอบคุณมาก ฉันจะกลับเองโดยแท็กซี่ก็ได้”พูดจบ เธอก็ถือถุงยาแล้วหันหลังเดินออกจากโรงพยาบาลเสิ่นซื่อเดินตามเธอมาเงียบ ๆ จนใกล้ถึงรถ เขาถึงได้ขวางเธอไว้แล้วพูดเสียงต่ำว่า “ผมจะไปส่งเธอ”จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเขาอย่างจนใจ “เราก็เลิกกันไปแล้ว สิ่งที่คุณทำตอนนี้ไม่มีความหมาย ฉันจะไม่กลับไป และไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณกับฉีรั่วอวี่ค่ะ”“ฉันไม่ได้กลับไปคบกับเธอ และจะไม่กลับไปคบด้วย”

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status