All Chapters of ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน: Chapter 241 - Chapter 250

"คุณบอกแค่ว่ามีคนชื่อหยูเฟิงส่งให้คุณก็พอ"ถ้าไม่ใช่เพราะหยูเฟิงติดต่อไม่ได้กะทันหันเสิ่นซื่อก็คงไม่ต้องหาสือเวย"ค่ะ ฉันรู้แล้วค่ะ"หลังจากคุยเรื่องงานเสร็จ สือเวยก็ไม่ได้ตั้งใจจะอยู่ทานอาหารเย็นกับเสิ่นซื่อด้วยกัน เพราะเธอไม่คุ้นเคยกับเสิ่นซื่อ"ถ้าไม่มีธุระอื่นแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ"เสิ่นซื่อมองเธอ พูดอย่างจริงจัง: "คุณสือ ผมหวังว่าเรื่องนี้คุณจะเก็บเป็นความลับ ผมไม่อยากให้ใครรู้ว่าเป็นผมที่ให้เอกสารนี้กับคุณ""วางใจได้ ฉันจะปิดปากสนิทค่ะ"หลังจากสือเวยออกจากร้านอาหาร เธอคิดสักครู่แล้วตรงไปที่บ้านของจี้อี่หนิงเมื่อเห็นสือเวยจี้อี่หนิงดีใจมาก "เวยเวย ทำไมถึงมาล่ะ?"สือเวยยิ้มพูดว่า: "คิดถึงเธอก็เลยมา ให้ฉันเข้าไปก่อน"จี้อี่หนิงเบี่ยงตัวให้ทาง หลังจากทั้งสองนั่งลงในห้องรับแขก สือเวยจึงหยิบเอกสารออกมาจากกระเป๋าส่งให้เธอจี้อี่หนิงรับมาอย่างงุนงง "นี่คืออะไร?"หลังจากเปิดอ่านได้เพียงสองบรรทัด สีหน้าของ จี้อี่หนิงก็เปลี่ยนไปทันที"เวยเวย ทำไมเธอถึงมีเอกสารนี้ล่ะ?"เห็นจี้อี่หนิงสีหน้าเคร่งเครียด สือเวยพูดอย่างเป็นธรรมชาติ: "มีคนชื่อหยูเฟิงส่งให้ฉัน เขาให้ฉันส่งต่อให้เธอ เ

"เมื่อคิดตกลงแล้วก็โทรหาผมนะ"จี้อี่หนิงรับโทรศัพท์กลับมา ก้มหน้าลงไม่พูดอะไรหลังจากเสิ่นเยี่ยนจือจากไป จี้อี่หนิงรีบล็อคประตูทันที แล้วเอาเก้าอี้มากั้นประตูไว้ ในใจรู้สึกปลอดภัยขึ้นมาบ้างหลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง จี้อี่หนิงก็โทรหาเสิ่นซื่อที่ห้องรับแขกบ้านตระกูลเสิ่น ท่านผู้เฒ่าเสิ่นและท่านแม่เฒ่าเสิ่นนั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าไม่พอใจ ส่วนเสิ่นซื่อยืนอยู่ข้างๆ"เยี่ยนจือบอกว่าเจ้าชอบหญิงที่มีสามีแล้ว มันจริงหรือไม่?"ท่านผู้เฒ่าเสิ่นจ้องมองเสิ่นซื่อด้วยสายตาเคร่งขรึม เต็มไปด้วยการพิจารณาเสิ่นซื่อเป็นคนที่โดดเด่นที่สุดในบรรดาลูกชายของเขา เขาจะไม่ยอมให้เสิ่นซื่อไปพัวพันกับหญิงที่มีสามีแล้วเด็ดขาดด้านข้างท่านแม่เฒ่าเสิ่นก็มีสีหน้าไม่พอใจเช่นกัน ก่อนหน้านี้นางได้แนะนำธิดาจากตระกูลดีๆ ให้กับเสิ่นซื่อมากมาย แต่เขาไม่สนใจแม้แต่คนเดียวถ้าเขาจริงๆ แล้วชอบผู้หญิงที่มีสามีแล้ว และให้คนอื่นรู้เข้า นางจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!ในเมื่อเรื่องนี้ก็ปิดบังได้ไม่นาน เสิ่นซื่อจึงตัดสินใจยอมรับไปตรงๆ "ใช่!"ท่านผู้เฒ่าเสิ่นทุบโต๊ะอย่างแรง พูดด้วยสีหน้าเขียวคล้ำ: "ผมไม่สนว่าเจ้าชอบใคร! ให้ตัดความ

"สิ่งที่คุณเพิ่งส่งให้ผม ใครเป็นคนให้คุณ?!"เสิ่นเยี่ยนจือพูดเสียงเย็น "อี่หนิงส่งให้ผม พ่อครับ เรื่องเมื่อหกปีก่อนเป็นฝีมือพ่อจริงๆ หรือ?"เสียงโกรธของเสิ่นซื่อเยี่ยนดังมา "เป็นไปได้ยังไง? ลูกถึงกับเชื่อผู้หญิงคนหนึ่งมากกว่าพ่อเลยหรือ?""ตอนนี้ผมเชื่อพ่อหรือไม่ไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคืออี่หนิงใช้สิ่งเหล่านี้บังคับให้ผมหย่ากับเธอ เธอบอกว่าถ้าผมไม่ยอม เธอจะส่งเอกสารนี้ไปที่สถานีตำรวจ""อะไรนะ?!"เสิ่นซื่อเยี่ยนกัดฟันพูดด้วยความโกรธ "เราต้องไม่ให้เธอส่งสิ่งเหล่านี้ไปที่สถานีตำรวจเด็ดขาด!"เสิ่นเยี่ยนจือยิ้มขื่น ก่อนหน้านี้เขายังมีความหวังเล็กน้อยว่านี่อาจเป็นสิ่งที่จี้อี่หนิงปลอมขึ้นเพื่อหลอกให้เขาหย่าแต่ตอนนี้ปฏิกิริยาของเสิ่นซื่อเยี่ยน ทำให้เขาเข้าใจว่า ทุกอย่างในเอกสารนี้เป็นความจริง"พ่อครับ ทำไมพ่อถึงทำเรื่องแบบนี้? ต่อไปผมจะเผชิญหน้ากับอี่หนิงได้อย่างไร?""ที่พ่อทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อเสิ่นซื่อกรุ๊ป ถ้าพ่อไม่ได้ทำให้เภสัชกรรมเหว่ยหงล่มสลาย ลูกคิดว่าเสิ่นซื่อกรุ๊ปจะมีวันนี้ได้หรือ? ลูกจะได้นั่งตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปของเสิ่นซื่อกรุ๊ปหรือ?!""ตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปของผมได้มาเพราะอี่

ในโถงทางเดินเงียบลง เงียบมากจนหากหมุดตกพื้นยังได้ยินผ่านไปนานเท่าไรไม่ทราบ ในที่สุดประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออกพอหมอเพิ่งเดินออกมาเฉินเสวี่ยหรงก็รีบเข้าไปขวางหน้าเขาทันที "คุณหมอ ลูกชายฉันเป็นอย่างไรบ้าง?""ไม่มีอันตรายถึงชีวิตแล้ว แต่อาจจะยืนไม่ได้อีกต่อไป พวกคุณต้องเตรียมใจไว้""อะไรนะ?"เฉินเสวี่ยหรงถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัวสองสามก้าว ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อและความหวาดกลัวเธอคว้ามือหมอไว้ "คุณหมอ ฉันมีลูกชายคนเดียว คุณต้องช่วยเขานะคะ!"หากเสิ่นเยี่ยนจือพิการ เขาจะไม่มีโอกาสได้เป็นทายาทของเสิ่นซื่อกรุ๊ปอีกต่อไป ท่านผู้เฒ่าเสิ่นจะไม่มอบเสิ่นซื่อกรุ๊ปให้คนที่ขาพิการอย่างแน่นอนหมอผลักมือของเฉินเสวี่ยหรงออก ส่ายหน้า "ผมพยายามเต็มที่แล้ว คนไข้จะถูกส่งไปที่ห้องพักคนไข้ในไม่ช้า พวกคุณสามารถไปเยี่ยมเขาได้"เฉินเสวี่ยหรงพลันหันไปมองจี้อี่หนิง พุ่งเข้าไปหาเพื่อจะตบเธอ"จี้อี่หนิงนังนี่ เธอทำลายลูกชายฉันจนเป็นแบบนี้ ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่!"ก่อนที่จะแตะตัวจี้อี่หนิง เธอก็ถูกเสิ่นซื่อผลักออกไปเขายืนขวางหน้าจี้อี่หนิง ไม่ให้เธอมีโอกาสทำร้ายอีกฝ่ายแม้แต่น้อยตอนนี้เฉินเสวี่ยหรงอา

"พ่อ แม่ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว มีอี่หนิงอยู่ที่นี่คอยดูแลผมก็พอแล้ว พวกคุณกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยมาอีก"เฉินเสวี่ยหรงตั้งใจจะอยู่ที่นี่เพื่อดูแลเสิ่นเยี่ยนจือ แต่เมื่อนึกได้ว่าเสิ่นเยี่ยนจือเป็นเช่นนี้เพราะจี้อี่หนิงเธอจึงตัดสินใจทำตามคำพูดของเสิ่นเยี่ยนจือ: "ได้ ฉันจะมาเยี่ยมเธออีกครั้งพรุ่งนี้"หลังจากทั้งสองคนออกไป จี้อี่หนิงมองไปที่เสิ่นซื่อ"อาเล็ก วันนี้รบกวนคุณแล้ว คุณกลับไปพักผ่อนเถอะ ฉันจะไปส่งคุณ"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว บรรยากาศรอบตัวเขาเย็นชาลง"วันนี้เธอก็เหนื่อยแล้ว เดี๋ยวผมจะเรียกพยาบาลมาดูแล ผมจะไปส่งเธอกลับ""ไม่เป็นไร คืนนี้ฉันจะอยู่ที่นี่ดูแลเขาคะ"รู้นิสัยของเธอ เสิ่นซื่อเงียบไปสักครู่แล้วพยักหน้า "ครับ"เขาหันหลังเดินตรงไปที่ประตู จี้อี่หนิงลุกขึ้นไปส่งเขาเมื่อกลับมา เธอพบว่าสีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือดูไม่ค่อยดี จี้อี่หนิงแกล้งทำเป็นไม่เห็น แล้วนั่งลงข้างเตียงคนไข้ทันทีหลังจากเงียบไปนาน ในที่สุดเสิ่นเยี่ยนจือก็ทนไม่ไหวเอ่ยปากขึ้น: "อี่หนิง เธอจะเย็นชากับผมแบบนี้ไม่ได้หรือ..."จี้อี่หนิงมองเขาด้วยสีหน้าสงบ "เสิ่นเยี่ยนจือ ฉันขอบคุณมากที่คุณช่วยชีวิต