All Chapters of Carrying the Billionaire's Heir: Chapter 81 - Chapter 90

Sabrina’s POVNapuno ng magkahalong saya at pag-asa ang conference room matapos ang speech ni Ryan. Ang bawat palakpak at ngiti mula sa aming mga empleyado ay tila musika sa aking pandinig. Ang lahat ng hirap at pasakit na pinagdaanan namin ay tila nagkaroon ng kabuluhan sa mga sandaling iyon. Ngunit sa isang iglap, tila bumagal ang mundo nang biglang bumukas ang pinto ng conference room.Ang lahat ay napatingin sa direksyon ng pintuan, at doon ko nakita si Shaira Generoso—ang babaeng tumulong kay Ryan noong nawawala siya. Kasama niya ang kaniyang anak na si Maggie na mukhang kasing-edad ni Evara. Nang makita ko ang pagpasok nila, biglang sumikip ang dibdib ko. Alam kong may hindi magandang mangyayari.“Daddy!” sigaw ng bata, na bigla namang tumakbo papunta kay Ryan habang nakangiti. “Daddy!”Napako si Ryan sa kinatatayuan niya. Halata sa kanyang mukha ang pagkalito, pero hindi niya magawang umiwas nang yapusin siya ng bata. Ang conference room ay napuno ng mga bulong mula sa mga emp

Sabrina’s POVSa mga araw na nagdaan matapos ang insidente sa opisina, ang buong mundo namin ni Ryan ay tila naging sentro ng kaguluhan. Hindi ko inakalang darating kami sa ganitong sitwasyon—isang laban na hindi lang tungkol sa nakaraan ni Ryan, kundi pati na rin sa katarungan na matagal na niyang ipinaglalaban para sa kanyang pamilya.Umaga pa lang ay nagkakagulo na sa harap ng headquarters ng Jacobs Group. Nakapila ang media, nagkakandaliit sa kakasiksikan upang makunan ng pahayag si Ryan. Sa balita, headline ang kasong isinampa niya laban kay William Frankenstein. Ang pangalan ng pamilya Jacobs at ang pangalan ni William ay laman ng bawat website, bawat social media platform, bawat broadcast. Parang naging malaking teleserye ang kuwento ng aming buhay.Nakatayo ako sa opisina ko, pinagmamasdan ang mga reporter sa ibaba mula sa salamin. Pumasok si Ryan, bitbit ang isang folder na halatang mabigat ang laman. Nakasuot siya ng itim na suit, ngunit bakas sa mukha niya ang bigat ng mga

Sabrina’s POVPagkauwi namin ni Ryan sa loob ng mansion, akala ko ay tapos na ang gulo. Subalit hindi ko pa man naihahakbang ang mga paa ko sa hagdan, bigla kong narinig ang malakas na sigaw ni Shaira mula sa labas.“Ryan! Ryan, huwag mo akong talikuran! Kausapin mo ako, please! Mahal kita!”Napahinto kami ni Ryan. Napatingin siya sa akin, bakas sa mukha niya ang halong inis at awa. Pero ako, wala na akong natitirang pasensya para kay Shaira. Lahat ng ginawa niya ay tila isang malaking insulto hindi lang sa amin, kundi sa bawat oras na pilit naming binubuo ang pamilya namin.“Ryan!” patuloy na sigaw ni Shaira, at naririnig kong nagpupumiglas siya mula sa mga guwardiya na pilit siyang inilalayo sa gate.Lumapit si Ryan sa bintana, tumingin sa labas, at mariing huminga. Alam kong gusto niyang tapusin ang eksena, pero halata ring nahihirapan siyang pigilan ang sarili. Hinawakan ko ang braso niya at marahang sinabi, “Hayaan mo na siya. Hindi siya titigil hangga’t binibigyan mo ng atensyo

Pagkatapos ng masayang gabi namin sa hardin, napuno ang paligid ng katahimikan habang magkahawak-kamay kaming naglakad pabalik sa loob ng bahay. Ang lamig ng gabi ay hindi na nararamdaman dahil sa init ng presensya ni Ryan sa tabi ko. Habang naglalakad kami, hindi ko maiwasang mapangiti. Hindi dahil sa singsing sa aking daliri, kundi dahil sa pag-asa na muling bumalot sa puso ko.Pagpasok namin sa sala, tumigil siya at hinarap ako. "Sabrina," sabi niya, ang boses niya ay puno ng sinseridad. "Simula ngayong gabi, gusto kong maging malinaw ang lahat. Ayokong may kahit ano pang gumulo sa atin. Ikaw at si Evara lang ang mahalaga sa akin."Tumango ako, ngunit bago pa ako makapagsalita, bigla niyang hinila ang aking kamay at inakay ako papunta sa kusina. "Sandali lang," sabi niya, may ngiti sa kanyang mga labi. "May isa pa akong sorpresa."Naguguluhan ngunit natatawa, sumunod na lang ako. Pagdating namin sa kusina, nakita kong may nakalatag na isang simpleng tray na may dalawang tasa ng ma

Sabrina’s POVPagkatapos ng matinding gabing iyon, akala ko ay magkakaroon na kami ng kahit kaunting pahinga. Ngunit tila hindi pa tapos ang laro ni William Frankenstein. Umagang-umaga pa lang, nakatanggap kami ng tawag mula kay Lucas. Ang tono ng boses niya ay halatang kinakabahan.“Sir, Ma’am,” aniya, halos pabulong. “May isang impormante na lumapit sa akin kagabi. Mayroon daw malaking plano si William laban sa inyo. Isang matinding pag-atake. Kailangan nating maghanda.”Napatingin ako kay Ryan at halata rin sa kanya ang pagkabahala. “Anong klase ng plano, Lucas?” tanong ni Ryan, ang boses niya ay malamig pero determinado.“Hindi malinaw ang detalye,” sagot ni Lucas, “pero base sa sinabi ng impormante, hindi lang ito simpleng pag-i-intimidate. Mukhang gagamitin niya ang natitira niyang kapangyarihan para magdulot ng malaking eskandalo, o mas malala pa, pisikal na pag-atake.”Napalunok ako, pilit na pinapakalma ang sarili ko. “Ryan, ano ang gagawin natin?”Hinawakan niya ang kamay ko