All Chapters of SHE RETURNS WITH MR. CEO’S BABY: Chapter 81 - Chapter 90

Dalawang linggo na simula ng huli silang magkausap—o mas tamang sabihin na hindi niya ito kinakausap. Wala itong ginawa kundi pumunta sa office at maghintay sa kanya. Pero hindi pa siya handang harapin ito. Hanggang ngayon ay napakasama ng loob niya sa ginawa nito sa kanila. Alas dose na. Nagugutom na siya pero hindi naman siya makalabas dahil nasa lobby si Alexander at naghihintay sa kanya. Nang mapatingin siya sa singsing na nasa daliri ay napabuntong-hininga siya. Tumingala siya para labanan ang pag iinit ng sulok ng kanyang mata. Aaminin niya na miss na miss na niya ito. Hindi siya sanay na hindi ito ang una niyang nakikita sa tuwing gigising siya. Hindi siya sanay na hindi ito kasabay kumain. Hindi siya sanay na walang Alexander na nakangiti at babati sa kanya ng ‘good morning’ at ‘good evening.’ She missed him. Pero gusto niya munang alisin sa puso niya ang sama ng loob niya bago sila mag usap. Naniniwala siya na hindi pwedeng magsama ang dalawang tao na may sama pa ng loob

KUMUNOT ang noo ni Mike ng maramdaman na mayro’ng kamay na humahaplos sa kanyang dibdib. Hindi nito mapigilan ang mapaung0l, mainit ang kamay na humahagod sa kanyang dibdib pababa sa kanyang matigas na tiyan— “What the fvck, Rose!” Bulalas ni Mike ng matauhan. Nang magising siya ay nakapatong na sa kanya si Rose na tanging manipis na nighties lamang ang suot. Mukhang bago itong paligo dahil mamasa-masa pa ang buhok nito. Tinabig niya ito paalis sa ibabaw niya. “Ano bang ginagawa mo? Nahihibang ka na ba?!” Bukas na ang butones ng polo ni Mike, maging ang kanyang sinturon ay nakatanggal na. Marahil dahil sa pagod kaya hindi siya nagising habang ginagawa ito sa kanya ni Rose. “Mike naman. Mag asawa naman tayo, ah. Walang mali sa ginagawa ko.” Hinabol ni Rose ang asawa ng tumayo ito at umalis ng kama. Nang hawakan niya ito sa braso ay malakas nitong tinabig ang kamay niya. Nasaktan man siya ay hindi niya ito pinahalata. Ayaw niyang bigyan si Mike ng dahilan para sabihin na nag iinart

TINAKIP ni Rose ang dalawang kamay sa bibig para itago ang tunog ng kanyang paghikbi. Nagmamadali siyang pumunta ng restroom dito saglit na umiyak. Tiningnan niya ang sarili niya sa salamin. Puno ng kalungkutan ang mga mata niya. Ngumiti siya—subalit hindi iyon umabot sa kanyang mga mata. Parang niloloko lang niya ang sarili niya na maging masaya. Pagkatapos niyang ayusin ang mukha ay nakangiting lumabas siya ng restroom. Napahawak siya sa dibdib sa gulat ng makita ang kapatid niyang prenteng nakaupo sa kama. “Frank…” napaatras si Rose ng nakapamulsang tumayo ang kanyang kapatid. Puno ng kalamigan ang awra nito, walang emosyon o anumang ekspresyon ang mukha nito ng lumapit sa kanya. Kung si Rose ay kamukhang-kamukha ng kanilang ina, si Frank naman ay kamukhang-kamukha ng kanilang ama. Ang lahat ay napapalunok at napapaatras sa nakaka-intimidate nitong awra. Hindi ito kayang tingnan ng sinuman sa kaniyang mga mata. Nang sandaling iniwas ni Rose ang mata sa kapatid, ay agad

“Ano ba ang ginagawa mo, Frank? Hindi ba sinabi ko naman sayo na okay kami ng asawa ko? Hindi mo siya kailangan saktan at lalong hindi mo dapat ako pakialamanan. Malaki na ako, Frank. Saka mas matanda ako sayo kaya hindi mo ako kailangan alalahanin katulad noon!” Ani Ross sa kapatid ng umalis na ang kanilang ama. Natauhan lamang siya pagkatapos niyang sabihin ang lahat ng ‘yon sa kapatid niya. “I…I’m sorry, Frank. H-hindi mo kasi ako naiintindihan.“ Hindi naman magkakaganito si Mike kung hindi dahil sa ginawa niya. Kaya nga naiintindihan niya kung saan nagmumula ang galit nito para sa kanya. Imbes magalit sa sinabi ni Ross ay lumapit si Frank sa kapatid at tinapik ito sa balikat. “I’m sorry. Nadala lang ako ng galit ko kaya hindi ako nakapagpigil. Hindi ko lang kasi matanggap na… na parang hindi na ikaw ang Rose na kilala ko, namin. Do you see how lonely your eyes now? Hindi na kitang nakitang ngumiti ng totoo, Rose.” Iniwas ni Rose ang tingin. Kahit na halos anim na taon ang tand

"ROSE, MIKE, pasensyahan niyo ng dalawa si Sofia. Sa palagay ko ay nasasaktan lang siya sa ginawa ni Mike noon sayo, Rose. Kahit na madalas kayong hindi magkasundo ay alam naman natin na nag-aalala pa rin siya sayo. H-hindi lang siguro niya matanggap na nagawa iyon ng Kuya Mike niya." Ani Raven ng makabalik ang mag asawa sa hapag. Wala na sa mesa ang magulang ni Rose, umalis ang mga ito ng hindi nagpaalam sa kanilang mag asawa. Alam niyang ginawa 'yon ng magulang niya, lalo na nang daddy niya, para hindi lumaki ang tensyon na maaring mauwi sa gulo. Napaigtad si Rose ng malakas na ihampas ni Mike ang kamao sa mesa bago sila nito iniwan. "Rose," hinawakan ng Ninang Raven niya ang kamay. "Habaan mo pa sana ang pasensya sa anak ko. Wag mo sana siyang bitiwan at sukuan. Wala akong nakikitang ibang babae na nararapat sa kanya kundi ikaw lang. Tuparin mo ang pinangako mo kay ninang na hindi siya mo siya iiwan, ha?" Yumuko si Rose. Kinagat niya ng napakadiin ang labi upang pigilan ang sa