Lahat ng Kabanata ng Kabit sa Phone ng Asawa Ko: Kabanata 171 - Kabanata 180

"Troy, anong meron sa mata mo? Lumapit ka dito, tingnan ko!" Sinadya ni Sarah na lumapit kay Troy at niyakap ang kanyang baywang."Ano'ng nangyayari, sayang?" Yumuko si Troy at inilapit ang kanyang mukha."May something sa mata mo." Nagkunwari si Sarah na sinusuri ang mata ng kanyang asawa. Nakita ito ni Troy at hindi siya nakapagpigil, pinagsaluhan ng mga halik ang mukha ni Sarah. Nagprotesta si Sarah na may biro.Inanyayahan ni Troy sina Gillian at Prince na sumali sa paghalik sa kanilang nanay. Na-overwhelm si Sarah, ngunit siya'y tumawa nang masaya. Sumulyap siya kay Erica, na patuloy na nakatitig sa kanya. Ngumiti si Sarah nang may kasiyahan, tahimik na nanalangin na sana hindi lumingon si Troy sa babaeng iyon. Gusto niyang ipakita ang kanyang pagmamahal kay Troy nang mas bukas, umaasang maiintindihan ni Erica ang kanyang lugar.Nagtapos ang kanilang masayang sandali sa yakap ni Troy kay Sarah at sa kanilang mga anak sa damuhan."Salamat, Troy. Talagang nagmamalasakit ka sa m

"Mas mabigat na ang iyong mga responsibilidad ngayon, Erica. Matanda na ako at bumabagsak ang aking kalusugan. Ikaw lang ang anak ko." Ang tahimik na mga hapunan, silang dalawa lamang, ay palaging nagdudulot ng lungkot sa puso ni Michael Lewis. Ang pagiging nasa listahan ng mga mayayamang at matagumpay na negosyante ay hindi garantiya ng kaligayahan para sa 60-taong-gulang na lalaki."Huwag mag-alala, Dad. Kaya ko ang lahat. Mula ngayon, mag-focus ka na lang sa iyong kalusugan!" Matigas ang sagot ni Erica. Alam na niya kung saan patungo ang kanyang ama sa pag-uusap na ito."Iyon ang hindi ko inaasahan. Gusto kong mag-asawa ka na. Sabihin mo lang, sino ang lalaking gusto mo? Tutulungan kitang magpakasal. Pagod na ako sa pagtutugma sa iyo sa ibang mga negosyante. Lagi kang tumatanggi." Malalim na bumuntong-hininga si Michael Lewis. May lungkot sa kanyang pagod at matandang mukha.Ngumiti si Erica, tulad ng dati. Hindi niya kailanman ipinakita kung gaano siya kalungkot, kung paano nagi

"Alam mo kung nasaan ako?" Naramdaman ni Troy ang pagtaas ng kanyang pagkabahala nang makita ang walang pakialam at tila hindi nagmamalasakit na anyo ni Sarah."Hindi mo na kailangang malaman kung paano ko nalaman. May gusto ka bang sabihin? Kung wala, matutulog na ako. Pagod na ako."Lalo pang nag-alala si Troy nang makita ang pagbabago sa asal ni Sarah. Naging tensyonado siya at hindi makapagsalita. Sa huli, umiling na lang siya.Agad na nagbago ang mukha ni Sarah mula sa kawalang-interes patungo sa inis at pagkadismaya."Sige. Matutulog na ako!" Agad na humiga si Sarah sa kama, nakatalikod kay Troy. Makalipas ang ilang segundo, humiga na rin si Troy, nakaharap sa kanya. Dahan-dahang niyakap ng kanyang malakas na braso ang bahagyang bilugang tiyan ni Sarah. Banayad na hinaplos ng kanyang mga daliri ang kanyang tiyan, at malalim niyang inamoy ang amoy ng kanyang buhok.'Pasensya na, mahal. Hindi ko pa maipapaalam sa iyo. Pero balang araw, pangako, sasabihin ko sa iyo ang lahat.'

Nagulat si Troy sa balita ni Diego. Biglang sumakit ang kanyang ulo sa pressure habang muling nahaharap sa dalawang mahirap na desisyon. Ayaw niyang mabigo ulit si Sarah at Gillian, ngunit labis na kailangan ng kanyang kumpanya ang kanyang atensyon sa ngayon.Tumingin siya kay Gillian na may lungkot sa kanyang mga mata, pagkatapos ay inilipat ang tingin kay Sarah, na agad na umiwas.Bago sumagot kay Diego, huminga si Troy ng malalim."Sige. Nandiyan ako, pero medyo mahuhuli ako. Pakihawak na lang ang mga bagay hanggang makararating ako," nagpasya si Troy. Nang marinig ito, muling naramdaman ni Sarah ang paninikip at bigat sa kanyang dibdib. Inaasahan na niyang mangyayari ito muli."Gillian... talagang pasensya na, pero maaaring hindi ako makapagtagal sa buong kaganapan. May biglaang meeting ako, sayang."Agad na bumagsak ang mukha ni Gillian."Bakit hindi ka makakapagtagal hanggang sa dulo? May bahagi sa dulo kung saan kami magbibigay ng bulaklak sa aming mga magulang," sabi niya

Shet, bakit ang daming sasakyan kahit Sabado? bulong ni Troy, paminsan-minsan ay hinahawakan ang manibela. Nais niyang makauwi agad. Nang makita ang telepono niyang naiwan sa sasakyan, agad siyang nag-try na makontak si Sarah. Pero hindi sumagot ang kanyang asawa. Sinubukan niyang magpadala ng mensahe ngunit walang sagot.Nagdesisyon si Troy na dumaan sa paaralan ni Gillian at huminto upang tanungin ang isa sa mga security guard."Excuse me! Nagsasagawa pa rin ba ng kaganapan ang mga bata?""Oh, natapos na iyon isang oras na ang nakalipas, sir. Umalis na ang lahat ng bisita," sagot ng security guard sa pwesto.Nang marinig ang sagot ng security guard, mabilis na pumasok si Troy sa sasakyan at umuwi. Sa buong biyahe, puno siya ng pag-aalala, kaya't pinabilis niya ang takbo ng sasakyan.Hindi lumampas sa labinlimang minuto, nakarating na siya sa bahay. Agad siyang bumaba at nagmadaling pumasok upang hanapin si Sarah at Gillian."Lily, nasaan si Sarah?" tanong ni Troy kay Lily, na n