บททั้งหมดของ ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท: บทที่ 121 - บทที่ 130

ปึง!ประตูถูกเปิดออกด้วยแรงจากฝ่ามือ กระแทกชวนหงเข้าอย่างแรง“โอ๊ย——” ยังไม่ทันที่นางจะกรีดร้องจนสิ้นเสียง ชวนหงก็ถูกประตูกระแทกจนหมดสติและเลือดกำเดาสีแดงสดไหลลงมาอาบหน้าของนางในทันทีเสียงความวุ่นวายที่ดังอึกทึกทำให้พ่อบ้านจางกับจางมามา รวมไปถึงซูเค่อและหว่านฉิงที่อยู่ตรงเรือนด้านนอกต่างก็ได้ยินกันหมดจางมามาไม่ยอมให้สาวใช้ทั้งสองเข้ามา พาเพียงแค่พ่อบ้านจางเข้าไปตรวจสอบในเรือนคนชราทั้งสองมีสายตาที่หลักแหลม เมื่อพวกเขาเห็นประตูห้องเปิดอยู่และเห็นซ่างกวนซีนั่งอยู่ในห้อง ส่วนชวนหงนอนอยู่ในเรือน พวกเขาก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจางมามาตะโกนไปทางประตู “พวกเจ้าสองคนมัวยืนเหม่ออะไรอยู่ ไม่รีบแบกนางกลับไปอีก?”ซูเค่อและหว่านฉิงมองหน้ากัน จากนั้นก็รีบก้าวไปแบกชวนหงออกไปทั้งสองปฏิบัติตามโดยไม่ได้ถามอะไรแม้แต่คำเดียวหลังจากคนอื่น ๆ ไปกันหมดแล้ว จางมามาก็ก้าวไปปิดประตูโดยไม่พูดอะไรซ่างกวนซีถอนหายใจ แม้เขาจะรำคาญชวนหงจนระบายอารมณ์ออกไป แต่ก็สามารถระงับความว้าวุ่นของเขาได้เขายิ้มเจื่อนด้วยความละอาย “นี่ข้าเป็นอะไรเนี่ย? โตจนป่านนี้แล้วแท้ ๆ หรือว่าข้าอยู่อย่างเปล่าเปลี่ยวมานานเกินไป?”

“พรืด!” เยี่ยนเว่ยฉือกลั้นไม่ไหวและพ่นโจ๊กสีขาวในปากออกมาจนทำให้อาหารบนโต๊ะไม่สามารถกินต่อได้แล้วศิษย์พี่ศิษย์น้องทั้งสองหันมามองนางเยี่ยนเว่ยฉือรู้สึกอายมากจนไม่รู้ว่าจะปิดหน้าหรือปิดปากดี แต่นางก็กลั้นไม่ไหวแล้ว“ฮ่า ๆ ๆ ! ฮ่า ๆ ๆ !” เสียงหัวเราะราวกับระฆังเงินดังก้องไปทั่วทั้งห้องซ่างกวนซีสูดลมหายใจลึก คิดอยากจะเตะอวี๋เฟยเยียนไปให้พ้น ๆ เสีย!อวี๋เฟยเหยียนเกาหัว “ข้าเดาผิดหรือ?”ซ่างกวนซีเมินอีกฝ่าย และมองไปที่เยี่ยนเว่ยฉือ “น่าขันมากนักรึ?”เยี่ยนเว่ยฉือส่ายหัวอย่างรวดเร็ว ไม่หรอก ไม่น่าขันเลย แต่ถึงจะน่าขันนางก็ไม่กล้าหัวเราะอวี๋เฟยเหยียนไม่เข้าใจ แต่นางเข้าใจดีเยี่ยนเว่ยฉือเม้มริมฝีปากแน่น ยังคงอยากหัวเราะอยู่เพราะนางรู้ว่าเหตุผลที่ซ่างกวนซีทำเช่นนั้นน่าจะเป็นเพราะนางทายาให้คาดไม่ถึงว่าองค์รัชทายาทแห่งแผ่นดินจะมีความเป็นสุภาพบุรุษ แม้เขาจะอึดอัด แต่เขาก็ไม่บังคับให้นางยินยอมที่สำคัญกว่านั้น เขาไม่ใช่คนที่กินไม่เลือก ไม่เคยคิดเกินเลยกับสาวใช้แสนสวยทั้งสี่คนนั้นเลยช่างรักษากายให้บริสุทธิ์เช่นนี้!เยี่ยนเว่ยฉือเม้มปากยิ้ม รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างแล้ว……หล

ของที่เขาต้องการรึ?ของอะไร?หยางอวิ๋นเฟิงก็สับสนเช่นกัน แต่เขาคิดว่าไหน ๆ ก็มาที่นี่แล้วจึงลองเข้าไปดูทันทีที่หยางอวิ๋นเฟิงเดินเข้าไป องครักษ์ของทางการกลุ่มหนึ่งก็ล้อมเขาไว้จากทุกทิศทางผู้นำกลุ่มไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจียงโม่ หัวหน้าสำนักตรวจสอบเจียงโม่ตะโกน “คนใจกล้าสารเลวกล้าซื้อน้ำมันตุงไปเป็นการส่วนตัว เจ้ารู้หรือไม่…”ก่อนที่จะพูดจบ เจียงโม่ก็ตกตะลึงเสียก่อน เขามองไปที่หยางอวิ๋นเฟิงแล้วพูดด้วยความประหลาดใจ “ใต้เท้าหยาง?”หยางอวิ๋นเฟิงตัวแข็งทื่อในทันทีเมื่อเขามองเข้าไปก็พบว่าทั้งห้องนั้นล้วนมีแต่ถังเก็บน้ำขนาดใหญ่จากนั้นเจียงโม่ก็เดินเข้าไป เปิดฝาถังน้ำเพื่อดูสิ่งที่อยู่ภายใน เขาขมวดคิ้วและพูดว่า “ท่านใต้เท้าหยาง กฎหมายของแคว้นต้าหลีได้บัญญัติไว้ว่ามีการกวดขันในเรื่องการซื้อขายน้ำมันตุงเป็นการส่วนตัว หรือหากมีความประสงค์จะตั้งโรงงานก็ต้องรายงานต่อทางการเอาไว้ล่วงหน้า ไม่ทราบว่าท่านมีจุดประสงค์ใดถึงซื้อน้ำมันตุงเป็นการส่วนตัวเช่นนี้?”หยางอวิ๋นเฟิงมองไปยังอ่างเก็บน้ำด้วยความประหลาดใจ จากนั้นจึงรีบมองร่างของเย่เทียนซูท่ามกลางฝูงชนแต่เย่เทียนซูหายตัวไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก

อันกั๋วกงสะดุ้งและมองซุนเหลียวด้วยความประหลาดใจฮ่องเต้คังอู่ที่นั่งอยู่บนที่ประทับสูงเองก็สงสัยเช่นกัน “เจ้าบอกว่าสิ่งที่ซื้อขายไม่ใช่น้ำมันตุง แต่เป็นน้ำรึ?”ซุนเหลียวพูดด้วยสีหน้าขมขื่น “ทูลฝ่าบาท เป็นเช่นนั้นพ่ะย่ะค่ะ ถังเหล่านั้นเต็มไปด้วยน้ำ และมีเพียงชั้นน้ำมันที่ลอยอยู่บนผิวน้ำ ดังนั้นแนวทางในการพิจารณาคดีนี้จึงเป็นเรื่องยากสำหรับกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้คังอู่ไม่ใช่คนโง่ เพียงแค่อ่อนแอเท่านั้นเขาครุ่นคิดอย่างละเอียด แล้วจึงเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด‘ดูเหมือนว่าการที่น้ำมันตุงในจวนของเจ้ารองถูกเผาจนสิ้นไปตอนก่อนหน้านี้ ทำให้เขาจำเป็นต้องเติมน้ำมันอย่างเร่งด่วนจึงยอมเสี่ยงซื้อน้ำมันจากคนทั่วไป แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะได้เผชิญหน้ากับนักต้มตุ๋น แทนที่จะขายน้ำมันตุงกลับกลายเป็นขายน้ำแทน เฮอะ เสียทั้งเงินเสียทั้งหน้า คู่หลานลุงอันจือหย่วนกับเจ้ารองคงจะกินไม่ได้นอนไม่หลับ หรือว่านี่จะเป็นแผนของชูจิ่ง?’ฮ่องเต้คังอู่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นเมื่อคิดว่านี่อาจเป็นการตอบโต้ของซ่างกวนซีเขานั่งตัวตรงโดยไม่รู้ตัวและพูดต่อ “ในเมื่อนั่นคือน้ำ ก็ไม่มีความผิดขนาดที่ต้องโทษประหาร”หลังจากไ

อันกั๋วกงโกรธมาก เขาไม่รู้ว่าซ่างกวนหลีคิดอะไรอยู่ เหตุใดเขาถึงใช้ตั๋วเงินของหกกรมทำเช่นนั้น?กลัวจะไม่มีใครเอาไปพูดต่อหรืออย่างไร??อันกั๋วกงมองไปที่ซ่างกวนหลี เห็นว่าเขาเองก็สับสนเช่นกัน เขาเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขามอบตั๋วเงินทั่วไปหกใบให้ตู้เต๋อชาง แต่เหตุใดมันถึงกลายเป็นตั๋วเงินทางการไปได้?เมื่อพูดถึงจุดนี้ ซ่างกวนซีก็กล่าวสรุป “จะเห็นได้ว่าสิ่งที่ใต้เท้าหยางพูดนั้นเป็นเรื่องจริง และทุกคนก็รู้ดีถึงการปฏิบัติตัวของท่านใต้เท้าหยาง เขาเป็นคนตรงไปตรงมา เป็นขุนนางผู้ซื่อสัตย์ ไม่เล่นพรรคเล่นพวกเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ไม่ฝักใฝ่ในอำนาจ ทำตามกฎระเบียบ ปฏิบัติหน้าที่ของตนอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เมื่อเขาได้ยินว่ามีการมอบเงินบำนาญให้กับขุนนางอาวุโสที่เกษียณ เขาก็ไปทำหน้าที่นั้นด้วยตนเอง ขุนนางเช่นนี้จะซื้อน้ำมันตุงมาเป็นของตัวเองได้อย่างไร? เขาไม่มีที่ให้ใช้ด้วยซ้ำ!”การยกย่องหยางอวิ๋นเฟิงของซ่างกวนซี ทำให้ขุนนางหลายคนในท้องพระโรงพยักหน้าการเป็นขุนนางแห่งราชสำนัก น้ำที่ใสสะอาดจนเกินไป จะไม่มีปลามาแหวกว่ายฉันใด คนที่แยกแยะเอาจริงเอาจังกับเรื่องต่าง ๆ จนชัดเจนเกินไป ก็จะไร้ซึ่งมิตรสหายฉ