บททั้งหมดของ สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ: บทที่ 281 - บทที่ 290

“แสงจันทร์แล้วยังไง เขาอยู่กับเธอมาตั้งสามปี เหมียนเหมียนของเราน่ารักและสวยขนาดนี้ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าสามปีนี้เขาจะไม่หวั่นไหวเลยสักนิด!” เสิ่นเหราทำหน้าจริงจัง เหมือนเป็นที่ปรึกษา “อย่าลืมนะ ตอนมัธยมปลายเขาสนิทกับเธอมากกว่า!”ฉู่เหมียนพยักหน้าเสิ่นเหราพูดถูกต้องฉู่เหมียนมองเสิ่นเหรา ดวงตากลมโตน่ารักกะพริบปริบ เธอถามว่า “แล้วทำไมเขาถึงไม่รักฉัน?”เสิ่นเหราชะงัก “…”ใช่แล้วทำไมกู้ว่างเชินถึงไม่รักฉู่เหมียนกันนะ?ฉู่เหมียนด้อยกว่าแม่เจ้าเล่ห์นั่นตรงไหน?ฉู่เหมียนมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นกู้ว่างเชินพาลู่เจียวไปนั่งฉู่เหมียนดื่มแชมเปญในมือหมดแก้ว แล้วกำแก้วไว้แน่น“คุณต้วน ยังมีธุระอะไรอีกไหมคะ?” เสิ่นเหราถามต้วนจิ่นเหนียนที่อยู่ข้าง ๆต้วนจิ่นเหนียนพยักหน้า เขามีธุระจริง ๆแต่…ดูจากท่าทางของลู่เจียวเมื่อกี้ ดูเหมือนไม่เหมาะสมที่เขาจะพูดเรื่องของตัวเองตอนนี้“คุณเสิ่นอยู่ที่เมืองอวิ๋นตลอดเลยเหรอครับ?” ต้วนจิ่นเหนียนถามเสิ่นเหรา“ฉันต้องกลับไปทำงานที่กองถ่ายพรุ่งนี้” เสิ่นเหราตอบอย่างเรียบ ๆ พลางมองต้วนจิ่นเหนียนอย่างพิจารณา เขาต้องการอะไร?ต้วนจิ่นเหนียนแสดงสีหน้าเสียใจ เส

แล้วฉู่เหมียนก็ได้ยินเสียงเรียก “คุณหนูลู่”กู้ว่างเชินเอียงตัวเล็กน้อย เหลือบมองไปที่ประตู บังเอิญเห็นลู่เจียวอยู่ใต้ชายคาลู่เจียวจ้องมองทั้งสองคนอยู่ครู่หนึ่งไม่น่าแปลกใจเลยที่กู้ว่างเชินจะขอปลีกตัวออกมา ที่แท้ก็มาตากฝนกับฉู่เหมียนนี่เองลู่เจียวเดินฝ่าสายฝนเเข้ามาทันทีกู้ว่างเชินขมวดคิ้ว ถือร่มแน่นขึ้น ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดีฉู่เหมียนเห็นเขาลังเล จึงผลักร่มของเขาออกผู้ชายคนหนึ่งไม่สามารถถือร่มให้ผู้หญิงสองคนได้พร้อมกันถึงจะทำได้ ก็ต้องมีผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องลำบากลู่เจียวยืนอยู่ไม่ไกล เธอกับฉู่เหมียนต่างก็ตากฝนอยู่เธอแค่อยากรู้ว่าในใจของกู้ว่างเชินใครสำคัญกว่ากัน ฉู่เหมียน หรือเธอสีหน้าของกู้ว่างเชินซับซ้อนมาก“อาเชิน คุณต้องเลือกสักคนแล้วล่ะ” ลู่เจียวพูดเบา ๆฉู่เหมียนได้ยินดังนั้นจึงมองกู้ว่างเชิน เห็นความสงบของเขา จึงพูดเบา ๆ ว่า “ฉันถูกเลือกมาหลายครั้งแล้ว ฉันเป็นคน ไม่ใช่สินค้า อย่าเอาฉันมาเป็นตัวเลือกอีก”ลู่เจียวไม่รำคาญ แต่ฉู่เหมียนรำคาญแล้ว“ฉู่เหมียน เธอกลัวสินะ!” ลู่เจียวลดเสียงลงแล้วถามฉู่เหมียนฉู่เหมียนหัวเราะ “ฉันต้องกลัวอะไร? กลัวเขาไม่เลือกฉั

บนไอแพดจอใหญ่พิเศษของคุณปู่ ฉู่เหมียนเห็นข่าวเกี่ยวกับตัวเอง[หน้าโรงแรมเซิ่งหาวอวี้จิ่ง ฉู่เหมียนตากฝน กู้ว่างเชินกางร่มให้]เหอะ พาดหัวซะโรแมนติกจริง ๆ“พวกเธอคืนดีกันแล้วเหรอ?” ฉู่ซานเป็นกังวลมากฉู่เหมียนปวดหัว “เปล่าค่ะ แค่บังเอิญเจอกัน”พูดจบฉู่เหมียนก็ลูบจมูก คำพูดนี้ ฟังดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือเท่าไหร่“ห้ามไปยุ่งกับเขาอีก เข้าใจไหม?” คุณปู่ชี้ไปที่ฉู่เหมียนอย่างเด็ดเดี่ยวฉู่เหมียนพยักหน้าอย่างว่าง่ายคุณปู่พูดต่อ “ระยะเวลาการแยกกันอยู่หนึ่งเดือน เหลืออีกกี่วัน?”“ผ่านไปแค่สองสามวันเองค่ะ” ฉู่เหมียนบ่น คุณปู่รีบร้อนให้ตัวเองกับกู้ว่างเชินหย่ากันขนาดนั้นเลยเหรอ?“ดีมาก นั่นหมายความว่าหลานยังมีสติอยู่” คุณปู่พูดอย่างจริงจัง “เดือนหน้า ใครไม่หย่า คนนั้นเป็นหมา!”ฉู่เหมียน “…ปู่คะ พูดแบบนี้ยึดบัตรประชาชนหนูไปเลยดีกว่า พูดอย่างกับว่าหนูจะไม่หย่าอย่างนั้นแหละ”ฉู่เหมียนกัดแซนวิชเต็มคำ ก่อนจะถลึงตามองคุณปู่แต่ฉู่ซานก็ยังคงมองเธออย่างจริงจัง“คุณปู่ หนูเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ ค่ะ ไม่ใช่ฉู่เหมียนคนเดิมแล้ว สบายใจได้นะคะ!” พูดจบ ฉู่เหมียนก็ตบไหล่ฉู่ซาน แล้วรีบหนีไปสวนหลังบ้านอย

ปัญหาอยู่ที่ว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวนี้ นี่มันทำลายอนาคตของลู่เจียวชัด ๆ“งั้นบอกมาสิ ถ้าไม่ใช่เธอ แล้วจะเป็นใคร?” หลิ่วอิงหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ สำหรับแม่คนหนึ่ง อนาคตของลูกสาวถูกทำลาย มันเจ็บปวดกว่าการตายเสียอีก เธอรู้สึกผิดที่ปกป้องลู่เจียวไม่ได้ รู้สึกว่าในเมื่อลู่เจียวทุกข์ เธอก็ทุกข์เหมือนกัน…“ใครจะไปรู้ว่าลูกสาวคุณเมาแล้วพูดอะไรออกมาบ้าง สรุปแล้ว…” ฉู่เหมียนเดินไปหาหลินเฮิงชุย เธอยกจดหมายไม่เปิดเผยตัวตนขึ้นมาดู “คุณหมอคะ ฉันมาเพื่อชี้แจงว่าจดหมายฉบับนี้ไม่ใช่ฉันที่เป็นคนเขียน”“ถ้าคุณหมอจะสอบสวน ฉันจะให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่” ฉู่เหมียนไม่กลัว เธอไม่ได้เขียน ก็คือไม่ใช่เธอเขียน เธอเกลียดลู่เจียวมาก แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยคิดจะทำร้ายลู่เจียว ใช่ว่าเธอไม่สู้คน เพราะเธอสู้ได้มากกว่าใคร แต่เพราะลู่เจียวเป็นคนที่กู้ว่างเชินรัก เธอจึงอดทนมาตลอด แต่ถ้าตระกูลลู่มาใส่ร้ายเธอ ฉู่เหมียนจะไม่ยอมอดทนอีกต่อไป“ได้ครับ ฉู่เหมียน ผมเข้าใจแล้ว” หลินเฮิงชุยตอบกลับอย่างจริงจังหลิ่วอิงยังคงไม่พอใจ “คุณหมอคะ ลูกสาวฉันถูกพักงานใช่ไหม? ฉันต้องการให้เธอโดนพักงานด้วย!”เมื่อได้ยินคำพูดนั้

ฉู่เหมียนตกใจ ร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ? ถึงกับต้องฉีดยา!“ใช่ค่ะ ตอนนี้คุณกู้กำลังรออยู่หน้าห้อง เป็นห่วงเจียวเจียวมาก” ซางหานถอนหายใจพอพูดถึงเรื่องนี้ ทุกคนต่างก็คิดว่าฉู่เหมียนแพ้แบบไม่ยุติธรรม!ทุกอย่างของฉู่เหมียนดีกว่าลู่เจียว แต่กลับแพ้ในเรื่องของกู้ว่างเชินฉู่เหมียนกัดริมฝีปาก ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วลุกขึ้น “ฉันจะไปดูหน่อย”“อย่าไปเลยค่ะ ถ้าเจียวเจียวตื่นขึ้นมา ไม่รู้ว่าเธอจะด่าคุณยังไงบ้าง พยาบาลบอกว่าตอนที่เธอกำลังใจเสีย เธอพูดว่า...” พูดมาถึงตรงนี้ ซางหานก็เงียบไปฉู่เหมียนไม่เข้าใจ พูดว่าอะไรล่ะ?ซางหานเกาหัว ดูเหมือนไม่อยากจะเล่าต่อฉู่เหมียนยิ้ม “พูดมาเถอะ ไม่เป็นไรหรอก”คำพูดที่ออกมาจากปากของลู่เจียวเจียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันเกี่ยวกับเธอ…ฉู่เหมียน คงไม่ใช่เรื่องดีแน่“ลู่เจียวบอกว่า เธอจะฆ่าคุณซะ...” ซางหานพูดฉู่เหมียนเม้มปาก เป็นอย่างที่คิดไว้จริงด้วย“เพราะงั้นคุณหมอฉู่ ตอนนี้คุณต้องระวังตัวตอนอยู่ในโรงพยาบาลนะคะ เพราะทุกคนต่างก็คิดว่าคุณเป็นคนแอบเขียนจดหมายร้องเรียน” ซางหานเตือนฉู่เหมียนฉู่เหมียนพยักหน้า ลูบหัวซางหาน “ได้ พี่รู้แล้ว ไปทำงานเถอะ!”“