All Chapters of Sunshine In The Rain: Chapter 11 - Chapter 20

ELIO BLAZIEL SIERRA As days passed by, I became close with my children. We’re playing, studying and reading stories for them. I was actually fun. Sana nagawa ko na noon palang. But my babies are still young, kaya babawi ako hangga’t mahaba pa ang panahon bago pa sila tuluyang magdalaga’t binata. I’m sure they won’t need me as much as they reached their teenage life, just like I did during mine.Studying my medical books again, I felt a deep yearning to return to my work as a doctor. It wasn't just about fulfilling a professional duty; it was about finding the strength and courage to resume a role that held immense responsibility and meaning.The path back to practicing medicine wasn't simple. It required more than just academic knowledge; it demanded emotional readiness and mental preparedness. Each page I studied, each concept I reviewed, was a step towards regaining my confidence and readiness to serve as a healer once more.“Sir, magsisimba po kami. Sasama po kayo?” Veronikka said

VERONIKKA ELYSE LAURIERNaglalakad kami sa dalampasigan kasama si Vien at Vlad. Wala naman silang pasok ngayong araw dahil may meeting ang mga teacher's kaya plano ni Sir Elio na mamayang gabi nalang umuwi para makapag-enjoy ng maayos ang mga bata."Daddy, look!" Turo ni Vlad ang mga pagong na nalalakad patungong dagat."Turtle hatching!" Masaya kong sabi."Tara!" Hawak ko ang kamay ni Vien at napatakbo kaming dalawa na lumapit doon.Medyo marami din ang mga tao sa paligid at tuwang-tuwa na pinapanood ang mga pagong na nagpapaunahan na makapunta sa dagat. Tuwang-tuwa din ang kambal sa nakita at pumapalakpak pa si Vien kaya natawa ako.Nahagip ng mga mata ko si Leon at Nicole na naglalakad papalapit sa pwesto namin. Naramdaman ko naman ang kamay sa bewang ko kaya napatingin ako kung kanino iyon at nakita ko si Sir Elio na seryosong nakatingin kay Leon."Stay," bulong niya, kaya hinayaan ko siyang hawakan niya ang bewang ko. Mas humigpit iyon nang tumigil sa harapan namin sila Leon."Mo

VERONIKKA ELYSE LAURIERHindi na natuloy ang naudlot na pagtatalik namin ni Sir Elio kanina dahil nakatulog din ako kaagad. Nagising nalang ako na malapit na kaming mag-land sa London."Good morning," bati ni Sir Elio nang lumabas ako sa kwarto. Kaagad niya akong hinalikan sa noo at hindi ko mapigilang hindi kiligin!"Stop! You're making me blush," mahinang sabi ko. Natawa naman siya pero kaagad din akong hinalikan sa magkabilang pisngi."Huy! Tama na! Baka makita tayo ng mga anak mo," sabi ko, pero ang totoo'y natutuwa ako sa pagiging sweet niya. Nakakapanibago, pero ginusto ko naman ito kaya panindigan na natin!"Natin," pagtama niya. napakurap ako ng ilang beses sa sinabi niya, at pakiramdam ko'y tumigil ang oras.Natin..."What? My kids are already calling you 'mommy', isn't it enough to call my children as yours too?" Pilyo niyang tanong. Napa-'huh' ako sa tanong niya pero pinitik niya ng mahina ang noo ko. Sinamaan ko naman siya ng tingin pero kaagad niya lang binuksan ang pintu

Warning: This chapter contains graphic scenes of violence, including sexual harassment. Reader discretion is advised.VERONIKKA ELYSE LAURIERI watched myself in the mirror after slipping into a peach evening gown. It fit me perfectly, even though I hadn't been measured for it. Miss Zahouri truly has a remarkable talent; she can determine your exact measurements just by looking at you. How does she do that?I turned slightly, admiring the way the gown hugged my curves, its soft fabric flowing gracefully around me. The color complemented my skin tone, and the intricate design accentuated my features in all the right ways. It was as if the gown had been made specifically for me.As I continued to marvel at the dress, I couldn't help but think about Miss Zahouri's incredible skill. Her ability to create such a perfect fit without taking measurements seemed almost magical. Tanungin ko siya kung paano niya ginawa 'yon next time na magkita kami.For now, I was simply grateful to be wearing

VERONIKKA ELYSE LAURIERPinanood ko si Elio habang natutulog ngayon sa tabi ko. Since I nodded at him, and give him a chance to prove himself, ayaw na akong lubayan.I stroke my fingers in his silky and long hair. It was soft. Mas malambot pa ata ang buhok niya kesa sa buhok ko. Ano ba shampoo niya? Baka pwede kong gamitin din."Hmm," gumalaw si Elio at mas humigpit ang pagkakayakap saakin."Chansing ka ah," bulong ko. Lumawak lang ang ngiti niya at ilang sandali ay napadilat siya tsaka ako hinalikan sa labi."Bakit naman hindi? I'm your boyfriend, Nika," napatingin ako kaagad sa kanya na may malawak na ngiti."Huh? Sinabi ko na bang boyfriend kita? Ni hindi ka pa nga nangliligaw!" Singhal ko sa kanya. Napatawa naman siya at mas inilapit ang kanyang katawan sa katawan ko."It's 2037, babe. Uso pa ba ang ligaw?" He asked. Inirapan ko naman siya at napasimangot."I'm old-school, Elio! Ligawan mo ako!" Napatawa naman si Elio sa sinabi ko, pero tumango din."What kind of ligaw do you want,