All Chapters of ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: Chapter 1011 - Chapter 1020

“มีอะไรที่ผมไม่กล้าบ้าง”หลินเยว่หรูใบหน้าเย็นชาเฉยเมย จ้องเขม็งใส่ฉู่เฉินพร้อมเอามือเท้าเอว“ลูกชายของคุณเกิดมาก็ไม่สมดุลแล้ว หากไม่การรักษาอย่างทันท่วงทีละก็ ต่อให้ผมไม่ฆ่าเขา เขาก็อยู่ไม่เกินยี่สิบแปดหรอก”“ในโลกนี้คนที่สามารถช่วยเขาให้ไม่ตายได้ ก็มีแค่ผม ถ้าผมตายไปแล้ว ลูกชายของคุณก็ตายไปพร้อมกับผมเหมือนกัน ตอนนี้คุณก็ลองคิดให้ดีว่าควรจะเล่นงานผมอยู่อีกไหม”ฉู่เฉินใช้สายตาคุกคามจ้องมองหลินเยว่หรูขณะกล่าว“อะไร? เกิดมาก็ไม่สมดุล? แก...แกรู้ทุกอย่างได้ยังไง?”หลินเยว่หรูไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองขึ้นมาแล้วจริง ๆตั้งแต่เด็ก ลั่วเสี่ยวเทียนก็รูปร่างเล็ก ลั่วเทียนเต๋อและหลินเยว่หรูเห็นแล้วก็วิตกกังวล จึงเชิญแพทย์ชื่อดังมากมายมารักษาลั่วเสี่ยวเทียนหนึ่งในนั้นก็มีหนึ่งในสามผู้ที่มีความชำนาญการระดับประเทศ หมอเทวดาจ้าวเมืองหลงจิง อีกทั้งหมอเทวดาจ้าวยังพูดกับปากว่าอาการของลั่วเสี่ยวเทียนก็คือการที่เกิดมาร่างกายไม่สมดุลแต่ฉู่เฉินยังไม่เคยดูอาการให้ลั่วเสี่ยวเทียน มองออกทุกสิ่งทุกอย่างแค่จากการดูการแข่งขันศิลปะการต่อสู้เพียงอย่างเดียวเหรอ?หลินเยว่หรูชักจะสงสัยในตัวฉู่เฉิน ว่ามีทักษะก

อากาศร้อนมาก คนรับใช้ตระกูลลั่วและบอดีการ์ดต่างนอนกลางวันภายในห้องของตนเอง ใครจะไปคิดว่าฉู่เฉินจะรักษาเวลาขนาดนี้ เมื่อวานเพิ่งจะพูดคุยเรื่องเงื่อนไข วันนี้ก็มาหาถึงบ้านอย่างรวดเร็วแบบนี้แล้ว?ลั่วเทียนเต๋อหลับสนิทกรนครอก ๆ ไม่รู้เลยสักนิดว่ากำลังจะโดนสวมเขาอย่างร้ายแรง ซึ่งเขานั้นได้อยู่บนหัวเรียบร้อยแล้วฉู่เฉินตามหาสักพักใหญ่ก็ไม่พบเงาของลั่วหัวเอ๋อร์ ภายในห้องรับแขกกว้างใหญ่ก็มีแค่หลินเยว่หรูอยู่เพียงคนเดียวหลินเยว่หรูในขณะนี้ สวมชุดกี่เพ้าผ้าไหม กระโปรงผ่าข้างจนถึงต้นขา จนมองเห็นขอบถุงน่องนั้นได้อย่างชัดเจนหลินเยว่หรูดูรายการทีวีพร้อมปอกแอปเปิลไปพลาง นั่งโดยการวางเท้าเล็ก ๆ นั้นไว้บนโต๊ะเล็ก และปล่อยให้ลมเย็น ๆ พัดใต้กระโปรงยังไม่ทันที่หลินเยว่หรูได้มีปฏิกิริยาตอบสนองขึ้นมา ก็เห็นเงาของคนมาปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเธออย่างกะทันหัน วินาทีต่อมา หลินเยว่หรูก็เผลอกรีดร้องด้วยความตกใจ“ใคร!”ฉู่เฉินไม่รอให้เธอได้ขัดขืน จึงโอบตัวเธอไว้ในอ้อมแขน“แกนี่เอง? แก…แกกล้ามากนะ ลั่วเทียนเต๋อและหัวเอ๋อร์ก็อยู่ที่บ้าน แก…แกทำไมถึงกล้า…”หลินเยว่หรูตกใจจนนิ่งอึ้งกับการปรากฏตัวอย่างกะทันห

ลั่วหัวเอ๋อร์ไปต้มกุ้งล็อบสเตอร์แล้วไม่ใช่เหรอ?ทำไมแป๊บเดียวก็กลับมาแล้วล่ะ?หลินเยว่หรูแทบอยากจะมอบฝ่ามือให้ลั่วหัวเอ๋อร์สักสองทีจริง ๆ ทำอะไรก็ตามไม่ตั้งใจเกินไปแล้ว ในอนาคตยังจะแต่งออกไปได้ยังไง?ลั่วหัวเอ๋อร์ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ปลดกระดุมเสื้อและถอดเสื้อคาร์ดิคุณนถักออก สิ่งที่เหลืออยู่บนร่างกายของเธอคือแผ่นหลังอันสวยงาม รูปร่างที่น่าภาคภูมิใจและผิวขาวราวหิมะของเธอ ถูกเปิดเผยจดหมดเปลือกในทันที“อะ…เหนื่อยจะตายแล้ว”ขณะกล่าว ลั่วหัวเอ๋อร์ก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงขนาดใหญ่ที่อ่อนนุ่มทันที ยืดบิดตัวกางแขนกางขา หมุนไหล่หมุนคอผ่อนคลายสักครู่ และหรี่ตาพูดขึ้นว่า “ทั้งเหนื่อยและร้อน ฉันไม่ไหวแล้ว ต้องนอนสักหน่อย…”ขณะพูดเธอก็หาท่าที่สบายที่สุดแล้วพลิกตัว เพลิดเพลินกับช่วงเวลาอันดีงามแต่ขณะนี้หลินเยว่หรูกลับรู้สึกตื่นเต้นและกังวลในเวลาเดียวกัน จ้องเขม็งไปยังลั่วหัวเอ๋อร์ด้วยความประหม่าผ่านช่องว่างระหว่างประตูตู้เสื้อผ้าเธอร้อนใจมากจริง ๆ นะ ลั่วหัวเอ๋อร์มาทำตัวต่างจากปกติอะไรวันนี้โดยทั่วไปเธอแทบจะไม่นอนกลางวันเลย วันนี้มันบังเอิญอะไรกันนะ?ส่วนฉู่เฉินก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ออกแรง

แทบจะเรียกได้ว่าในเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่ชั่วโมง ข่าวที่ฉู่เฉินใช้วิชาของสำนักเทียนเยว่สังหารคุณชายเซียวเหยาและหลิงเฟิงก็แพร่กระจายทั่วเมืองใหญ่ในภูเขาสือว่านและภูเขาหลางจวีซวี รวมถึงบรรดาสำนักใหญ่น้อย“ท่านธรรมาจารย์ ศิษย์พี่... ศิษย์พี่ถูกเจ้าหนูฉู่เฉินนั่นฆ่าตายแล้ว”ในขณะที่ธรรมาจารย์ สำนักชิงอวิ๋นยังปิดด่านบำเพ็ญ ศิษย์คนหนึ่งของสำนักชิงอวิ๋นก็รีบวิ่งพรวดเข้ามาในห้องลับและกล่าวด้วยสีหน้าโศกเศร้าและคับแค้นใจ“อะไรนะ?”คนในสำนักชิงอวิ๋นลืมตาขึ้นทันที ดวงตาทั้งสองข้างฉายแววโหดเหี้ยม มองศิษย์สำนักชิงอวิ๋นตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ“ศิษย์พี่ใหญ่ถูกฉู่เฉินฆ่าตายแล้ว แถมแม้แต่หลิงเฟิงแห่งวังเทียนเจี้ยนก็ตายแล้วครับ”ศิษย์ของสำนักชิงอวิ๋นคนนั้นพูดด้วยเสียงสั่นเครือ“เป็นไปไม่ได้!”เมื่อคนสำนักชิงอวิ๋นได้ยินก็ลุกขึ้นยืนทันทีไม่ว่าอย่างไร เขาก็ไม่เชื่อว่าผู้บำเพ็ญอิสระจากโลกมนุษย์คนหนึ่งจะสามารถฆ่าศิษย์ที่เขาฝึกสอนมากับมือลงได้คุณชายเซียวเหยามีพลังระดับสร้างรากฐานขั้นที่แปดเลยนะ!ต่อให้ฉู่เฉินเก่งกาจอย่างไร แต่ในสภาพแวดล้อมในโลกมนุษย์ที่แม้แต่มรดกวิชาก็ยังไม่สมบูรณ์ เขาในวัยแค่นี้ก็

อีกด้านหนึ่งในสำนักเทียนเยว่ ตอนนี้บรรยากาศตึงเครียดอย่างถึงที่สุดแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าข่าวนี้แพร่กระจายมาจากไหน แต่ชัดเจนว่าเป็นการยุยงให้แตกแยกกัน“นี่มันชัดเจนว่าเป็นการใส่ร้ายสำนักเทียนเยว่ของเรา!”ไป๋เหมยพูดโกรธจนแก้มแดงก่ำ ลูกตาแทบจะถลนออกมาขณะนี้ชายวัยกลางคนอายุราวสี่สิบปีคนหนึ่งนั่งอยู่กลางห้องโถงใหญ่ สวมชุดคลุมสีขาว ใบหน้าเคร่งขรึมราวกับน้ำนิ่งและสง่างามอย่างหาที่เปรียบมิได้ สีหน้าก็ดูไม่สู้ดีเช่นกันคนคนนี้คือเจ้าสำนักเทียนเยว่ หลินเทียนชิงเมื่อได้ยินข่าวนี้ หลินเทียนชิงจึงได้รวบรวมเหล่าผู้อาวุโสหลายท่านของสำนักเทียนเยว่และเหล่าศิษย์ที่มีพลังแข็งแกร่งที่สุดนับสิบคนมาหารือที่ห้องโถงใหญ่เมื่อเห็นหลินเทียนชิงมีสีหน้าไม่น่าดูนัก ไป๋เหมยจึงลุกขึ้นก่อน เดินไปยังผู้ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ในห้องโถงใหญ่และกำหมัดคารวะ “เจ้าสำนัก ฉันจะไปชี้แจงกับสำนักว่านเจี้ยนและสำนักชิงอวิ๋นให้ชัดเจนค่ะ”หลินเทียนชิงส่ายศีรษะและกล่าวว่า “พูดมากเกินไปก็ไม่เกิดประโยชน์ เพียงจะยิ่งทำให้สถานการณ์แย่ลง ไม่มีความจำเป็นต้องเสียแรงเปล่า”กล่าวถึงตรงนี้ หลินเทียนชิงหันไปมองทุกคนรอบตัวแล้วกล่าวว่า