เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1012
บทที่เกี่ยวข้อง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1013
อากาศร้อนมาก คนรับใช้ตระกูลลั่วและบอดีการ์ดต่างนอนกลางวันภายในห้องของตนเอง ใครจะไปคิดว่าฉู่เฉินจะรักษาเวลาขนาดนี้ เมื่อวานเพิ่งจะพูดคุยเรื่องเงื่อนไข วันนี้ก็มาหาถึงบ้านอย่างรวดเร็วแบบนี้แล้ว?ลั่วเทียนเต๋อหลับสนิทกรนครอก ๆ ไม่รู้เลยสักนิดว่ากำลังจะโดนสวมเขาอย่างร้ายแรง ซึ่งเขานั้นได้อยู่บนหัวเรียบร้อยแล้วฉู่เฉินตามหาสักพักใหญ่ก็ไม่พบเงาของลั่วหัวเอ๋อร์ ภายในห้องรับแขกกว้างใหญ่ก็มีแค่หลินเยว่หรูอยู่เพียงคนเดียวหลินเยว่หรูในขณะนี้ สวมชุดกี่เพ้าผ้าไหม กระโปรงผ่าข้างจนถึงต้นขา จนมองเห็นขอบถุงน่องนั้นได้อย่างชัดเจนหลินเยว่หรูดูรายการทีวีพร้อมปอกแอปเปิลไปพลาง นั่งโดยการวางเท้าเล็ก ๆ นั้นไว้บนโต๊ะเล็ก และปล่อยให้ลมเย็น ๆ พัดใต้กระโปรงยังไม่ทันที่หลินเยว่หรูได้มีปฏิกิริยาตอบสนองขึ้นมา ก็เห็นเงาของคนมาปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเธออย่างกะทันหัน วินาทีต่อมา หลินเยว่หรูก็เผลอกรีดร้องด้วยความตกใจ“ใคร!”ฉู่เฉินไม่รอให้เธอได้ขัดขืน จึงโอบตัวเธอไว้ในอ้อมแขน“แกนี่เอง? แก…แกกล้ามากนะ ลั่วเทียนเต๋อและหัวเอ๋อร์ก็อยู่ที่บ้าน แก…แกทำไมถึงกล้า…”หลินเยว่หรูตกใจจนนิ่งอึ้งกับการปรากฏตัวอย่างกะทันห
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1014
“แม่คะ?”ลั่วหัวเอ๋อร์เดินพร้อมกับเรียกหาในห้องนอนของหลินเยว่หรูแต่ผ่านไปนานสักพักใหญ่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากหลินเยว่หรู ลั่วหัวเอ๋อร์จึงผลักประตูห้องนอนของหลินเยว่หรูเข้าไปด้วยความสงสัย ก็พบกับความว่างเปล่าไม่มีคนอยู่ จึงพึมพำด้วยความงง “เอ๋? ยังตอนเช้าอยู่เลย ไปไหนกันหมดนะ?”ขณะลั่วหัวเอ๋อร์กล่าวขึ้นก็ผลักประตูอีกบานของห้องนอนอีกห้องอีกครั้ง“แม่?”เมื่อเห็นว่าภายในห้องนอนก็ไม่มีใครสักคน ลั่วหัวเอ๋อร์มีสีหน้าเต็มไปด้วยความฉงนสงสัยไม่หายเดินวนหาอีกหนึ่งรอบก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของหลินเยว่หรู ลั่วหัวเอ๋อร์จึงเริ่มเกิดความสงสัยขึ้นมาทันที แล้วเดินไปทางห้องของตัวเองได้ยินเสียงเดินระหว่างทางเดินใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ หลินเยว่หรูร้อนใจจนหน้าแดงระเรื่อ ผลักตัวฉู่เฉินออกและกล่าว “ฉู่เฉิน ไม่ได้นะ ห้ามให้หัวเอ๋อร์เห็นเด็ดขาด”ฉู่เฉินเห็นสีหน้าท่าทางร้อนใจของหลินเยว่หรูแล้วจึงผละตัวออกพร้อมยิ้มร้ายกล่าว “เฮ้อ ถึงยังไงในไม่ช้าก็เร็วพวกคุณสองแม่ลูกก็เป็นคนของผมวันยังค่ำ กลัวอะไรกัน”ฮะ?หลินเยว่หรูได้ยินคำพูดนี้แล้วก็อึ้งไปในทันทีแต่เธอจะไปมีเวลาถามที่ไหน รีบผลักฉู่เฉินออกและกล่าว “ไม่มีเวล
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1015
ลั่วหัวเอ๋อร์ไปต้มกุ้งล็อบสเตอร์แล้วไม่ใช่เหรอ?ทำไมแป๊บเดียวก็กลับมาแล้วล่ะ?หลินเยว่หรูแทบอยากจะมอบฝ่ามือให้ลั่วหัวเอ๋อร์สักสองทีจริง ๆ ทำอะไรก็ตามไม่ตั้งใจเกินไปแล้ว ในอนาคตยังจะแต่งออกไปได้ยังไง?ลั่วหัวเอ๋อร์ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ปลดกระดุมเสื้อและถอดเสื้อคาร์ดิคุณนถักออก สิ่งที่เหลืออยู่บนร่างกายของเธอคือแผ่นหลังอันสวยงาม รูปร่างที่น่าภาคภูมิใจและผิวขาวราวหิมะของเธอ ถูกเปิดเผยจดหมดเปลือกในทันที“อะ…เหนื่อยจะตายแล้ว”ขณะกล่าว ลั่วหัวเอ๋อร์ก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงขนาดใหญ่ที่อ่อนนุ่มทันที ยืดบิดตัวกางแขนกางขา หมุนไหล่หมุนคอผ่อนคลายสักครู่ และหรี่ตาพูดขึ้นว่า “ทั้งเหนื่อยและร้อน ฉันไม่ไหวแล้ว ต้องนอนสักหน่อย…”ขณะพูดเธอก็หาท่าที่สบายที่สุดแล้วพลิกตัว เพลิดเพลินกับช่วงเวลาอันดีงามแต่ขณะนี้หลินเยว่หรูกลับรู้สึกตื่นเต้นและกังวลในเวลาเดียวกัน จ้องเขม็งไปยังลั่วหัวเอ๋อร์ด้วยความประหม่าผ่านช่องว่างระหว่างประตูตู้เสื้อผ้าเธอร้อนใจมากจริง ๆ นะ ลั่วหัวเอ๋อร์มาทำตัวต่างจากปกติอะไรวันนี้โดยทั่วไปเธอแทบจะไม่นอนกลางวันเลย วันนี้มันบังเอิญอะไรกันนะ?ส่วนฉู่เฉินก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ออกแรง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1016
หลินเยว่หรูมองไปยังทิศทางที่แผ่นหลังของฉู่เฉินหายลับไป ใบหน้าสวยฉายแววเย็นชาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยเสียงเบาไม่มีทางเลือก สิ่งที่เธอต้องเสียมันมากเหลือเกินจริง ๆหลังจากพักผ่อนอยู่อีกครู่ใหญ่ หลินเยว่หรูก็ลากร่างกายที่อ่อนล้าเข้าไปในห้องอาบน้ำเพื่อจัดการกับตัวเองโดยไม่ทันได้คิดอะไรมาก หลินเยว่หรูหยิบยาลูกกลอนสองเม็ดที่ฉู่เฉินมอบเธอให้ แล้วมุ่งหน้าไปยังห้องของลั่วเสี่ยวเทียนแต่เพียงก้าวออกไปไม่กี่ก้าว สองขาของหลินเยว่หรูก็พลันอ่อนแรงลงจนเกือบล้มลงตรงนั้น ด้วยความจนใจ เธอจึงต้องพิงกำแพงเดินไปในตอนนี้เอง ลั่วหัวเอ๋อร์พิ่งเดินออกมาจากห้องครัวพอดี พอเห็นหลินเยว่หรูเดินพิงกำแพงมาก็เอ่ยถามด้วยความสงสัย “แม่คะ... นี่แม่... เกิดอะไรขึ้น?”“เหงื่อออกทั้งตัวขนาดนี้ แล้วทำไมยังเดินขากะเผลกอย่างนี้อีก?”หลินเยว่หรูเป็นถึงยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานขั้นที่แปด แล้วใครจะสามารถทำให้แม่บาดเจ็บแบบนี้ได้?ยิ่งไปกว่านั้น ที่นี่ยังเป็นบ้านของตัวเอง ลั่วหัวเอ๋อร์ที่ไม่ได้ยินเสียงการต่อสู้ใดๆ ดังนั้นจึงยิ่งแปลกใจเข้าไปอีก“ไม่มีอะไรหรอก... แม่... แม่เพิ่งฝึกท่าหมัดเมื่อกี้แล้วพลาดจนทำให้เอวเคล็ด...”ระหว
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1017
แทบจะเรียกได้ว่าในเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่ชั่วโมง ข่าวที่ฉู่เฉินใช้วิชาของสำนักเทียนเยว่สังหารคุณชายเซียวเหยาและหลิงเฟิงก็แพร่กระจายทั่วเมืองใหญ่ในภูเขาสือว่านและภูเขาหลางจวีซวี รวมถึงบรรดาสำนักใหญ่น้อย“ท่านธรรมาจารย์ ศิษย์พี่... ศิษย์พี่ถูกเจ้าหนูฉู่เฉินนั่นฆ่าตายแล้ว”ในขณะที่ธรรมาจารย์ สำนักชิงอวิ๋นยังปิดด่านบำเพ็ญ ศิษย์คนหนึ่งของสำนักชิงอวิ๋นก็รีบวิ่งพรวดเข้ามาในห้องลับและกล่าวด้วยสีหน้าโศกเศร้าและคับแค้นใจ“อะไรนะ?”คนในสำนักชิงอวิ๋นลืมตาขึ้นทันที ดวงตาทั้งสองข้างฉายแววโหดเหี้ยม มองศิษย์สำนักชิงอวิ๋นตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ“ศิษย์พี่ใหญ่ถูกฉู่เฉินฆ่าตายแล้ว แถมแม้แต่หลิงเฟิงแห่งวังเทียนเจี้ยนก็ตายแล้วครับ”ศิษย์ของสำนักชิงอวิ๋นคนนั้นพูดด้วยเสียงสั่นเครือ“เป็นไปไม่ได้!”เมื่อคนสำนักชิงอวิ๋นได้ยินก็ลุกขึ้นยืนทันทีไม่ว่าอย่างไร เขาก็ไม่เชื่อว่าผู้บำเพ็ญอิสระจากโลกมนุษย์คนหนึ่งจะสามารถฆ่าศิษย์ที่เขาฝึกสอนมากับมือลงได้คุณชายเซียวเหยามีพลังระดับสร้างรากฐานขั้นที่แปดเลยนะ!ต่อให้ฉู่เฉินเก่งกาจอย่างไร แต่ในสภาพแวดล้อมในโลกมนุษย์ที่แม้แต่มรดกวิชาก็ยังไม่สมบูรณ์ เขาในวัยแค่นี้ก็
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1018
“ความแค้นนี้ ผมไม่มีวันกลืนมันลง!”เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ดวงตาของปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็มีแสงอันตรายสองสายพุ่งออกมา!ธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นที่มีสีหน้ามืดมน ไม่พูดอะไรอยู่นาน เมื่อผ่านไปครู่หนึ่งจึงเปิดปากพูดอย่างครุ่นคิด “สหายว่านเจี้ยน ผมรู้สึกว่าเรื่องนี้ดูเหมือนจะไม่ง่ายขนาดนั้น”“สำนักเทียนเยว่และสำนักของเราก็เหมือนกัน เป็นสำนักที่อยู่รอบนอกของสี่เขตศักดิ์สิทธิ์ เขาเอาความกล้ามาจากไหน ถึงกล้าร่วมมือกับเด็กน้อยอย่างฉู่เฉินมาวางแผนเล่นงานสองสำนักใหญ่ของเรา?”ซี้ด!เมื่อได้ยินคำนี้ ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็อดเผยสีหน้าฉงนขึ้นมาไม่ได้และเอ่ยถามว่า “สหายชิงอวิ๋น หมายความว่ายังไง?”“ผมกังวลว่าสำนักเทียนเยว่จะได้รับคำสั่งจากเบื้องบนของสี่เขตศักดิ์สิทธิ์ ถ้าเป็นเช่นนั้น การที่เราทั้งสองสำนักบุกไปโจมตีสำนักเทียนเยว่ ก็ไม่ต่างอะไรกับการจุดไฟเผาตัวเอง”นี่…ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าก็แสดงความกังวลออกมาเช่นกันสี่เขตศักดิ์สิทธิ์ในโลกแห่งการหยั่งรู้ก็คือภูเขาสือว่าน ภูเขาหลางจวีซวี ภูเขาหิมะมังกรหยกและภูเขามังกรเทพซึ่งแบ่งออกเป็นหลายระดับทั้งวังว่านเจี้ยนและสำนักชิงอวิ๋น แม้ก
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1019
อีกด้านหนึ่งในสำนักเทียนเยว่ ตอนนี้บรรยากาศตึงเครียดอย่างถึงที่สุดแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าข่าวนี้แพร่กระจายมาจากไหน แต่ชัดเจนว่าเป็นการยุยงให้แตกแยกกัน“นี่มันชัดเจนว่าเป็นการใส่ร้ายสำนักเทียนเยว่ของเรา!”ไป๋เหมยพูดโกรธจนแก้มแดงก่ำ ลูกตาแทบจะถลนออกมาขณะนี้ชายวัยกลางคนอายุราวสี่สิบปีคนหนึ่งนั่งอยู่กลางห้องโถงใหญ่ สวมชุดคลุมสีขาว ใบหน้าเคร่งขรึมราวกับน้ำนิ่งและสง่างามอย่างหาที่เปรียบมิได้ สีหน้าก็ดูไม่สู้ดีเช่นกันคนคนนี้คือเจ้าสำนักเทียนเยว่ หลินเทียนชิงเมื่อได้ยินข่าวนี้ หลินเทียนชิงจึงได้รวบรวมเหล่าผู้อาวุโสหลายท่านของสำนักเทียนเยว่และเหล่าศิษย์ที่มีพลังแข็งแกร่งที่สุดนับสิบคนมาหารือที่ห้องโถงใหญ่เมื่อเห็นหลินเทียนชิงมีสีหน้าไม่น่าดูนัก ไป๋เหมยจึงลุกขึ้นก่อน เดินไปยังผู้ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ในห้องโถงใหญ่และกำหมัดคารวะ “เจ้าสำนัก ฉันจะไปชี้แจงกับสำนักว่านเจี้ยนและสำนักชิงอวิ๋นให้ชัดเจนค่ะ”หลินเทียนชิงส่ายศีรษะและกล่าวว่า “พูดมากเกินไปก็ไม่เกิดประโยชน์ เพียงจะยิ่งทำให้สถานการณ์แย่ลง ไม่มีความจำเป็นต้องเสียแรงเปล่า”กล่าวถึงตรงนี้ หลินเทียนชิงหันไปมองทุกคนรอบตัวแล้วกล่าวว่า
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1020
ซี้ดๆ!ผีดิบเลือดคลั่งระดับสูงสุด?!แม้แต่ซ่งหนิงซวงยังลอบตกตะลึงในใจเมื่อเห็นเจ้าทึ่มเดินตรงเข้ามาหาเธอด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตร ซ่งหนิงซวงก็หันมองไปทางห้องรับแขกของฉู่เฉินด้วยสายตาขุ่นเคือง จากนั้นเดินออกจากวิลล่าเฟิ่งหมิงไปด้วยความโมโหจนกระทั่งซ่งหนิงซวงเดินไปไกล อวี้ลู่ค่อยๆ เดินออกมาจากหลังฉากกั้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะกล่าวกับฉู่เฉินว่า “ฉู่เฉิน เจ้าไม่ควรปฏิเสธข้อเสนอของนางอย่างเด็ดขาดเช่นนั้น”“ยามนี้ข้าเองพลังไม่มั่นคง ไม่อาจช่วยอะไรเจ้าได้เลย ถ้าสองสำนักใหญ่คิดเล่นงานเจ้าจริงๆ เกรงว่าเจ้าคงไม่สามารถปกป้องตัวเองได้”ได้ยินดังนั้น ฉู่เฉินกลับหัวเราะเสียงเบา กล่าวว่า “เป็นผู้ชายสูงเจ็ดฟุตแท้ๆ ยังต้องให้ผู้หญิงมาปกป้องอีกเหรอ? ดูถูกกันอยู่หรือไง?”อะไรนะ?พอได้ยินคำพูดนี้ ดวงตาคู่สวยของอวี้ลู่ก็หรี่ลงเล็กน้อย ใบหน้าเล็กซีดขาวและกล่าวว่า “เจ้าอย่ามาไม่รู้จักดีชั่วนะ ข้า... ข้าก็หวังดีต่อเจ้า!”ฉู่เฉินกลอกตามองอวี้ลู่ ก่อนจะถ่มน้ำลายกล่าวว่า “เพื่อผมงั้นเหรอ?”“ถ้าหวังดีกับผมจริง ก็ไม่ควรยุให้ผมไปล้างเท้าให้พวกยายแก่จากสำนักจื่อเซียวนั่นสิ!”แม่ง!อวี้ลู่เกลียดจนกัดฟ
บทล่าสุด
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1040
มันอยู่เหนือระดับที่พวกเขาสามารถประมาณค่าได้ไปแล้ว!นักพรตแห่งน้ำไฟผู้แข็งแกร่งไร้เทียมทานเมื่อกี้ ตอนนี้ก็เหงื่อเย็นแตกพลั่ก ไม่กล้าแม้แต่จะปฏิเสธแม้แต่คำเดียวเมื่อเห็นฉากนี้ สีหน้าของปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็เปลี่ยนไปทันที มองสำรวจฉู่เฉินด้วยรอยยิ้มเยาะและกล่าวว่า “เจ้าหนู ดูเหมือนว่าการคำนวณของมนุษย์จะสู้การคำนวณของสวรรค์ไม่ได้จริงๆ คุณคงไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลยใช่ไหมล่ะ”“ยังกล้าให้ฉันมอบศิษย์ไปอุ่นเตียงให้แกอีกเหรอ? หึ!”เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็แค่นเสียงเย็นและกล่าวว่า “ฉันแนะนำให้แกรีบส่งหยกโลหิตกิเลนมา แล้วฆ่าตัวตายรชดใช้ความผิดต่อหน้าฉันซะ ไม่งั้น...”เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ในดวงตาของปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็ระเบิดรังสีอำมหิตออกมาสองสายสถานการณ์พลิกผันเร็วเกินไป จนกระทั่งหลิงเสวี่ยยังไม่ได้สติ แต่ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนไม่เปลี่ยนสีหน้าเร็วเกินไปหน่อยเหรอ?ฉู่เฉินหรี่ตาลงและกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “คุณแน่ใจเหรอ?”“หึ เจ้าหนู ใกล้ตายแล้ว อย่าดิ้นรนไปให้เปลืองแรงเลย!”ขณะกล่าว ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็ชักกระบี่ออกมาทันที กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวของผู้แข็งแกร่งระดับควบแ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1039
หลิงเสวี่ยมองปรมาจารย์ว่านเจี้ยนผู้เป็นดั่งเทพเจ้าในใจของเธอ ที่ขณะนี้กลับกำลังก้มหัวคำนับให้ฉู่เฉิน ความรู้สึกก็ซับซ้อนอย่างยิ่งหรือเป็นอย่างที่ฉู่เฉินเคยกล่าวไว้ ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนที่เธอเคารพราวเทพเจ้ามาโดยตลอด ช่างดูเล็กจ้อยราวกับมดตัวหนึ่งจริงเหรอ?เธอไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้า แต่ทั้งหมดนี้ เธอก็เถียงไม่ออก“ปะ… ปรมาจารย์…”น้ำตาของหลิงเสวี่ยไหลพรากลงมาแต่เธอไม่ได้ร้องไห้ให้ปรมาจารย์ว่านเจี้ยน แต่เป็นความเชื่อของตนที่ยึดมั่นมาหลายปี ที่ในเวลานี้มันพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง“ปรมาจารย์?”ฉู่เฉินจ้องปรมาจารย์ว่านเจี้ยนอย่างเย็นชา ก่อนสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวว่า “งั้นผมขอถามคุณหน่อยว่าคุณส่งพ่อแม่ของผมไปให้ใครต่อ”ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนค่อยๆ เงยหน้าขึ้น มองไปที่ฉู่เฉินแล้วกล่าวว่า “คุณฉู่ คุณอย่าถามเลย ผมพูดไม่ได้ แค่ผมพูดตัวตนของอีกฝ่ายออกมาก็จะระเบิดเป็นหมอกโลหิตทันที”ซี้ด ซี้ด!เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฉู่เฉินก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ก็เข้าใจทันทีว่าปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็ถูกคนลงยันต์คุมวิญญาณเช่นกัน ตราบใดที่เอ่ยตัวตนของอีกฝ่ายออกมา ก็จะระเบิดกลายเป็นหมอกโลหิตเหมือนกับเกาเซ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1038
ประตูหินหมื่นชั่งที่แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอยู่แล้ว หลังจากเหตุการณ์นี้ก็ยิ่งสั่นคลอนมากขึ้นไปอีกเมื่อเห็นว่าประตูกำลังจะถูกทำลาย ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็ร้อนใจแทบจะกระอักเลือดออกมาแต่ในขณะนี้ ว่านโซ่วเซียนเวิงและคนอื่นๆ ที่โจมตีมานานแต่ยังไม่สำเร็จ ก็เรียกเทพสังหารและคนอื่นๆ ให้เข้าร่วมการต่อสู้ด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัวนับไม่ถ้วนถาโถมเข้าใส่ประตูหินหมื่นชั่ง และศิษย์จำนวนไม่น้อยที่เฝ้าดูแลประตูหินหมื่นชั่งก็ถูกแรงสั่นสะเทือนกระแทกจนเลือดสาดแม้แต่ศิษย์พี่ใหญ่ถานเฟิงยังกระอักเลือดล้มลง หมดเรี่ยวแรงในขณะนี้ ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็หวาดกลัวขึ้นมาแล้วจริงๆถ้าประตูภูเขาถูกทำลายลงและว่านโซ่วเซียนเวิงและพวกพ้องไม่ได้รับหยกโลหิตกิเลน แน่นอนว่าจะต้องระบายความโกรธกับศิษย์ของวังเทียนเจี้ยนและทั้งวังเทียนเจี้ยนคงต้องนองไปด้วยเลือดเป็นแน่“คุณ...คุณฉู่ ขอร้องคุณแล้ว รีบออกไปจากที่นี่เถิด วิหารของวังเทียนเจี้ยนของผมเล็กเกินไปที่จะรองรับคนใหญ่คนโตเช่นคุณได้”ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนคุกเข่าลงพร้อมอ้อนวอนน้ำตานองหน้าเมื่อเห็นฉากนี้ หลิงเสวี่ยสับสนไปหมดแล้วทุกอย่างเป็นไปตามที่ฉู่เฉินกล่าวไว้จริงๆ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1037
ครั้งนี้ ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนยอมแพ้แล้วจริงๆ เพราะสองคนที่มาด้วยกันนั้นคือตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวของภูเขาหลางจวีซวีอันเลื่องชื่อ นักพรตแห่งน้ำไฟพวกเขาทั้งสองคนเป็นทั้งศิษย์พี่ศิษย์น้อง ทั้งยังมีชื่อเสียงเรื่องรักร่วมเพศอีกด้วย และตัวติดกันมาตั้งแต่เด็กและเป็นสองผู้มีพลังระดับทารกวิญญาณขั้นสูงสุด ทั่วทั้งภูเขาหลางจวีซวี ใครได้ยินชื่อเสียงของคนทั้งสองแล้วไม่ปวดหัวบ้าง?“แกคู่ควรมาขอเรียกร้องศักดิ์ศรีต่อหน้าพวกเราสองคนด้วยเหรอ?”หนึ่งในนักพรตก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวของระดับทารกวิญญาณขั้นสูงสุดก็แผ่ลงมาประตูหินหมื่นจินที่โจมตีมานานก็ไม่พัง ทันใดนั้นก็เกิดรอยแตกร้าวขนาดใหญ่กว้างกว่าสามนิ้วแม้แต่ว่านโซ่วเซียนเวิงและคนอื่นๆ ก็ก็ยังตกใจจนถอยหลังไปหลายก้าว เพื่อรักษาระยะห่างที่ปลอดภัยจากประตูวังเทียนเจี้ยน“ครับ ครับ ครับ ผู้น้อยจะไปเชิญฉู่เฉินทันทีมาเดี๋ยวนี้ครับ”ในขณะนี้ ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนหมดความอดทนแล้วและรีบร้อนวิ่งไปที่ห้องโถงใหญ่ในขณะนี้ เหล่าศิษย์วังเทียนเจี้ยนที่เดิมทียังคงโหวกเหวกโวยวายเพราะหลิงเสวี่ย ต่างก็หวาดกลัวจนเงียบกริบ คุกเข่าลงกับพื้นทีละคน ไ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1036
ถุย!หลิงเสวี่ยจ้องฉู่เฉินด้วยความเกลียดชังเธอคุกเข่าบนพื้นมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว นวดจนแขนทั้งปวดทั้งเมื่อย ฉู่เฉินม่รู้จักทะนุถนอมผู้หญิงเลยงั้นเหรอ?แม้แต่น้ำสักอึกก็ไม่ให้เธอดื่ม อย่างน้อยก็น่าจะให้เธอได้พักบ้างสิ“ฉู่เฉิน คุณคงไม่คิดจริงๆ หรอกนะว่าพวกเราในวังว่านเจี้ยนจะกลัวคุณ? ตราบใดที่กำลังเสริมมาถึง คนเหล่านั้นที่อยู่ข้างนอกก็จะถูกขับไล่ออกไป ถึงเวลานั้น... ถึงเวลานั้นคุณจะมาร้องไห้ก็ไม่ทันแล้ว!”หลิงเสวี่ยไม่อาจทนได้อีกต่อไป กัดฟันเงยหน้าขึ้นมองฉู่เฉินด้วยความโกรธแค้นฉู่เฉินหัวเราะเบาๆ ส่ายหัวและกล่าวว่า “วังว่านเจี้ยน? กำลังเสริม? คุณคิดง่ายเกินไปแล้ว”กล่าวถึงตรงนี้ ฉู่เฉินก็ค่อยๆ วางถ้วยชาลงและกล่าวอย่างใจเย็น “คุณคงไม่คิดว่าผมจงใจปล่อยข่าวออกไปเพื่อจัดการกับพวกคุณโดยเฉพาะหรอกใช่ไหม?”“ถ้าคิดแบบนั้น คุณไร้เดียงสาเกินไปแล้ว”อย่าว่าแต่พวกคุณสามสำนักเลย ต่อให้สามสิบหรือสามร้อย ผมก็ไม่ใส่ใจ”โอ้ย บ้าจริง!คุณนี่โม้เกินไปแล้ว!หลิงเสวี่ยโกรธจนฝ่ามือคันยุบยิบ อยากจะตบฉู่เฉินสักสองฉาดเมื่อเห็นสีหน้าไม่พอใจของหลิงเสวี่ย ฉู่เฉินก็ยิ้มอย่างไม่ใส่ใจและกล่าวว่า “ไม่เชื่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1035
“ปรมาจารย์ อย่ารับปากเขานะครับ!”“ปรมาจารย์ วังว่านเจี้ยนของเรายังจะกลัวเขาที่เป็นแค่ผู้บำเพ็ญอิสระคนเดียวอีกเหรอ!”“ปรมาจารย์ ผมอาสาไปเฝ้าประตูเขาเพื่อปกป้องสำนักเองครับ!”เหล่าศิษย์ต่างตาเบิกโพลงด้วยความโกรธแค้น!ความหมายในคำพูดของฉู่เฉิน นั้นชัดเจนยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด คือต้องการใช้หลิงเสวี่ยแลกกับความปลอดภัยของทั้งสำนักเทียนเจี้ยนของพวกเขา!ใครในที่นี้ที่ไม่ใช่ลูกผู้ชายอกสามศอกบ้าง?ยิ่งไปกว่านั้น หลิงเสวี่ยยังเป็นศิษย์น้องหญิงที่พวกเขาเฝ้าคิดถึงทั้งวันทั้งคืนแล้วจะให้นั่งดูศิษย์น้องสาวที่สวยดั่งเทพธิดาไปอุ่นเตียงให้สารเลวฉู่เฉินนั่นได้ยังไง?!“เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของวังเทียนเจี้ยน ให้ฉันได้ไตร่ตรองก่อน”ถึงปรมาจารย์ว่านเจี้ยนจะหน้าหนาแค่ไหน ก็ไม่อาจตอบรับฉู่เฉินได้โดยง่าย ท้ายที่สุดแล้วก็เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของสำนักเทียนเจี้ยนโดยเฉพาะในโลกแห่งการหยั่งรู้ มีกฎที่ไม่ได้เขียนไว้ว่าอยู่อย่างหนึ่งไม่ว่าจะเป็นนิกายหรือสำนักไหน การส่งศิษย์หญิงให้คนอื่น ไม่ว่าจะเป็นกระถางหลอมเพื่อบำเพ็ญคู่หรือเพื่ออุ่นเตียง ล้วนเท่ากับเป็นการยอมจำนนต่ออีกฝ่ายวังเทียนเจี้ยนแค่ประสบ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1034
ต้องรีบกำจัดหายนะนี่ออกไปโดยด่วน ไม่งั้นแม้แต่ประตูหินหนักหมื่นชั่งของวังเทียนเจี้ยนคงจะทนได้อีกไม่นานแม้ประตูหินบานนั้นจะเป็นสิ่งที่บรรพจารย์ทิ้งไว้ แม้แต่ผู้มีพลังระดับทารกวิญญาณก็ไม่อาจทำอะไรวังเทียนเจี้ยนได้ในเวลาอันสั้น แต่ตอนนี้หน้าประตูวังเทียนเจี้ยนกลับมีเสียงดังกึกก้องดังขึ้นถ้าจะบอกว่าปรมาจารย์ว่านเจี้ยนไม่กังวล นั่นก็เป็นโกหกอย่างไรเสียก็มีสำนักชิงอวิ๋นเป็นตัวอย่างอยู่ตรงหน้า ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนจึงตระหนักถึงความร้ายกาจในเรื่องนี้ดี“ไม่ต้องรีบร้อน ใช่แล้ว ที่นี่มีห้องรับรองแขกไหม?”ฉู่เฉินวางถ้วยชาลง เอามือเท้าคาง เอนตัวนอนบนเก้าอี้ยาวและเงยหน้าขึ้นกวาดตามองปรมาจารย์ว่านเจี้ยนแวบหนึ่งอะไรนะ?ห้องรับรองแขกเหรอ?ตอนนี้เหล่าศิษย์ทุกคนในวังเทียนเจี้ยน ล้วนมีสีหน้าโกรธจัด!ฉู่เฉินคิดว่าวังเทียนเจี้ยนเป็นโรงแรมหรือไง? ยังจะขอห้องรับรองแขกอีก!“กึก...”ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนกัดฟัน ก่อนจะพยักหน้ากล่าว “แน่นอนว่ามีครับ คุณฉู่...”“หาว …”ฉู่เฉินหาว ขยี้ตาแล้วกล่าวว่า “งั้นก็ดีเลย รบกวนเจ้าสำนักจัดให้ผมสักห้องด้วยครับ ผมอยากพูดคุยเรื่องชีวิตกับศิษย์น้องหลิงเสวี่ยอย่างลึก
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1033
อะไรนะ?!ดวงตาคู่สวยของหลิงเสวี่ยจ้องไปที่ฉู่เฉินด้วยสายตาราวกับจะกลืนกินฉู่เฉินเข้าไปทั้งเป็นเหล่าศิษย์ของวังเทียนเจี้ยนที่อยู่ในห้องโถงใหญ่ ต่างก็พากันจ้องฉู่เฉินเขม็งด้วยสายตาอาฆาตหลิงเสวี่ยคือหนึ่งในสามหญิงงามแห่งวังเทียนเจี้ยน โดยปกติแล้ว ถือเป็นคู่ครองในอุดมคติของบรรดาศิษย์พี่ศิษย์น้อง แต่ที่น่าเสียดายก็คือหลิงเสวี่ยดูเหมือนจะไม่สนใจใครเลยกระทั่งศิษย์พี่ใหญ่ถานเฟิงก็ยังโดนศิษย์น้องหลิงเสวี่ยปฏิเสธมาหลายครั้งแล้ว ตอนนี้เจ้าเด็กฉู่เฉินคนนี้กลับขอให้ศิษย์น้องหญิงที่พวกเขาเฝ้าใฝ่ฝันมานวดขาให้เขาเนี่ยนะ?“ปรมาจารย์ คนคนนี้จองหองเกินไป ผม...”“ถอยไป!”ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนถลึงตาจ้องถานเฟิงอย่างดุดัน การฆ่าฉู่เฉินยังไม่ง่าย?แต่ถ้าฆ่าฉู่เฉินแล้ว แล้วเหล่ายอดฝีมือที่เขาเอาชนะมาได้จะทำยังไง?จะให้วังเทียนเจี้ยนถูกทำลายงั้นเหรอ?เมื่อถานเฟิงเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความดุร้ายของปรมาจารย์ว่านเจี้ยน ก็อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเย็นเยียบเข้าไปและรีบถอยไปยืนอยู่ด้านข้าง“หลิงเสวี่ย ไม่ได้ยินที่คุณฉู่สั่งเหรอ?”ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนสีหน้ามืดมน กัดฟันเอ่ยถาม“อะไรนะ? ปรมาจารย์ ฉัน...”หลิ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1032
เมื่อปรมาจารย์ว่านเจี้ยนได้ยินรายงานจากศิษย์ในสำนัก ก็รีบร้อนสั่งว่า “ใครก็ได้ รีบปิดประตูเขาเร็วเข้า ห้ามผู้ใดบุกรุกเข้ามาโดยเฉพาะฉู่เฉิน ห้ามให้เขาเข้ามาเด็ดขาด”น่ากลัวเกินไปแล้ว แม้วังเทียนเจี้ยนจะมีคนหนุนหลังอยู่ แต่ศึกใหญ่นี้ ถ้าปะทุขึ้นในวังเทียนเจี้ยน ทั้งวังเทียนเจี้ยนก็อาจจะพินาศย่อยยับ ถึงจะชนะแล้วยังไงล่ะ?ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายล้วนเป็นสำนักระดับสูงสุดในโลกแห่งการหยั่งรู้ แม้อำนาจเบื้องหลังวังเทียนเจี้ยน ก็ใช่ว่าจะสามารถคว้าชัยชนะได้แต่ในเวลานี้ เพียงเห็นเงาร่างผู้หนึ่งพุ่งทะยานมาทางประตูเขาวังเทียนเจี้ยนรวดเร็วดั่งสายลมกรรโชก“ปรมาจารย์ ท่านดู...”ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนมองตามปลายนิ้วของศิษย์ในสำนักไป เพียงเห็นฉู่เฉินสภาพเปื้อนฝุ่น กำลังวิ่งหน้าตั้งมาทางวังเทียนเจี้ยนด้วยรอยยิ้มจางบนใบหน้าแม่ง!รูม่านตาของปรมาจารย์ว่านเจี้ยนหดแคบลงทันที กลัวอะไรก็เจออย่างนั้นจริงๆดาวหายนะฉู่เฉิน ดันมาแล้วจริงๆ !“เร็ว… รีบปิดประตูเขาเดี๋ยวนี้!”ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนตกใจจนพูดจาตะกุกตะกักเขาไม่ได้กลัวฉู่เฉิน แต่กลัวกลุ่มคนที่ตามหลังฉู่เฉินมาไกลๆ ต่างหาก!เปรี้ยง!พร้อมด้วยเสียงดังส
