LOGINShare
บทที่ 1011
Related chapters
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1012
แต่สิ่งที่ทำให้ฉู่เฉินคิดไม่ถึงมากยิ่งกว่าก็คือ ทางครอบครัวฝั่งหลินเยว่หรูเหมือนจะมีเบื้องหลังอยู่บ้างเลยทีเดียว จึงไม่เห็นวังเทียนเจี้ยนอยู่ในสายตาสักนิดผู้หญิงคนนี้มีของจริง ๆในระหว่างที่ฉู่เฉินกำลังครุ่นคิดอยู่นั่นเอง หลินเยว่หรูก็หันหน้ามามองฉู่เฉินอีกครั้งและกล่าว “งั้นแกจะไปช่วยลูกชายฉันตอนไหน?”เพื่อลูกชายสุดที่รักอย่างลั่วเสี่ยวเทียนแล้ว หลิเยว่หรูก็ทุ่มให้ได้ทั้งหมดไม่ว่าอะไรก็ตาม ต่อให้เธอต้องขึ้นเตียงกับฉู่เฉินตอนนี้ก็ไม่ลังเล“ในไม่ช้า คุณนายหลั่วแค่รอคอยอย่างอดทนก็พอแล้ว”ฉู่เฉินยิ้ม ๆ ให้หลินเยว่หรู จากนั้นก็ทิ้งไว้เพียงแผ่นหลังงามสง่าให้ครอบครัวลั่วเทียนเต๋อ……ฉู่เฉินเพิ่งจะกลับมาถึงวิลล่าเฟิ่งหมิง ก็ใช้นิ้วเรียกเจ้าทึ่มมานี่“นายท่าน”น้ำเสียงของเจ้าทึ่มมีความแหบแห้ง และประกายความคมกริบสีฟ้าอ่อนในดวงตาตั้งแต่แรกเริ่ม เขาก็รอฉู่เฉินออกคำสั่งอยู่ตลอดเวลา แต่จนกระทั่งครอบครัวตระกูลลั่วจากไปไกลแล้ว ฉู่เฉินก็ยังไม่สั่งให้เขาลงมือเขาน้ำลายสอเต็มทนแล้วจริง ๆลั่วเทียนเต๋อและลั่วหัวเอ๋อร์ล้วนเป็นยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานขั้นสองและขั้นสาม โดยเฉพาะหลินเยว่หรูนั้
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1013
อากาศร้อนมาก คนรับใช้ตระกูลลั่วและบอดีการ์ดต่างนอนกลางวันภายในห้องของตนเอง ใครจะไปคิดว่าฉู่เฉินจะรักษาเวลาขนาดนี้ เมื่อวานเพิ่งจะพูดคุยเรื่องเงื่อนไข วันนี้ก็มาหาถึงบ้านอย่างรวดเร็วแบบนี้แล้ว?ลั่วเทียนเต๋อหลับสนิทกรนครอก ๆ ไม่รู้เลยสักนิดว่ากำลังจะโดนสวมเขาอย่างร้ายแรง ซึ่งเขานั้นได้อยู่บนหัวเรียบร้อยแล้วฉู่เฉินตามหาสักพักใหญ่ก็ไม่พบเงาของลั่วหัวเอ๋อร์ ภายในห้องรับแขกกว้างใหญ่ก็มีแค่หลินเยว่หรูอยู่เพียงคนเดียวหลินเยว่หรูในขณะนี้ สวมชุดกี่เพ้าผ้าไหม กระโปรงผ่าข้างจนถึงต้นขา จนมองเห็นขอบถุงน่องนั้นได้อย่างชัดเจนหลินเยว่หรูดูรายการทีวีพร้อมปอกแอปเปิลไปพลาง นั่งโดยการวางเท้าเล็ก ๆ นั้นไว้บนโต๊ะเล็ก และปล่อยให้ลมเย็น ๆ พัดใต้กระโปรงยังไม่ทันที่หลินเยว่หรูได้มีปฏิกิริยาตอบสนองขึ้นมา ก็เห็นเงาของคนมาปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเธออย่างกะทันหัน วินาทีต่อมา หลินเยว่หรูก็เผลอกรีดร้องด้วยความตกใจ“ใคร!”ฉู่เฉินไม่รอให้เธอได้ขัดขืน จึงโอบตัวเธอไว้ในอ้อมแขน“แกนี่เอง? แก…แกกล้ามากนะ ลั่วเทียนเต๋อและหัวเอ๋อร์ก็อยู่ที่บ้าน แก…แกทำไมถึงกล้า…”หลินเยว่หรูตกใจจนนิ่งอึ้งกับการปรากฏตัวอย่างกะทันห
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1014
“แม่คะ?”ลั่วหัวเอ๋อร์เดินพร้อมกับเรียกหาในห้องนอนของหลินเยว่หรูแต่ผ่านไปนานสักพักใหญ่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากหลินเยว่หรู ลั่วหัวเอ๋อร์จึงผลักประตูห้องนอนของหลินเยว่หรูเข้าไปด้วยความสงสัย ก็พบกับความว่างเปล่าไม่มีคนอยู่ จึงพึมพำด้วยความงง “เอ๋? ยังตอนเช้าอยู่เลย ไปไหนกันหมดนะ?”ขณะลั่วหัวเอ๋อร์กล่าวขึ้นก็ผลักประตูอีกบานของห้องนอนอีกห้องอีกครั้ง“แม่?”เมื่อเห็นว่าภายในห้องนอนก็ไม่มีใครสักคน ลั่วหัวเอ๋อร์มีสีหน้าเต็มไปด้วยความฉงนสงสัยไม่หายเดินวนหาอีกหนึ่งรอบก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของหลินเยว่หรู ลั่วหัวเอ๋อร์จึงเริ่มเกิดความสงสัยขึ้นมาทันที แล้วเดินไปทางห้องของตัวเองได้ยินเสียงเดินระหว่างทางเดินใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ หลินเยว่หรูร้อนใจจนหน้าแดงระเรื่อ ผลักตัวฉู่เฉินออกและกล่าว “ฉู่เฉิน ไม่ได้นะ ห้ามให้หัวเอ๋อร์เห็นเด็ดขาด”ฉู่เฉินเห็นสีหน้าท่าทางร้อนใจของหลินเยว่หรูแล้วจึงผละตัวออกพร้อมยิ้มร้ายกล่าว “เฮ้อ ถึงยังไงในไม่ช้าก็เร็วพวกคุณสองแม่ลูกก็เป็นคนของผมวันยังค่ำ กลัวอะไรกัน”ฮะ?หลินเยว่หรูได้ยินคำพูดนี้แล้วก็อึ้งไปในทันทีแต่เธอจะไปมีเวลาถามที่ไหน รีบผลักฉู่เฉินออกและกล่าว “ไม่มีเวล
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1015
ลั่วหัวเอ๋อร์ไปต้มกุ้งล็อบสเตอร์แล้วไม่ใช่เหรอ?ทำไมแป๊บเดียวก็กลับมาแล้วล่ะ?หลินเยว่หรูแทบอยากจะมอบฝ่ามือให้ลั่วหัวเอ๋อร์สักสองทีจริง ๆ ทำอะไรก็ตามไม่ตั้งใจเกินไปแล้ว ในอนาคตยังจะแต่งออกไปได้ยังไง?ลั่วหัวเอ๋อร์ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ปลดกระดุมเสื้อและถอดเสื้อคาร์ดิคุณนถักออก สิ่งที่เหลืออยู่บนร่างกายของเธอคือแผ่นหลังอันสวยงาม รูปร่างที่น่าภาคภูมิใจและผิวขาวราวหิมะของเธอ ถูกเปิดเผยจดหมดเปลือกในทันที“อะ…เหนื่อยจะตายแล้ว”ขณะกล่าว ลั่วหัวเอ๋อร์ก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงขนาดใหญ่ที่อ่อนนุ่มทันที ยืดบิดตัวกางแขนกางขา หมุนไหล่หมุนคอผ่อนคลายสักครู่ และหรี่ตาพูดขึ้นว่า “ทั้งเหนื่อยและร้อน ฉันไม่ไหวแล้ว ต้องนอนสักหน่อย…”ขณะพูดเธอก็หาท่าที่สบายที่สุดแล้วพลิกตัว เพลิดเพลินกับช่วงเวลาอันดีงามแต่ขณะนี้หลินเยว่หรูกลับรู้สึกตื่นเต้นและกังวลในเวลาเดียวกัน จ้องเขม็งไปยังลั่วหัวเอ๋อร์ด้วยความประหม่าผ่านช่องว่างระหว่างประตูตู้เสื้อผ้าเธอร้อนใจมากจริง ๆ นะ ลั่วหัวเอ๋อร์มาทำตัวต่างจากปกติอะไรวันนี้โดยทั่วไปเธอแทบจะไม่นอนกลางวันเลย วันนี้มันบังเอิญอะไรกันนะ?ส่วนฉู่เฉินก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ออกแรง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1016
หลินเยว่หรูมองไปยังทิศทางที่แผ่นหลังของฉู่เฉินหายลับไป ใบหน้าสวยฉายแววเย็นชาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยเสียงเบาไม่มีทางเลือก สิ่งที่เธอต้องเสียมันมากเหลือเกินจริง ๆหลังจากพักผ่อนอยู่อีกครู่ใหญ่ หลินเยว่หรูก็ลากร่างกายที่อ่อนล้าเข้าไปในห้องอาบน้ำเพื่อจัดการกับตัวเองโดยไม่ทันได้คิดอะไรมาก หลินเยว่หรูหยิบยาลูกกลอนสองเม็ดที่ฉู่เฉินมอบเธอให้ แล้วมุ่งหน้าไปยังห้องของลั่วเสี่ยวเทียนแต่เพียงก้าวออกไปไม่กี่ก้าว สองขาของหลินเยว่หรูก็พลันอ่อนแรงลงจนเกือบล้มลงตรงนั้น ด้วยความจนใจ เธอจึงต้องพิงกำแพงเดินไปในตอนนี้เอง ลั่วหัวเอ๋อร์พิ่งเดินออกมาจากห้องครัวพอดี พอเห็นหลินเยว่หรูเดินพิงกำแพงมาก็เอ่ยถามด้วยความสงสัย “แม่คะ... นี่แม่... เกิดอะไรขึ้น?”“เหงื่อออกทั้งตัวขนาดนี้ แล้วทำไมยังเดินขากะเผลกอย่างนี้อีก?”หลินเยว่หรูเป็นถึงยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานขั้นที่แปด แล้วใครจะสามารถทำให้แม่บาดเจ็บแบบนี้ได้?ยิ่งไปกว่านั้น ที่นี่ยังเป็นบ้านของตัวเอง ลั่วหัวเอ๋อร์ที่ไม่ได้ยินเสียงการต่อสู้ใดๆ ดังนั้นจึงยิ่งแปลกใจเข้าไปอีก“ไม่มีอะไรหรอก... แม่... แม่เพิ่งฝึกท่าหมัดเมื่อกี้แล้วพลาดจนทำให้เอวเคล็ด...”ระหว
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1017
แทบจะเรียกได้ว่าในเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่ชั่วโมง ข่าวที่ฉู่เฉินใช้วิชาของสำนักเทียนเยว่สังหารคุณชายเซียวเหยาและหลิงเฟิงก็แพร่กระจายทั่วเมืองใหญ่ในภูเขาสือว่านและภูเขาหลางจวีซวี รวมถึงบรรดาสำนักใหญ่น้อย“ท่านธรรมาจารย์ ศิษย์พี่... ศิษย์พี่ถูกเจ้าหนูฉู่เฉินนั่นฆ่าตายแล้ว”ในขณะที่ธรรมาจารย์ สำนักชิงอวิ๋นยังปิดด่านบำเพ็ญ ศิษย์คนหนึ่งของสำนักชิงอวิ๋นก็รีบวิ่งพรวดเข้ามาในห้องลับและกล่าวด้วยสีหน้าโศกเศร้าและคับแค้นใจ“อะไรนะ?”คนในสำนักชิงอวิ๋นลืมตาขึ้นทันที ดวงตาทั้งสองข้างฉายแววโหดเหี้ยม มองศิษย์สำนักชิงอวิ๋นตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ“ศิษย์พี่ใหญ่ถูกฉู่เฉินฆ่าตายแล้ว แถมแม้แต่หลิงเฟิงแห่งวังเทียนเจี้ยนก็ตายแล้วครับ”ศิษย์ของสำนักชิงอวิ๋นคนนั้นพูดด้วยเสียงสั่นเครือ“เป็นไปไม่ได้!”เมื่อคนสำนักชิงอวิ๋นได้ยินก็ลุกขึ้นยืนทันทีไม่ว่าอย่างไร เขาก็ไม่เชื่อว่าผู้บำเพ็ญอิสระจากโลกมนุษย์คนหนึ่งจะสามารถฆ่าศิษย์ที่เขาฝึกสอนมากับมือลงได้คุณชายเซียวเหยามีพลังระดับสร้างรากฐานขั้นที่แปดเลยนะ!ต่อให้ฉู่เฉินเก่งกาจอย่างไร แต่ในสภาพแวดล้อมในโลกมนุษย์ที่แม้แต่มรดกวิชาก็ยังไม่สมบูรณ์ เขาในวัยแค่นี้ก็
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1018
“ความแค้นนี้ ผมไม่มีวันกลืนมันลง!”เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ดวงตาของปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็มีแสงอันตรายสองสายพุ่งออกมา!ธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นที่มีสีหน้ามืดมน ไม่พูดอะไรอยู่นาน เมื่อผ่านไปครู่หนึ่งจึงเปิดปากพูดอย่างครุ่นคิด “สหายว่านเจี้ยน ผมรู้สึกว่าเรื่องนี้ดูเหมือนจะไม่ง่ายขนาดนั้น”“สำนักเทียนเยว่และสำนักของเราก็เหมือนกัน เป็นสำนักที่อยู่รอบนอกของสี่เขตศักดิ์สิทธิ์ เขาเอาความกล้ามาจากไหน ถึงกล้าร่วมมือกับเด็กน้อยอย่างฉู่เฉินมาวางแผนเล่นงานสองสำนักใหญ่ของเรา?”ซี้ด!เมื่อได้ยินคำนี้ ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็อดเผยสีหน้าฉงนขึ้นมาไม่ได้และเอ่ยถามว่า “สหายชิงอวิ๋น หมายความว่ายังไง?”“ผมกังวลว่าสำนักเทียนเยว่จะได้รับคำสั่งจากเบื้องบนของสี่เขตศักดิ์สิทธิ์ ถ้าเป็นเช่นนั้น การที่เราทั้งสองสำนักบุกไปโจมตีสำนักเทียนเยว่ ก็ไม่ต่างอะไรกับการจุดไฟเผาตัวเอง”นี่…ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าก็แสดงความกังวลออกมาเช่นกันสี่เขตศักดิ์สิทธิ์ในโลกแห่งการหยั่งรู้ก็คือภูเขาสือว่าน ภูเขาหลางจวีซวี ภูเขาหิมะมังกรหยกและภูเขามังกรเทพซึ่งแบ่งออกเป็นหลายระดับทั้งวังว่านเจี้ยนและสำนักชิงอวิ๋น แม้ก
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1019
อีกด้านหนึ่งในสำนักเทียนเยว่ ตอนนี้บรรยากาศตึงเครียดอย่างถึงที่สุดแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าข่าวนี้แพร่กระจายมาจากไหน แต่ชัดเจนว่าเป็นการยุยงให้แตกแยกกัน“นี่มันชัดเจนว่าเป็นการใส่ร้ายสำนักเทียนเยว่ของเรา!”ไป๋เหมยพูดโกรธจนแก้มแดงก่ำ ลูกตาแทบจะถลนออกมาขณะนี้ชายวัยกลางคนอายุราวสี่สิบปีคนหนึ่งนั่งอยู่กลางห้องโถงใหญ่ สวมชุดคลุมสีขาว ใบหน้าเคร่งขรึมราวกับน้ำนิ่งและสง่างามอย่างหาที่เปรียบมิได้ สีหน้าก็ดูไม่สู้ดีเช่นกันคนคนนี้คือเจ้าสำนักเทียนเยว่ หลินเทียนชิงเมื่อได้ยินข่าวนี้ หลินเทียนชิงจึงได้รวบรวมเหล่าผู้อาวุโสหลายท่านของสำนักเทียนเยว่และเหล่าศิษย์ที่มีพลังแข็งแกร่งที่สุดนับสิบคนมาหารือที่ห้องโถงใหญ่เมื่อเห็นหลินเทียนชิงมีสีหน้าไม่น่าดูนัก ไป๋เหมยจึงลุกขึ้นก่อน เดินไปยังผู้ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ในห้องโถงใหญ่และกำหมัดคารวะ “เจ้าสำนัก ฉันจะไปชี้แจงกับสำนักว่านเจี้ยนและสำนักชิงอวิ๋นให้ชัดเจนค่ะ”หลินเทียนชิงส่ายศีรษะและกล่าวว่า “พูดมากเกินไปก็ไม่เกิดประโยชน์ เพียงจะยิ่งทำให้สถานการณ์แย่ลง ไม่มีความจำเป็นต้องเสียแรงเปล่า”กล่าวถึงตรงนี้ หลินเทียนชิงหันไปมองทุกคนรอบตัวแล้วกล่าวว่า
Latest chapter
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1027
เวลานี้ฉู่เฉินที่ยังคงนั่งขัดสมาธิอยู่ในหอหลิงซวีคล้ายกับไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย ยังคงดูเหมือนเข้าสู่สมาธิอย่างแท้จริง ฉากนี้ทำให้ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นเดือดดาลมากยิ่งขึ้น!“คนแซ่ฉู่ คะ...คุณกล้ารังแกสำนักชิงอวิ๋นของผมแบบนี้ ไม่กลัวว่า...”ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นใช้วิชาส่งเสียงต่อว่าฉู่เฉินอย่างเกรี้ยวกราด แต่เพิ่งจะพูดได้ครึ่งเดียว ฉู่เฉินก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา ทำตัวเหมือนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “โกรธมากเลยเหรอครับ? อยากอ้อนวอนให้ผมออกไปใช่หรือเปล่า?” ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นเอ่ยพลางกัดฟันกรอดว่า “คนแซ่ฉู่ วันนี้ถือว่าคุณโชคดี ผมจะไม่เอาสืบหาเอาความชั่วคราว ตอนนี้คุณไปได้แล้ว”ตอนนี้เขากลัวแล้วจริง ๆคำว่าเปิดศึกของเทพสังหารเมื่อครู่นี้ไม่ใช่การหลอกลวงสำนักชิงอวิ๋นไม่อาจต้านทานการบุกโจมตีของเทพสังหารกับลูกศิษย์สำนักว่านเซียนได้อย่างแน่นอนเพื่อสำนักชิงอวิ๋น และเพื่อตัวเขาเอง ทำได้เพียงพักการล้างแค้นให้คุณชายเซียวเหยาเอาไว้ก่อน “ผมจำได้ว่าเมื่อกี้คุณไม่ได้พูดแบบนี้นี่นา ใครบอกผมว่าเข้าง่ายออกยากกันนะ? ใครอยากให้ผมอยู่ที่นี่ตลอดกาล?”
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1026
ตามกฎของโลกแห่งการหยั่งรู้ สำนักรอบนอกสี่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไม่อาจทำการเข่นฆ่าที่โลกมนุษย์ธรรมดาได้ตามอำเภอใจ ส่วนยอดฝีมือระดับทารกวิญญาณในเขตศูนย์กลางก็ไม่อาจก้าวเข้ามาในสำนักรอบนอกได้ตามอำเภอใจเช่นเดียวกันแต่เทพสังหารเหมือนกัน แม้ว่าเขาอยู่สำนักว่านเซียน แต่ว่าระดับพลังกลับถูกกดให้อยู่ขั้นสูงสุดของระดับควบแก่นแท้มาโดยตลอดหากเทพสังหารลงมือ ต่อให้เป็นพวกระดับสูงของโลกแห่งการหยั่งรู้ก็ไม่อาจพูดอะไรได้เช่นกันตลอดเวลาที่ผ่านมา สำนักว่านเซียนเองก็เฝ้าติดตามที่อยู่ของหยกโลหิตกิเลน เพียงแต่ว่าที่ผ่านมา ตระกูลฉู่ซ่อนหยกโลหิตกิเลนไว้อย่างลึกลับสุดขีด สำนักว่านเซียนส่งคนไปที่โลกมนุษย์ธรรมดาหลายครั้ง แต่ก็หาหยกโลหิตกิเลนไม่เจอเลยทว่าครั้งนี้ เมื่อข่าวแพร่ออกไปว่าฉู่เฉินผู้สืบทอดเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลฉู่ถูก “เชิญ” ไปที่สำนักชิงอวิ๋นพร้อมกับหยกโลหิตกิเลน สำนักว่านเซียนยังจะทนไหวได้ที่ไหนกัน?ในสายตาของสำนักว่านเซียน สำนักชิงอวิ๋นอะไร วังเทียนเจี้ยนอะไร ก็เป็นเพียงตัวตนที่เหมือนกับมดปลวกเท่านั้นหากหยกโลหิตกิเลนตกอยู่ในมือมดปลวกพวกนี้ก็เท่ากับปล่อยให้ของดี ๆ ถูกทำลายไม่ใช่หรือไง? ด้วยเ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1025
ดูเหมือนจะรู้สึกได้ถึงศิษย์สำนักชิงอวิ๋นที่กำลังคืบคลานเข้ามาจากด้านหลัง ฉู่เฉินหัวเราะเสียงเย็นพลางเอ่ยว่า “ทำไมครับ พวกคุณสำนักชิงอวิ๋นทำได้แค่เรื่องหลบๆ ซ่อนๆ แบบนี้งั้นเหรอ?”ธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นได้ยินดังนั้นก็หัวเราะลั่นแล้วกล่าวว่า “ด้วยสภาพของคุณตอนนี้ คิดว่าพวกเราสำนักชิงอวิ๋นยังต้องหลบๆ ซ่อนๆ อยู่อีกเหรอ?”“ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าคุณเอาความกล้ามาจากไหน ถึงกล้ามาเพียงลำพัง มาตามนัดงั้นเหรอ คุณคิดว่าสำนักชิงอวิ๋นของผมเป็นที่แบบไหนกัน? คุณอยากมาก็มา อยากไปก็ไป?”“อย่าว่าแต่คุณเลย ไม่ว่าเจ้าสำนักที่อยู่รอบนอกของภูเขาสือว่านคนไหน ก็ไม่กล้าทำตัวดูหมิ่นสำนักชิงอวิ๋นของผมอย่างคุณหรอก!”สิ้นเสียง สีหน้าของธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นก็ยิ่งเย็นเยือกลง เห็นชัดว่ารู้สึกมั่นใจว่าชัยชนะอยู่ในกำมือแล้ว“คุณแน่ใจเหรอ? ต่อให้สำนักชิงอวิ๋นจะทรงพลัง จะสามารถรับมือได้กับทั้งโลกแห่งการหยั่งรู้ได้จริงเหรอ?”ฉู่เฉินหัวเราะเสียงเบา แล้วเอ่ยออกมาอย่างเฉยเมย “อย่าว่าแต่สำนักชิงอวิ๋นเล็กๆ ของคุณเลย แม้แต่คนของวังว่านเจี้ยนจะร่วมมือกับคุณด้วย ผมก็ไม่เคยสนใจพวกคุณเลย”“อีกเดี๋ยว คุณก็จะรู้ถึงความทรงพลัง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1024
ฉู่เฉินยิ้มบาง กล่าวว่า “เชิญเจ้าสำนักก่อนเลยครับ”ธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นยิ้มอย่างสงบ ก้าวเข้าไปในห้องด้านข้างทันที แต่ในขณะที่เขาก้าวข้ามธรณีประตูนั้นเอง ฉู่เฉินก็เห็นชัดเจนว่าอากาศรอบข้างพลันเกิดระลอกคลื่นเหมือนคลื่นน้ำฉู่เฉินเอาสองมือไพล่หลัง เดินตามหลังธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นด้วยฝีเท้าที่มั่นคง และก้าวข้ามธรณีประตูไปเหมือนกันตูม!ฉู่เฉินรู้สึกเพียงมีเสียงดังขึ้นในหัว จากนั้นพลังวิญญาณทั่วร่างก็ราวกับถูกผนึกไว้ ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แม้แต่น้อยเมื่อเห็นฉู่เฉินติดกับแล้ว เหล่าศิษย์สำนักชิงอวิ๋นจำนวนไม่น้อยก็รีบกดด้ามกระบี่ไว้ มองไปที่ฉู่เฉินด้วยสายตาเปี่ยมไปด้วยเจตนาฆ่าพวกเขาอดทนมาตลอดทางแล้ว ในที่สุดก็หลอกฉู่เฉินเข้ามาในหอหลิงซวีได้สำเร็จ หลายคนอดใจไม่ไหวอยากจะชักกระบี่ออกมาแล่ฉู่เฉินให้เป็นชิ้นๆ เสียเดี๋ยวนี้หอหลิงซวีเป็นสถานที่ลึกลับที่ปรมาจารย์หลายรุ่นก่อนของสำนักชิงอวิ๋นทิ้งไว้ สถานที่แห่งนี้ถูกปิดผนึกพลังด้วยยันต์อันทรงพลัง แม้แต่ผู้มีพลังระดับควบแก่นแท้ ถ้าเข้ามาในหอหลิงซวีก็ไม่ต่างจากคนธรรมดานับประสาอะไรกับฉู่เฉิน?สามารถกล่าวได้ว่าเกือบหนึ่งร้อยปีที่ผ่านมา ห
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1023
ฉู่เฉินมองไปยังธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ก่อนจะกล่าวด้วยรอยยิ้มจางว่า “หากได้นอนหลับยาวอยู่ที่นี่ ชีวิตนี้จะต้องการสิ่งใดอีก”ขณะกล่าว ฉู่เฉินก็มองไปยังภูเขาเขียวขจีและน้ำใสสะอาดโดยรอบ ต้องยอมรับว่าสภาพแวดล้อมของสำนักชิงอวิ๋นนั้นดีจริงๆ แม้กระทั่งในอากาศยังอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมสภาพแวดล้อมตามธรรมชาติที่บริสุทธิ์แบบนี้ ในโลกมนุษย์แทบจะหาไม่ได้อีกแล้วโดยเฉพาะต้นไม้ใหญ่หน้าประตูสำนักที่สูงเสียดฟ้า แค่ดูต้นไม้ใหญ่ต้นนี้ที่หลายคนก็โอบไม่รอบ อายุต้นไม้อย่างน้อยก็หนึ่งร้อยปีขึ้นแล้ว“คุณฉู่ช่างมองโลกในแง่ดีเสียจริง”ธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋เดินไปตามทางเดินหินสู่ยอดเขากับฉู่เฉิน พลางกล่าวเยาะเย้ยไปด้วย“ที่นี่มีทั้งภูเขาเขียวขจีและน้ำใสสะอาด แล้วมีอะไรที่ต้องคิดมากอีกล่ะครับ?”ฉู่เฉินเดินทอดน่องไปพลาง มองไปรอบๆ ไปพลาง ราวกับธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นไร้ตัวตนภาพนี้ทำให้เหล่าศิษย์สำนักชิงอวิ๋นที่เห็นต่างโกรธเป็นฟืนเป็นไฟฉู่เฉินคนนี้มันไม่ได้เสียสติธรรมดาแล้ว ทำตัวราวกับว่าตัวเองเป็นเจ้าสำนักชิงอวิ๋นยังไงอย่างนั้นแม้แต่ธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นเอง เมื่อเห็นท่าทีโอหังของฉ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1022
ในบ่ายวันนั้น ฉู่เฉินก็ถูกพาไปถึงหน้าประตูของสำนักชิงอวิ๋นสำนักชิงอวิ๋นได้ก่อตั้งมานานกว่าร้อยปีแล้ว และในสายตาของผู้บำเพ็ญพรตธรรมดา เรียกได้ว่าเป็นการดำรงอยู่ราวกับทวยเทพในช่วงเกือบหนึ่งร้อยปีนี้ สำนักชิงอวิ๋นมีผู้มีความสามารถมากมายปรากฏตัวขึ้น และยังเคยมีผู้มีพลังระดับทารกวิญญาณอีกด้วยเหตุนี้ยิ่งทำให้สำนักชิงอวิ๋น ดูมีความลึกลับมากขึ้นไปอีกและในช่วงที่ฉู่เฉินเดินมาถึงตีนเขา ทั้งสำนักชิงอวิ๋น ก็ตกอยู่ในภาวะฉุกเฉิน ศิษย์สำนักชิงอวิ๋นจำนวนไม่น้อยต่างถือกระบี่จ้องฉู่เฉินด้วยความโกรธ“คนแซ่ฉู่กล้าจริงๆ ““ครั้งนี้ ไม่ว่ายังไงก็จะต้องล้างแค้นให้ศิษย์พี่ใหญ่ให้ได้”เมื่อเผชิญหน้ากับจิตสังหารของเหล่าศิษย์สำนักชิงอวิ๋น ฉู่เฉินกลับไม่หวาดหวั่นแม้แต่น้อย เงยหน้ามองไปยังยอดเขาหลักด้านหลังสำนักชิงอวิ๋น“เจ้าหนุ่มนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ “บรรดาผู้เฒ่าในสำนักชิงอวิ๋น ยืนอยู่กลางเชิงเขา ใช้สายตาพิจารณามองไปที่ฉู่เฉินอย่าพูดว่าฉู่เฉินเป็นแค่ผู้บำเพ็ญอิสระจากโลกมนุษย์ แม้แต่เจ้าแห่งขุนเขาหรือเจ้าสำนักของภูเขาสือว่าน เมื่อเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่น ก็ยากที่จะรักษาความสงบได้เช่นเดียวกับฉู่เฉิ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1021
“เดี๋ยวก่อน!”หลิงเสวี่ยเพิ่งเดินมาถึงหน้าประตู ก็ได้ยินเสียงเย็นชาของฉู่เฉินดังขึ้นจากด้านหลัง“ทำไม คุณกลัวแล้วเหรอ?”หลิงเสวี่ยค่อยๆ หันกลับมา มองสำรวจฉู่เฉินด้วยสีหน้าดูถูกฉู่เฉินกลอกตาใส่หลิงเสวี่ย พร้อมกล่าวเสียงเย็นว่า “คุณเอาแต่บอกให้ผมไปที่สำนักชิงอวิ๋น แล้วไม่คิดจะนำทางไปหน่อยเหรอ? ผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าประตูภูเขาของสำนักชิงอวิ๋นเปิดไปทางไหน?”ทันทีที่พูดคำนี้ออกมา หลิงเสวี่ยก็รู้สึกประหลาดใจไม่น้อยท่าทางของฉู่เฉินดูมั่นใจมาก หรือว่าฉู่เฉินจะมีแผนสำรองอยู่?แต่สำนักชิงอวิ๋นก็ถือเป็นสำนักใหญ่ อีกทั้งท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นยังเป็นยอดฝีมือระดับควบแก่นแท้ขั้นที่สอง ต่อให้ฉู่เฉินเก่งกล้าขนาดไหน ก็คงยากที่จะมีชีวิตรอดออกมาจากสำนักชิงอวิ๋น?ใครให้ความกล้ากับเขา ถึงได้ทำตัวมั่นอกมั่นใจขนาดนี้?ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หลิงเสวี่ยจึงยิ้มบางๆ กล่าวว่า “พรุ่งนี้เช้า ฉันจะส่งคนไปรับคุณ”กล่าวจบ หลิงเสวี่ยก็หันหลังเดินจากไป ฉู่เฉินมองแผ่นหลังอันเย้ายวนของหลิงเสวี่ย ก่อนเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาเมื่อได้ยินว่าฉู่เฉินกำลังจะไปที่สำนักชิงอวิ๋น ในขณะนั้น พี่น้องตระกูลต้วนและอินซู่ซู่น
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1020
ซี้ดๆ!ผีดิบเลือดคลั่งระดับสูงสุด?!แม้แต่ซ่งหนิงซวงยังลอบตกตะลึงในใจเมื่อเห็นเจ้าทึ่มเดินตรงเข้ามาหาเธอด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตร ซ่งหนิงซวงก็หันมองไปทางห้องรับแขกของฉู่เฉินด้วยสายตาขุ่นเคือง จากนั้นเดินออกจากวิลล่าเฟิ่งหมิงไปด้วยความโมโหจนกระทั่งซ่งหนิงซวงเดินไปไกล อวี้ลู่ค่อยๆ เดินออกมาจากหลังฉากกั้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะกล่าวกับฉู่เฉินว่า “ฉู่เฉิน เจ้าไม่ควรปฏิเสธข้อเสนอของนางอย่างเด็ดขาดเช่นนั้น”“ยามนี้ข้าเองพลังไม่มั่นคง ไม่อาจช่วยอะไรเจ้าได้เลย ถ้าสองสำนักใหญ่คิดเล่นงานเจ้าจริงๆ เกรงว่าเจ้าคงไม่สามารถปกป้องตัวเองได้”ได้ยินดังนั้น ฉู่เฉินกลับหัวเราะเสียงเบา กล่าวว่า “เป็นผู้ชายสูงเจ็ดฟุตแท้ๆ ยังต้องให้ผู้หญิงมาปกป้องอีกเหรอ? ดูถูกกันอยู่หรือไง?”อะไรนะ?พอได้ยินคำพูดนี้ ดวงตาคู่สวยของอวี้ลู่ก็หรี่ลงเล็กน้อย ใบหน้าเล็กซีดขาวและกล่าวว่า “เจ้าอย่ามาไม่รู้จักดีชั่วนะ ข้า... ข้าก็หวังดีต่อเจ้า!”ฉู่เฉินกลอกตามองอวี้ลู่ ก่อนจะถ่มน้ำลายกล่าวว่า “เพื่อผมงั้นเหรอ?”“ถ้าหวังดีกับผมจริง ก็ไม่ควรยุให้ผมไปล้างเท้าให้พวกยายแก่จากสำนักจื่อเซียวนั่นสิ!”แม่ง!อวี้ลู่เกลียดจนกัดฟ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1019
อีกด้านหนึ่งในสำนักเทียนเยว่ ตอนนี้บรรยากาศตึงเครียดอย่างถึงที่สุดแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าข่าวนี้แพร่กระจายมาจากไหน แต่ชัดเจนว่าเป็นการยุยงให้แตกแยกกัน“นี่มันชัดเจนว่าเป็นการใส่ร้ายสำนักเทียนเยว่ของเรา!”ไป๋เหมยพูดโกรธจนแก้มแดงก่ำ ลูกตาแทบจะถลนออกมาขณะนี้ชายวัยกลางคนอายุราวสี่สิบปีคนหนึ่งนั่งอยู่กลางห้องโถงใหญ่ สวมชุดคลุมสีขาว ใบหน้าเคร่งขรึมราวกับน้ำนิ่งและสง่างามอย่างหาที่เปรียบมิได้ สีหน้าก็ดูไม่สู้ดีเช่นกันคนคนนี้คือเจ้าสำนักเทียนเยว่ หลินเทียนชิงเมื่อได้ยินข่าวนี้ หลินเทียนชิงจึงได้รวบรวมเหล่าผู้อาวุโสหลายท่านของสำนักเทียนเยว่และเหล่าศิษย์ที่มีพลังแข็งแกร่งที่สุดนับสิบคนมาหารือที่ห้องโถงใหญ่เมื่อเห็นหลินเทียนชิงมีสีหน้าไม่น่าดูนัก ไป๋เหมยจึงลุกขึ้นก่อน เดินไปยังผู้ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ในห้องโถงใหญ่และกำหมัดคารวะ “เจ้าสำนัก ฉันจะไปชี้แจงกับสำนักว่านเจี้ยนและสำนักชิงอวิ๋นให้ชัดเจนค่ะ”หลินเทียนชิงส่ายศีรษะและกล่าวว่า “พูดมากเกินไปก็ไม่เกิดประโยชน์ เพียงจะยิ่งทำให้สถานการณ์แย่ลง ไม่มีความจำเป็นต้องเสียแรงเปล่า”กล่าวถึงตรงนี้ หลินเทียนชิงหันไปมองทุกคนรอบตัวแล้วกล่าวว่า
