All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 1241 - Chapter 1250

ใช้เวลาไปอีกสองวันในการปัดกวาดเศษซากของครอบครัวอื่นเกอซูลี่ช่วยงานในวัง ควบคุมมารดาสนมขององค์ชายทั้งสามให้อยู่ในกำมือสามวันต่อมา เสี่ยวถ่านขึ้นนั่งตำแหน่งองค์หญิงรัชทายาทได้สำเร็จ โดยถือเอาอาการป่วยร้ายแรงของกษัตริย์ทูเจวี๋ยเป็นเหตุผล ในการเริ่มใช้อำนาจที่แท้จริงของผู้สำเร็จราชการแผ่นดินสิ่งแรกที่นางทำ ก็คือการล้างมลทินให้ราชินีทูเจวี๋ยและตระกูลกู่ลี่กองกำลังที่เหลือของสกุลเหยลวี่ทั้งหมดอยู่ในกำมือของเสี่ยวถ่าน นางทำตามความต้องการของกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิง สนับสนุนหุ่นเชิดผู้นำตระกูลในสกุลเหยลวี่อำนาจของเมืองอูถ่านผ่านการปฏิรูปครั้งใหญ่ ในที่สุดตระกูลกู่ลี่ก็ได้เห็นแสงอรุณแห่งความหวังในพื้นที่เนรเทศ ทุกคนในครอบครัวกำลังร่วมเฉลิมฉลองทว่าในขณะนี้ ณ ประตูเมืองอันห่างไกลแห่งหนึ่งของเมืองอูถ่าน เสี่ยวถ่านกำลังบอกลากู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิง “อาจารย์ พวกท่านอยู่ต่ออีกสักพักไม่ได้หรือ?”ดวงตาของเสี่ยวถ่านแดงก่ำตอนนี้กู้หว่านเยว่เป็นญาติคนสุดท้ายของนางแล้ว แม้ว่าตระกูลกู่ลี่จะเป็นสกุลมารดาของนางด้วย แต่ถึงอย่างไรก็ไม่เหมือนกัน และนางก็ต้องระวังว่าตระกูลกู่ลี่จะเข้มแข็งเกรียงไกร

“ไป”เมื่อซูจิ่งสิงเห็นใบหน้าของกู้หว่านเยว่แดงไปหมดเพราะความหนาวเย็น ก็รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก รีบเร่งหาเมืองเล็ก ๆ สักแห่งเพื่อหลบลมและหิมะเมื่อทั้งสองมาถึงเมืองเล็ก ๆ ก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว เนื่องจากฟ้ามืดเร็ว ในเวลานี้แทบทุกบ้านเรือนล้วนปิดประตู บนถนนก็ไม่มีผู้คนสัญจรมากนัก“ซี้ด แม้แต่วิญญาณสักตนก็ไม่มี”จะเห็นได้ว่า เมืองเล็ก ๆ แห่งนี้เป็นสถานที่ที่ล้าหลังและยากจนมากทั้งสองค้นหาจนทั่ว ในที่สุดก็พบโรงเตี๊ยมที่สร้างขึ้นอย่างเรียบง่ายแห่งหนึ่ง“ยังมีห้องว่างไหม?”ซูจิ่งสิงช่วยปัดหิมะออกจากตัวกู้หว่านเยว่ ทั้งสองก้าวเข้าไปสอบถามเจ้าของเป็นหญิงวัยกลางคน นางจ้องมองทั้งสองครู่หนึ่ง เผยความประหลาดใจออกมาในแววตา พลางบ่นพึมพำ“ทำไมช่วงนี้มีคนต่างถิ่นมากันมากมาย มุ่งหน้าไปยังภูเขาน้ำแข็งนิลกันสินะ”กู้หว่านเยว่แววตาระยิบระยับ“เถ้าแก่ ท่านบอกว่าช่วงนี้มีคนต่างถิ่นมากันมากมาย เกิดอะไรขึ้นหรือ?”“หลายวันนี้มากันสองสามระลอกแล้ว ไม่ใช่คนจากเมืองน้ำแข็งนิลของเราเลย”เจ้าของก็ถือว่าใจดีเช่นกัน อธิบายให้ทั้งสองฟัง“ได้ยินมาว่าช่วงก่อนหน้านี้มีนายพรานคนหนึ่งเข้าไปในภูเขาน้ำแข็งนิล ป

เหิงสุยสุ่ยคว้าแส้ยาวขึ้นมา พันหางแส้รอบถ้วยชา แล้วโยนใส่ตัวเหิงเทียนอวี้“น้องหญิง อย่าก่อเรื่องวุ่นวาย”เหิงเทียนอวี้มองดูด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบายแต่เขาก้าวไปทางซ้ายโดยไม่ได้สนใจ หลบหลีกถ้วยชาใบนั้นได้อย่างคาดไม่ถึง“ทักษะการต่อสู้ของคนผู้นี้ไม่กระจอกเลย”กู้หว่านเยว่กระซิบกับซูจิ่งสิง ลมหายใจอุ่น ๆ ทำให้ใบหูของเขาจักจี้เล็กน้อยเนื่องจากในเวลานี้พวกเขากำลังยืนดูอยู่ข้างหลังเหิงเทียนอวี้อย่างเมามันเหิงเทียนอวี้หลีกออกไปทางด้านหนึ่ง ถ้วยชาใบนั้นจึงพุ่งเข้ามาหาสองสามีภรรยาเป็นเรื่องปกติ“น้องหญิง เจ้าทำให้ผู้บริสุทธิ์โดนลูกหลงแล้ว!”ใบหน้าของเหิงเทียนอวี้ซีดเผือด ในขณะที่เหิงสุยสุ่ยมีสีหน้าเฉยเมยนางไม่เคยเห็นความเป็นความตายของคนรอบข้างอยู่ในสายตาขณะที่ซูจิ่งสิงกำลังคิดว่าถ้วยชาจะกระแทกตัวทั้งสอง เขาก็โอบเอวของกู้หว่านเยว่ พร้อมกับกระแทกฝ่ามือออกไปพลังฝ่ามือที่แข็งแกร่งกระแทกถ้วยชาให้กระเด็นกลับไปทันที“โอ๊ย!”เหิงสุยสุ่ยสะดุ้งโหยง ชักแส้ยาวไปทางถ้วยชาโดยสัญชาตญาณ แต่กำลังภายในที่อยู่ในถ้วยชานั้นกลับมีมหาศาล สั่นสะเทือนแส้จนหลุดออกจากมือ“ช่วยด้วย!”ถ้วยชากระแทกไหล่ของ

หิมะบนยอดเขาถล่มลงมาสักพักก่อนจะหยุดลงหลังจากที่หิมะถล่มหยุดลง พื้นดินใต้เท้าของพวกเขาก็หยุดสั่นไหวเช่นกัน“ไป ๆ ๆ เข้าไปในโรงเตี๊ยมกันเถอะ อย่ามัวตากลมหนาวอยู่ข้างนอกเลย”เจ้าของโบกมือ กู้หว่านเยว่อยู่ข้างนอกก็รู้สึกหนาวเย็นเช่นกัน จึงรีบจูงมือซูจิ่งสิงเข้าไปในโรงเตี๊ยมด้วยกัน“ท่านทั้งสอง!”แววตาของเหิงเทียนอวี้ระยิบระยับเล็กน้อย ก้าวไปข้างหน้าอย่างฉับพลัน“ท่านทั้งสองดูไม่เหมือนชาวเมืองน้ำแข็งนิลเลย พวกท่านก็มาจากต่างถิ่น เพื่อตามหาดอกน้ำแข็งนิลเช่นกันหรือ?”เขาไม่อ้อมค้อม รอยยิ้มอันอ่อนโยนที่เผยขึ้นมาบนใบหน้าขณะที่กำลังพูดคุยกันนั้น เห็นแล้วรู้สึกผ่อนคลายทีเดียวทว่าเนื่องจากพวกเขามาตามหาดอกน้ำแข็งนิล ก็ถือได้ว่ามีความเป็นปฏิปักษ์ ดังนั้นกู้หว่านเยว่จึงไม่ได้สนใจเขาในทันทีเหิงเทียนอวี้สองสามีภรรยามองเขาอย่างเย็นชา เผยให้เห็นรอยยิ้มเจื่อน ๆ“ทั้งสองท่านอย่าเข้าใจผิด ข้าไม่ได้หมายความอย่างอื่น”เขาเอ่ยเสียงเบา“หากทั้งสองท่านกำลังมองหาดอกน้ำแข็งนิล บางทีพวกเราอาจร่วมมือกันได้ข้าต้องการเพียงกลีบดอกน้ำแข็งนิลครึ่งเดียว ส่วนที่เหลือเป็นของพวกท่าน”กู้หว่านเยว่มองเขาด้วย

“ดูจากท่าทาง มีความเป็นไปได้สูงมาก”ซูจิ่งสิงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไปยั่วยุให้เกิดปัญหาใหญ่อีกครั้งแล้วแต่ต่อให้ทั้งสองมาอีกครั้ง ซัดปากเน่า ๆ ของเหิงสุยสุ่ยนั่น ทั้งสองก็ไม่ยอมปล่อยนางไป“ตามหาดอกน้ำแข็งนิลเป็นเรื่องสำคัญ อย่าสร้างปัญหาอื่นซ้ำอีก พวกเราออกไปทางประตูหลังกันเถอะ”กู้หว่านเยว่ขยิบตาให้ซูจิ่งสิง สองสามีภรรยาเข้าใจกันโดยปริยาย รีบหอบสัมภาระขึ้นมา มาถึงสนามหลังบ้านเพื่อปลดเชือกให้ม้ากระต่ายแดงวางแผนที่จะวิ่งตะบึงออกไปด้วยกันทางประตูหลังผลปรากฏว่า คนของสำนักวั่นจงมีความระแวดระวัง คาดเดาไว้แต่เนิ่น ๆ แล้วว่าพวกเขาต้องหนี จึงซุ่มโจมตีอยู่ที่สนามหลังบ้าน“พวกเจ้าสองวายร้าย ทำร้ายหลานสาวของข้าแล้วคิดจะหนีไป ฝันไปเถอะ!”หลังจากสิ้นเสียงตะโกนดังสนั่นหู กู้หว่านเยว่ก็หันหน้าไป เห็นเพียงชายวัยกลางคนที่มีร่างกายแข็งแรงมากคนหนึ่ง แขนขาบึกบึนแข็งแรง กล้ามเนื้อนูนออกมา ควงค้อนขนาดใหญ่ในมือทุบเข้าใส่พวกเขา“บัดซบ!”ความตกตะลึงแวบขึ้นในดวงตาของกู้หว่านเยว่อะไรกันเนี่ย?!ถ้าถูกค้อนด้ามใหญ่นี้ฟาดเอาล่ะก็ มันสมองคงถูกทุบไหลออกมาทันใดเล