All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 1231 - Chapter 1240

“เจ้าเป็นใคร?”เขามองกู้หว่านเยว่ด้วยสายตาเย็นชา และมองออกว่า ตรงหน้าคือสตรีผู้หนึ่งสตรีผู้นี้เป็นใครกัน? เข้ามาที่นี่ได้อย่างไร?“รีบปล่อยฝ่าบาทเดี๋ยวนี้ มิเช่นนั้น...”แม่ทัพเกาเถียนมองนางด้วยสายตาเยือกเย็น น้ำเสียงเต็มไปด้วยการข่มขู่ เมื่อเขาโกรธ ดวงตาของเขาดูเหมือนมีน้ำแข็งเกาะอยู่ชั้นหนึ่ง ทำให้ผู้คนอดตัวสั่นไม่ได้กู้หว่านเยว่กลับยิ้มอย่างดูถูก ไม่กลัวเขาแม้แต่น้อย“มิเช่นนั้นแล้วจะทำไม? กษัตริย์ทูเจวี๋ยอยู่ในมือข้าวิชาตัวเบาของเจ้าแม้จะรวดเร็วเพียงใด แต่ก็ไม่เร็วเท่ากริชของข้า”กริชเลื่อนไปมาเบา ๆ บนลำคอของกษัตริย์ทูเจวี๋ย กู้หว่านเยว่ยิ้มอย่างสดใสรอยยิ้มนี้ทำให้แม่ทัพเกาเถียนตาพร่าไปชั่วขณะ“อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม ห้ามทำอะไรบุ่มบ่ามทั้งนั้น”กษัตริย์ทูเจวี๋ยหวาดกลัวจริง ๆ เขาตกใจกับการกระทำของกู้หว่านเยว่จนแทบแย่เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังปรากฏตัวต่อหน้าท่านยมบาล!“อย่าทำร้ายฝ่าบาท ข้าจะไม่เข้าไป”ในที่สุดแม่ทัพเกาเถียนก็ยอมจำนนสตรีผู้นี้นิสัยแปลกประหลาด ไม่ทำตามแบบแผน เขาไม่สามารถเสี่ยงได้“เจ้าต้องการอะไร เพียงแค่เจ้าปล่อยฝ่าบาท ข้ายินดีทำให้เจ้าทุกอย่าง”เขาพยา

นางเลียนแบบน้ำเสียงของผู้มีอำนาจ ท่าทางดูคล้ายจะจริงจัง“เมื่อถึงเวลานั้น ข้าจะทำให้ตระกูลเกาเถียน กลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเมืองอูถ่าน”เงื่อนไขนี้เย้ายวนใจมาก แต่แม่ทัพเกาเถียนกลับไม่ยอมไม่ว่าจะใช้ไม้แข็งหรือไม้อ่อน“องค์หญิงเก้า ท่านไม่ต้องพูดให้มากความ ต่อให้ท่านฆ่าข้า ข้าก็ไม่มีทางยอมสวามิภักดิ์ต่อท่านผลประโยชน์อันใด? ข้าเกาเถียนก็ไม่เคยสนใจ”หากเขาเป็นคนที่เห็นแก่ผลประโยชน์จริง ๆ ก็คงไม่ช่วยเหลือกษัตริย์ทูเจวี๋ย ขณะที่ถูกเหยลวี่เจิงยึดอำนาจ ทั้งที่ต้องเผชิญแรงกดดันจากตระกูลเหยลวี่พูดให้ถูกก็คือ สิ่งที่เขาจงรักภักดีไม่ใช่คนใดคนหนึ่ง แต่เป็นบัลลังก์นั้นต่างหากท่าทางของแม่ทัพเกาเถียนที่ไม่ยอมไม่ว่าจะใช้ไม้แข็งหรือไม้อ่อน ทำให้เสี่ยวถ่านรู้สึกปวดหัวมาก นางจึงหันไปมองกู้หว่านเยว่ด้วยสีหน้าขอความช่วยเหลือ“ท่านอาจารย์ ทำอย่างไรดี?”กู้หว่านเยว่กลับรู้สึกชื่นชมแม่ทัพเกาเถียน แม่ทัพแบบเขาหาได้ยากยิ่ง พูดง่าย ๆ ก็คือเป็นผู้มีความจงรักภักดี จะไม่เปลี่ยนแปลงไปตามปัจจัยภายนอก“พาเขาออกไปก่อนเถิด”คนเช่นนี้ กู้หว่านเยว่จะไม่ฆ่าเขาหากใช้ให้เป็นประโยชน์ แม่ทัพเกาเถียนจะเป็นขุ

“เจ้า!”“อย่าขยับ”เสี่ยวถ่านกล่าวเตือน ทำให้สายตาของกษัตริย์ทูเจวี๋ยมืดมนลง“ลูกอกตัญญู เจ้าเอามีดจ่อคอข้าเช่นนี้ เจ้าอยากจะฆ่าข้าจริง ๆ อย่างนั้นหรือ?“หากเจ้ากล้า ก็ลงมือฆ่าเลยสิ!”เสี่ยวถ่านหันกลับมา “ข้าจะไม่ฆ่าท่าน ตราบใดที่ท่านสงบเสงี่ยมเจียมตัว ท่านก็จะเป็นเสด็จพ่อของข้าตลอดไป”นางคิดไว้แล้วว่า หลังจากที่นางขึ้นครองบัลลังก์แล้ว จะยกย่องกษัตริย์ทูเจวี๋ยเป็นพระราชบิดา เมื่อถึงเวลานั้นก็ยังคงให้เขาอยู่ในวัง รับรองว่าเขาจะได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย ไม่ต้องกังวลเรื่องใด ๆ “ข้าไม่ต้องการ!”กษัตริย์ทูเจวี๋ยหน้าแดงก่ำเสี่ยวถ่านขี้เกียจจะโต้เถียงกับเขา จึงหยิบเชือกป่านขึ้นมามัดกษัตริย์ทูเจวี๋ยไว้ จากนั้นก็หยิบผ้ามายัดเข้าไปในปากของเขา โลกจึงสงบสุขอย่างทันที“ท่านอาจารย์ ต่อไปพวกเราควรทำอย่างไรดี?”“เหยลวี่เจิงตายแล้วมิใช่หรือ สิ่งแรกที่เราต้องทำคือรวบรวมกำลังพลของตระกูลเหยลวี่จากนั้น ก็ปราบปรามตระกูลอื่น ๆ ”กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงเดินมาที่ด้านข้าง ปรึกษากันโดยดูแผนที่ของพระราชวัง ทั้งสองคนไม่ได้หลบเลี่ยงเสี่ยวถ่าน แต่กลับดึงนางเข้ามาร่วมรับฟังด้วย“หากเจ้ามีความคิดเห็นใด

“พะ พวกเจ้า...พวกเจ้าจงใจ”เกาเถียนหยวนโมโหจนแทบแย่ เขาไม่คิดจะยอมสวามิภักดิ์ต่อองค์หญิงเก้าแต่หากกู้หว่านเยว่ใช้คำสั่งของเขาไประดมพลตระกูลเกาเถียน เช่นนั้นก็เท่ากับว่าตระกูลเกาเถียนได้ลงเรือลำเดียวกันกับพวกเขาแล้ว ต่อไปหากอยากจะออกจากเรือก็คงยากแล้ว ต้องรู้ว่า หากตระกูลเกาเถียนเป็นกำลังหลักในการต่อสู้ในเมืองอูถ่านครั้งนี้ ตระกูลอื่น ๆ ที่ถูกกดขี่จะต้องผูกใจเจ็บกับตระกูลเกาเถียนอย่างแน่นอนถึงจะไม่ถึงขั้นผูกใจเจ็บ แต่ก็ต้องหวาดระแวงอย่างแน่นอนดังนั้น ในสถานการณ์เช่นนี้ ตระกูลเกาเถียนจึงต้องการให้ราชวงศ์คุ้มครองเพราะฉะนั้น ตระกูลเกาเถียนต้องกลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในเมืองอูถ่าน ไม่เช่นนั้นก็จะถูกตระกูลอื่น ๆ ร่วมมือกันกำจัด“ข้ายังไม่ได้ตกลงว่าจะช่วยพวกเจ้า พวกเจ้าจะเอาตราบัญชาการของข้าไปโดยพลการได้อย่างไร?”เกาเถียนหยวนรีบร้อนอธิบายเหตุผลข้อสุดท้ายกับพวกเขา“รีบเอาตราบัญชาการคืนมาให้ข้าเดี๋ยวนี้!”“ไม่มีทาง”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้าพร้อมกับรอยยิ้ม เผยให้เห็นฟันขาวสะอาดเรียงเป็นแถว ทำให้เกาเถียนหยวนโมโหจนกัดฟันกรอด“แม่ทัพเกาเถียน ข้าทำเช่นนี้ก็เพื่อตระกูลเกาเถียนของเจ้า”

พระสนมลี่สามารถตั้งสติได้เร็วเช่นนี้ นับว่าหาได้ยากยิ่ง“อย่าเรียกข้าว่าพระสนมลี่อีกเลย เรียกข้าว่าเกอซูลี่เถิด”เกอซูลี่เผยรอยยิ้มอันอ่อนโยนออกมา นางไม่ได้ใช้ชื่อนี้มาหลายปีแล้ว นับตั้งแต่ที่เข้าวังมา“ที่แท้ท่านก็เป็นคนของตระกูลเกอซู”ตระกูลเกอซูในทูเจวี๋ยก็ไม่ถือว่าเป็นตระกูลเล็ก ๆ เมื่อหลายร้อยปีก่อน พวกเขายังเคยเป็นตระกูลใหญ่ที่รุ่งเรือง แต่ร้อยกว่าปีมานี้ เนื่องจากทายาทลดน้อยลง ทั้งตระกูลจึงค่อย ๆ ตกต่ำลง จนในที่สุดก็หายไปจากสายตาผู้คนมิน่าเล่าเกอซูลี่ถึงบอกว่านิสัยของนางหยิ่งยโส ก็เพราะมาจากตระกูลเก่าแก่เช่นนี้ จึงสามารถหยิ่งยโสได้“ถูกต้อง”เกอซูลี่พยักหน้า นางไม่ต้องการเสียเวลาพูดคุยเรื่องของตระกูลมากนัก“ข้ารู้ว่าท่านอยากทำอะไร และข้าก็ยินดีร่วมมือกับท่าน ถึงแม้ว่าท่านจะบังคับให้เสด็จพ่อของท่านเขียนราชโองการแต่งตั้งรัชทายาท แต่หากไม่มีใครเป็นพยานให้ท่าน ขุนนางในราชสำนักก็ยังคงจะสงสัยอยู่ดี”เสี่ยวถ่านนึกขึ้นได้ “ท่านเต็มใจจะเป็นพยานให้ข้าหรือ?”“ใช่”เกอซูลี่พยักหน้าอย่างจริงจัง “ข้ายินดีจะเป็นพยานให้ท่านต่อหน้าขุนนางทั้งหลายว่า ราชโองการฉบับนี้เป็นของจริง”“ท่าน