MasukShare
บทที่ 1245
Bab terkait
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1246
ตราบใดที่โรงเตี๊ยมไม่พังทลาย ก็ไม่เป็นไร“ข้าว่าหากพวกท่านต้องการตีกัน ก็ออกไปตีกันข้างนอก”เจ้าของเอ่ยเตือน เห็นว่าเป็นผู้ฝึกยุทธ์ด้วย“เถ้าแก่ไม่ต้องกังวล จะไม่ทำให้ข้าวของของพวกท่านเสียหายหรอก”กู้หว่านเยว่ยิ้มแย้มแจ่มใส กวัดแกว่งแส้ยาว พันรอบตัวเหิงสุยสุ่ยไว้ แล้วโยนนางออกจากโรงเตี๊ยมเสียเลย“โอ๊ย!”เหิงสุยสุ่ยตกลงไปบนพื้นหิมะ ส่งเสียงร้องอย่างน่าเวทนาถ้าไม่ใช่เพราะหิมะด้านนอกหนาพอสมควร ตอนนี้นางคงร่วงกระแทกตายไปแล้ว“อย่าฆ่าข้าเลย”เมื่อเห็นกู้หว่านเยว่ตามติดออกมา ในที่สุดนางก็รู้สึกกลัว“พวกเจ้ารู้ไหมว่าข้าเป็นใคร? ข้าเป็นศิษย์น้องเล็กที่เป็นที่รักของสำนักวั่นจง ถ้าพวกเจ้าสังหารข้า อาจารย์ของข้าจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไปแน่”เหิงสุยสุ่ยตะโกนขอความช่วยเหลือเสียงดังลั่นองครักษ์ที่ตามหลังนางมา รีบเข้ามาขัดขวางกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงแม้ว่าคนเหล่านี้จะไม่ได้เป็นคู่ต่อสู้ของทั้งสองคน แต่การพัวพันของพวกเขาก็ทำให้เหิงสุยสุ่ยมีโอกาสหลบหนีได้เห็นเพียงเหิงสุยสุ่ยยันกายลุกขึ้น แล้ววิ่งหนีออกไปข้างนอกราวกับเหาะเหิน“คิดจะหนีหรือ? ฝันไปเถอะ”กู้หว่านเยว่วางแผนที่จะไล่ตามให้ทัน แต
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1247
หิมะบนยอดเขาถล่มลงมาสักพักก่อนจะหยุดลงหลังจากที่หิมะถล่มหยุดลง พื้นดินใต้เท้าของพวกเขาก็หยุดสั่นไหวเช่นกัน“ไป ๆ ๆ เข้าไปในโรงเตี๊ยมกันเถอะ อย่ามัวตากลมหนาวอยู่ข้างนอกเลย”เจ้าของโบกมือ กู้หว่านเยว่อยู่ข้างนอกก็รู้สึกหนาวเย็นเช่นกัน จึงรีบจูงมือซูจิ่งสิงเข้าไปในโรงเตี๊ยมด้วยกัน“ท่านทั้งสอง!”แววตาของเหิงเทียนอวี้ระยิบระยับเล็กน้อย ก้าวไปข้างหน้าอย่างฉับพลัน“ท่านทั้งสองดูไม่เหมือนชาวเมืองน้ำแข็งนิลเลย พวกท่านก็มาจากต่างถิ่น เพื่อตามหาดอกน้ำแข็งนิลเช่นกันหรือ?”เขาไม่อ้อมค้อม รอยยิ้มอันอ่อนโยนที่เผยขึ้นมาบนใบหน้าขณะที่กำลังพูดคุยกันนั้น เห็นแล้วรู้สึกผ่อนคลายทีเดียวทว่าเนื่องจากพวกเขามาตามหาดอกน้ำแข็งนิล ก็ถือได้ว่ามีความเป็นปฏิปักษ์ ดังนั้นกู้หว่านเยว่จึงไม่ได้สนใจเขาในทันทีเหิงเทียนอวี้สองสามีภรรยามองเขาอย่างเย็นชา เผยให้เห็นรอยยิ้มเจื่อน ๆ“ทั้งสองท่านอย่าเข้าใจผิด ข้าไม่ได้หมายความอย่างอื่น”เขาเอ่ยเสียงเบา“หากทั้งสองท่านกำลังมองหาดอกน้ำแข็งนิล บางทีพวกเราอาจร่วมมือกันได้ข้าต้องการเพียงกลีบดอกน้ำแข็งนิลครึ่งเดียว ส่วนที่เหลือเป็นของพวกท่าน”กู้หว่านเยว่มองเขาด้วย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1248
“ชายหญิงคู่นั้นมีวิทยายุทธ์หรือไม่ หน้าตาเป็นอย่างไร?”“ฝ่ายชายดูอ่อนแอมาก ไอแคก ๆ ไม่หยุด ฝ่ายหญิงดูมีอายุประมาณสิบห้าปี หน้าตาร่าเริง คอยาวมาก”ดวงตาของเหิงเทียนอวี้เป็นประกาย“อ้อ ใช่แล้ว ข้าดูเหมือนจะได้ยินชายผู้นั้นเรียกนางว่านังหนูจิ่น”นังหนูจิ่น! จิ่นเอ๋อร์!แม้ว่าสีหน้าของกู้หว่านเยว่จะยังไร้อารมณ์ใด ๆ แต่ในใจลึก ๆ กลับตื่นเต้นเป็นที่สุดได้มาโดยไม่เสียแรงใด ๆ ไม่นึกว่าพวกเขาจะได้ข่าวของซูจิ่นเอ๋อร์และฟู่หลานเหิงในเมืองน้ำแข็งนิลแม้ว่าจะไม่สามารถระบุตัวตนของชายผมขาวได้ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้ทำร้ายซูจิ่นเอ๋อร์และฟู่หลานเหิง คงไม่ใช่คนเลวอะไร“ท่านรู้ไหมว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน?”กู้หว่านเยว่รีบถาม แววตาของเหิงเทียนอวี้วิบวับเล็กน้อย ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล“ดูเหมือนฮูหยินจะสนใจพวกเขาเป็นพิเศษ?”กู้หว่านเยว่ถอนหายใจอย่างเย็นชา“ฟังจากคำอธิบายของท่าน เด็กชายวิทยายุทธ์แก่กล้าของพวกเขาเข้ามาในภูเขาน้ำแข็งนิล จะไม่แย่งชิงดอกน้ำแข็งนิลกับข้า”นางแสร้งทำเป็นว่ามีแววโหดร้ายแวบขึ้นในดวงตา“แทนที่เมื่อถึงเวลานั้น ทั้งสองฝ่ายจะต้องแย่งชิงกัน สู้จัดการพวกเขาในเ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1249
“ดูจากท่าทาง มีความเป็นไปได้สูงมาก”ซูจิ่งสิงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไปยั่วยุให้เกิดปัญหาใหญ่อีกครั้งแล้วแต่ต่อให้ทั้งสองมาอีกครั้ง ซัดปากเน่า ๆ ของเหิงสุยสุ่ยนั่น ทั้งสองก็ไม่ยอมปล่อยนางไป“ตามหาดอกน้ำแข็งนิลเป็นเรื่องสำคัญ อย่าสร้างปัญหาอื่นซ้ำอีก พวกเราออกไปทางประตูหลังกันเถอะ”กู้หว่านเยว่ขยิบตาให้ซูจิ่งสิง สองสามีภรรยาเข้าใจกันโดยปริยาย รีบหอบสัมภาระขึ้นมา มาถึงสนามหลังบ้านเพื่อปลดเชือกให้ม้ากระต่ายแดงวางแผนที่จะวิ่งตะบึงออกไปด้วยกันทางประตูหลังผลปรากฏว่า คนของสำนักวั่นจงมีความระแวดระวัง คาดเดาไว้แต่เนิ่น ๆ แล้วว่าพวกเขาต้องหนี จึงซุ่มโจมตีอยู่ที่สนามหลังบ้าน“พวกเจ้าสองวายร้าย ทำร้ายหลานสาวของข้าแล้วคิดจะหนีไป ฝันไปเถอะ!”หลังจากสิ้นเสียงตะโกนดังสนั่นหู กู้หว่านเยว่ก็หันหน้าไป เห็นเพียงชายวัยกลางคนที่มีร่างกายแข็งแรงมากคนหนึ่ง แขนขาบึกบึนแข็งแรง กล้ามเนื้อนูนออกมา ควงค้อนขนาดใหญ่ในมือทุบเข้าใส่พวกเขา“บัดซบ!”ความตกตะลึงแวบขึ้นในดวงตาของกู้หว่านเยว่อะไรกันเนี่ย?!ถ้าถูกค้อนด้ามใหญ่นี้ฟาดเอาล่ะก็ มันสมองคงถูกทุบไหลออกมาทันใดเล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1250
“อาสาม ท่านต้องล้างแค้นให้ข้า ฆ่าพวกเขาซะ”เมื่อสายตาของเหิงหู่จับจ้องไปที่ใบหน้าของเหิงสุยสุ่ย ความรู้สึกอ่อนโยนแบบพ่อผู้มีเมตตาก็ปรากฏขึ้น“สุยสุ่ยเจ้าไม่ต้องกังวล ใครกล้ารังแกเจ้า อาสามจะสั่งสอนบทเรียนให้เขาเอง”จะเห็นได้ว่าชายวัยกลางคนรักเหิงสุยสุ่ยมาก“ข้ารู้ว่าอาสามรักข้ามากที่สุด”ตั้งแต่เด็กจนโตก็เป็นเช่นนี้เสมอ ไม่ว่านางจะได้รับความคับข้องใจเรื่องอะไร อาสามจะลุกขึ้นมาก่อนเสมอปฏิบัติต่อนาง ดีกว่าลูกสาวแท้ ๆ เสียอีก“สุยสุ่ยเจ้าได้รับบาดเจ็บ ขี่ช้า ๆ หน่อย มอบหมายพวกเขาทั้งสองให้เป็นหน้าที่ของอาสาม เจ้าวางใจได้ อาสามจะเด็ดหัวของพวกเขากลับมาให้เจ้าเตะเล่นแน่นอน”“ขอบคุณเจ้าค่ะ อาสาม”เหิงสุยสุ่ยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ เคลื่อนไหวช้าลงตามคาดลูกเตะของกู้หว่านเยว่บนตัวนางไม่ได้เบาเลย ตอนนี้หน้าอกของนางยังรู้สึกเจ็บแปลบ ๆ“พวกเจ้าหยุดเดี๋ยวนี้!”เหิงหู่หนีบท้องม้า แล้วไล่ตามไปเจ้าหมอนี่เต็มไปด้วยพละกำลังอันป่าเถื่อน ควบม้าด้วยความเร็วอย่างเหลือเชื่อ ค้อนด้ามใหญ่เฉียดหนังศีรษะของกู้หว่านเยว่อยู่หลายครั้ง“ชายสูงใหญ่ผู้นี้จัดการยากจริง ๆ”กู้หว่านเยว่กดหน้าผากที่ปวดไว้ ไล่ต
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1251
“เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว!”เหิงหู่ระเบิดเสียงดังลั่น กู้หว่านเยว่ถึงขั้นไม่กลัวเขา ยังหาญกล้า “ปรึกษา” กับเขาอีกด้วยอย่างนั้นหรือ?“หาญกล้าทำร้ายหลานสาวของข้า พวกเจ้าจะได้เห็นดีกันแน่!”เหิงหู่เหยียบหลังม้า กระโดดขึ้นกลางอากาศ ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็เหวี่ยงค้อนทุบลงมาทางกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงกู้หว่านเยว่พูดไม่ออก เดิมทีนางอยากปรึกษาเหิงหู่ดีๆ สรุปคือเขากลับไม่รับน้ำใจอย่างนั้นหรือ?เช่นนั้นก็ได้ ดูว่ากำปั้นใครแข็งกว่ากันเถอะ!กู้หว่านเยว่เบี่ยงตัวหลบ ดึงหน้าไม้ออกมา เล็งไปทางเหิงหู่“น้องหญิง อย่าเพิ่งยิงเลย”ซูจิ่งสิงเอ่ยเตือน เห็นชัดว่าเขารับรู้ได้ว่ามีคนลอบสอดแนมพวกเขาในที่ลับเพียงแต่น่าเสียดายที่บัดนี้ พวกเขาต้องรับมือกับศึกของเหิงหู่ก่อน ไม่มีเวลาหาตัวคนผู้นั้นออกมา“ได้”กู้หว่านเยว่พยักหน้า นางเองก็สัมผัสได้ว่ามีสายตาหลายสายกำลังลอบจับจ้องนางอยู่ซูจิ่งสิงชักกระบี่อาทิตย์คำรามออกมา ต้านค้อนของเหิงหู่“ไอ้เด็กนี่!”ดวงตาเหิงหู่สะท้อนแววตกตะลึง ค้อนใหญ่ของเขานี้หนักนับพันชั่ง ภายในนั้นยังเจือกำลังภายในมหาศาลของเขาอีกด้วย ชายหนุ่มคนนี้ถึงขั้นรับไว้ได้“ตกลงเจ้าเป็นใครกั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1252
สิ่งที่ทั้งสองคนไม่รู้ก็คือ บัดนี้มีกองกำลังหนึ่งกำลังซ่อนตัวในที่ลับ หลังพวกเขาจากไปแล้ว ก็ขวางเหิงหู่ไว้ธนูเย็นสายหนึ่งถูกปล่อยออกไป“เจ้า เจ้าถึงขั้น...”เหิงหู่มองใบหน้าของชายหนุ่มตรงหน้า ล้มลงกับพื้นอย่างเหลือจะเชื่อ พริบตาเดียวก็ถูกเอาชีวิตไปแล้วทางฝั่งนี้ กู้หว่านเหยว่และซูจิ่งสิงอิงตามทิศทางที่ระบบมอบให้ ในที่สุดก็เร่งเดินทางฝ่าความมืดเข้ามาภายในหุบเขา“อิงตามการแสดงผลของระบบ ดอกน้ำแข็งนิลอยู่ข้างหน้าแล้ว”สายตากู้หว่านเยว่ทอดมองหุบเขาทางด้านหน้า ทั้งสองคนถึงขั้นได้พบอย่างประหลาดใจ บัดนี้นอกจากพวกเขาแล้ว ยังมีคนอื่นเฝ้าอยู่หน้าทางเข้าหุบเขา“ดูท่าแล้วนอกจากพวกเรา ยังมีคนมีวิธีล่วงรู้เบาะแสของดอกน้ำแข็งนิล”กู้หว่านเยว่เลิกคิ้วขึ้น แปลกใจอยู่บ้าง“ระบบ บัดนี้ดอกน้ำแข็งนิลเป็นเช่นไร?”“ดอกน้ำแข็งนิลหยุดเคลื่อนไหวแล้ว อยู่ภายในหุบเขาทว่าที่นี่พายุหิมะแรงมาก ข้าทำได้เพียงค้นหาตำแหน่งคร่าวๆ ออกมาได้แห่งหนึ่ง แต่ไม่รู้ภาพรวม”ระบบเสียใจ มันไม่สามารถทำได้ทุกอย่างกู้หว่านเยว่ส่ายหน้า ไม่ใส่ใจ “ไม่เป็นไร ในมิติข้ามีสัตว์น้ำแข็งนิลที่นำมาจากตลาดมืดอินซาน เจ้าเพียงช่วยข้า
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1253
“ที่นี่มีหมอหรือไม่?”ขณะกู้หว่านเยว่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ก็ถูกชายหนุ่มคนนั้นเรียกความสนใจไปอีกครั้ง“มีหมอจิตใจดีมาช่วยพ่อข้าหรือไม่?”สองสามีภรรยาหันมองต้นเสียง ได้เห็นคนและม้ากลุ่มหนึ่ง อยู่ทางซ้ายด้านหน้าห่างออกไปไม่ไกลคนและม้ากลุ่มนี้กลับฉลาดมาก กางกระโจมเหมือนกับพวกเขา ยิ่งไปกว่านั้นกระโจมยังแข็งแกร่งกว่าพวกเขามาก คล้ายกระโจมของชนเผ่าเร่ร่อนบนทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ขณะเดียวกัน ชายหนุ่มคนนั้นกำลังกอดใบหน้าของบิดาด้วยสีหน้าร้อนใจ กลุ่มคนข้างหลังมีมากมาย ดูท่าทางแล้วน่าจะเป็นบ่าวของพวกเขา“ชายหนุ่มคนนี้มีฐานะไม่ธรรมดา น่าจะเป็นคุณชายมาจากที่ใดสักแห่ง”กู้หว่านเยว่สนใจ มองเสื้อผ้าที่ชายหนุ่มสวมใส่ นั่นแพงมากนักซูจิ่งสิงกลับใคร่ครวญครู่หนึ่ง จับจ้องกระบี่คู่กายข้างเอวของชายหนุ่ม“น้องหญิง พวกเราไปดูกันเถอะ”จู่ๆ เขาก็พูดหนึ่งประโยคอย่างกะทันหัน ยกเท้าเดินเข้าไปทางนั้นกู้หว่านเยว่ชะงักเบาๆนึกได้ว่าสามีของตนไม่มีอุปนิสัยหาเรื่องใส่ตัว ถึงขั้นเดินเข้าไป จะต้องมีเหตุผลของเขาแน่ จึงไม่ถามมากนัก รีบไล่ตามไปทั้งสองคนยืนห่างออกไปสิบก้าว สีหน้าซูจิ่งสิงเข้มขึ้นเล็กน้อย“น้องหญิง
Bab terbaru
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1452
แม้ว่าภายในมิติของนางจะมีแปลงสมุนไพร แต่ภายในแปลงสมุนไพรล้วนปลูกสมุนไพรหายาก ไม่มีสมุนไพรรักษาโรคไข้รากสาดน้อยธรรมดาดังนั้น สมุนไพรเหล่านี้ล้วนเป็นกู้หว่านเยว่ซื้อจากแพลตฟอร์มซื้อขายการแจกจ่ายยาเริ่มขึ้นอย่างว่องไวเหล่าราษฎรขยับขึ้นมาทีละคน ขบวนคนเริ่มขยับอย่างเชื่องช้า“พี่หญิงหว่านเยว่ ท่านไปพักผ่อนก่อนเถอะ”ลั่วยางเข้ามาเตือนนางหนึ่งประโยค เอ่ยปากอย่างห่วงใย“ข้าบอกกับหมอเหล่านั้นแล้ว หากพวกเขาไม่แน่ใจโรค ค่อยมาถามข้าเจ้าค่ะ”นางอธิบาย“หากข้าเองก็หมดหนทาง ค่อยให้คนเข้าไปหาท่าน”กู้หว่านเยว่พยักหน้า “เช่นนี้ก็ดีเหมือนกัน”เกาเจี้ยนสบมองลั่วยางอย่างสงสาร “ยางเอ๋อร์ เจ้าต้องเหนื่อยแล้ว”แม้พูดว่าด้านหน้ายังมีหมอตรวจอาการก่อนแต่คนมากถึงเพียงนี้ ย่อมมีหมอที่รักษาไม่ได้รวมเข้าด้วยกัน ก็เพียงพอให้ลั่วยางยุ่ง“ข้าไม่เป็นไร สามารถรักษาราษฎรได้ ช่วยได้หนึ่งชีวิตก็คือหนึ่งชีวิต”ลั่วยางหยิบธงหนึ่งผืนออกมา สองสามคนมองดู ได้เห็นตัวอักษรคำว่าหุบเขาราชาโอสถสามคำบนนั้น“ข้ารับปากท่านอาจารย์ไว้แล้ว จะต้องหาโอกาสประกาศเรื่องหุบเขาราชาโอสถดีๆบังเอิญจะได้ฉวยโอกาสนี้ประกาศให้ราษฎ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1451
ทหารชั้นผู้น้อยคนหนึ่งวิ่งเข้าอย่างรีบร้อนจากด้านนอกประตู พูดออกมาอย่างลนลาน ทำให้เฉิงทั่วตื่นตระหนก“มีอันใด เกิดอันใดขึ้นหรือ?”หรือว่ากลัวสิ่งใดสิ่งนั้นก็มากระนั้น?“ด้านนอกประตู ด้านนอกประตูมีราษฎรป่วยหนักมากมายมาขอรับ ต่อแถวยาวเหยียดอยู่ด้านนอกประตู แถวยาวไปจนถึงประตูเมืองแล้ว”ทหารชั้นผู้น้อยกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง ไม่เคยเห็นแถวยาวเช่นนี้มาก่อน“ที่แท้ก็มีคนต่อแถวมากนี่เอง”เฉิงทั่วตบศีรษะทหารชั้นผู้น้อยทีหนึ่งอย่างไม่สบอารมณ์ “ครั้งหน้าพูดให้เข้าใจหน่อย อย่าหายใจแรง ทำข้าตกใจแทบตาย”ทหารชั้นผู้น้อยลูบศีรษะ บ่นพึมพำเสียงแผ่ว “คำนี้ของท่านแม่ทัพ หรือว่านี่ไม่ทำให้คนตกใจกันเล่า?”ราษฎรมากถึงเพียงนี้ล้อมจวนแม่ทัพไว้ หากเกิดความวุ่นวาย ทำให้คนตายจะทำเยี่ยงไร?“เจ้า นำทหารม้าสองหน่วยไปดูแลรักษาความเรียบร้อยบนถนนให้ดี”เฉิงทั่วชี้ไปยังคนสนิทที่หน้าประตู เห็นว่าถึงเวลาแจกจ่ายยาแล้ว เขาเตรียมไปดูสถานการณ์ที่หน้าประตูจวนแม่ทัพในเวลานี้ หน้าประตูจวนแม่ทัพคลาคล่ำไปด้วยผู้คนเหล่าราษฎรรอคอยอย่างมีความหวัง หวังว่าจะสามารถได้รับยาเพียงพอเพื่อช่วยตนเองหรือคนในครอบครัว“จะเริ่มแจกจ่าย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1450
เขาครุ่นคิดอยู่สักครู่ พลางแอบมองสีหน้าของซูจิ่งสิง ไม่กล้าอยู่ในเรือนนานเกินไป จึงรีบออกไปพร้อมกับรองแม่ทัพ“ท่านแม่ทัพ สิ่งที่พระชายาพูดเป็นความจริงหรือไม่? คงไม่ได้คุยโวหรอกนะ?”หลังจากที่ทั้งสองออกมาข้างนอกแล้ว รองแม่ทัพก็พูดขึ้น“ประชาชนที่ป่วยในเมืองไม่ใช่แค่คนหรือสองคน ยามากมายขนาดนั้น พระชายาจะหามาได้หรือ?”เขาคิดอยู่เสมอว่าคำพูดของกู้หว่านเยว่นั้นไม่น่าเชื่อถือบางทีอาจเป็นเพราะวันนี้ถูกแม่ทัพชี้หน้าตำหนิ รู้สึกทั้งอายทั้งโกรธ ต้องการทวงศักดิ์ศรีคืนมา จึงได้พลั้งปากคุยโวโอ้อวดออกไป“ไม่รู้สิ”เฉิงทั่วส่ายหัวสติปัญญาบอกเขาว่า กู้หว่านเยว่นั้นไม่สามารถหาสมุนไพรได้มากมายขนาดนั้นภายในระยะเวลาอันสั้นแน่นอนแต่เขาก็นึกถึงตอนที่โจมตีเมืองเหยาขึ้นมาอีก ดินปืนและกระสุนปืนใหญ่เหล่านั้นที่ส่งลงมาจากเมือง รวมถึงธนูที่มีรัศมีการยิงไกลมากสิ่งของเหล่านี้เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนถ้าหากในตอนนี้สิ่งของที่เขาไม่คาดคิด กู้หว่านเยว่บังเอิญมีพอดีล่ะ?“ถ้าอย่างนั้นคำสั่งของพระชายาเมื่อครู่นี้ พวกเรายังต้องปฏิบัติตามหรือไม่?”รองแม่ทัพค่อนข้างเป็นกังวล“เมื่อข่าวนี้แพร่กระจายออกไป อีกสาม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1449
เขามีสีหน้าร้อนใจ ชิงเหลียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง“ท่านรอสักครู่ ข้าจะเข้าไปรายงานก่อน”ภายในห้อง กู้หว่านเยว่ได้ยินเสียงดังเอะอะจากด้านนอกแล้ว จึงรีบพาซูจิ่งสิงออกมาจากมิติในขณะที่ชิงเหลียนเข้ามา นางกำลังเปิดประตูพอดี“พระชายา แม่ทัพเฉิงอยู่ข้างนอก...”“ข้าได้ยินทุกอย่างแล้ว เจ้าให้เขาเข้ามาเถอะ”กู้หว่านเยว่หาวนอน“อ้อ ถือโอกาสรับประทานอาหารเช้าไปด้วย”เมื่อคืนนี้ นางและซูจิ่งสิงยุ่งอยู่ในมิติตลอดทั้งคืน“เพคะ”ชิงเหลียนรีบออกไป เฉิงทั่วก็เข้ามาจากทางด้านนอกอย่างไม่พอใจ“คารวะท่านอ๋องและพระชายา”เขาทำความเคารพแบบขอไปที แล้วเริ่มบ่นว่า“พระชายา เมื่อคืนข้าน้อยเตือนท่านแล้วว่า จะช่วยเหลือผู้คนในเมืองนี้ส่งเดชไม่ได้ อาจก่อให้เกิดความโกลาหลได้”น้ำเสียงของเขาไม่สู้ดีนัก“ดูสิ เมื่อวานท่านนำหญิงผู้นั้นมารักษาในจวนละแวกนี้ ผลปรากฏว่าเรื่องนี้ถูกผู้มีเจตนาเผยแพร่ออกไปเมื่อเช้านี้ เวลานี้ด้านนอกจวนแม่ทัพมีผู้ป่วยเต็มไปหมดท่านก็รู้ เมื่อเกิดความโกลาหลขึ้นมา จะกลายเป็นเรื่องใหญ่”เมื่อเฉิงทั่วพูดถึงความร้อนใจ ก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองกู้หว่านเยว่ สายตานั้นเต็มไปด้วยคำถาม“แม่ทั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1448
ยิ่งไปกว่านั้นยังสวมถุงมือและผ้าคลุมหน้าอีกด้วยเห็นได้ชัดว่าหญิงผู้นั้นอับจนหนทางแล้ว พอเข้ามาก็คุกเข่าลงตรงหน้าพวกเขาทันที“ท่านผู้สูงศักดิ์ทั้งหลาย พวกท่านได้โปรดช่วยลูกของข้าด้วย เขาเพิ่งห้าขวบเท่านั้น”หญิงผู้นั้นกอดลูกไว้แน่นในอ้อมแขน“เขาฉลาดมาก และเชื่อฟังมากด้วย มักจะช่วยข้าทำงานอยู่บ่อยครั้ง สามารถอ่านหนังสือและจดจำตัวอักษรได้ตั้งแต่ยังเด็กเช่นนี้ พวกท่านได้โปรดช่วยชีวิตเขาด้วย ต่อให้ต้องเอาชีวิตของข้าก็ตาม”หญิงผู้นั้นร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหลกู้หว่านเยว่ให้นางวางลูกลงบนเบาะนุ่ม เพื่อสะดวกในการตรวจวินิจฉัย“แล้วพ่อของเด็กล่ะ เหตุใดเจ้าถึงอยู่ที่นี่คนเดียว?”หญิงผู้นั้นมีอาการป่วยอย่างเห็นได้ชัด แก้มตอบลึก“ตาย ตายแล้ว”หญิงผู้นั้นสะอึกสะอื้นตอบ“เป็นไข้หวัด ไม่มียารักษา ทนได้ไม่ถึงครึ่งเดือนก็ตายแล้ว”กู้หว่านเยว่นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง “ขอโทษนะ”หญิงผู้นั้นส่ายหัว “มันคือโชคชะตา แต่ขอให้หมอช่วยชีวิตลูกของข้าด้วย แม้ว่าต้องการให้ข้าไปตาย ข้าก็เต็มใจ”กู้หว่านเยว่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกเจ็บปวด ซูจิ่งสิงที่อยู่ข้าง ๆ ก็กำหมัดทั้งสองแน่น“ไม่ต้องให้เจ้าไปตายหรอก ให้ข้าดู
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1447
“ไป ๆ ๆ”เฉิงทั่วกลอกตาใส่หนานหยางอ๋อง“ท่านไม่จำเป็นต้องออกหน้าพูดแทนข้าที่นี่”“เฮ้ ข้าหวังดีกับเจ้า ทำไมเจ้าถึงไม่รักษาน้ำใจคนอื่นเลย?” หนานหยางอ๋องฮึดฮัดด้วยความโมโห“กาลเวลาพิสูจน์คน ข้าเป็นคนอย่างไร ต่อไปท่านอ๋องและพระชายาก็รู้เอง ไม่จำเป็นต้องให้ท่านพูดอะไรมาก”เฉิงทั่วกังวลว่าหากหนานหยางอ๋องออกหน้าพูดแทนเขา มันจะส่งผลกระทบต่อตัวเขาเองชายชราหัวรั้นสองคนต่างห่วงใยซึ่งกันและกัน แต่ไม่พูดออกมากองทัพเข้ามาในเมืองทันใดนั้นหญิงคนหนึ่งที่กำลังอุ้มลูกอยู่ ได้โผเข้ามาแทบเท้าของกู้หว่านเยว่“ท่านหญิง ช่วยลูกของข้าด้วย ได้โปรดช่วยลูกของข้าด้วย!”หญิงผู้นั้นล้มลงกับพื้น เด็กในอ้อมแขนเกือบจะกลิ้งออกมา นางกอดเด็กไว้แน่น ไม่ปล่อยมือกู้หว่านเยว่เหลือบมองเข้าไปในอ้อมแขนของนาง เห็นว่าเด็กมีสีหน้าเขียวคล้ำ“เกิดอะไรขึ้น?”“พระชายา กลับจวนแล้วค่อยคุยกับท่านแล้วกัน”สีหน้าของเฉิงทั่วดูแย่มาก โบกมือให้รองแม่ทัพพาหญิงผู้นั้นออกไปปลอบโยนก่อนเมื่อมาถึงจวน เขาก็ถอนหายใจพลางเอ่ยว่า“ปีนี้สภาพอากาศแปลก ๆ การเก็บเกี่ยวของประชาชนก็ไม่ดี ในสิบคนก็มีคนป่วยแปดหรือเก้าคนแล้ว”คิ้วของกู้หว่า
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1446
สมองของเจียงม่านวิงเวียน ก่อนจะสูญเสียความรู้สึกตัวอย่างสมบูรณ์ คิดเพียงว่าที่แท้ฮั่วจี๋ก็มีมุมแบบนี้เช่นกัน...คู่บ่าวสาวสนุกสนานกันทั้งคืน ไม่รู้ว่าหมดไปกี่น้ำ สรุปได้ว่าแนบชิดดูดดื่มก่อนหน้านี้เรื่องที่เจียงม่านกังวลว่าในคืนแต่งงาน ฮั่วจี๋จะรังเกียจที่นางไม่ได้บริสุทธิ์ไร้ราคีหรือเปล่านั้น ไม่หลงเหลืออยู่แล้วหลังจากเพิ่งแต่งงานไป กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงได้มอบหมายเมืองเหยาให้ฮั่วจี๋ดูแลจัดการชั่วคราว โดยทิ้งหวังปี้เอาไว้คอยช่วยเหลือพวกเขาพร้อมด้วยกองทัพใหญ่ เดินหน้าไปยังเมืองซุ่ยโจวอย่างองอาจเฉิงทั่วได้ยื่นหนังสือขอยอมจำนนไปนานแล้วพอได้ยินว่ากู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงกำลังจะมา จึงเปิดประตูเมืองออก แล้วพาทุกคนในเมืองไปต้อนรับที่ประตูเมืองด้วยตัวเอง“คารวะท่านอ๋อง คารวะพระชายา”“ลุกขึ้นเถอะ”กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงขี่ม้าเข้ามา เมื่อเห็นเฉิงทั่วพาผู้คนมายืนรออยู่ที่ประตูเมือง พวกเขาสองคนก็ลงจากหลังม้า“แม่ทัพเฉิง ไม่นึกว่าเราจะได้พบกันอีกเร็วขนาดนี้”กู้หว่านเยว่เลิกคิ้วขึ้นด้วยรอยยิ้ม สายตาจับจ้องไปที่หัวไหล่ของเฉิงทั่วเฉิงทั่วรู้สึกกระดากอายในทันใด “พระชายามีทักษะด้า
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1445
กู้หว่านเยว่พยักหน้า “นำพวกเขาทั้งหมดขังไว้ในเรือนจำใหญ่ รอการลงโทษ อย่าปล่อยออกมาง่าย ๆทหารพวกที่หลบหนีเมื่อใกล้แนวรบ กู้หว่านเยว่เหยียดหยามมาโดยตลอดไม่ได้ลงโทษเนรเทศพวกเขา ก็นับว่าเมตตาแล้วตอนนี้พวกเขายังกล้าหลบหนีก่อนจริงหรือ?เช่นนั้นก็อย่าโทษนางที่ไม่เกรงใจฮั่วจี๋พยักหน้าตาม“เรือนจำของเมืองเหยานั้นกว้างขวางมาก จับพวกเขาทั้งครอบครัวเข้าไปคุมขังก็ยังมีที่เหลือเฟือ”ดูสีท้องฟ้าก็ดึกมากแล้ว ดนตรีประโคมข้างนอกก็จบลงแล้วเช่นกันซูจิ่งสิงเข้ามาหา แล้วมองไปยังฮั่วจี๋“แม่ทัพฮั่วขยันหมั่นเพียรเช่นนี้ อย่าทำให้คืนแต่งงานน่าผิดหวังล่ะ”“ขอรับ”ฮั่วจี๋ลูบศีรษะ ยังคงครุ่นคิดว่า เหตุใดท่านอ๋องถึงอารมณ์ร้อนกับเขามากทันทีที่เข้ามาเมื่อเห็นซูจิ่งสิงดึงกู้หว่านเยว่ออกไป จึงเข้าใจในภายหลังว่า ตัวเองไปเป็นกว้างขวางคอของพวกเขา“แล้วฮูหยินน้อยล่ะ?”ฮั่วจี๋หันกลับไปถามพ่อบ้านเมื่อเห็นซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่เป็นคู่กิ่งทองใบหยก เขาก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงเจียงม่านที่อยู่ในห้อง“อยู่ในห้องขอรับ นายท่าน บ่าวจะประคองท่านไป”พ่อบ้านยิ้มตาหยี เห็นฮั่วจี๋เป็นฝั่งเป็นฝา เขาเองก็มีความสุขเช
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1444
จางเอ้อร์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง“แต่ว่า ข้าทำได้เพียงพูดต่อหน้าพระชายาเท่านั้น”“ทำอย่างสุดความสามารถก็พอ” หวังหรานเอ๋อร์ก็ไม่บีบบังคับเช่นกันหลังจากที่ทั้งสองพูดจบ จางเอ้อร์ก็ไปหากู้หว่านเยว่เพื่อพูดคุยเรื่องนี้กู้หว่านเยว่กำลังอยู่ในช่วงเวลาที่ต้องใช้คนพอดี ย่อมไม่ปฏิเสธอยู่แล้วและเมื่อก่อนบนเส้นทางที่ถูกเนรเทศ จางเอ้อร์ก็ดูแลพวกเขาเป็นอย่างดี กู้หว่านเยว่หาโอกาสตอบแทนมาโดยตลอดบัดนี้ได้เวลาตอบแทนน้ำใจพอดี“ชิงเหลียน เจ้าพาจางเอ้อร์และหวังหรานเอ๋อร์ไปหาคุณชายอวิ๋น แล้วบอกว่าข้าให้พวกเขาไป”งานพลาธิการแนวหลังของการสู้รบ ทั้งหมดอวิ๋นมู่เป็นผู้รับผิดชอบอยู่ขอเพียงพาคนไปและบอกกับอวิ๋นมู่เช่นนี้ อวิ๋นมู่ก็เข้าใจแล้วชิงเหลียนยิ้มกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าคุณชายอวิ๋นกำลังดื่มสุราอยู่กับคุณชายไป๋หลี่ ทำไมไม่รอให้งานเลี้ยงเลิก แล้วค่อยพาพวกเขาไปหา”จางเอ้อร์กล่าวอย่างมีไหวพริบ “ไม่รีบ ไม่รีบ จะได้ไม่ทำลายอารมณ์อันสุนทรีย์ของคุณชายอวิ๋น”ฉู่เฟิงเอ่ยด้วยความอิจฉา “ท่านนี่ช่างรักคุณชายอวิ๋นนัก ข้ายืนอยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้ว ไม่เห็นท่านเรียกข้าไปดื่มสุราสักอึกสองอึกบ้างเลย”ทำให้ชิงเหลีย
