All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 1111 - Chapter 1120

“ขอบคุณมาก พวกเราจะจำข่าวนี้ไว้”ถ่านหินหรือ พวกนางต้องการมากจริงๆกู้หว่านเยว่เองก็ไม่อิดออด นำกระดาษกับพู่กันออกมาให้มู่หรงฝูเขียนข้อมูลที่แน่ชัดของถ่านหินออกมาทันที“งั้นข้าไปก่อนนะ”หลังจากมู่หรงฝูเขียนเสร็จ ก็วางพู่กันลงแล้วจากไปอย่างรู้ตัว“ของสิ่งนี้จะตกอยู่ในมือราชวงศ์ไม่ได้”กู้หว่านเยว่ยื่นกระดาษให้ซูจิ่งสิง ซูจิ่งสิงพยักหน้า“น้องหญิงวางใจเถอะ ข้าจะให้คนไปจัดการเดี๋ยวนี้”เขาจากไปอย่างรวดเร็ว กู้หว่านเยว่กลับรีบออกไปตรวจตราร้านดอกท้อกับบ้านสวนหลังจากแน่ใจว่าทุกอย่างไม่มีสิ่งใดผิดปกติ นางจึงกลับไปในมิติ แล้วจัดเตรียมของขวัญแต่งงานให้ซ่งเสวี่ยต่อไปตอนอาหารเย็น ซ่งเสวี่ยพานานนานมาเยี่ยมนาง โจวเซิงเองก็ตามมาด้วยเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน ใบหน้าเขามีความสง่าองอาจเพิ่มขึ้น“ท่านอ๋องล่ะ?”โจวเซิงมองดูหนึ่งรอบ ไม่เห็นซูจิ่งสิงจึงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย หลังจากเขาไม่ดวงซวยอีกแล้ว คิดจะช่วยซูจิ่งสิงทำอะไรบ้าง“ออกไปแล้ว พรุ่งนี้เจ้าค่อยมาหาเขา”กู้หว่านเยว่ยื่นมือมาอุ้มนานนานไป พร้อมหอมแก้มนาง“แม่บุญธรรม! แม่บุญธรรมสวย!” เสียงอ้อแอ้ของนานนานหวานใส มุมปากมีลักยิ้มน้อยหนึ่

“เจ้า พวกเจ้าคิดจะทำอะไร?”ผู้อาวุโสสูงสุดอายุมากแล้ว ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกนาง จึงยืนลังเลไม่กล้าเข้าไป เขากลัวร่างกายแก่ชรานี้จะรับไม่ไหว“รีบปล่อยนางเดี๋ยวนี้” ผู้อาวุโสสูงสุดคิดจะเจรจา กู้หว่านหรูร้องโวยวายเสียงดัง“นางแพศยา เจ้าบ้าไปแล้ว เจ้ากล้าทำร้ายข้าต่อหน้าผู้คนมากมายเชียวหรือ”กู้หว่านเยว่รู้สึกน่าขัน ขณะนี้รอบด้านมีคนมุงกันเข้ามามากมาย นางกลับไม่เห็นคนพวกนี้อยู่ในสายตา“เจ้าคิดอย่างไรถึงนึกว่าข้าสนใจสายตาของพวกเขา?”นางชูฝ่ามือขึ้น แล้วฟาดฝ่ามือลงมาอย่างแรงใส่ใบหน้ากู้หว่านหรูครั้งนี้ นางตบลงมาจนเลือดออก“ยังกล้าข่มขู่ข้าอีก เจ้านึกว่าตัวเองเป็นใคร?”สิ่งที่กู้หว่านเยว่เกลียดที่สุดในชีวิตคือถูกผู้อื่นข่มขู่“อยากได้ตั๋วเงินสองหมื่นตำลึงหรือ ไปกินขี้ซะเถอะเจ้า”กู้หว่านเยว่ฟาดฝ่ามือลงไปอีกครั้ง จนทำให้กู้หว่านหรูตัวหมุนวนอยู่ที่เดิมสามรอบ แล้วล้มลงบนพื้น“เจ้า” กู้หว่านหรูเอามือกุมหน้าร้องห่มร้องไห้“ทุกคนรีบมาดูเร็ว ข้าไม่ได้โกหก พระชายาเจิ้นเป่ยตบตีน้องสาวแท้ๆ นางอกตัญญูไม่ฟังคำสั่ง ทุกคนรีบมาดูหน้าใจดำอำมหิตของนางเร็ว”“ถูกต้อง”กู้ถิงชี้หน้ากู้หว่านเยว่แล้

“หลังผ่านเรื่องในวันนี้ พวกเขาคงกล้าก่อเรื่องอะไรขึ้นมาอีกแล้ว”กู้หว่านเยว่ครุ่นคิด รู้สึกไม่ค่อยวางใจ จึงให้คนติดตามพวกเขา“น้องหญิง ไม่ว่าอย่างไร ข้าจะยืนอยู่ข้างกายเจ้า”ซูจิ่งสิงแสดงท่าทีชัดเจน“หากเจ้าตัดสินใจแตกหักกับคนสกุลกู้อย่างสิ้นเชิง ข้าเองก็พร้อมสนับสนุนเจ้าอย่างไม่มีเงื่อนไข”กู้หว่านเยว่พยักหน้า “ขอบคุณท่านพี่มาก”รอยยิ้มของนางหวานละไม ทันใดนั้นมีคนคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหา“พี่หว่านเยว่ ท่านอยู่ที่นี่ก็ดีแล้ว อาจารย์บอกว่ามีธุระด่วนต้องการพบท่าน”ลั่วยางหายใจหอบ น้ำเสียงร้อนใจ น่าจะพบผู้ป่วยที่รักษาได้ยาก“ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”กู้หว่านเยว่ตอบรับ หลังจากกลับมานางยังไม่เคยไปทักทายหมอปีศาจ ถือโอกาสนี้ไปพบหมอปีศาจสักหน่อย“มาทางนี้” ลั่วยางนำทางอยู่ข้างหน้า ในไม่ช้าพวกนางมาถึงหน้าร้านขายยาขนาดใหญ่แห่งหนึ่งลั่วยางอธิบาย “ตั้งแต่หุบเขาราชาโอสถเปิด มีผู้ป่วยทยอยเดินทางมามากมาย ดังนั้นพวกเราจึงสร้างร้านยาขึ้นในเมืองอวี้ด้วย เพื่อสะดวกแก่การรักษา”กู้หว่านเยว่มองร้านขายยาตรงหน้า เริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้ว นึกไม่ถึงว่าหมอปีศาจจะลงมือรวดเร็ว เพียงไม่นานก็สร้างร้านขายยาขึ้นมาแล

“พวกเจ้า” หลี่เหมียนหยางอยากจะพูดบางอย่าง แต่เมื่อถูกไป๋หลี่ชิงซีถลึงตาใส่ จึงรีบหุบปากทันทีกู้หว่านเยว่เลิกคิ้วงาม หากนางฟังไม่ผิด หญิงเมื่อครู่เรียกคนตรงหน้านี้ว่าคุณชายเป็นคนที่สถานะไม่ธรรมดาอีกแล้ว นางเลิกคิ้วอีกครั้ง“เป็นอย่างไร เจ้าตรวจพบโรคของข้าหรือไม่?”ไป๋หลี่ชิงซีร้อนใจไม่น้อย เขาถูกโรคนี้ทรมานมาหลายปีแล้ว“อืม ชีพจรของเจ้าคือตั้งครรภ์” กู้หว่านเยว่เก็บมือกลับไป ไป๋หลี่ชิงซีสีหน้าสิ้นหวัง“ชีพจรตั้งครรภ์ จะเป็นชีพจรตั้งครรภ์ได้อย่างไร เหตุใดหมอที่ตรวจข้าทุกคนล้วนพูดเช่นนี้?”เขาแทบคลุ้มคลั่ง “ข้าเป็นบุรุษคนหนึ่งนะ”หลี่เหมียนหยางเห็นดังนั้นสงสารไป๋หลี่ชิงซีจับใจ จากนั้นมองกู้หว่านเยว่อย่างโกรธแค้น“ข้ารู้อยู่แล้วว่าพวกเจ้าเป็นหมอไม่เอาไหน บุรุษจะมีชีพจรตั้งครรภ์ได้อย่างไร บุรุษจะคลอดลูกได้อย่างไร?”“ข้าบอกเมื่อไหร่ว่าเขาจะคลอดลูก?” กู้หว่านเยว่กลอกตา“ชีพจรตั้งครรภ์แปลว่าจะคลอดลูกไม่ใช่หรือ?”ก่อนหน้านี้หมอไม่เอาไหนพวกนั้นล้วนพูดเหมือนกัน หลี่เหมียนหยางจึงโมโหอย่างเหลืออด“ชีพจรก็คือชีพจร ไม่ได้แปลว่าตั้งครรภ์จริง พี่ชิงซีของเจ้าเป็นบุรุษคนหนึ่ง”ไป๋หลี่ชิงซ

ซูจิ่งสิงไม่อยู่ที่นี่ แม้แต่คนเฝ้าประตูที่ใช้ได้ก็ไม่มีสักคนไป๋หลี่ชิงซีมองดูแผ่นหลังของนาง วางมือไว้ตรงหน้าอก หัวใจราวกับเต้นระรัวไม่หยุด“มาเฝ้าอยู่ที่นี่ทำไม ให้พวกเราเข้าไปเร็วเข้า”“ใช่นะสิ รีบให้พวกเราเข้าไปดูศิษย์พี่ใหญ่”กู้หว่านเยว่เพิ่งเปิดประตู พลันเห็นชายหญิงหลายคนยืนทำหน้าดีใจอยู่ด้านนอก“พี่หญิงกู้”ลั่วยางรู้สึกผิด “อาจารย์ไปตรวจดูคนไข้คนอื่น ข้าขวางคนพวกนี้เอาไว้ไม่ได้”“พวกเขาเป็นใคร?”ดูออกว่าพวกเขากับไป๋หลี่ชิงซีคนนั้นน่าจะรู้จักกัน แต่หลี่เหมียนหยางกลับกำลังทะเลาะกับพวกเขา“พวกข้าเป็นศิษย์น้องร่วมสำนักของศิษย์พี่ไป๋หลี่” สวีซวี่รื่อตาลุกวาว หมอหญิงน้อยช่างงดงามนัก“ถูกต้อง พวกข้ามาเยี่ยมศิษย์พี่ไป๋หลี่” อีกคนหนึ่งกล่าวขึ้น“ได้ยินมาว่าวิชาแพทย์ของหุบเขาราชาโอสถล้ำเลิศยิ่งนัก ดูออกหรือยังว่าศิษย์พี่พวกข้าป่วยเป็นอะไร?”เห็นได้ชัดว่าหลายคนนี้มีความสุขบนความทุกข์“ท้องของศิษย์พี่ใหญ่ขนาดนั้น ต้องตั้งครรภ์แน่นอน”“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ไม่รู้ว่าเด็กในท้องเป็นของชายคนใด”ระหว่างที่พูดพวกเขาหลายคนหัวเราะเสียงดัง ไป๋หลี่ชิงซีสีหน้าเรียบเฉย เขาถูกว่าจนเคยชินแล้วหล