All Chapters of รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์: Chapter 781 - Chapter 790

ดูๆ นี่แหละเรียกว่าผู้เชี่ยวชาญคำตอบของเหอคุนทำให้หลี่เฉินพึงพอใจยิ่งนักการกระทำเรื่องใดๆ จำต้องใช้วิธีที่ถูกต้อง ดังนั้นจึงมีคำกล่าวว่าเสียแรงเปล่ากับทำได้สำเร็จในครึ่งเวลาการจะจัดการคณะทูตแคว้นเหลียว หากใช้วิธีแข็งกร้าวย่อมไม่สมเหตุสมผล นอกจากจะสิ้นเปลืองค่าใช้จ่ายมหาศาลแล้ว ยังไม่ก่อให้เกิดผลลัพธ์ใดๆแต่หากใช้เล่ห์เหลี่ยมต่ำช้า เล่นแผนสกปรกเพื่อบ่อนทำลายพวกมันจากภายใน อาจจะให้ผลลัพธ์ที่รวดเร็วเกินคาดต้องใช้สรรพสิ่งให้คุ้มค่า และใช้คนให้เหมาะสมในสายตาของหลี่เฉิน เหอคุนเป็นวัสดุที่เกิดมาเพื่อเป็นขุนนางกังฉินโดยแท้การใช้กังฉินจัดการกังฉิน ไม่มีสิ่งใดเหมาะสมยิ่งไปกว่านี้อีกแล้ว“มอบหมายให้เจ้าไปจัดการ”หลี่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยให้เหอคุน กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง “อย่ากลัวเปลืองเงิน จะใช้คนมากแค่ไหนก็ได้ ทุกอย่างที่เจ้าต้องการ ข้าจะสนับสนุนอย่างเต็มที่ ข้าอนุญาตให้เจ้าตัดสินใจตามสถานการณ์ได้ แต่หลังเสร็จสิ้นแล้ว เจ้าต้องมารายงานผลให้ข้าทราบ อย่างไรก็ตาม ข้าขอเตือนเจ้าไว้ว่า เวลาไม่มากนัก คณะทูตแคว้นเหลียวที่ถูกกดดันในราชสำนักวันนี้ อาจจะออกจากเมืองหลวงในอีกสองถึงสามวัน หากเจ

คำพูดสองคำที่หนักแน่นของจ้าวเสวียนจี ทำให้เสียงหัวเราะของเย่ลู่เสินเสวียนหยุดลงทันทีรอยยิ้มเยาะบนใบหน้าของเขาค่อยๆ เลือนหายไป กลายเป็นสีหน้าจริงจังจนน่ากลัว เย่ลู่เสินเสวียนจ้องจ้าวเสวียนจีเขม็ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงต่ำลึกว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่ากำลังพูดอะไรอยู่? หากเจ้าล้อเล่นกับข้า เจ้าจะไม่มีจุดจบที่ดีแน่”จ้าวเสวียนจีพูดด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “ด่านเย่ว์หยาได้รับการขนานนามว่าเป็นป้อมปราการที่แข็งแกร่งที่สุดในใต้หล้า ขวางกั้นกองทัพม้าเหล็กของแคว้นเหลียวมาหลายสิบปีโดยไม่อาจรุกคืบได้ ที่นั่นมีทหารชายแดนของจักรวรรดิต้าฉินที่เก่งกาจที่สุดประจำการอยู่เกินแปดหมื่นนาย กองกำลังนี้มีประวัติศาสตร์ยาวนานตั้งแต่สมัยต้าฉินก่อตั้งแผ่นดิน”“เมื่อสามร้อยกว่าปีก่อน ไท่จู่ผู้ก่อตั้งต้าฉิน ทรงตระหนักดีว่าชนเผ่าเร่ร่อนในทุ่งหญ้าซึ่งขณะนั้นยังไม่ก่อตั้งแคว้น จะกลายเป็นภัยคุกคามสำคัญของต้าฉิน แม้พระองค์ทรงมีความสามารถล้ำเลิศ แต่ด้วยสภาพบ้านเมืองใหม่ที่ยังไม่มั่นคง พระองค์ไม่อาจแก้ไขปัญหานี้ได้ในช่วงพระชนม์ชีพ”“ดังนั้นจึงเกิดเป็นเยี่ยนอวิ๋นสิบหกเมืองขึ้น ส่วนใหญ่เป็นที่อยู่อาศัยของทหารผ่านศึกที่นำครอบครั

ในห้องรับรองของเย่ลู่เสินเสวียน ขุนนางแคว้นเหลียวทุกคนต่างตื่นเต้นยินดีหลังจากได้ฟังเรื่องความร่วมมือระหว่างเขากับจ้าวเสวียนจี“องค์รัชทายาท ด่านเย่ว์หยาขวางกั้นพวกเรามาหลายสิบปี บัดนี้ในที่สุดก็มีโอกาสทำลายมันลงได้ ความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่นี้แทบจะถูกส่งมาถึงองค์รัชทายาทโดยตรง เห็นได้ชัดว่าองค์รัชทายาทเป็นบุตรแห่งสวรรค์ที่ได้รับพรจากพระเจ้าทุ่งหญ้าโดยแท้”“จริง! หากเรากลืนแคว้นต้าฉินลงไปได้ ชื่อเสียงขององค์รัชทายาทจะดังก้องไปทั่วทุกสารทิศ ใต้หล้าทั้งปวงจะต้องสยบแทบเท้าขององค์รัชทายาท”ท่ามกลางคำสรรเสริญเยินยอเหล่านี้ สีหน้าของเย่ลู่เสินเสวียนดูผ่อนคลายและพอใจเป็นอย่างยิ่งเขาโบกมือและกล่าวว่า “อย่าเพิ่งดีใจไป ความสำเร็จยังไม่ปรากฏ”มีคนรีบกล่าวขึ้น “องค์รัชทายาท จ้าวเสวียนจีมีอิทธิพลอย่างมหาศาลในต้าฉิน ครั้งนี้องค์รัชทายาทแห่งต้าฉินผลักดันเขาจนไม่มีทางเลือกต้องกบฏ เมื่อเขาลงมือ การทำลายด่านเย่ว์หยาย่อมไม่มีปัญหาแน่นอน”“ใช่แล้ว ที่สุดแล้วก็เพราะองค์รัชทายาทแห่งต้าฉินโหดร้ายและไร้ความสามารถ สมควรแล้วที่ราชวงศ์หลี่ต้องล่มสลาย”“อย่าประมาทองค์รัชทายาทแห่งต้าฉิน”ในท่ามกลางเสียงยกยอ

ดูเหมือนเหอคุนจะเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงและได้รับความนับถือมากทันทีที่เขาเอ่ยเสนอราคาห้าพันตำลึงเงิน ผู้คนที่กำลังแข่งขันเสนอราคากันอยู่ต่างยิ้มและประสานมือให้เหอคุน ก่อนจะถอยออกจากการแข่งขันอย่างไม่ลังเลเหอคุนเองก็ทักทายพวกเขากลับด้วยความสุภาพ โค้งคำนับเล็กน้อยพร้อมกล่าวคำขอบคุณไม่นานนัก เจ้าของร้านก็อุ้มหยกชิ้นงดงามนั้นออกมา เหอคุนไม่รอช้า หยิบตั๋วเงินห้าพันตำลึงส่งให้ทันทีหลังจากได้รับหยก เหอคุนก็ยื่นให้สือเซวียนเหว่ยและเซียวเทียนหนานโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง พร้อมกับกล่าวด้วยรอยยิ้มกว้างว่า “สองท่านไม่ต้องเกรงใจ ข้าเหอคุนไม่มีอะไรชอบมากไปกว่าการสร้างมิตรภาพ”ทั้งเซียวเทียนหนานและสือเซวียนเหว่ยที่ได้อุ้มหยกมูลค่าถึงห้าพันตำลึงไว้ในมือ ต่างก็ตกอยู่ในความสับสนงุนงงพวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าที่ต้าฉินจะมีคนใจกว้างและอัธยาศัยดีถึงเพียงนี้เมื่อสบตากัน ทั้งคู่ก็เห็นประกายความตื่นเต้นในดวงตาของอีกฝ่าย สหายคนนี้คุ้มค่าที่จะสานสัมพันธ์ด้วยแน่นอนหยกชิ้นนี้มูลค่าถึงห้าพันตำลึง!แม้พวกเขาจะดำรงตำแหน่งขุนนางในแคว้นเหลียว แต่เงินเดือนที่ได้รับก็น้อยนิดเพราะแคว้นเหลียวเป็นดินแดนที่ยากจนอย่างแ

เซียวเทียนหนานและสือเซวียนเหว่ยไม่ใช่คนโง่แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกตั้งแต่เหอคุนใช้เงินห้าพันตำลึงซื้อหยกและมอบให้พวกเขา พวกเขาก็เริ่มถลำลึกทีละก้าวไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่มีความเด็ดเดี่ยว แต่สิ่งที่เหอคุนมอบให้นั้นมากเกินกว่าจะปฏิเสธตอนนี้ ทั้งสองคิดว่า เหอคุนผู้ใจกว้างขนาดนี้ย่อมมีเป้าหมาย และเป็นผู้มีอำนาจอย่างแท้จริงของเหล่านี้พวกเขาปฏิเสธไม่ได้ เช่นนั้นก็รับไว้รอดูว่าเหอคุนจะขออะไร หากทำได้ก็ทำหากทำไม่ได้ ก็แค่ปลีกตัวกลับไปพร้อมคณะทูต เหอคุนคงไม่สามารถตามไปถึงแคว้นเหลียวได้เมื่อคิดเช่นนี้ ทั้งสองก็ยิ่งรู้สึกสบายใจเมื่อเห็นทั้งสองกอดสาวงามออกไปด้วยรอยยิ้ม เหอคุนเองก็ยิ้มอย่างพึงพอใจมากขึ้นทันทีที่เซียวเทียนหนานและสือเซวียนเหว่ยจากไป ชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในห้องคุกเข่าลงต่อหน้าเหอคุน“ใต้เท้าเหอ ของขวัญทั้งหมดได้จัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วขอรับ”เหอคุนพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ หยิบถั่วลิสงหนึ่งเม็ดใส่ปากแล้วกล่าว “ทุกคนตั้งใจทำงาน อย่าให้พลาดแม้แต่นิดเดียว สองคนนั้นสำคัญมาก หากเกิดความผิดพลาด หัวของพวกเจ้าก็ไม่เพียงพอที่จะถูกตัด”ชายที่คุกเข่าอยู่ก้มหน้าลงทันที “ใต้เท้าเ