All Chapters of รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์: Chapter 601 - Chapter 610

“เย่ลู่ฉีหมิง”เมื่อมองชายร่างกำยำตรงหน้า จ้าวเสวียนจีก็เอ่ยชื่อของเขาออกมาชื่อคนผู้นี้ แม้ในเมืองหลวงจะมีคนรู้จักไม่มาก แต่ในอาณาจักรเหลียวและหัวเมืองชายแดนใกล้ด่านเย่ว์หยา กลับเป็นชื่อที่ใครๆ ต่างก็รู้จักบนผิวเผิน เย่ลู่ฉีหมิงมีฐานะเป็นแม่ทัพรักษาประเทศแห่งอาณาจักรเหลียว ยศทหารขั้นสอง หนึ่งในดาวรุ่งที่เจิดจรัสที่สุดของอาณาจักรเหลียวในช่วงสิบปีที่ผ่านมาศึกสร้างชื่อของเขา คือการร่วมมือกับเสนาบดีแห่งอาณาจักรเหลียวในปัจจุบัน ว่านเหยียนไจ้เต่า เพื่อก่อเหตุการณ์นองเลือดที่ด่านเย่ว์หยาในอดีต!เย่ลู่ฉีหมิงยังเป็นคนสนิทที่ได้รับความไว้วางใจจากว่านเหยียนไจ้เต่ามากที่สุด ว่ากันว่าเขามีโอกาสสืบทอดตำแหน่งผู้นำกองทัพทหารม้าผู้กล้าอย่าง “ทัพหมาป่าเหล็ก”ด้วยความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับว่านเหยียนไจ้เต่า จ้าวเสวียนจีจึงไม่แปลกหน้าเย่ลู่ฉีหมิง และเย่ลู่ฉีหมิงเองก็เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้ถึงความสัมพันธ์ลับระหว่างเขาและว่านเหยียนไจ้เต่านอกจากนี้ เย่ลู่ฉีหมิงยังมีอีกสถานะหนึ่ง คือบุตรนอกสมรสขององค์รัชทายาทแห่งอาณาจักรเหลียวในปัจจุบันนี่คือความลับที่รู้กันทั่วไป เพราะมารดาของเย่ลู่ฉีหมิงเป็นเพียงห

ขณะฟังรายงานของซานเป่า หลี่เฉินยกถ้วยขึ้นดื่มโจ๊กคำสุดท้ายไม่ทันที่เขาจะต้องเอ่ยอะไร มือข้างหนึ่งยื่นผ้าเช็ดปากที่เตรียมไว้ให้ หลี่เฉินรับมาพลางเช็ดมุมปากเบาๆ ก่อนส่งคืนให้ว่านเจียวเจียวหลังจากนั้น เขาหันไปถามว่า “เย่ลู่มั่นหวง ตอนนี้อายุมากกว่าพระบิดาของข้าอยู่หลายปีใช่หรือไม่?”ซานเป่าพยักหน้าตอบ “เย่ลู่มั่นหวงตอนนี้มีอายุ 65 ปี นับว่าเป็นวัยชราแล้ว สุขภาพของเขาก็ทรุดโทรมลงเรื่อยๆ ขณะนี้อาณาจักรเหลียวเต็มไปด้วยการต่อสู้แย่งชิงราชบัลลังก์ แต่ฝ่ายขององค์รัชทายาทแข็งแกร่งที่สุด หากไม่มีเหตุพลิกผัน หลังจากเย่ลู่มั่นหวง ก็จะเป็นเย่ลู่เสินเสวียนที่ขึ้นครองบัลลังก์”หลี่เฉินหัวเราะเบาๆ “ในใต้หล้านี้ สิ่งที่ไม่เคยขาดคือความพลิกผัน”พูดจบ หลี่เฉินเปลี่ยนหัวข้อ ถามต่อว่า “หลังจากที่เย่ลู่กู่จ้านฉีถูกส่งไปยังชายแดนที่ติดกับต้าฉิน มีแม่ทัพคนใดของเราที่เคยปะทะกับเขาบ้าง?”ซานเป่าตอบเสียงเบา “มีแม่ทัพหลายคนที่เคยปะทะกับเขา แต่การปะทะเหล่านั้นเป็นการรบขนาดเล็ก จำนวนทหารโดยรวมไม่เกินสองสามพันคน ทั้งสองฝ่ายต่างควบคุมตัวเอง ไม่เคยมีการรบขนาดใหญ่ที่เกินหมื่นคน”“ผลการรบเป็นอย่างไร?” หลี่เฉินถา

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้กลุ่มคนอาณาจักรเหลียวตกใจ“บังอาจ!”“ไอ้แกะสองขาที่ไม่รู้จักตาย!”“อยากตายใช่ไหม!”ในเสียงตวาดกร้าว ชาวเหลียวหลายคนชักอาวุธออกมาพร้อมเสียงโลหะกระทบกันดัง “เฉ้ง”บรรยากาศตึงเครียดขึ้นในทันที หัวหน้ากลุ่มชาวเหลียวคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะมีสติอยู่บ้าง มองดูซากประตูที่พังทลาย และมองไปที่เพื่อนร่วมชาติของเขาซึ่งถูกซานเป่าจับไว้จนขยับตัวไม่ได้ เขาเหลือบตามองหลี่เฉินด้วยสายตาหวาดระแวงก่อนพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “สั่งให้คนของเจ้า ปล่อยคนของข้า”คำพูดของหัวหน้าคนนั้นเต็มไปด้วยสำเนียงที่ชัดเจนว่าเป็นชาวทุ่งหญ้า แต่พอจะทำให้คนฟังเข้าใจความหมายได้ในขณะเดียวกัน ชายชาวเหลียวที่ถูกซานเป่าจับไว้ร้องด้วยความเจ็บปวดและความอับอาย พร้อมทั้งตะโกนด่าด้วยความเกรี้ยวกราด “ไอ้แกะสองขา ปล่อยข้าซะเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นความโกรธของอาณาจักรเหลียวจะเป็นสิ่งที่เจ้าทนไม่ได้!”จากนั้นเขาก็พ่นคำด่าด้วยภาษาบ้านเกิดออกมาเป็นชุด เสียงนั้นเต็มไปด้วยถ้อยคำหยาบคาย ซึ่งทำให้พรรคพวกที่อยู่ด้านหลังหัวเราะอย่างสนุกสนาน ชัดเจนว่ามันไม่ใช่คำพูดที่ดีเสียงเอะอะที่เกิดขึ้นดึงดูดชาวบ้านใน

“ยังยืนนิ่งอยู่อีกทำไม!?”หลี่เฉินตะคอกเสียงดัง “พวกป่าช้าเหล่านี้ฆ่าชาวต้าฉินของข้าอย่างไม่เกรงกลัว พวกเจ้าจะยืนมองอยู่เฉยๆ หรือ? จับพวกที่ทำผิดทั้งหมดมา! ใครกล้าขัดขืน…”สายตาของหลี่เฉินเยือกเย็น แววตาของเขาสอดส่องไปทั่ว แล้วพูดคำต่อคำ “ฆ่าทิ้งไม่ต้องเกรงใจ”คำพูดนี้เพิ่งออกจากปาก ทหารชุดองครักษ์เสื้อแพรก็ระเบิดตัวทันทีเย่ลู่ฉีหมิงเบิกตาโต ดวงตาคล้ายกริ่งขนาดโลหะ ก่อนคำราม “เจ้ากล้ารึ!?”เขาพูดคำข่มขู่เพิ่งจะจบ เห็นอะไรบางอย่างเลือนลางในตา และในพริบตา ชายสูงอายุที่มีผมขาวครึ่งศีรษะ ได้ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขา โดยมีรอยยิ้มเย็นชาครอบคลุมใบหน้า และมือที่ยื่นออกไปเหมือนกรงเล็บไก่กำลังเข้าหาคอของเขาชายชรานั้นไม่ใช่ใครอื่น นั่นคือซานเป่าผ่านการฆ่าฟันมาไม่น้อย เย่ลู่ฉีหมิงที่มีสัมผัสทางอันตรายเหนือมนุษย์ รู้ทันทีว่ามือของชายชราผู้นี้คือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด หากลงมือ จะทำให้เขาตายได้ในทันทีเย่ลู่ฉีหมิงรู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่นสะท้าน ทุกเซลล์ในร่างกายเหมือนกำลังสั่นไหว มือที่ยื่นออกมาช้าๆ กลับมีพลังเหมือนการครอบงำโลกทั้งใบ ขณะนี้เขารู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีทางหลบหนีได้ในสถานการณ์ที

หลี่เฉินรู้ดีว่าซานเป่าแข็งแกร่งมากแต่ถึงอย่างไรแล้ว ในฐานะคนที่ข้ามมาจากอีกโลก เขาก็ยังไม่มีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับระดับพลังการต่อสู้ที่สูงที่สุดในโลกนี้และตลอดเวลาที่ผ่านมา แม้หลี่เฉินจะเคยเห็นซานเป่าลงมือมาแล้ว แต่วันนี้ก็เป็นครั้งแรกที่หลี่เฉินได้เห็นซานเป่าใช้พลังทั้งหมดของตนซานเป่าที่ปกติเป็นเพียงคนแก่ผอมแห้งที่นอบน้อมและรู้จักแต่จะทำตามคำสั่ง เขาคนนี้ในตอนนี้กลับแตกต่างออกไปซานเป่ายังคงเป็นซานเป่าเหมือนเดิม แต่เขายืนอยู่ตรงนั้นล้อมรอบไปด้วยลมพายุที่ไม่มีที่มาจากตัวเขา เส้นผมและเคราโบกไปตามลม จนทำให้เขาดูเหมือนผู้ฝึกวิชาระดับสูงในตำนานเนื่องจากได้รับการปกป้อง หลี่เฉินจึงไม่รู้ว่าพลังงานที่ซานเป่าปล่อยออกมานั้นน่ากลัวแค่ไหน แต่จากสีหน้าของเย่ลู่กู่จ้านฉีและเย่ลู่ฉีหมิงที่ซีดเซียวไปนั้น เขาก็สามารถเข้าใจได้ว่ามันต้องเป็นอะไรที่ไม่ธรรมดาเย่ลู่ฉีหมิงเป็นคนแรกที่สัมผัสถึงฆาตกรรมนั้นที่หนาแน่นจนเหมือนจะกลายเป็นสิ่งที่จับต้องได้ ทำให้เขากลัวจนต้องถอยหลังไปทันทีเขายังไงก็ต้องมีขีดจำกัดเขารู้ว่าเมื่อไหร่ควรถอยตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่จะทดสอบความกล้าหาญ“ถอย!”เสีย