All Chapters of THE BILLIONAIRE'S PLAYGIRL SISTER: Chapter 221 - Chapter 230

Masarap ang dinner namin sa magarang floating cottage; puro seafoods na paboritong-paborito ko, pero hindi ako makaumpisang kumain. Tinititigan ko lang ang platong nasa harap ko na tinambakan ni Seiji ng malalaking hipon. Noon, kapag hipon o alimango ang ulam, may isang taong kahit gaano pa nagugutom o kahit magkaaway pa kami; ipagbabalat at ipagbabalat muna ako bago sya kakain. Sinaniban na naman ako ng lungkot sa naaalala ko. Pinagbabalat naman din ako ni Seiji minsan, kaso ngayon hindi, busy kasi sya sa pakikipaghuntahan sa mga kasama namin sa mahabang lamesa habang kumakain at umiinom ng beer. “Kumain ka na, bakla. H’wag kang mag-inaso d’yan kasi walang maghihimay n’yan para sa ‘yo. Alangang ako pa ang mag-asikaso sa 'yo eh may kamay ka pa naman, hindi ka baldado. Bruhang 'to,” irap ni Orlie na nakaupo sa harap ko sabay tingin nya nang matalim kay Seiji na parang wala namang napapansin. +++++ Hatinggabi na nang matapos ang inuman sa tabing-dagat. Lasing ang lahat pwera lang sa

“Ang aga mo. Sa’n ka pupunta?”“Kuya Mike!” bulalas ko. Sya pala ang kumakatok nang malakas sa pinto. Amoy na amoy ang alak sa kanya at haggard na haggard ang itsura, mukhang pareho kaming hindi pa nakakatulog. “Oh, gulat na gulat ka,” sabay tawa nya. “Chineck ko lang kung gising ka na.”“Opo, gising na. Lalabas kami ni Seiji,” sagot ko na medyo nahihiwagaan. “This early?!” taas-kilay pa nyang tanong. “Opo, mamamasyal daw po. Maganda raw kasi ang pagsikat ng araw dito; aabangan po namin,” ngiti ko sabay ni-lock ko na ang aking pinto. “Oo, maganda nga raw,” anas nya. “...kasing-ganda mo.”“Yes naman po! Hahaha!” tawa ko nang malakas sa biro nya. “‘Eto naman si Kuya Mike, inuto pa ‘ko.”“Hindi biro ‘yun. You’re really beautiful,” nailang ako at napaatras nang damputin nya ang dulo ng layered kong buhok na nakalaglag sa bandang susø ko. “Love, ang tagal mong magbihis kaya umakyat na ‘ko,” napalingon kami pareho kay Seiji na nagpapalipat-lipat ang tingin sa amin ni Kuya Mike bitbit

“Huh?! Bakit po ako o-oo?” nagugulantang na tanong ko. “Eh, magpo-propose na nga eh! Natural sasabihin mo, ‘Yes, love, I will marry you!’” kinikilig na inilahad pa nya ang isang kamay na parang sya ang sinusuotan ng invisible na singsing at nagkunwang naiiyak sa sobrang saya. “Hindi natural ‘yun, ‘Ma!” bulalas ko. Pinalo ko pa ang kamay nyang may invisible ring sa inis ko. Mabilis naman ang reflex nyang ginantihan ako ng mas malakas pang hampas sa kamay. “Ano ba! Ayaw mo bang makasal kay Seiji?! Mahal na mahal ka naman nu’ng tao. Ano pa bang hinahanap mo, eh halos nasa kanya na nga lahat— pormal, may itsura. Matalino. Pogi,” kumbinsi nya sa akin. “Hindi ba pareho lang ‘yung ‘pogi’ at ‘may itsura’?” Nakaismid na tinapunan ko sya ng tingin sa gilid ng mata ko. “Tsaka paano naman kayo nakasigurado na magpo-propose na nga ‘yung tao?” “Kanina kasi narinig ko pinag-uusapan nila ni Miguel ‘yung tungkol du’n sa catering nu’ng kasal namin.” “Catering?” kumukunot-noo kong tanong.

Ibinaba ako ni Seiji sa mismong tarangkahan ng first class na bar. “Salamat,” mahinang sabi ko na nahihiya. Paano nakatingin sa amin at nakangiti ‘yung malaking lalake at dalawang babaeng sumalubong sa amin sa pintuan. “Naku, naku! Practice na ba ‘yan?” patutsada ni Orlie na nasa likod namin at kasama si Atsi. “Masama kasi ang pakiramdam nito,” napapakamot sa ulong ngiti ni Seiji. “Ako nga masama rin ang pakiramdam, nagsusuka pa nga ako kanina eh pero hindi man lang ako alalayan nitong ungas na ‘to,” ismid nya kay Orlie. “Kung nagsabi ka kasi na gusto mo palang magpabuhat edi nakahiram sana ako ng stretcher, pinabuhat na kita,” pairap-irap namang sagot ni bakla. “Naimpatso ka lang sa kakakain mo ng mangga eh, magpapabuhat ka na.” Napahalakhak kami ni Seiji sa bangayan nilang dalawa. Hindi ko rin minsan maintindihan ‘tong dalawa na ‘to. Minsan mag-boss sila mag-usap, minsan parang mag-jowa naman sila kung nag-aaway. Pareho na rin sila ng pagsasalita, napansin ko lang. Dati ang

“Seiji, anak, sige na, sa kanya ka na matutulog, ha. Baka mamaya biglang makaisip na maglakad-lakad ‘yan ng madaling-araw para sundan ‘yung bakla nyang kaibigan, at least and’yan ka para masamahan mo,” tamang parinig sa akin ni Mama pagbaling nya kay Seiji na napapakamot naman ng ulo. “Si-sige po, ‘Ma, kung gusto nya po, bakit naman hindi?” sabay tawa pa nya. “Swerte mo kasi maginoo ang mapapangasawa mo, Kataleia, kaya nga pinagtitiwalaan ko nang husto eh. Sige na magpahinga na kayo, magkita tayo bukas,” Nabaling ang atensyon namin nang dumuwal si Atsi nang malakas, nakasandal sa dingding na sapo-sapo ng isang kamay ang kanyang bibig at ang isa naman ay ang kanyang tiyan. Agad kaming lumapit ni Seiji para alalayan sya. “Nasa’n ba ang asawa mo, Olivia? Parang hindi ko nakita maghapon,” ani Tito Miguel na may iritasyon sa kanyang tinig. “Baka iba na ‘yan kung kanina ka pa nagsusuka. You need to be checked. My love, pumunta ka sa reception baka may doktor sila rito na pwedeng mag-