“Ang sabi ko, nasaan si Olivia?! Bakit ikaw ang kinasal sa akin?!" nag-aapoy sa galit na tanong ni Jared habang mahigpit ang hawak niya sa palapulsuhan ko.Hindi ko siya sinagot at nagsimula na lang umiiyak. Hindi ko alam ang sasabihin sa kanya, kung saan ako magsisimula at kung paano niya maintindihan ang lahat.“J-Jared... nasasaktan ako...” sabi ko habang pilit hablutin ang palapulsuhan ko mula sa kanya.Kadadating pa lang namin sa venue ng kasal pero agad na niya akong hinila rito sa gilid, kung saan walang tao at kami lang dalawa at pinagsisigawan sa galit. Ngayon ko lang siya nakita na ganito kagalit. Kung hindi lang siguro ako babae ay kanina pa niya ako nasapak. Alam kong litong-lito rin siya, pero hindi ko alam kung paano ko sasabihin ang totoo.Hindi niya matanggap na ako ang ikinasal sa kanya. Hindi niya matanggap na bigla na lang umatras si ate Olivia sa mismong araw ng kasal nilang dalawa.“Masasaktan ka talaga kung hindi mo sasabihin sa akin kung nasaan ang ate mo!” aniy

“Ate... kumusta ka na?”Isang buwan ang nakalipas simula nang ikinasal ako kay Jared at ngayon ko lang na-contact muli si Ate Olivia. At gaya ng sinabi ni Jared, kung hindi ko sasabihin kung nasaan si ate ay araw-araw kong mararamdaman ang galit niya.Sa isang buwan kong pananatili rito sa mansyon ay walang gabi at araw na hindi ako umiiyak. Kung sigawan niya ako ay parang hindi ako kapatid ng babaeng mahal niya. He treated me like nobody. Mas mabait pa siya sa mga kasambahay kaysa sa akin.“G-Ganon pa rin ang lagay ko, Carmela... Nanghihina pa rin ako. Minsan ay nagigising na lang ako tatlong araw pagkatapos kong mawalan ng malay," sagot ni Ate Olivia sa kabilang linya. “Ikaw, kumusta ka na? Kumusta na kayo ni Jared. Ayos lang ba siya? Ayos ka lang ba?”Hindi agad ako nakasagot sa tanong niya. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Ayaw ko dumagdag pa sa iisipin niya kapag sinabi ko ang totoong estado ng pagsasama namin ni Jared.Nang hindi ako sumagot ay muling nagsalita si ate.“G