All Chapters of Seducing My Hot Ninong Everett: Chapter 591 - Chapter 600

Miro POVTumunog ang cellphone ko habang naglalakad ako papasok sa campus. Sinilip ko ang screen at nagulat nang makita kong pangalan ni Ahva ang taong tumatawag sa akin ngayon. Hindi siya tumatawag nang ganito kaaga, kaya agad akong kinabahan. Sa gitna ng daan, dali-dali kong sinagot ang tawag niya.“Kuya…” humihikbing boses niya ang sumalubong sa akin. Halos pabulong ang boses niya at naawa pa ako kasi parang nanginginig siya. “May sumusunod sa akin… lima sila… gusto nila akong kunin. Tinawagan ko sina mama at papa pero hindi sila sumasagot, busy ata, ikaw lang ang sumagot sa tawag ko ngayon.”Para akong binuhusan ng malamig na tubig. “Nasaan ka?” dali-dali kong tanong sa kaniya.“Ise-send ko sa ’yo ang location ko… Kuya, bilisan mo, ha! May mga sandata silang dala at natatakot na talaga ako rito!”Pagbaba ko ng linya ko, dali-dali kong tinignan ang pinasa niya sa akin na kinaroroonan niya ngayon. At kahit kailangan ko nang pumasok, mas mahalaga ang buhay ng kapatid ko.Mula sa camp

Miro POVKinabukasan, madaling-araw pa lang ay nakaalis na ako sa condo. Naka-motor ako papunta sa beach resort. Mabilis lang ang biyahe, walang gaanong sasakyan sa daan. Habang nagmamaneho ako, iniisip ko na ang mga posibleng mangyari, paano ko sisirain ang tahimik na bakasyon ni Don Vito? Paano ako makakahanap ng impormasyon nang hindi nila napapansin?Pagdating ko sa resort, malayo pa lang ay nakita ko na ang convoy ng sasakyan ni Don Vito. Maraming security, pero hindi iyon magiging hadlang sa akin. Inikot ko ang lugar at naghanap ng puwesto kung saan ako puwedeng mag-observe nang hindi nila napapansin. May isang bahagi ng resort na under renovation, doon ako nagpunta at nagmamasid mula sa mataas na bahagi ng scaffolding.Mula roon, nakita kong may tatlong babae na kasama si Don Vito, mukhang mga high-class escorts. Nagtatawanan sila, habang ang ilang bodyguards ay alerto sa paligid. Ang funny lang talaga ng hayop na tulad ni Don Vito. Kakalibing lang ng asawa niya pero heto, nagp

Samira POVNagising akong bigla sa malakas na sigaw ni Don Vito. Halos sabay-sabay kaming napabangon ng ibang mga kasambahay habang ramdam ang tensyon sa buong mansyon.“Everyone, downstairs! NOW!” sigaw niya mula sa hagdanan na para bang raratratin na kami ng baril.Hindi na namin kailangan pang magtanong. Isa-isang naglabasan ang mga staff mula sa kani-kanilang silid, mabilis na bumaba sa grand staircase kung saan naroon si Don Vito, kasama sina Lolo Lito, Lola Emilia, Sir Vic at Ma’am Via. Nakapamulsa si Sir Vic habang nakataas ang isang kilay at si Ma’am Via naman ay mukhang hindi natuwa na ginising ng ganito kaaga. Pero walang makakapantay sa galit sa mukha ni Don Vito.“Marami sa mga alahas ni Donya Ria ang nawawala!” sigaw niya na dahilan para may ilan sa amin na mapaatras sa kaba.Nagkatinginan kaming lahat. Alam naming hindi kami ang may gawa, pero iba ang takbo ng utak ni Don Vito. Kapag may nawala, siguradong may magbabayad. At sure kong ligtas ang lahat, puwera na lang kay

Samira POVNagising ako na may bigat sa aking dibdib. Pakiramdam ko ay nanlata ako nang marinig ko ang balita mula kay Manang Cora na hindi na sa mansiyong ito titira si Don Vito. Ayon sa kaniya, lumipat na raw ito sa bago niyang mansiyon, sa isang lugar na walang sinuman sa amin ang nakakaalam kung nasaan.Simula nang manggulo si Miro, tila napagtanto ni Don Vito na hindi na siya ligtas dito. Kaya siguro nagdesisyon siyang lumipat na. Ginawa niya iyon para sa kanyang kaligtasan, ngunit ito ay naging hadlang para sa aking misyon na iligpit siya. Nakakainis kasi mukhang naging mali pa na inutusan ko si Miro na guluhin ang masaya niyang bakasyon, ngayon, napalayo tuloy ang taong gusto kong patayin.Dahil sa inis, napaupo ako sa gilid ng kama. Ang dahilan pa naman kung bakit ako nandito ay para tapusin siya, para tapusin si Don Vito. Kung alam ko lang na aalis siya, dapat noon pa lang, ginawa ko na ang dapat kong gawin. Sayang ang lahat ng effort ko. Sayang ang bawat segundong ginugugol

Samira POVNagtipon kaming lahat sa maliit na silid ni Manang Cora. Kasama ko sina Manang Luciana, Manang Luz at ang iba pang mga kasambahay, sina Manang Josie, Manang Percy at Manang Rowena. Ngayong gabi, wala nang atrasan. Alam naming hindi kami maaaring manatili pa sa mansiyon na ito ng matagal kasi nakakasawa na, nasasayang ang buhay ng mga matatandang ito sa wala, kasi wala namang pasahod, buhay nila ang parang nakataya na kung hindi susunod sa kanila, mamamatay sila.Kailangan na naming tumakas. Ngunit bago iyon, kailangang planuhin namin nang maigi ang bawat hakbang.“We can’t just run blindly,” sabi ko sa kanila habang mahina ang boses upang walang makadinig sa amin sa labas. “We need to take care of the outside staff first. The armed guards in the garden, the security personnel loyal to the family, we need to figure out how to get past them.”Nagkatinginan sila habang halatang kinakabahan ngunit gusto na rin talaga nilang makalaya rito.“Paano natin malulusutan ang mga guward