All Chapters of OFW Wife of a Billionaire: Chapter 361 - Chapter 367

Inangat niya sa itaas ng island table ang dalawa kong hita at ibinuka iyon, bumulaga sa kaniyang mga mata ang aking hiyas, nahihiya pa ako ng bigla niyang idinikit ang kaniyang mainit init na labi sa entrada ng aking hiyas, ramdam ko ang bawat paghinga niya habang kinakain niya ang aking hiyas. Sa mahabang panahon nakaramdam ako ng kakaibang libog. Napaungol ako sa sarap, Halos mabali ang aking ulo sa kaniyang ginagawang pagkain sa aking hiyas , sinabayan niya ng paglalaro ng kaniyang daliri sa aking loob. Noong una ay banayad iyon hanggang sa nararamdaman ko ang pangi-gigil niya sa akin. ANg isa niyang kamay ay abala sa paglalamas ng aking suso."ohhhh fvck..... mmmm ....aghhhh.... it makes me crazy Liam...." napatingin siya sa akin at bahagyang ngumiti saka niya tinuloy ang kaniyang ginagawa. Maya maya ay naramdaman ko ang pagsabog ng aking katas sa mabilis na paglabas pasok ng kaniyang daliri sa aking loob habang ang kaniyang dila ay malaya niyang pinaglaro sa loob ko. Sa pagkakat

MADELINE POV Matagal ko nang hinihintay ang tawag na ’yon. Halos mag lilimang buwan na ang nakalipas mula nang isumite ko ang aking permanent residency application ko. Isang buwan na din ang nakaraan pagkatapos kaming puntahan ng mga inspector. Lahat ng sakripisyo, pagod, at pagpupuyat, nasa isip ko habang nag-aantay sa ospital. Nasa nurse station ako noon, sinusuri ko ang mga papel, nang biglang tumunog ang telepono ko. Sinipat ko ang screen. Hindi ko kilala ang numero, pero sinagot ko pa rin. “Hello?” tanong ko, halos hindi makahinga. “Magandang araw po, si Mrs Madeline Wilson po ba ito?” boses ng isang babae , propesyonal pero may kaunting saya sa tono niya. “Opo, ako po ito,” sagot ko, nararamdaman ko na ang bilis ng tibok ng puso ko. “Congratulations po! Ang inyong permanent residency application ay naaprubahan na!” Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Parang tumigil ang lahat ng tunog sa paligid. Hindi ako makapaniwala. “Anong sabi niyo po? Naaprubahan na?” tanong

Ang unang araw namin sa Siargao ay dapat maging masaya-hindi ko inasahan na magbabago ang tingin ko kay Madeline, at higit pa doon, mararamdaman ko kung gaano ako kaswerte sa kanya. Pagdating pa lang namin sa isla, ramdam ko na ang kakaibang aura nito. Ang hangin ay amoy dagat, ang tanawin ay parang postcard—lahat ng sulok ay maganda. Pero mas naintriga ako nang makarating kami sa property nila. “Malapit na tayo,” sabi ni Madeline nakangiti siya habang hinahawakan ang kamay ko. “Excited na ako,” sabi ko, habang nagmamasid sa paligid. Simple at payapa ang isla, at parang di tugma sa inaasahan kong bahay ng isang babaeng gaya ni Madeline, na mahilig sa city life. Pero nagkamali ako. “Madeline,” bulalas ko, nanlaki ang mga mata ko. “Ito… ito ba ang bahay ninyo?” Tumawa siya at pilit na pinipigil ang hagikgik. “Oo naman. Bakit gulat na gulat ka?” “Gulat? Hindi, Madeline,” sabi ko, nagbibiro. “Parang gusto kong umatras. Grabe!” Tumawa siya nang malakas, tinampal pa ang braso ko. “T