All Chapters of OFW Wife of a Billionaire: Chapter 161 - Chapter 170

LANCE POV Nang matapos ang kasiyahan ay nagkanya-kanya na kaming tungo sa aming mga silid. Sanay kami ni Amara na magkatabing matulog pero itong gabing ito ay may kakaibang kilig ang hatid sakin dahil sa ginawa kong proposal. Nauna akong matapos kay Amara'ng maligo . Sinadya ko ito para sa nais kong ihanda. Sinilip ko pa ito sa CR at siniguradong hindi pa ito tapos maligo saka ko hinanda ang aming kama. Nilagyan ko ito ng red rose petals at sa gitna nito ay pinuwesto ko ang regalong hinanda ko para sa kanya . Alam kong gustong gusto ni Amara ang Rolex Lady-Datejust 26 (69178) 18k yellow gold watch. Lagi ko itong nakikitang tumitingin online tungkol sa relong ito. Kaya lamang ay lagi siyang nanghihinayang sa pagbili nito para sa kaniyang sarili dahil mas pinipili niyang ibigay as donation sa mga orphanage ang kaniyang pera. May mga regular itong charity na tinutulungan. Palagi kasi niyang naalala ang ngyari sa kaniya noon 20 years ago ng iwanan siya ng kaniyang tunay na ina sa isang

JAMES POVNag-aalala na ako sa ngyayari. Batay sa aking nakikita ngayong mga sandaling ito mukhang alam ko na ang pupuntahan nito. Isang malaking heartbreak na naman ito para sa anak namin. Lumapit ako kay Sanjo para tanungin ito dahil padating na si Amara ay wala pa ito.“What happen Sanjo?! Bakit hanggang ngayon wala pa rin si Lance?! Nagmessage na si Amara kay Kate papunta na siya ngayon!" iritable kong tanong sa kaniya"hindi ko nga din alam kumpadre sabi naman ng mga bata bago sila umalis ng bahay ni Lance ay nakahanda na ito, pinauna lang sila at pasundo na din sana. Alam mo naman kung gano kamahal ni Lance ang anak ninyo kaya kung ano man yang nasa isip mo hindi niya yun magagawa kay Amara." sagot naman nito sa akin. Ilang minuto din akong nakatayo sa harapan ni Sanjo at mga pinsan nitong si Lance naghihintay na baka sumagot ito. Aligaga na ang mga ito sa kakapa ring lang sa cell phone ni Lance. "sumagot na ba sa inyo ELissa?" tanong ni Sanjo sa mga pamangkin ."hindi pa rin

Malalim na bumuntong hininga si Daddy bago ito nagsalita. "Amara anak , makinig ka kay Daddy. Kung ano mang ngyari ngyaong araw. Tandaan mo wala kang kasalanan dito. At hindi ka nagdala ng kahihiyan sa amin anak. Tandaan mo na si Mommy at Daddy ay laging proud sayo dahil sa lahat ng ginagawa mo ay alam naming iniisp mo kami ng Mommy mo. Ito tatandaan niyong magkakapatid, kami ng Mommy niyo ay laging nandito para sa inyo achievements man yan o failure. Magkakasama nating haharapin kung ano man ang pagsubok na pagdadaanan niyo. Anak , Amara! itong pangyayaring ito sa buhay mo alam kong masakit, walang kasing sakit. Pero anak malaki ang matutunan mo dito. Lagi mong iisipin na hindi tayo bibigyan ng pagsubok ng nasa itaas ng hindi natin kayang lagpasan. Ito anak try to think on a positive way. Bakit sa kinadami dami ng tao sa mundo ikaw ang binigyan niya ng ganitong pagsubok?" makahulugang tanong sa akin ni Daddy "Because He knows that i am strong. Kaya ko to Dad! ngayon lang ako nalulun

JARRED POV ILANG ORAS MATAPOS MAG DISAPPEAR NI LANCE Hindi ko inaasahan na ganuon pala kabigat ang ginawang ito ni Founder. Ngayon ay nakukunsensya ako sa ginawa ko para sa buhay ng aking pinsan. Hindi ko alam na ganuon pala ang plano ni Founder. Nagulat na lang din ako ng magkagulo na sa simbahan. Hindi ko din alam kung saan niya dinala si Lance. Bago ang araw ng kasal ni Lance ay sinuhulan ako ni Founder para itago ang kaniyang ireregalo kay Amara ng sa gayon ay mapilitan itong bumalik sa kaniyang bahay mag isa. Hindi naman sinabi sakin ni Founder ang susunod nilang gagawin basta gawin ko lang ang task na iyon at bibigyan niya na ako ng pinapangarap kong sports car. Naiinggit din ako kay Lance dahil lahat ng gustuhin niya ay nakukuha niya. Bakit pag kami bawal kumontra sa sinasabi ni Founder pero bakit si Lance na sumuway na sa kaniyang kagustuhan ay binigyan niya pa rin ng napaka gandang regalo. Binigay niya kay Lance ang pinapangarap naming magpipinsan na resort property sa Si

Ilang oras ang nakalipas at nagising na lang ako na nakakulong na ako sa isang silid. Maayos ang silid na iyon pero hindi ko alam kung saan iyon nakalagay. Saplo saplo ko ang aking ulo. Sumakit ito siguro dala ng tapang ng gamot na pinaamoy sa akin. Inalala ko ang lahat ng ngyari. Galit na galit ako ng maisip kong trinaydor ako ni Founder. Pinagkatiwalaan ko ito akala ko ay maayos na ang lahat sa pagitan naming dalawa. Nagmamadali akong tumayo sa kama kung saan nila ako dinala. Lumapit ako sa pintuan. Humihiyaw ako ng malakas na malakas.“Buksan niyo ang pinto! Naririnig niyo ba ko buksan niyo ito sabi.” Pinaghahahampas ko ang pintuan. Ng wala akong marinig na response mula sa labas ay naghanap ako ng kahit na anong bagay na matigas para ipampukpok sa pintuan. Nakita ko ang upuan sa gilid ng closet ng silid na iyon. Ihinampas ko iyon sa pintuan ng silid na yun sa aking pagka-sorpresa ay hindi ito nasira. Sobrang tibay nito. Pinagsususntok ko ito hanggang sa umawas ang dugo sa aking ka