All Chapters of บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน: Chapter 131 - Chapter 140

เติ้งจวนยังคงกังวลเกี่ยวกับอาการของเวินจ้าว แล้วยังมาได้ยินคนอื่นพูดวิพากษ์วิจารณ์เช่นนี้อีก เธอจึงพูดอย่างไม่พอใจ “จางลี่หง เธอจะพูดว่าอะไรเวินจ้าวก็ได้ แต่เธอไม่มีสิทธิ์มาพูดว่าเขาไม่สนใจดูแลเวินเซี่ยน ! หลายปีที่ผ่านมา มีตอนไหนบ้างที่เขาไม่สนใจเวินเซี่ยน? มีตอนไหนบ้างที่เขาไม่ต้องมาคอยตามล้างตามเช็ดให้? แต่พวกเธอจะมาขอความช่วยเหลือกับเขาตลอดแล้วให้เขาช่วยแก้ปัญหาทุกครั้งไม่ได้ มันเป็นปัญหาของบ้านพวกเธอไม่ใช่เหรอ?”จางลี่หงกล่าว “ตอนนี้ฉันหมดหนทางแล้ว ถ้าฉันคิดหาทางได้แล้วจะมาหาพี่ใหญ่กับพี่ทำไมกัน”เธอพูดพลางเริ่มร้องไห้“แม่คะ อย่าร้องไห้เลย มันจะต้องมีทางออกแน่ค่ะ” ลูกสาวของเธอปลอบเติ้งจวนยังไม่ทันได้ร้องไห้ แต่เธอกลับร้องก่อนเสียแล้ว สิ่งนี้ทำให้เติ้งจวนทนไม่ไหว หลายปีที่ผ่านมาครอบครัวของพวกเธอถูกทำให้ลำบากไปกับภาระของครอบครัวที่จางลี่หงโยนมาให้หลายครั้ง พอมีปัญหาก็มาหาที่บ้านเสมอ แต่พอมีเรื่องดี ๆ กลับไม่เคยนึกถึง เห็นแก่ที่เป็นญาติกันเธอจึงไม่ได้พูดอะไรมากแม้ว่าเติ้งจวนจะแอบขุ่นเคืองอยู่ในใจ แต่เธอก็ไม่ได้พูดออกมา เพราะเธอรู้ดีว่าเวินจ้าวให้ความสำคัญกับความสัมพันธุ์ เข

เวินหนี่ถามขึ้นว่า “เธอจบจากมหาวิทยาลัยไหน?”เวินซู่ตอบ “มหาวิทยาลัยระดับหนึ่งค่ะค่ะ”“บริษัทของเรารับเฉพาะผู้สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยระดับหัวกระทิเท่านั้น ระดับหนึ่งยังห่างไกลอีกมาก” เวินหนี่ปฏิเสธอย่างไม่ลังเลเวินซู่มีสีหน้าน่าเกลียดเล็กน้อย แต่เธอก็ฝืนยิ้มแล้วพูดว่า “แค่มีพี่อยู่ก็พอไม่ใช่เหรอคะ? มีพี่อยู่ จะจบจากมหาวิทยาลัยไหนก็ไม่สำคัญ”เวินหนี่กล่าวอย่างเย็นชา “บริษัทที่ดีล้วนแล้วแต่ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ ถ้าใช้เส้นสายรับพนักงาน ไม่นานบริษัทก็คงล้ม เธอคิดว่าตัวเองจะมีหวังได้เข้าอยู่อีกไหม?”หลังจากถูกวิพากษ์วิจารณ์หลายครั้งติดต่อกันเวินซู่ก็ไม่พอใจ “พี่คะ พี่แค่ไม่อยากช่วยฉันมากกว่าถึงได้พูดแบบนั้น”“รู้ก็ดีแล้ว หากเอาแต่พึ่งพาคนอื่น พอไม่มีคนคอยช่วยเหลือแม้แต่กับขอทานเธอก็คงเทียบไม่ได้” เวินหนี่พูดจิกกัดอย่างแรง“พี่ไม่ช่วยแล้วยังมาด่าฉันอีก! แม่คะ ได้ยินที่เธอพูดไหม?” เวินซู่ทนคำสบประมาทของเธอไม่ไหว เธอโกรธจนดวงตาแดงก่ำจางลี่หงทนเห็นลูกสาวโดนรังแกไม่ได้ จึงดุขึ้นว่า “เวินหนี่ ทำไมเธอถึงพูดกับน้องสาวแบบนั้น? ยังไงนี่ก็เป็นน้องสาวของเธอ ควรจะให้หน้ากันบ้างนี่ไม่เห็นแก่ห

“พี่เขย”เวินซู่รู้สึกว่าขอร้องเย่หนานโจวที่มีอำนาจตัดสินใจดีกว่าไปขอร้องเวินหนี่ เธอพูดขึ้นว่า “พี่เขยคะ อีกหนึ่งเดือนฉันก็ต้องฝึกงานแล้ว ให้ฉันไปฝึกงานที่บริษัทของพี่ได้ไหมคะ? ตอนนี้ฉันยังไม่มีที่ไป แค่ได้ใบรับใบรับรองการฝึกงานก็พอค่ะ ฉันจะไม่สร้างปัญหาให้แน่นอน”จางลี่หงกล่าวเสริม “เราเป็นอาสะใภ้และลูกพี่ลูกน้องของเวินหนี่ คุณก็ช่วยน้องสาวหน่อยนะได้ไหม? เพื่อที่อนาคตเธอจะได้มีงานดี ๆ”เวินหนี่ขมวดคิ้วเล็กน้อยพวกนี้คิดจะดูดเลือดจากเย่หนานโจวเพราะเขาเป็นสามีของเธอ ดูดเลือกจากครอบครัวของเธอไปยังไม่พอ นี่คิดจะมาดูดจากเย่หนานโจวอีกเธออดไม่ได้ที่จะมองไปที่เย่หนานโจว กลัวว่าเขาจะมีความรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับครอบครัวของพวกเธอ ยิ่งนี่เป็นการพบกันครั้งแรกอีกอย่างความสัมพันธ์ของเธอกับเย่หนานโจวก็ไม่ได้ใกล้ชิดกันขนาดที่เขาจะตามเก็บกวาดให้ปัญหาของทุกคนในตระกูลเวิน สิ่งนี้กำลังทำให้เธอลำบากไปด้วยเวินหนี่รู้ดีว่าเธอไม่สามารถปล่อยให้คนในครอบครัวเป็นแบบนี้ได้ ถ้ามีครั้งแรกก็จะต้องมีครั้งที่สอง เธอจึงพูดขึ้นอย่างสุภาพแต่หนักแน่นว่า “อาสะใภ้รองทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ ทุกสิ่งที่หนานโจวมีก็เป็นทรัพย์

หนทางนักแสดงของเธอไม่ได้มากมายนักในตอนแรก ในงานเลี้ยงของตระกูลเย่ เย่หนานโจวขีดเส้นความสัมพันธ์ของเขากับเธออย่างชัดเจนต่อหน้าสาธารณชน ทำให้เธอเสียหน้าไม่น้อย วงการบันเทิงนั้นเต็มไปด้วยคนปากหวานก้นเปรี้ยว จึงมีคนหัวเราะเยาะเย้ยเธอในเรื่องนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ลู่ม่านเซิงเป็นคนฉลาด เธอรู้ว่าเย่หนานโจวจะปกป้องเธอ และเขาจะกลายเป็นผู้สนับสนุนทางการเงินที่แข็งแกร่งที่สุดของเธอในอนาคต หลังจากเกลี้ยกล่อมเย่หนานโจวได้ ทรัพยากรของเธอก็จะมั่งคั่งขึ้นอีกครั้งเธอยุ่งอยู่กับการถ่ายทำ ดังนั้นจึงไม่มีเวลามาหาเรื่องทะเลาะกับเวินหนี่ ชึ่งทำให้ชีวิตเวินหนี่เงียบสงบลงไปมาก เธออยากเอาเวลามาสนใจเรื่องเล็กน้อยเหล่านี้ เพราะยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้เธอไม่มีความสุขเช่นนั้นก็อย่าคิดเยอะเลยดีกว่าแต่หลี่ถิงที่อยู่ข้าง ๆ เวินหนี่มองไปรอบ ๆ ก่อนจะกระซิบ “พี่เวิน ครั้งนี้ฉันดูผิดไป พี่อย่าใส่ใจเลยนะคะ ฉันจะไม่นินทาพี่กับประธานเย่อีกแล้วค่ะ”เวินหนี่มองเธอ “หมายความว่าอะไร?”หลี่ถิงขมวดคิ้ว “ประธานเย่มีภรรยาแล้ว แถมยังซุกบ้านน้อยอยู่ข้างนอกอีก แสดงว่าประธานเย่ไม่ใช่คนซื่อสัตย์ ก่อนนี้ฉันเคยเดาว่าประธานเย่ชอบพี่

เวินหนี่ยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกไร้สาระ “เธอคิดมากเกินไปแล้ว ฉันก็แค่พูดความจริง”“แล้วคุณกล้าพูดว่าคุณไม่ชอบประธานเย่หรือเปล่าคะ?” โจวเสี่ยวหลินถามขึ้นพลางมองเข้าไปในดวงตาของเธอเวินหนี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ซึ่งเป็นการบอกว่าโจวเสี่ยวหลินพูดตรงประเด็น“คุณไม่ตอบก็แสดงว่ายอมรับแล้ว”ในฐานะผู้หญิง สัมผัสที่หกของเธอนั้นแม่นยำ เวินหนี่ชอบเย่หนานโจวผ่านมาหลายปีแล้วแต่เย่หนานโจวก็ไม่ได้ตกหลุมรักเธอ ซึ่งหมายความว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา แต่เวินหนี่ก็ไม่ยอมให้ผู้หญิงคนอื่นชอบประธานเย่ไม่น่าแปลกใจเลยที่มีเรื่องอื้อฉาวเกี่ยวกับเขาน้อยมาก เพราะมีเวินหนี่คอยขัดขานี่เอง“คุณเวิน เรามาแข่งขันกันอย่างยุติธรรมเถอะค่ะ แบบนั้นถ้าฉันแพ้ฉันก็ยอม” โจวเสี่ยวหลินพูด “ถ้าประธานเย่ไม่ชอบฉัน ฉันก็จะยอมถอยและไม่เซ้าซี้เขาอีก”เวินหนี่เพียงแค่คิดว่ามันน่าขัน “เธอคิดว่าฉันเห็นเธอเป็นคู่แข่งอย่างนั้นเหรอ?”โจวเสี่ยวหลินเองก็เข้าใจ “ฉันรู้ว่าคุณอยู่กับประธานเย่มาหลายปีแล้ว และเขาก็มีความรู้สึกต่อคุณ แต่มันไม่ใช่ความรู้สึกระหว่างชายหญิง แต่คือความใส่ใจที่มีต่อลูกน้องฉันเข้าใจคุณค่ะและฉันหวังก็ว่าคุณจะเข