Share

บทที่ 134

เย่หนานโจวยืนอยู่ที่ประตู เขาไม่ชอบเสียงดังหนวกหูโดยเฉพาะยิ่งมาอยู่หน้าเตียงผู้ป่วยของพ่อตาแบบนี้

เมื่อได้ยินเสียงเขา สองแม่ลูกก็หยุดร้องไห้และหันไปมองเย่หนานโจว

เวินหนี่เงยหน้าขึ้นก่อนจะเห็นเย่หนานโจว เธอแปลกใจเล็กน้อยเพราะเธอไม่ได้บอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ จึงถามขึ้นว่า “ทำไมคุณถึงมาที่นี่คะ?”

เย่หนานโจวมองเธอ “ผู้อำนวยการโรงพยาบาลโทรมาหาฉันและบอกว่าคุณพ่อไม่สบาย ฉันก็เลยรีบออกมาจากบริษัท”

“พ่อครับ แม่ครับ” เขาทักทาย ก่อนจะเห็นว่ามือของเวินจ้าวใส่เฝือกอยู่ จึงถามขึ้นว่า “เป็นยังไงบ้างครับ?”

เวินหนี่กล่าว “กระดูกมือร้าว ต้องพักสักสองสามวันค่ะ”

เมื่อเย่หนานโจวเห็นว่าที่นี่แออัดไปด้วยผู้คนจึงขมวดคิ้วและพูดว่า “ที่นี่เสียงดังเกินไป มันส่งผลกระทบต่อการพักผ่อนของคุณพ่อ ผมจะให้คนย้ายเขาไปที่ห้องวีไอพี”

“ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น หนานโจว เธอไม่ต้องลำบากหรอก!”

เวินจ้าวมองเย่หนานโจว แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยพอใจ แต่เย่หนานโจวก็เอาใจใส่เขาจนหาความผิดไม่เจอ เขาเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า “แค่กระดูกร้าวนิดหน่อย พวกเธอจะมากันทุกคนทำไม? กลับไปเถอะ มีแม่ของพวกเธอคอยดูแลก็พอแล้ว”

“พวกเราเข้าใจค่ะ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status