All Chapters of องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Chapter 1111 - Chapter 1120

องค์หญิงใหญ่ขมวดคิ้วมุ่น นางคิดไม่ถึงว่าเรื่องราวจะบานปลายมาถึงเพียงนี้ ทั้งหมดนี้ต้องโทษหลี่เทียนฉี่ที่โง่เขลาเบาปัญญาผู้นี้! หากเขามิได้หาเรื่องจับผิดหลี่หลงหลิน เรื่องราวเหล่านี้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร? “สมควรแล้วที่เจ้าสู้หลี่หลงหลินไม่ได้ เจ้ามันคนโง่ที่ไม่มีสมอง!” องค์หญิงใหญ่เดือดดาลยิ่งนัก แทบอยากจะฉีกร่างหลี่เทียนฉี่เป็นชิ้นๆ แต่นางไม่กล้าแสดงอาการในตอนนี้ ฮ่องเต้หวู่ตรัสด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “หากผู้ใดทำเรื่องนี้ จงออกมาสารภาพกับข้าเสียดีๆ ข้าจะถือว่าไม่เอาความ!” “ไม่อย่างนั้น ข้าไม่อาจทนเห็นสิ่งสกปรกแม้เพียงเล็กน้อย!” องค์หญิงใหญ่เดิมทีคิดจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ตราบใดที่ไม่มีหลักฐานชัดเจน แม้ฮ่องเต้จะทรงกริ้วเพียงใด ก็ไม่เกี่ยวข้องอันใดกับตน หลี่หลงหลินเหลือบมององค์หญิงใหญ่ คิดไม่ถึงว่านางจะมีจิตใจที่แข็งแกร่งเพียงนี้ ภูเขาไท่ซานถล่มลงตรงหน้าก็ยังสีหน้าไม่เปลี่ยน! สมแล้วที่เป็นผู้ที่สามารถทำการใหญ่ได้ แต่หลี่หลงหลินได้วางแผนไว้ล่วงหน้าแล้ว เมื่อเข้าสู่แผนการ ก็ไม่มีทางที่จะถอยกลับไปได้โดยสมบูรณ์! ถึงไม่ตายก็ต้องเสียเนื้อเสียหนัง! หลี่หลงหลินทู

งานเลี้ยงเทศกาลโคมไฟสิ้นสุดลง แขกเหรื่อต่างทยอยกลับ องค์หญิงไท่ผิงไม่มีที่พำนัก จึงประทับอยู่ที่ตำหนักเฟิ่งซีเป็นการชั่วคราว ฮองเฮาหลู่เนื่องจากวางยาพิษฮ่องเต้หวู่ จึงถูกส่งไปตำหนักเย็น เดิมทีตำหนักเฟิ่งซีควรจะพระราชทานให้แก่ฮองเฮาหลินพระมารดาของหลี่หลงหลิน แต่ปรากฏว่า ฮองเฮาหลินทรงคุ้นชินกับการประทับที่ตำหนักฉางเล่อ ไม่ทรงอยากทิ้งพืชพรรณนานาในนั้น ดังนั้น ตำหนักเฟิ่งซีจึงว่างเปล่า เหมาะสมที่จะให้องค์หญิงไท่ผิงประทับชั่วคราว นางพาข้ารับใช้มาถึงตำหนักเฟิ่งซี เห็นภาพความทรุดโทรมร่วงโรย ก็อดไม่ได้ที่จะน้ำตาคลอเบ้า เศร้าเสียใจยิ่งนัก “ท่านแม่...” องค์หญิงไท่ผิงกำหมัดแน่น ในใจสาบานอย่างลับๆ: “พี่ใหญ่เป็นคนไร้ประโยชน์ ช่วยท่านไม่ได้! ลูกจะต้องหาทางช่วยท่านออกมาให้ได้! และลูกจะเจริญรอยตามจักรพรรดินี ขึ้นครองบัลลังก์!” แม้นางจะเป็นสตรี แต่ก็มีความทะเยอทะยานมาตั้งแต่เด็ก มีนิสัยเด็ดเดี่ยว การเดินทางไปตงอิ๋งครั้งนี้ องค์หญิงไท่ผิงได้พบเจอเรื่องราวมากมาย ทั้งร่างกายและจิตใจล้วนเปลี่ยนแปลงไป แม้แต่เสิ่นชิงโจวก็ยังไม่ทราบ องค์หญิงไท่ผิงมีคำสั่งทันที ให้ข้ารับใช้จัดการทำความส

องค์หญิงไท่ผิงมิได้เป็นคนมุทะลุดุดัน ไร้สติปัญญาเฉกเช่นหลี่เทียนฉี่ ยิ่งไม่มีทางลงมือโดยพลการ ก่อนที่จะสืบสวนอย่างถี่ถ้วน เหตุที่นางรีบร้อนลงมือกับหลี่หลงหลิน ก็เพราะนางต้องการจุดพลิกผัน จุดพลิกผันที่จะทำให้สถานการณ์เปลี่ยนแปลงไปโดยสิ้นเชิง เรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมา ล้วนเป็นสัญญาณที่องค์หญิงไท่ผิงส่งถึงหลี่หลงหลิน แต่นางคิดไม่ถึงว่า หลี่หลงหลินก็เป็นคนเก่งกาจมีความสามารถ ในการปะทะกับนางครั้งนี้ กลับมิได้เพลี่ยงพล้ำ เหล่านินจาที่อยู่ข้างๆ เห็นไอสังหารปรากฏบนใบหน้าขององค์หญิงใหญ่ พลันรู้สึกถึงความหนาวเย็นยะเยือก นินจาเหล่านี้ล้วนติดตามองค์หญิงใหญ่มาจากตงอิ๋งเพื่อมายังต้าเซี่ยโดยเฉพาะ รู้ซึ้งถึงอุปนิสัยและนิสัยใจคอของนางเป็นอย่างดี น้อยคนนักที่จะบีบคั้นองค์หญิงใหญ่ได้ถึงเพียงนี้ หากมี ผู้นั้นก็จะต้องมีจุดจบที่น่าเวทนายิ่ง! กระทั่งนินจาบางคนยังรู้สึกสงสารหลี่หลงหลิน ที่ยังไม่รู้ตัวถึงความตายที่กำลังจะมาถึง! เฟิงกำหมัดแน่น กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม: “องค์หญิง ต้องการลงมือตอนนี้เลยหรือไม่เพคะ!” ตอนที่เหล่านินจาเพิ่งมาถึงพระราชวังต้องห้าม ก็สำรวจสถานการณ์รอบด

“ต่งฮุย?” หลี่หลงหลินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วส่ายหน้า ในความทรงจำของเขาไม่รู้จักผู้ใดที่ชื่อต่งฮุย ยิ่งไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับตระกูลต่งเลย หลี่หลงหลินเปิดหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยฉบับวันนี้ เห็นเพียงพาดหัวข่าวหน้าหนึ่งก็คือข่าวการถูกฆ่าล้างตระกูลของตระกูลต่ง หลี่หลงหลินถามว่า: “ตระกูลต่งนี้มีที่มาอย่างไร?” แม้ว่าการถูกฆ่าล้างตระกูลในเมืองหลวงที่มีความปลอดภัยเช่นนี้ จะเป็นข่าวใหญ่ แต่ก็ไม่ถึงขนาดที่จะขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยได้ กระทั่งยังบดบังข่าวที่ตนเองโต้เถียงกับองค์หญิงใหญ่เมื่อวานนี้ ต้องรู้ว่า นี่คือหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ย มิใช่หนังสือพิมพ์ความปลอดภัยต้าเซี่ย ลั่วอวี้จู๋กังวลใจ และกล่าวว่า: “องค์รัชทายาท ท่านอาจจะไม่ทราบ ตระกูลต่งนี้เป็นสหายเก่าแก่ของตระกูลซูเรา คบหากันมานานนับร้อยปี” “สหายเก่าแก่ นับร้อยปี?” ลั่วอวี้จู๋พยักหน้า: “ยิ่งไปกว่านั้น ต่งฮุยตายแล้ว ธุรกิจของตระกูลซูและภูเขาประจิมจะต้องได้รับผลกระทบอย่างแน่นอน” หลี่หลงหลินจึงเข้าใจว่าเหตุใดลั่วอวี้จู๋จึงบอกว่าเกิดเรื่องใหญ่ ที่แท้ต่งฮุยก็คือหุ้นส่วนสำคัญที่สุดของตน

“ช่างเหลวไหลสิ้นดี!” หลี่หลงหลินไม่อยากจะเชื่อ พวกข้าราชการในศาลาว่าการจะกล้าจับคนโดยไม่ดูตาม้าตาเรือเช่นนี้! คุณหนูต่งสะอื้นไห้ กล่าวเสียงสั่นเครือ: “ตระกูลต่งของพวกเราถูกฆ่าล้างตระกูล จนถึงทางตันแล้ว ท่านแม่กำชับหลายครั้งว่าต้องมาหาองค์รัชทายาทที่ตระกูลซู มีเพียงองค์รัชทายาทเท่านั้นที่จะคืนความบริสุทธิ์ให้แก่ตระกูลต่งได้!” หลี่หลงหลินขมวดคิ้ว คิดไม่ถึงว่า กลางวันแสกๆ แผ่นดินยังสว่างไสว ยังมีคนกล้าพูดกลับดำเป็นขาว พูดกลับขาวเป็นดำ! หลี่หลงหลินมองลั่วอวี้จู๋ แล้วกล่าวว่า: “ไป! ไปศาลาว่าการกับข้า! ข้าจะดูว่าใครกล้าเหิมเกริมถึงเพียงนี้!” ลั่วอวี้จู๋โอบกอดคุณหนูต่งไว้ในอ้อมแขน สั่งคนนำน้ำตาลมาชงให้ดื่ม มิเช่นนั้น ด้วยสภาพร่างกายของนางเช่นนี้ คงจะหมดสติไปในไม่ช้า ลั่วอวี้จู๋กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม: “เจ้าวางใจเถิด ความยุติธรรมย่อมมีอยู่ พวกเราจะคืนความบริสุทธิ์ให้แก่เจ้า และลากตัวผู้บงการออกมาให้ได้!” คุณหนูต่งน้ำตาไหลริน ไหลรินลงมาตามแก้มที่งดงามหมดจด ... ณ ศาลาว่าการเมืองหลวง สิงโตหินคู่หนึ่งตั้งตระหง่านอยู่สองข้าง ป้ายประตูขนาดใหญ่ดูน่าเกรงขาม บันไดสูงกว