Semua Bab องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Bab 1001 - Bab 1010

เมื่อได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ ซูเฟิ่งหลิงถึงคลายโทสะลง พูดกับหลี่หลงหลินว่า “เช่นนั้นจากนี้ไปพวกเราจะทำเช่นไร?”หลี่หลงหลินเอ่ยถาม “ทหารม้าของภูเขาทิศประจิมเล่า? ยังมีทางฝั่งพี่สะใภ้รอง ภาคผนวกของหนังสือพิมพ์วิชาการต้าเซี่ยเตรียมการไปถึงไหนแล้ว?”ซูเฟิ่งหลิงเอ่ยตอบ “พิมพ์ภาคผนวกออกมาหลายพันฉบับแล้ว พี่สะใภ้รองยังพิมพ์เพิ่มอย่างต่อเนื่อง อีกไม่นานทหารม้าของภูเขาทิศประจิมก็จะนำหนังสือพิมพ์วิชาการของต้าเซี่ยชุดแรกเดินทางไปถึง!”หลี่หลงหลินพยักหน้า ดวงตาทอประกาย “ดี! รอทหารม้าของภูเขาทิศประจิมไปถึงแล้ว ก็คุ้มครองข้าไปส่งที่หอบูชาฟ้าเทียนถาน! หากไปช้ากว่านี้อีก เกรงว่าจะไปไม่ทันพิธีสักการะฟ้าดินแล้ว!”หลังจากนั้นครึ่งชั่วยามทหารม้าภูเขาทิศประจิมนับพันนายสวมชุดเกราะถืออาวุธแหลมคม ขี่ม้าท่วงท่าองอาจสง่างาม เคลื่อนขบวนมาอย่างยิ่งใหญ่เหล่าราษฎรเห็นสถานการณ์แล้ว รีบเปิดทางออกสายหนึ่งประการแรก ราษฎรไม่ต่อสู้กับทหารมือของพวกเขาไม่มีอาวุธ เพียงมีดหั่นผักเหล่านี้ ไฉนเลยจะต้านทานทหารชั้นยอดติดอาวุธของภูเขาทิศประจิมได้ประการที่สองทหารม้าภูเขาทิศประจิมเป็นกองทัพใหม่ของสกุลซู เป็นกองทัพแห่งค

มือเว่ยซวินถือราชโองการ เดินมาหยุดต่อหน้าหลี่หลงหลิน “ฮ่องเต้มีพระบรมราชโองการ องค์ชายเก้าหลี่หลงหลินมีคุณธรรมและสติปัญญา เก่งทั้งบุ๋นและบู๊ ขอแต่งตั้งเป็นรัชทายาทต้าเซี่ย สามคำถามสามคำตอบ”สามคำถามสามคำตอบ ก็คือตอบคำถามทั้งสามข้อ แท้จริงแล้วก็คือคำสัตย์ปฏิญาณตนนั่นเองหลี่หลงหลินเตรียมตัวไว้ตั้งแต่แรกแล้ว เอ่ยปากรับคำ “น้อมรับพระบัญชา!”เว่ยซวินเอ่ย “ขอถาม องค์ชายเก้าจะจงรักภักดีต่อกษัตริย์และบ้านเมืองหรือไม่!”หลี่หลงหลินไม่ยั้งคิด ตอบว่า “แน่นอน!”“คารวะ!”เสียงของเว่ยซวินดังก้องไปทั่วทั้งหอบูชาฟ้าเทียนถานแม้ว่าเหล่าขุนนางไม่เต็มใจ กลับทำได้เพียงคุกเข่าทำความเคารพราษฎรและเหล่าบัณฑิตที่อยู่ห่างออกไปกลับรับชมอยู่วงนอกด้วยสายตาเย็นชา ไม่มีใครคุกเข่าคำนับโดยเฉพาะบัณฑิตสายตาที่พวกเขาใช้มองหลี่หลงหลินเปี่ยมไปด้วยความอาฆาตเว่ยซวินพูดต่อ “ขอถาม องค์ชายเก้าจะรักห่วงใยราษฎรหรือไม่!”หลี่หลงหลินตอบ “แน่นอน”คำถามสุดท้ายกลับดังขึ้นอย่างกะทันหัน “องค์ชายเก้า ถูกแต่งตั้งเป็นรัชทายาท ได้รับความยินยอมจากทุกสรรพสิ่งหรือไม่!”คำถามนี้ คล้ายถามหลี่หลงหลิน แต่แท้จริงแล้วกลับถามสวรรค์

ทว่าเวลาและสถานที่ไม่เหมาะสมนี่นา!ฝ่าบาทกำลังทำพิธีสักการะฟ้าดินที่นี่คือหอบูชาฟ้าเทียนถานคนยุคสมัยโบราณล้วนเชื่ออย่างงมงาย พวกเขาเชื่อว่าหากพูดที่หอบูชาฟ้าเทียนถาน สวรรค์ย่อมสามารถได้ยินพวกเขาบัณฑิตเหล่านี้โวยวายอยู่ที่นี่ หากล่วงเกินทำให้สวรรค์พิโรธ นำภัยพิบัติมาจะทำเยี่ยงไร?ดี!ต่อให้สวรรค์ไม่เหลียวแลพวกเจ้าเปล่งวาจาหยาบคายที่พิธีสักการะฟ้าดิน อีกทั้งยังสั่งให้รัชทายาทคุกเข่าและปาดคอตนเองตายหน้าตาของฝ่าบาทอยู่ที่ใดกันเล่า?หน้าตาของเชื้อพระวงศ์ต้าเซี่ยอยู่ที่ใด?จางเฉวียนเป็นชนชั้นสูง เป็นญาติของเชื้อพระวงศ์แม้ว่าเขาไม่เลือกฝักฝ่าย พยายามรักษาสมดุลทางการเมืองภายในราชสำนักแต่ใครขวัญกล้าหลบหลู่ฝ่าบาท หมิ่นเกียรติของเชื้อพระวงศ์ต้าเซี่ยจางเฉวียนเป็นคนแรกที่ไม่ยอม!“หุบปาก? หรงกั๋วกง พวกเจ้าชนชั้นสูง บัดนี้กลายเป็นสุนัขของรัชทายาทไปแล้วหรือ?”“ฮึๆ ขุนนางตัวดีปกป้องกัน!”“หรงกั๋วกง วันนี้เจ้าสั่งให้พวกเราหุบปาก พรุ่งนี้รัชทายาทก็จะลงมือจัดการพวกเจ้าเหล่าชนชั้นสูง ถึงตอนนั้น ข้ากลับอยากเห็นนัก ใครยังจะช่วยสนับสนุนเจ้าอีก!”“พวกข้าเหล่าบัณฑิต ไม่กลัวว่าจะเป็นหรือ

หากเจ้าเก้าเองก็อับจนหนทาง เช่นนั้นฮ่องเต้หวู่ก็จะประกาศยุติพิธีสักการะฟ้าดิน หลบเลี่ยงไปก่อนชั่วคราวส่วนความตายของซ่งชิงหลวน พรุ่งนี้ค่อยตัดสินเพียงคำเดียวเท่านั้น ยื้อ!เพียงแต่คิดไม่ถึง หลี่หลงหลินถึงขั้นมีหนทางจริงๆหลี่หลงหลินยิ้มมีเลศนัย “เสด็จพ่อ วิธีการของลูกนี้ไม่สามารถพูดออกมาได้! ยิ่งไปกว่านั้น ท่านจะต้องรับปากลูก ไม่ว่าเกิดเรื่องใดขึ้น ท่านจะลืมตาหนึ่งข้าง หลับตาหนึ่งข้าง ยังต้องแสดงละครให้ความร่วมมือลูกอีกด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”“แสดงละคร?”ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้วแน่นในวันปกติ ฮ่องเต้หวู่ทำเรื่องไร้สาระให้ความร่วมมือหลี่หลงหลินไม่น้อย เพื่อชิงไหวชิงพริบกับเหล่าขุนนาง จึงต้องเล่นละครตบตาครั้งแล้วครั้งเล่าทว่าสถานที่แห่งนี้คือหอบูชาฟ้าเทียนถาน!ได้ยินมาว่าที่นี่อยู่ใกล้สวรรค์ที่สุด เราในฐานะโอรสสวรรค์ ไม่ว่าพูดสิ่งใด ทำสิ่งใด สวรรค์ล้วนมองลงมา...หากแสดงละคร นั่นมิเท่ากับหลอกลวงเบื้องบนหรือ?“ไม่ได้...ไม่ได้...”“เราไม่สามารถหลอกสวรรค์ได้! อย่างน้อยก็ไม่ใช่ที่นี่!”ฮ่องเต้หวู่ส่ายหน้า ท่าทีหนักแน่นหลี่หลงหลินเอือมระอา ยักไหล่ “ในเมื่อเสด็จพ่อไม่ยอม เช่นนั้นก็ถือเสียว่

หรือจะใช้กองทัพสกุลซู?คล้ายกับว่ามีเพียงวิธีนี้แล้วฮ่องเต้หวู่ร้อนใจแล้วแต่เขารับปากหลี่หลงหลินไปแล้ว จะเริ่มแสร้งหูหนวกเป็นใบ้ นี่จึงหน้าแดงก่ำ พยายามขยิบตาให้เว่ยซวินโชคดีเว่ยซวินเป็นพยาธิในท้องของฮ่องเต้หวู่ เพียงสื่อสารกันผ่านทางสายตา ก็เข้าใจความคิดของเขาแล้ว รีบพูดกับหลี่หลงหลิน “องค์ชาย กองทัพสกุลซูเป็นผู้ยึดมั่นในคุณธรรม ได้รับความเคารพเลื่อมใสจากราษฎรสูงมาก”“หากท่านใช้กองทัพสกุลซูกำราบบัณฑิต น่ากลัวว่านับตั้งแต่นี้ไป บนตัวกองทัพสกุลซูก็จะแปดเปื้อน!”“มีโทษมากกว่าประโยชน์พ่ะย่ะค่ะ!”ซูเฟิ่งหลิงติดตามข้างกายหลี่หลงหลินอยู่ตลอด สายตากวาดมองรอบด้าน เงี่ยหูฟังทั้งแปดทิศ พยายามปกป้องเขาอย่างสุดความสามารถได้ยินถ้อยคำนี้ของเว่ยซวิน สายตาซูเฟิ่งหลิงมองตรงมาจับจ้องหลี่หลงหลินเขม็ง ร่างอรชรสั่นเทา สบถด่า “ไอ้คนชั่ว ท่านให้ข้าเคลื่อนกองทัพออกจากภูเขาทิศประจิม ถึงขั้นวางแผนทำเช่นนี้!”“หากมือของกองทัพสกุลซูเปื้อนเลือดราษฎรผู้บริสุทธิ์!”“ข้าไม่มีวันปล่อยท่านไปแน่!”หลี่หลงหลินพูดไม่ออก “ใครบอกว่าข้าต้องการใช้กองทัพสกุลซูกำราบพวกบัณฑิตกันเล่า? เจ้าอย่าคิดเองเออเองได้หรือไม่